Królowa Dzikusów. Mistrz gry. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 05.2022)

O matko, co za historia! Cały czas trzymała w napięciu. Postaci znane z poprzednich części tetralogii, ale nowe przygody i niejako nowa rzeczywistość. Kilka zwrotów akcji, jak zawsze świetnie rysy psychologii bohaterów. Niesamowita historia! Nie mogę się doczekać oatatniej części serii!

Tym razem spotykamy się przy trzeciej już części serii „Mistrz Gry”, czyli: Królowa dzikusów” autorstwa Joanny Lampka. Jeżeli nie czytaliście poprzednich części, to zachęcam, żeby w tym momencie zacząć, bo nie zrozumiecie, o co chodzi w tej 3 już części. U mnie na kanałach Social Media przeczytacie recenzję dwóch poprzednich tomów, choć przyznam się, że lepsze jest przeczytanie książki, ponieważ wtedy na pewno odkryjesz coś innego, niż ja. Zawsze byłam, jestem, będę zdania, że „siła jest kobietą” co bohaterka w idealny sposób udowadnia od pierwszego tomu. Wiele się wydarzyło w życiu Aline to widać sukcesywnie jak tylko przekręcasz strony książki. Nie wiem, dlaczego mało się pisze o autorce, bo według mnie ta seria zasługuje na top 1 w dziale fantastyki. Będę się powtarzać, lecz napisze raz jeszcze. Jak tylko sięgniesz po tę serię sam przekonasz się, że Joanna Lampka tak napisała książkę, jakbyś oglądał film. Daje sobie rękę uciąć, że zobaczysz w swojej wyobraźni jak wygląda główna bohaterka, jak wygląda jej były kochanek oraz jak wykreowane są Cesarstwo Słońca i Królestwo Żeglarzy, z którym mają konflikt. Rzadko zdarza się, żeby tak pisać książkę, bo przeważnie autorzy (nie każdy na szczęście) ubarwia rzeczywistość w rzeczy, osoby, które łatwo bądź trudno nam sobie wyobrazić. Jeżeli chcesz wiedzieć, z czym tym razem przyszło się zmierzyć Aline to będzie dużo emocji, bo nikt nie lubi spotykać się np. z byłym kochankiem, z którym ma się obecnie na pieńku, jak i świadomość bycia wrogiem nr 1 u własnego ojca. Jak mówią o niej inni? Królowa Północy, Czarna Róża, legenda za życia, lecz, jak faktycznie czuje się nasza władczyni? Kochani tego jest, tyle że ja momentami gubiłam się (nie wpływa to jakoś negatywnie na całokształt) Konflikty nigdy nie są dobre, a złota zasada brzmi „Gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta” I tym razem autorka nie oszczędziła nas, bo wplatała swoich czytelników w kolejne, jak i te obecne konflikty. Jedno z głównych pytań, jakie nasuwają się to „Coś mi tu nie pasuje?” „Musi być coś lub ktoś inny, kto chce zniszczyć to wszystko bądź ugrać jak najwięcej dla siebie”. Opisów książki jest pełno czy to na stronie autorki, czy wydawnictwa, więc z całego serca polecam wpaść tam, ale napisze też to, że podczas czytania masz w głowie takie odruchy jak np. „O ty jego mać!” Nie idź tam…” „A to wredna małpa” itp. rozumiecie? Głowa wam wrzeszczy z natłoku wrażeń i nie wiecie, co z nimi zrobić, bo ten rollercoaster, jaki doświadczymy udowodni nam, że na końcu nic nie wiemy i zdenerwowana jestem, bo teraz muszę czekać na czwarty finalny już tom i odkryć w końcu, kto mi tam miesza i nie daje spokoju. Podczas czytania ani razu nie miałam uczucia przygniecenia tym, co dzieje się w książce. Dodatkowym plusem, jaki według mnie zasługuje na oklaski to opis tej całej wojny, którą widzisz oczami bohaterów. Ani razu w tym wątku nie miałam zdezorientowania i na bieżąco śledziłam co i jak. Dla mnie #musthave każdego miłośnika fantastyki z romansem w tle. Tej książki się nie czyta ją się wdycha z łatwością jak tlen. Szkoda tylko, że wydawnictwo nie dało tej pozycji na takich aplikacjach, jak Legimi czy Empik Go, bo nie każdy ma możliwość, jak i czas czytać papier już nie wspomnę o audiobooka, który przyciągnąłby tych, którzy tylko taką formę książki uważają ze względu na brak czasu na czytanie, no ale to już wydawnictwo pewnie wie, dlaczego tak, a nie inaczej jest. Nie ukrywam, że mam nadzieję, że z czasem będą dostępne w takich formach, jak wymieniałam wyżej wtedy będę wysyłać do znajomych info, że już mogą nadrabiać i w końcu poznać te emocje, jakie mi towarzyszyły, choć, jak opowiadałam o książce, to widać było po mnie w zachowaniu, że wsiąknęłam w te historie jak woda w gąbkę. Joasiu, jesteś mistrzem w swej dziedzinie i działaj dalej, bo ja czekam na więcej. Polecam po stokroć dla każdego, kto szuka mocnych wrażeń oraz takiego tupnięcia glanem o ziemię, że aż się zakurzyło.

