Kurza mama. Jak ogarnąć kury, dzieci i życie na wsi (okładka  twarda, wyd. 08.2021)

Super lekka książka , nawet jeżeli ktoś z kurami nie ma nic wspólnego to i tak znajdzie w niej co dla siebie.

Nie rozumiem, dlaczego tylko pani Aleksandra jest wymieniona na okładce jako autorka, skoro za połowę książki i najbardziej techniczną stronę odpowiada jej mąż. Rozdziały o budowie kurnika czy hodowli kur bardzo ciekawe, konkretne, rzetelne i na pewno pomogą początkującym hodowcom. Niestety połowę książki można spokojnie pominąć, chyba że się lubi czytać w kółko o tym, że autorka ma dzieci i prowadzi najbardziej popularne kurze konto na polskim instagramie.

Książka ładnie wydana, dużo fotografii, wygodny format. Ciekawa historia mamy, która przy sobie ma nie tylko swoje dzieci, ale cały kurnik i wiele innych kwestii do ogarnięcia. Można się zainspirować i uśmiechnąć. ;)

Książka super, jednak coś się stało podczas dostawy. Nie miałam jak sprawdzić przy odbiorze w sklepie z dzieckiem. Pierwsze strony powylatywały, spróbuje jeszcze reklamować :(

Super, polecam, książka napisana prostym językiem, bardzo dobrze się czyta.

Lektura, która sprawia, że chce się mieć kurnik :)

Świetna pozycja 🙂

Rewelacja!

Miałam nadzieję, jak z opisu można było wnioskować, na więcej "agroturystyki". Wiecie; wady i zalety życie na wsi, fauna, flora, za co ci ludzie żyją, jak jedzą, jak to wszystko ogarniają a trafiłam na...kurzy poradnik Gucwińscy & Słodowy. Jeżeli wziąć jeszcze pod uwagę ilość dzieci i wszechobecny chaos w tej rodzinie to dla mnie nawet pod literaturę SF można zakwalifikować. Co więcej, miało być życiem pisane a autorka we wstępie informuje, że zawarte w książce "historie są tylko luźno zainspirowane naszym życiem". Poczułam lekki dysonans… Jak wspomniałam, książka poświęcona jest kurom, od budowania kurnika do trzymania jaja w ręku. Od typów kur po ich choroby. Jeżeli ktoś ma w planach hodowlę kur to wiele może z tej książki skorzystać. Ola z mężem radzą, przestrzegają, omawiają temat dość szczegółowo. Ja kurnika nie planuję ale tak się wkręciłam w ten kurzy świat, że przeczytałam w jeden dzień. Serio, sama byłam zaskoczona. Kury znam z dzieciństwa, kogut mnie gonił, po jajka chodziłam "na sianko", kup się brzydziłam. Czyli znałam "ten świat" w wiejskim tradycyjnym wydaniu, nawet autorka o nim wspomina. Ola i Piotr natomiast, chcieli inaczej, chcieli po amerykańsku. Chcieli żyć z kurami, głaskać, doświadczać, mieć ładny i funkcjonalny kurnik. To im się udało, mogę mieć inne zdanie ale szanuję takie wybory. Wprawdzie kurnika mieć nie będziemy ale ile o kurach się dowiedziałam! A tak z innej beczki, nie spodziewałam się,że kury i koty mają tyle wspólnego! Co do stylu, jak dla mnie nieco infantylny. Trochę gawędziarstwa, sporo zdrobnień ale obiektywnie ujmując ładnie, prosto, ciepło napisane. Są osoby, które taki styl lubią, ja średnio choć jeżeli chodzi o książki to mam dość spory zakres tolerancji. Jest pięknie wydana. Twarda obwoluta, dużo zdjęć, przyjemny dla oka druk no i te detale. Kurze ślady na kartkach, graficzne piórka. Mnie takie drobiazgi ujmują.

„Kurza mama”, to tak naprawdę Aleksandra Wołkowska, jest on kobietą, którą podziwiam. Ogarnąć dom, szóstkę dzieci i około pięćdziesięciu kur nie jest łatwo. Dzięki tej książce dowiedziałam się o jej profilu na instagramie (@jaklubimy) i przepadłam. Cieszę się, że mogę „podglądać” ich szalone życie. Nie sądziłam, że książka o kurach może mnie tak mocno wciągnąć, jestem mieszczuchem z krwi i kości, ale za rok przeprowadzam się na wieś. Będzie to dla mnie ogromna zmiana. Pytam męża, czy ta cisza mnie nie zabije i powtarzam, że starych drzew się nie przesadza, ale jednak całkowicie dałam się wciągnąć w budowę domu. Po lekturze książki Oli zapragnęłam mieć kury! Wiem jednak, że nie mogę ich mieć. Jest to duża odpowiedzialność, a nas często nie ma w weekendy w domu, a raczej nie podrzucałabym ich rodzicom mieszkającym w bloku. Pozostaniemy zatem póki co przy naszym kocie. Moi dziadkowie przez wiele lat prowadzili gospodarkę, więc co nieco wiem o tych zwierzętach, lecz jestem w szoku, w jakich cudownych warunkach żyją one u rodziny Wołkowskich. Troszczą się oni o nie, jakby były członkami rodziny i tak rzeczywiście jest! Sposób, w jaki opowiada o nich autorka, jest pełen pasji oraz miłości. Widać, że wszystko, co robią, idzie prosto z serca. Z książki dowiecie się między innymi, jak zbudować kurnik, co trzeba wiedzieć przed sprowadzeniem „pod swój dach” kur, w co trzeba się zaopatrzyć, jakie są idealne warunki dla nioski oraz jak wygląda cud wyklucia. Nie zawsze jest jednak kolorowo, śmierć jest nieodłącznym etapem życia i o tym również prawi ta książka. Ta pozycja bogata jest w piękne fotografie i mnóstwo ciekawostek, jednak choć kury są głównymi bohaterkami, to poznajemy również ciekawe opowieści oraz anegdotki z życia sympatycznej rodzinki. Ta pozycja na pewno spodoba się osobom, które posiadają te gdakające, urocze stworzenia lub dopiero chcą zacząć z nimi przygodę, a jestem pewna, że takich osób jest wiele. Sama dostałam kilka zapytań o tę książkę! A jeśli ich nie macie i nie planujecie zaopatrywać się w kury, to i tak gwarantuję, że ta pozycja przypadnie Wam do gustu. Ja bawiłam się przy niej wyśmienicie, szkoda tylko, że tak szybko ją przeczytałam! Język jest przystępny, bohaterowie przesympatyczni, a poczucie humoru Oli sprawia, że nie sposób się oderwać od jej książki. Mam nadzieję, że w przyszłości powstanie kolejna część tej uroczej i pouczającej historii z życia Wołkowskich.