Nowe życie. Jak Polacy pomogli uchodźcom z Grecji (okładka  zintegrowana, wyd. 06.2022)

Cenię sobie bardzo iż wpadłam na tę książkę. Poznałam kawałek historii życia Greków, tragicznych, smutnych czasów wojny. Nie znałam tej historii wcześniej.

Super 💪

„Już kiedyś przyjmowaliśmy uciekających przed wojną…”. Słyszeliście o greckich uchodźcach, których Polska przyjęła, gdy sama odczuwała skutki zakończonej już II wojny światowej? Jeśli nie, to zachęcam was do przeczytania książki „Nowe Życie. Jak Polacy pomagali uchodźcom z Grecji”. Jest to fenomenalny reportaż nie tylko o uchodźcach, ale również o wojnie w Grecji, także tej domowej. Z ogromną ciekawością i zapartym tchem czytałam zawarte w tej książce losy ludzi, których dotknęło nieszczęście, jakim jest utrata wolności, bliskich i czyhająca na każdym kroku śmierć. Wojna jest straszna, to wiemy wszyscy, na szczęście są ludzie i narody które są w stanie pomóc i wyciągnąć pomocną dłoń w stronę uchodźców. Serce mi płakało, jak dzieci były rozdzielane z rodzicami. Był to dla każdego z nich trudny wybór. Wielu z nich dokonywało wyboru, nie wiedząc o sytuacji Polsce, niektórzy nie słyszeli o naszym kraju i mięli tam wysłać swoje ukochane dzieci, lecz z drugiej strony pozostawienie ich w ojczyźnie było skrajnie niebezpieczne. Historie zawarte w tej książce udowadniają, że można tworzyć zjednoczoną wspólnotę i pomagać sobie wzajemnie. Polacy nieraz udowodnili, że kryzysowe sytuacje nas mobilizują, a społeczeństwo często chce nieść pomoc innym. Ogromnie cieszę się, że przeczytałam tę pozycję, głowie, dlatego że moja wiedza odnośnie do tamtych wydarzeń była znikoma, nikt mi o tym nie mówił, nikt nie próbował mnie uświadomić o losach Greków na naszych ziemiach. Osobiście nie mogłam oderwać się od lektury, uwielbiam reportaże, za to, że dowiaduje się czegoś nowego, ten z pewnością taki był. Wzbudził we mnie emocje, poruszył i uświadomił, tego wymagam od reportaży, i to dostałam.

Na temat wojny domowej w Grecji wiedziałam niewiele, tyle tylko, że w Polsce mieszkają potomkowie Greków, którzy szukali pomocy w naszym kraju wkrótce po ll wojnie światowej. Pierwszy transport rannych partyzantów greckich dotarł do Polski latem 1948 roku. Polska była jeszcze w zgliszczach, ale dla uchodźców zorganizowano osobny szpital na wyspie Wolin i przyjęto pacjentów z sercem na dłoni. Ogółem przyjęto ponad 9 tysięcy dorosłych uchodźców i prawie 4 tysiące dzieci, których rodzice nadal walczyli w Grecji. W latach osiemdziesiątych niektórzy Grecy wrócili do swojej ojczyzny, ale część została, bo już w Polsce zapuścili korzenie. Czują się trochę Grekami, trochę Polakami, w Polsce tęsknią za Grecja, w Grecji za Polską. Zadziwiające, że w tak trudnych powojennych czasach, Polacy tak serdecznie potrafili przyjąć uchodźców z dalekiego kraju, obcego nam kulturowo Spora dawka wiedzy historycznej i wspomnień. Cieszę się, że dowiedziałam się czegoś nowego. Polecam wielbicielom reportaży