Czasami powieści, które przechodzą bez większego echa, zasługują na największe uznanie. Niedocenione przez czytelników lub cierpiące przez słabszą promocję umykają zainteresowanym a tym samym tracimy z oczu wydarzenia, które mogą skutecznie wpłynąć na naszą wyobraźnię. Wiem, że to proces eliminacji, bo zdecydowanie zbyt dużo pojawia się książek do przeczytania, ale tym sposobem umykają nam takie nazwiska jak powyżej, ponieważ trylogia Joanny Lampki jest naprawdę dobra i bardzo, bardzo wciągająca! Autorka zabiera nas w podróż do nowego świata, ale bystre oko wyłapie licznie podobieństwa związane z rzeczywistością. To jakby alternatywny świat, w którym dzieją się niespotykane na co dzień rzeczy a jednak wszystko wydaje się tak zmyślnie przemyślane, że nie budzi żadnych wątpliwości. Seria fantasty oparta jest zatem mocno na wiarygodności i szczegółach, które łatwiej pozwalają zrozumieć panujące tam zasady a losy bohaterów wydają się tym ciekawsze, że bez problemu potrafimy wyobrazić sobie siebie samych na ich miejscu. Na cykl Mistrz Gry składają się trzy książki połączone ze sobą ciągiem przyczynowo-skutkowym: "Gwiazda Północy, Gwiazda Południa", "Pan Kamienia Wschodu" oraz "Królowa Dzikusów". Polecam od razu zaopatrzyć się we wszystkie trzy tomy, ponieważ całość czyta się w oka mgnieniu a finały budzą wystarczająco dużo zastanowienia, by od razu zdecydować się na ciąg dalszy. Ponadto świat przedstawiony jest bardzo rozległy i niebanalny, więc z zaintrygowaniem śledziłam wszystkie dotyczące fakty związane ze zwaśnionymi Królestwem Żeglarzy oraz Cesarstwem Słońca. To od razu przekonuje, że pomysł na fabułę był w pełni przemyślany i dopracowany a sama autorka nie poszła na łatwiznę, ponieważ od pierwszych stron widoczne jest jej zaangażowanie. Aline jest księżniczką Królestwa Żeglarzy i jednocześnie dobrym szpiegiem. Pod przykrywką przedostaje się do Cesarstwa Słońca, by tam poprowadzić swoją misję, ale nie spodziewa się, że proces będzie trudny i niebezpieczny. Na jej drodze staną liczne niepowodzenia, zdrada stanu a także problemy sercowe, ale to będzie drobiazg w połączeniu z krwawą wojną, która zbierać będzie tragiczne żniwo. Czy na przestrzeni całej trylogii Aline osiągnie zamierzone cele i ucieknie spod jarzma przeznaczenia? Na stronach wszystkich trzech tomów czeka na nas dopracowana kreacja bohaterów oraz świadoma, zaangażowana fabuła. Wszystko jest tutaj racjonalne, konkretne i pomysłowo przedstawione, nie ma więc miejsca na nudę czy niedociągnięć a my sami obserwujemy jak zmienia się styl autorki, jak dojrzewa i ewoluuje, obierając bardzo dobry kierunek. Każdy element wydaje się więc być na swoim miejscu, motywy fantasty trzymają poziom, klimat buduje napięcie i często sięga po mroczne aspekty a sam romans nie jest przerywnikiem mocniejszej treści, a wsparciem dla Aline, która właściwie na swoich barkach dźwiga całą opowieść. Seria Mistrz Gry imponuje rozmachem oraz dopracowaniem. Joanna Lampka włożyła w swoją trylogię całe serce co odbiło się na przedstawionej treści. Bogata kraina, liczne zasady, wspaniale wykreowani bohaterowie oraz liczne niebezpieczeństwa do pokonania przełożyły się na przygodę od której naprawdę trudno się oderwać. Po dwóch pierwszych tomach bałam się, że autorce podwinie się noga, że nie zaserwuje już spektakularnego finału, bo przecież wcześniej już dwa razy porządnie mnie zaskakiwała a jednak część ostatnia wydała się zwieńczeniem wszystkich wydarzeń. Liczę na to, że nie pozostaniecie obojętni na trylogię i dacie szansę twórczości autorki, bo jest w tym wszystkim mnóstwo uroku i emocji obok których nie powinniśmy przechodzić obojętnie.

