Róże i kapryfolium (okładka  twarda, wyd. 06.2021)

Książka reklamowana jako poprzedniczka "Przeminęło z wiatrem". Cóż, do powieści Mitchell raczej się nie umywa, ale co kto lubi.

Książka na prezent fanki Outlandera

Powieść Paula Leicestera Forda ,,Róże i kapryfolium" przyciągnęła mnie do siebie przepięknym i starannym wydaniem, które niedawno ukazało się w Wydawnictwie MG, a następnie tym, co napisano na obwolucie książki, a mianowicie, że jest to literacka historia amerykańskiej rewolucji oraz wspaniała opowieść o miłości porównywalna z ,,Przminęło z wiatrem" Margaret Mitchell. Akcja powieści rozgrywa się w czasach amerykańskiej wojny o niepodległość w latach 1774-1782. Tuż przed wybuchem wojny dziedzic Meredith, właściciel majątku w Greenwood, który jest zwolennikiem rządów króla Anglii sprzeciwia się związkowi kolonialnemu i agituje, aby nie wspierać deputowanych do Kongresu. Z tego powodu, że jest rojalistą spotykają go ciągłe afronty, gdyż sąsiedzi opowiadają się za zrzuceniem angielskiego jarzma. Janice, piętnastoletnia córka Mereditha, rozpieszczona, temperamentna i głupiutka sprzyja rebeliantom, a do tego rozkochuje w sobie każdego mężczyznę. Matka Janice po stracie czwórki dzieci staje się religijną radykalistką i próbuje wbić córce do głowy bojaźń bożą. Do posiadłości przybywa kontraktowy sługa, przedstawiający się jako Karol Fownes i stara zachowywać się jak typowy parobek. Zdradzają go jednak co jakiś czas drobne epizody w zachowaniu. Dziedzic utrzymuje, że sługa to hultaj, oszust, leń, złośnik potrzebujący ciągłego nadzoru. Pani Meredith przeciwnie, niezmiennie wychwala go i broni przed mężem. Karol okazuje się dobrym stajennym, ale widać, że nie pasuje do swojej prostaczej roli, gdyż odznacza się swobodą w zachowaniu, prostą postawą, a w momencie chwilowego zapomnienia mówi językiem salonów. Jak nie trudno się domyślić, Karolowi wpada w oko Janice... Autor na tle wojny o niepodległość Ameryki przedstawia losy różnych rodzin z jednej i drugiej strony barykady. Widać jak codzienność tych rodzin zmienia się w miarę rozwoju wydarzeń, doświadczeń wojennych, tułaczki, walki o przeżycie. W kraju prawie dwadzieścia tysięcy zbrojnych i wolontariuszy obozuje pod Bostonem, w trzynastu koloniach wrze od przygotować wojennych, Kongres Kontynentalny uchwala deklarację o wzięciu za broń i mianowaniu naczelnego wodza, Jerzy Waszyngton przemaszerowuje przez Nowy Jork i stacza krwawą bitwę pod Bunkier Hill, ale do Greenwood dochodzą tylko niepewne pogłoski o tych wydarzeniach. Fale wojny przetaczają się początkowo obok Greenwood i choć nie słychać odgłosów potyczek we dworze, to jednak szybko Meredith i jego dzierżawcy odczuwają skutki tych wydarzeń na własnej skórze. Trudności narastają z dnia na dzień. Całość recenzji znajduje się tutaj: https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/2021/08/roze-i-kapryfolium-paul-leicester-ford.html

Autor: Paul Leicester Ford Tytuł: Róże i kaprifolium Wydawnictwo: MG Premiera: 2021-06-30 Historia zaczyna się w przededniu amerykańskiej wojny o niepodległość. Bohaterka – nastoletnia Janice , jest trzpiotką, rozpieszczoną przez ojca, chociaż matka po stracie czwórki dzieci stała się religijną radykalistką i próbuje wbić córce do głowy bojaźń bożą. Do posiadłości jej ojca, wiernego rojalisty, czyli zwolennika rządów króla Anglii, którego z tego tytułu spotykają afronty, bo sąsiedzi chętnie zrzuciliby angielskie jarzmo, przybywa kontraktowy sługa, przedstawiający się jako Karol i starający zachowywać się jak typowy parobek. Chłopakowi wpada w oko córka właściciela majątku, ale przecież panienka nie może zadawać się z parobkiem! Janice sprzyja, w odróżnieniu od ojca, rebeliantom, a przy tym zawraca w głowie każdemu mężczyźnie, który ją ujrzy, łącznie z Jerzym Waszyngtonem, który nie raz ją ocali. Podeszłam do niej, ponieważ zaciekawiłam się tytułem. Myślałam, że będzie się przy niej dobrze bawić. Napisana jest całkiem przyjemnym pismem, jednak ja czytałam ją wolniej, by zrozumieć jeszcze lepiej. Fabuła prowadzona jest powoli, jednak czasem spontanicznie. Od początku byłam zaintrygowana, by ją przeczytać. Poznałam główną bohaterkę i jej rodziców. Już wtedy wiedziałam, że nie polubię tych osób. Podobało mi się zachowanie Janice i bardzo podziwiałam ją za wszystko, za sprzeciwienie najbardziej. Niestety po pewnym czasie mamy elementy historyczne, które przyćmiły historię bohaterki. Nie podobało mi się to, jednak czytałam myśląc, że to chwilowe. Nie mogłam doczekać się kontynuowania losów dziewczynki. Ciągle czułam niedosyt. Niestety nie dałam rady jej przeczytać, ponieważ ciągle czytałam o historii, która mnie nie do końca interesuje. Chciałam przeczytać romans, a dostałam coś bardzo historycznego. Muszę powiedzieć, że nie dostałam nawet relacji między bohaterami, ponieważ tak mało ze sobą rozmawiali, że nie znałam do końca uczuć żadnego z nich. Jestem bardzo zawiedziona, ponieważ polubiłam klasyki i chciałam zakochać się też w tej. Mimo wszystko wiem, że nie dokończę jej nawet w przyszłości, ponieważ zraziłam się do niej. Myślę, że gdyby zmniejszyć ilość historii w niej to byłaby to o wiele lepsza książka. Ocena 3/10