Kanska. Miłość na Wyspach Owczych (okładka  zintegrowana, wyd. 04.2022)

Dawno nie czułem takiej przyjemności z lektury! Ależ to jest wspaniałe. Polecam

Książka fajnie wydana, momentami nużąca, choć tematyka ciekawa.

Ciekawa, wciąga od pierwszej strony.

Bardzo dobry.Super.Polecam.

Po "Kanska. Miłość na Wyspach Owczych" sięgnęłam z czystej ciekawości. OWyspach Owczych do tej pory wiedziałam bardzo mało, o zamieszkałej tam ludności jeszcze mniej. Z całą pewnością ta książka rozjaśniła mi sytuację, jednak osoby które orientują się w temacie mogą jednak wymagać więcej niż ja i nie będą aż tak zaskoczone niektórymi faktami. 😉 W książce znajdziemy ciekawy i dość wnikliwy reportaż o społeczności Wysp Owczych, o zmianach zachodzących między nimi, a także w nich samych. Myślicie że łatwiej wprowadzić zmiany pośród wielomilionowych narodów, czy tych malutkich? Naród o którym mowa w książce liczy zaledwie 54 tysiące osób, jednak jak każdy nam znany ma swoje tradycje, wierzenia, rozwija się i .. zmienia. Każdy naród tworzą ludzie, którzy zawierają relacje z innymi, razem mogą więcej.. Jednak jako jednostki mają swoje pragnienia i potrzeby, które chcą realizować, czuć się sobą tak po prostu. Niezwykle cieszę się, że autorka tak bardzo skupiła się na tą tym co ludzkie, bez wątpienia widoki i przyroda w tamtych miejscach jest przepiękna, ale to nie o niej chciałam czytać. Jasne piękne widoki cieszą oko, ale to emocje cieszą serce. Z tej książki dowiedziałam się wielu rzeczy, jedne były bardzo ciekawe, inne zwyczajne, jednak bez tej książki nadal byłyby dla mnie niewiadomą. Nie jest to ten typ reportażu po którym później nie śpi się po nocach, bo myśli wciąż na nowo wracają do tego co przeczytane, co wstrząsnęło. Jednak cieszę się, że dałam tej historii szansę, była to ciekawa podróż w nieznane. Czy w takiej małej społeczności łatwo funkcjonować? Czy łatwo znaleźć miłość? Na te i inne pytania, odpowiedzi przedstawiła Urszula Chylaszek w swojej książce "Kanska. Miłość na Wyspach Owczych"

Co roku Wyspy Owcze pojawiają się w telewizorach niemal na całym świecie za sprawą rzezi, dla której wytłumaczeniem jest głęboko zakorzeniona tradycja. Zabarwiona krwią grindwali woda szokuje, a to przyciąga rzesze widzów. Urszula Chylaszek, absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu, przybliża czytelnikowi znacznie więcej na temat tego wulkanicznego archipelagu, położonego na Oceanie Atlantyckim, między Wielką Brytanią, Islandią a Norwegią. To autonomiczne terytorium Danii zamieszkują potomkowie norweskich wikingów, a ponieważ tworzą dość hermetyczną społeczność, ciężko tu wprowadzać jakiekolwiek zmiany obyczajowe, nie jest to jednak niemożliwe. Autorka dociera ludzi, którzy opowiadają swoją historię, przy okazji kreśląc historię zmian społeczeństwa na przestrzeni wieków. Tak zamknięta społeczność tworzy przestrzeń do nadużyć, co też uwypuklają postacie pojawiające się w trakcie tworzenia reportażu. Farerowie są dość specyficzni, z jednej strony cenią sobie łączność z naturą, preferują nieśpieszność, godzą się na to, co przynosi los, z drugiej strony tolerują ostracyzm społeczny, domową agresję i naruszanie cielesności drugiego człowieka, w tym dzieci. Przykładowo bardzo ciężko jest tam skazać pedofila, ponieważ słowo przeciwko słowu nie wystarcza, potrzebny jest dowód, a najlepiej świadek (tu sprawcy wybuchają gromkim śmiechem). Pocieszające jest to, że mimo absolutnie skostniałego parlamentu, w roku 2006 następują zmiany, które rok po roku poluźniają konserwatywny gorset Wysp.  Bardzo ciekawy reportaż, który pokazuje, że zmiany są możliwe, tylko trzeba o nie walczyć, w dużej mierze w parlamencie, a nie pod nim. Polecam. IG @angelkubrick

O Wyspach Owczych można mówić z zachwytem – jak o atrakcji turystycznej, która przyciąga pięknem natury i hermetycznym charakterem – niczym egzotyczny kawałek lądu, który wzbudza podróżniczy entuzjazm i ciekawość. Ale można też zdjąć różowe okulary, odejść od banału i zajrzeć pod podszewkę. Poznać Wyspy Farerskie poprzez ich mieszkańców – wspólnotę, która na przestrzeni lat przeszła długą drogę od "religijnego konserwatyzmu do nowoczesnej swobody". I która nadal się zmienia, zmieniając tym samym cały kraj. I właśnie w taką podróż zabiera czytelników Urszula Chylaszek. Zamiast pocztówkowych krajobrazów otrzymujemy wnikliwy i świetnie napisany reportaż o niewielkiej farerskiej społeczności – o ludziach, ich życiowych ścieżkach, relacjach, wyborach i dążeniach. O więzach tradycji i religii, miłości, seksualności i różnorodności. "Kanska. Miłość na Wyspach Owczych" to kolejna książka z serii reporterskiej – serii, którą zawsze chętnie polecam. Lubię reportaże społeczno-obyczajowe. Takie, w których indywidualne historie służą przedstawieniu szerszego problemu. "Kanska", choć dotyczy mieszkańców z pozoru odległych Wysp, w rzeczywistości może być historią każdego z nas. Ten reportaż łączy w sobie intymną historię niewielkiej farerskiej społeczności i uniwersalność treści. I to jest coś, co bardzo cenię. Jakie są blaski i cienie życia w małej społeczności? Czy jest w niej miejsce na indywidualizm? Czy tradycja może znaleźć wspólny język z nowoczesnością? Jeżeli jesteście ciekawi, sięgnijcie po reportaż Urszuli Chylaszek. Warto.

Jest to reportaż opisujący nie tylko mało znany kraj, ale przede wszystkim niewielką społeczność, która podąża z prądem i nie pozostaje z tyłu za całym światem. Autorka opisuje zmiany społeczne w kraju, tradycji, religii oraz seksualności. Jestem pod wrażeniem w jaki sposób książka jest napisana, po przeczytaniu kilku rozdziałów ma się poczucie jakby znało się ten kraj i tych ludzi, poczułam się jak jedna z mieszkanek Wysp Owczych. Najbardziej wstrząsający był dla mnie rozdział „Buntowniczki”, ale nie będę zdradzać zbyt dużo, najlepiej samemu przeczytać. Polecam książkę.