Armia pod dowództwem Iana Lancastera jest potężna i niepokonana, lecz ostatnia prowincja chroniona przez Armię Cieni twardo stawia jej opór. Na czele dzikusów staje Aline, wygnana i znienawidzona, a jednak nadal znacząca. Ich burzliwe relacje, choć są przeszłością, nadal podsycają konflikt między nimi. Alina czuje presję, na jej barkach spoczywa los Północy, pragnie zmian, a trudne wybory zawsze wiążą się z ryzykiem i stratą. Czy jej mąż wesprze ją w najtrudniejszym momencie. I najważniejsze pytanie. Jak zachowa się Ian, kiedy odkryje kolejną z tajemnic Aline? „Królowa Dzikusów” jest jeszcze mocniejsza, mroczniejsza i chwilami przyprawiająca o dreszcz. Ta historia ewoluuje, zmienia się na oczach czytelnika, a liczne twisty fabularne potrafią nieźle namieszać. Po prostu majstersztyk. Powieś skrywa w sobie wiele tajemnic, postaram się za dużo nie zdradzić, i pozostawię Wam odkrywanie ich, bo to czysta przyjemność. Styl autorki na duży plus, naprawdę jestem zaskoczona. Już od pierwszych stron wiedziałam, że będzie to coś dobrego, ale to nie wszystko, bo Pani Joanna wraz z rozwojem tej serii, sama poczyniła ogromny progres. Książki napisane z dojrzałością, i co najważniejsze, z pomysłem. Świat przedstawiony jest przede wszystkim oryginalny, niby dużo nie różni się od naszego, lecz układ kontynentów i państw jest inny. Mapka na początku książki ułatwia zwizualizowanie świata przedstawionego. Bohaterowie są niejednoznaczni, skomplikowani, tajemniczy i ciężko przewidzieć ich wybory. Nieco sztywni, lecz pod całą otoczką pozorów, skrywają się ludzie pełni emocji, szczególnie główna bohaterka. Aline ma w sobie to coś! Tak po prostu! Jej motywy, przekonania i siłę woli łatwo polubić, silna i zdeterminowana księżniczka, która potrafi również zadbać o swój oddział. Ian również odgrywa tu znaczącą rolę i chyba jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci, ciężko go polubić, czasami wręcz jest irytujący, ale kiedy trzeba, potrafi zaskoczyć i najczęściej zdenerwować. Ważne Intrygi polityczne i wszystkie rozgrywki szpiegowskie przyprawiają o zawrót głowy. Są bardzo dynamiczne, dużo się dzieję, cała akcja utrzymana jest w dobrym tempie. Okładki nie do końca mi się podobają. Po przeczytaniu książek, zyskały w moich oczach, bo odzwierciedlają, przynajmniej częściowo, fabułę i troszkę spędziłam na podziwianiu, szukając ukrytych znaczeń. Mimo wszystko okładki, w moim odczuciu, na pierwszy rzut oka, nie pokazują, że jest to powieść nie tylko dla młodzieży, ale i starszych czytelników. Wątek miłosny nie jest na pierwszym miejscu, jednak biorąc pod uwagę wysokie stanowiska, jakie zajmują główni bohaterowie, to wszystkie ich decyzje i wybory oddziałują na losy ich państw. Autorka zgrabnie wplotła miłosne potyczki w bardziej spektakularną walkę o władze i znalazła złoty środek, tak by nie zrobić z tego romansidła. Przemyślana i dopracowana fabuła. Seria „Mistrz Gry” porwała mnie od pierwszej strony i pokochałam tych surowych bohaterów. Dawno nie czytałam tak dobrze napisanej serii. Ciężko ocenić tylko trzeci tom, tym bardziej, że w tydzień pochłonęłam trzy i jest to dla mnie spójna całość. Tajfun emocji nawet na moment nie pozwolił mi zapomnieć o bohaterach. Był to niezwykle emocjonujący czas, z ochotą poznałam upalne Cesarstwo, by moment później zakochać się w zimnej Północy. Przepiękne widoki i zgrabne opisy miejsc, w których rozgrywa się akcja, dopełniają wrażenia z lektury. Czy polecam? Jak najbardziej tak! Nieszablonowa i wartościowa powieść sensacyjna z nutką miłości i fantastyki w tle, wciąga i na długo zapada w pamięci! Z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu. 9/10

