Masz na imię Camille (okładka  zintegrowana, wyd. 09.2017)

Książka Agnieszki Stabro „Masz na imię Camille ” jest godną polecenia biografią znakomitej rzeźbiarki XIX i XX w. Camille Claudel. Autorka przedstawia Camille, pisząc do niej list. Opisuje poszczególne fakty z życia artystki i zadaje pytania bohaterce książki, ale także czytelnikowi. Ta opowieść to przede wszystkim historia burzliwego romansu Camille Claudel z wiele lat starszym i cieszącym się sławą i uznaniem, Augustem Rodinem. Po lekturze książki trudno jest znaleźć odpowiedź na pytanie czy ten romans ją zniszczył i doprowadził do tego, że ostatnie 30 lat swojego życia spędziła w szpitalu psychiatrycznym, czy też uczynił z Camille sławną artystkę wystawiającą swoje prace na odbywającym się corocznie w Paryżu „Salonie Artystycznym”. Tych dwoje wspaniałych artystów łączyła bardzo skomplikowana relacja. On nie mógł, a może nie chciał, odejść od kobiety z którą się związał zanim poznał Claudel, ona ciągle łudziła się, że obiecane wspólne życie stanie się faktem. Wolność i niezależność, które wybrała Camile Claudel po części przyczyniły się do jej tragicznego końca. Jej postawa i styl życia nie były wtedy akceptowane przez społeczeństwo. Mimo, że żyła w liberalnym, zdawałoby się Paryżu i zakochała się w niezamężnym mężczyźnie, została wyklęta przez rodzinę, co w ostateczności doprowadziło do katastrofy. Przygnębiające jest stwierdzenie autorki, że Claudel skończyła w domu wariatów dlatego, że była kobietą o niezależnych poglądach, czego nie mogła zaakceptować jej rodzina. Dzisiejszym feministkom pewnie nie mieści się w głowie, że rodzina mogła skazać córkę bądź matkę, praktycznie na więzienie w szpitalu psychiatrycznym tylko dlatego, że kobiety te nie chciały podporządkować się panującym normom. Bardzo ciekawie przedstawiona jest w powieści postać Augusta Rodina. Z jednej strony kochający i starający się pomóc artysta, a z drugiej utracjusz i kłamca, który nie potrafi, a może nie chce, dotrzymywać składanych obietnic. Polecam wszystkim którzy interesują się sztuką i historią, a także tym którzy lubią romanse ze złym zakończeniem. W książce zamieszczone są również zdjęcia prac bohaterki powieści, a także miejsca w których pracowała i spędzała swoje życie. Wiele fragmentów książki to listy jakie Camille pisała do Rodina, swojej rodziny i przyjaciół. Dzięki temu powstał bardzo prawdziwy i przejmujący obraz życia artystki i czasów w których żyła. Nie jest to łatwa lektura, prawie 400 stron nie czyta się szybko, ale warto poświęcić czas na lekturę, żeby poznać jakże fascynujące i nieszczęśliwe życie wielkiej artystki. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Zaskakujące jak bycie rzeźbiarzem może być dołujące, krępujące i niemożliwe. Problemy z zamówieniami, pieniędzmi na materiały, brakiem szacunku. Zadziwiające tym bardziej, że jest się uważanym za kogoś oryginalnego, wybitnego, geniusza rzeźbiarstwa! Camille to kobieta, co automatycznie wyrzuca ją ze społeczeństwa artystów na sam koniec. Szary koniec, nawet jeśli wyróżnia się w każdym możliwym aspekcie. Jak potoczy się jej życie? Czy będzie tak samo piękne jak sobie je wyobrażała? Czy rodzina zaakceptuje jej marzenie? Czy koniec jest bliski? Zastanawiające jest to, że wybrałam tę książkę pomimo nie znania nawet jej głównej bohaterki. Z drugiej strony zainteresował mnie opis, który jakby zaczął tworzyć w mojej podświadomości wiadomość. Wiadomość, która znów miała do mnie dotrzeć. Tym razem tylko z innego źródła. Otóż kobiety nigdy nie miały lekko w życiu jeśli chciały czegoś więcej niż domu i rodziny. Pomimo życia XXI wieku nadal mam wrażenie, że kobiety pomimo swojej waleczności są traktowanej gorzej. Tylko ładniej to się ukrywa. A jej najlepszym wyjściem jest rodzenie dzieci. Chociaż będąc samotnym rodzicem nadal jest piętnowana. Camille żyła na przełomie XIX i XX wieku. I wiecie co? Niewiele się zmieniło, ale może dzisiaj żyłaby lepszym życiem, a może umarłaby w takich samych męczarniach? Podsumowując: Bibliografie najczęściej czytamy, aby poznać życie osób, które nas fascynowały lub najzwyczajniej interesowały. Coraz częściej pisze się o muzykach, aktorach, politykach. Temat kobiety artystki z lat dawniejszych, która osiągnęła sukces i straciła wszystko, jest unikany. Każdy woli światowców, o których wiedzieli wszyscy. Jednak odważyć się na coś innego, ale równie wyjątkowego, potrafi niewielu. Tak samo jak Camille i jej wyśniony sen o rzeźbiarstwie. Sen przepełniony marzeniami, namiętnościami, wzgardą, szaleństwem oraz cierpieniem. Oto obraz geniusza zamkniętego w czterech ścianach samotności i pogardy. Niedocenionej artystki, które nareszcie otrzymała zrozumienie. W książce poświęconej w pełni jej osobie. Pamiętaj. Masz na imię Camille. O wiele więcej na: http://recenzjedevi.blogspot.com/2018/01/masz-na-imie-camille-agnieszka-stabro.html Zapraszam :)