Od momentu, gdy skończyłam lekturę drugiego tomu cyklu Mistrz Gry, czyli Pana Kamienia Wschodu minęło już trochę czasu. Przyznaję, że zanim nadszedł czas na lekturę Królowej Dzikusów, zdążyłam zapomnieć kilka szczegółów. Jednak tom trzeci okazał się dla mnie powrotem do domu – z miejsca wskoczyłam w wir wydarzeń i wraz z Aline przemierzałam kolejne szlaki i planowałam następne działania wojenne. Jednak czy ta część zdołała zachwycić mnie na tyle, bym mogła wystawić jej ocenę bardzo dobrą lub wręcz celującą? Odpowiedź na te pytanie znajdziecie w recenzji. Wydawać by się mogło, że krwawa wojna właśnie dobiega końca, jednak nic bardziej mylnego. Ian Lancaster co prawda niszczy na swojej drodze wszystko, co tylko jest w stanie, podczas gdy prowadzi swoje wojska dalej na Północ. To właśnie jego cel. Jednak ta nie ma zamiaru się poddać i skutecznie broni swoich terenów. W teorii tereny te nie są aż tak potrzebne Ianowi do szczęścia - w praktyce jednak chce je zdobyć tylko i ze względu na Aline, królową dzikusów i swoją byłą kochankę. Pierwszy raz w dziejach tego kontynentu na czele armii stoi kobieta. Czy starcie pomiędzy byłymi partnerami może skończyć się dobrze? Czy Aline uda się utrzymać swój sekret, którego za wszelką cenę nie może poznać Ian? Na samym wstępie powiem tak: ta książka to jest mój Święty Graal, jeśli chodzi o wszelkie kontynuacje czy ogólnie rzecz biorąc, kolejne tomy serii. W mojej czytelniczej przeszłości zdarzało się już tak, że któryś z tomów wyjątkowo mnie urzekał, jednak w tym przypadku jest to coś o wiele więcej. Już w tym miejscu muszę napisać, że jestem pełna podziwu i jednocześnie zachwytu, wobec tego, w którą stronę idzie historia Aline oraz cała wojna, którą na kartach powieści przedstawia Joanna Lampka. Jestem pod ogromnym wrażeniem i zdecydowanie pragnę więcej. Główna bohaterka jest tak samo charakterna, jak w poprzednich częściach, jednak tutaj zauważyłam w niej coś jeszcze. Cały ten mur, jaki wybudowała dookoła siebie ta bohaterka, powolutku zaczyna pękać. Dzięki temu ja, jako zwykła czytelniczka, mogłam zajrzeć do myśli Aline i jeszcze lepiej zrozumieć jej postępowanie. Oczywiście, to nie jest tak, że ta postać ma same pozytywne cechy i jest chodzącym ideałem. Nie, Aline bywa impulsywna i dość gwałtownie podejmuje pewne decyzje, jednak w tym wszystkim wydaje się taka po prostu... prawdziwa. I za to właśnie jestem wdzięczna autorce – nie stworzyła kolejnej bohaterki, której wszystko uchodzi na sucho. Aline musi liczyć się z konsekwencjami swych działań, nawet jeśli nie dotykają jej one bezpośrednio. Joanna Lampka już po raz trzeci oczarowała mnie swoim piórem i umiejętnością tworzenia niezwykle pochłaniającego świata fantastycznego. Tom pierwszy może i nie zachwycił mnie na tyle, bym dała mu ocenę celującą, ale z każdą kolejną książką z tego cyklu jest coraz lepiej. Autorka ma pewien plan i to czuć - wie, w którą stronę poprowadzić swoich bohaterów, by w sposób logiczny przejść przez konkretne wydarzenia. Ja jako czytelnik mogę się jedynie temu przyglądać i trochę wściekać na konkretne zwroty akcji, a tych tutaj było niemało. Królowa Dzikusów to książka absolutnie wciągająca, wrzucająca czytelnika w wir wydarzeń i niedająca mu chwili oddechu. Intrygi polityczne, kolejne zasadzki czy po prostu więzi pomiędzy bohaterami przyciągają uwagę i utrzymują ją, aż do ostatniej strony. Z ręką na sercu mogę wystawić tej pozycji ocenę celującą i z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Zakończenie tego odrobinę zmiotło mnie z planszy, ale czuję, że to dopiero początek.

Wolicie recenzować pierwszy tom historii, czy kolejne jej tomy? Osobiście wolę pierwszy tom recenzować, ponieważ pióro autora rzadko kiedy zmienia się podczas pisania. Oczywiście, jeśli dochodzi do spadku formy, to jest, o czym pisać, lecz gdy książka zachwyca was jak pierwszy i kolejne tomy to ciężko skupiać się na technice pisania i trzeba się skupić na treści, a najczęściej skupiając się na treści, często można się z czymś wygadać i walnąć spoiler. Dziś przychodzę do was z recenzją trzeciego tomu cyklu Mistrz Gry autorstwa Joanny Lampki. “Królowa dzikusów” to bardzo porządna lektura, która mnie porwała i tuż po jej lekturze nie mogłam długo zasnąć, ciągle analizując, co się w niej stało, jak potoczyły się losy bohaterów, których ta bardzo polubiłam i co jeszcze ich czeka, a muszę przyznać, że w ich życiu nigdy nie było spokojnie, za to tym razem czeka ich niezła przeprawa. Przyznaję, że mam sporo teorii na temat tytułowego Mistrza gry, lecz wydaję mi się, że nie są one trafne i właśnie dlatego tak bardzo ekscytuję się na premierę czwartego tomu, która odbędzie się 10 lutego 2023.    “Napatrzyłam się już na krew swoich i napatrzyłam się już na krew wrogów.”    Aline została prawdziwą kobietą północy, dramatyczny poród, walka na skale prawdy oraz wojna zbliżająca się do miejsca, w którym obecnie żyje, to wszystko tylko ją hartuje. Wydaje się, że zbliżający się koniec wojny jest zbawieniem i chwilą na wytchnienie, lecz nie dla Armii Cieni, która od dłuższego czasu przygotowuje się na najazd z południa. Od samego początku Aline, mimo przygotowania, daje wodzić się za nos. Największą tajemnicą jest jednak to, kto ją wodzi za ten nos. Z chwilą, gdy jej były kochanek dociera na dziką Północ, Aline jest pewna, że Ian Lancaster jej nie odpuści i posunie się do wielu rzeczy, by dorwać ją w swoje ręce.    “Jej życie to tylko suma oddechów. Wygląda normalnie, ale nikt nie wie, co jest w środku.”    Jakbym napisała o tym tomie tylko WOW! WOW! WOW! To byście sięgnęli po niego? Jest to zdecydowanie najlepszy tom z tego cyklu i nie mogę się doczekać kolejnego. Pod ostatnią recenzją, autorka spytała się mnie o to, w którym jestem teamie. Długo nad tym myślałam i nawet pod koniec straciłam wiarę w swój własny osąd, ponieważ moje serce cały czas podpowiada mi #TEAMIAN. Nie wiem, jak to wytłumaczyć, ponieważ ci, co czytali wiedzą, jak się zmienił nie do poznania, w końcu wojna i trud decyzji, jakie musiał podjąć, poszarpała mu bardzo nerwy. Jednak nie mogę ciągle uciszać serca, które wierzy, może i naiwnie, że w końcu znajdzie się ten moment, w którym ta dwójka będzie mogła sobie wszystko wyjaśnić i spróbować ułożyć sobie życie na nowo.   Z drugiej strony mamy tajemniczego Michaela, którego nie potrafię polubić. Nie mogę powiedzieć, że nie miał swoich momentów, które chwytały mnie za serce, ale co zrobić jak moje własne serce tak mocno walczy z rozumem.  Nie przeszkadza ci romans w książce? A może nie masz nic przeciwko motywowi HATE-LOVE bądź historii o trójkącie miłosnym? Dodajmy do tego daleko idącą intrygę, która jest pleciona jak pajęczyna. Nie zapomnijmy również o świecie, w którym jest magia, fantastyczne stworzenia i świetnie napisani bohaterowie. Jeśli lubisz to wszystko, to polecam ten cykl i mam nadzieję, że jak najwięcej osób się o niej dowie, bo zasługuje na większy rozgłos. Za książkę do recenzji, dziękuję bardzo autorce. 

Powieść zabiera Czytelnika w podróż na daleką, nieprzyjazną Północ. Według opracowań cywilizowanego świata – zacofaną, skażoną i praktycznie bezludną. Jakim więc cudem dzikusy wraz ze swoją królową są w stanie oprzeć się świetnie wyszkolonej armii? Jakim cudem kobieta stanęła na czele prowincji najbardziej konserwatywnego państwa na Kontynencie Zachodnim? Czy ruch Czarnej Róży zapoczątkowany przez Michaela przyniesie swoje owoce? Czy targany chęcią zemsty Ian odnajdzie ukojenie w podziemnych korytarzach? Czy o przyszłości całego kontynentu ma zdecydować jedna osoba, której postać jest mielona przez zębiska propagandy każdej ze stron konfliktu? Czy Aline udźwignie rolę, jaką narzucił jej świat? Myślę, że zdjęcie (powstałe w nocy, notabene o północy - dostępne na: https://majkabloguje.blogspot.com/2022/05/702-krolowa-pustki-dzierzaca-czarna.html) idealnie przekazuje, jakie emocje zostały we mnie po przeczytaniu książki. Piękno i legenda Aline zostały postawione w świetle reflektorów, jednocześnie próbując przetrwać w nieprzyjaznym, zimnym, ciemnym świecie. Wszystkie decyzje dziewczyny zaczynają kłaść się cieniem na życiu otaczających ją osób, a róża, która miała być ocaleniem, przynosi jedynie cierpienie. Ciemność podkreśla mistrzowsko zaplanowaną okładkę, z które wyziera niebezpieczeństwo, niepokój i determinacja. Według mnie dokładnie te trzy cechy charakteryzują Aline z trzeciego tomu. Wzajemnie przeplatające się emocje targają również czytelnikiem, któremu serce łamie się po wielokroć. Trzask mojego, po wydarzeniach 16 rozdziału, rozlegał się echem przez długie godziny. To już nie jest wesoła historyjka o letnim romansie, lecz ciemna, dojrzała opowieść o przetrwaniu, stracie i odnajdywaniu się na nowo. Chłonęłam ją całą sobą, zafascynowana i pełna podziwu dla ewolucji zarówno bohaterów, jak i warsztatu autorki. Z szeroko otwartymi oczami śledziłam zawiłości polityki, ludzkiej natury, taktyki wojennej, tradycji plemion północy. Autorka zdradziła również skąd zaczerpnął swoją nazwę cały cykl, a po jednej ze scen czuję, że w kolejnej części odkryjemy jeszcze niejedną tajemnicę dotyczącą gwiazd zaklętych w klejnoty. Akcja, poziom budowania napięcia i emocjonalnego przywiązania do bohaterów jest na najwyższym poziomie. Podczas czytania Królowej dzikusów, nie raz miałam ochotę krzyknąć i powstrzymać bohaterów przed tym, co miało za chwilę nastąpić, wesprzeć w próbach dotarcia do siebie lub zdrowo trzepnąć po głowie za amoralne zachowanie. Zastanawiałam się, gdzie jest granica między emocjami i jak wiele człowiek jest w stanie położyć na szali, gdy ważą się jego losy. Możliwe, że odbiór treści niesamowicie wzmacnia obecna sytuacja za naszymi granicami, gdzie propaganda jest jednym z narzędzi walki, spisany początkowo na straty kraj zadaje agresorowi znaczące straty, a pomoc przychodzi z najmniej spodziewanej strony. Do tej pory się zastanawiam czy Joanna Lampka jest wieszczką, świetną obserwatorką czy udało się jej wyłuskać tę siłę, która pcha do rzeczy logicznie niemożliwych i pozwala narodzić się cudom. Nie znajduję minusów w tej książce. To absolutnie najlepsza część opowieści o Aline. Jeśli kolejny tom będzie jeszcze lepszy (a po zakończeniu wnoszę, że akcja ruszy od początku z kopyta), to znów będę musiała przygotować melisę, chusteczki i przynajmniej tonę czekolady. Czytajcie, nadrabiajcie i wypatrujcie razem ze mną czwartego tomu! mnie

ZARYS FABUŁY Długotrwała wojna zdaje się powoli kończyć. Cesarstwo Lancastera odnosi kolejne sukcesy. Sęk w tym, że wciąż istnieje region będący dla zachłannej armii solą w oku. Północ broniona przez Armię Cieni. Dowódca wojska nie ma zamiaru odpuścić, w końcu w tej wojnie nie chodzi tylko o zdobycie ziem. Na czele armii dzikusów stoi jego była kochanka, Aline, Królowa, która dla wielu staje się wzorem i motywacją do walki. Pozornie słaba kobieta jest żołnierzem, któremu hartu ducha pozazdrościłby niejeden rosły mężczyzna, dlatego wrogi dowódca i były kochanek Aline, Ian, nie będzie miał tak łatwo. Zaczynają ważyć się losy Północy. Co się stanie, kiedy Aline i Ian znowu się spotkają? Kto wyjdzie z tej walki zwycięsko? Czy Północ ugnie się przed naciskiem wroga? SILNA BOHATERKA Autorka powieści ma niewątpliwie niesamowitą zdolność kreowania silnych, literackich bohaterek. Główną postacią omawianej dzisiaj książki jest Aline. Z jednej strony jest to matka, troskliwa, cierpliwa. Osoba zdolna do miłości, przeżywająca namiętności i podrygi serca, które przecież łaknie tego, czego pragnie większość kobiet stąpających po tej ziemi. Bycia kochaną. Z drugiej strony to jednak królowa, dowódczyni, generałowa. Czarna Róża. Aline stoi na czele armii snując kolejne plany ważnych operacji i choć czyha na nią wielu, potrafi się obronić. Co z resztą udowadnia już na samym początku, kiedy zostaje pojmana. Autorka rozpoczyna tą część serii od istotnego zdarzenia, od razu z grubej rury – wartką akcją, i utrzymuje tempo fabuły do samego końca. A za sprawą bohaterów drugoplanowych manipuluje emocjami czytelnika od tych pozytywnych, po te doprowadzające do szału. Ian, Jesse, Michel, Mia i mały Alexander. Choć mam wrażenie, że to męscy przedstawiciele tej historii namieszają tutaj najwięcej, na czele wciąż stoi ona, ta, którą naprawdę polubiłam, Aline. WOJNA I MIŁOŚCI Wrogie armie, walka o terytoria, o honor, o panowanie. Ruch Czarnej Róży podatny na dezinformację i ostatnia broniona przez dzielnych żołnierzy, niezdobyta przez wroga prowincja. Jakże aktualny jest przedstawiony w tej powieści motyw przewodni, jak wiele scen można przenieść na to, co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Autorka z pewnością nie wzorowała się aktualnym tematem wojny, wszak stworzyła tą powieść już jakiś czas temu, niemniej jednak czytanie jej w tym okresie robiło na mnie podwójne wrażenie. Fabuła jest bardzo konsekwentna, logiczna, spójna, nie ma zbędnych opisów, a autorka wie, o czym pisze. „Królowa Dzikusów” to jednak także historia o miłości, namiętności, o lojalności. Kończy się tak, że już wyczekuję kolejnej części. Autorka zafundowała cliffhanger i to w takim momencie! PODSUMOWANIE „Królowa Dzikusów” to trzeci tom serii fantasy z mocnym akcentem wojennym, toteż zapoznanie się z tą częścią musi być poprzedzone znajomością jedynki i dwójki. Wartka akcja, silna bohaterka z pierwszego planu, intrygi i zaskakujące zakończenie zwiastujące kontynuację. Były wątki miłosne, męscy przedstawiciele drugiego planu potrafiący sporo namieszać. Autorka kolejny raz nie zawiodła więc szczerze zachęcam Was do zapoznania się z całym cyklem.

Za mną jest już trzeci tom z cyklu Mistrz gry i zamiast cieszyć się z powodu przeczytania dobrej lektury, chodzę zła jak osa i miotam się, nie mogąc znaleźć sobie miejsca. Dlaczego zapytacie, no właśnie dlaczego, sama zadaję sobie to pytanie? Autorka stworzyła tak przyjemną i fascynującą historię, że trudno się od niej oderwać. Z tą lekturą zapominałam na kilka godzin o wszystkim, przenosząc się do świata surowej Północy oraz nowoczesnego Południa, śledząc losy bohaterów i wraz z nimi przeżywając to co zgotował im los. Jednak nienawidzę zakończenia. Nie wiem czemu praktycznie w każdym tomie opowieść urywa się w takim momencie, że ciężko mi się potem opanować. Ciekawość zżera człowieka i tylko próbuje wymyślić ciąg dalszy. W tej części Aline, przywódczynię nieco zacofanej Północy życie nie oszczędza, przysparzając jej kolejnych licznych problemów i zagrożeń. Gdy zostaje sama, zdana tylko na siebie i garstkę zaufanych ludzi ma ciężki orzech do zgryzienia. Ma marne szanse, by zwyciężyć w starciu z armią Cesarstwa Słońca. Nienawiść Iana do niej nie maleje i może jej to tylko zaszkodzić. Jak potoczą się losy nieustraszonej wojowniczki? Czy uchroni ona swój lud jak i bliskich? Czy dane będzie jej jeszcze spędzić szczęśliwe chwile u boku ukochanego? Kontynuacja historii Aline jest niezwykle ciekawą pozycją, która zachwyci wszystkich pasjonatów tego gatunku literatury. Wiadomo, że dynamiczna fabuła, częste zwroty akcji oraz chwilowe momenty, gdy wszystko zwalnia, powodują iż jest to książka intrygująca, która na długo pozostaje w naszych myślach. Główna bohaterka przeszła naprawdę wiele, ale wszystkie doświadczenia tylko wzmocniły ją, dodały jej charakteru, upartości, ale i spowodowały, że dziewczyna dojrzała, stając się pewną siebie kobietą. Nie wszystkie jej kroki i decyzje były właściwe, ale popełniając błędy, uczyła się jaką drogę obrać. Ciekawe kiedy autorka uroni rąbek tajemnicy i wyjaśni dlaczego dwie gwiazdy jej sprzyjają oraz czy pozostałe staną się jej przyjaciółkami, a może będą do niej wrogo nastawione. Mam pewne podejrzenia, ale czy się sprawdzą. Liczę, że Aline wreszcie zazna w życiu trochę spokoju i szczęścia. Treść jest naprawdę świetna, dopracowana w każdym szczególe i idealnie pasuje do całości. Wszystkie rozpoczęte wątki zaczynają się zazębiać, jednak jeszcze dużo czeka na precyzyjne wyjaśnienie. Pani Lampka umiejętnie dozuje informacje, pobudzając wyobraźnię. Buduje napięcie i porusza serce scenami, które mrożą krew w żyłach. Naprawdę polecam wam tę książkę jak i dwa wcześniejsze tomy, które trzeba czytać zgodnie z ich kolejnością. Nie będziecie narzekać na nudę, gdyż cały czas coś się dzieje, a lekki i plastyczny styl uprzyjemnia czas poświęcony lekturze, od której się nie oderwiecie. Mi pozostaje wyczekiwać na ostatni tom, w którym wreszcie poznam wszystkie odpowiedzi, które dręczą mnie i nie dają spokoju. Ciekawe czy czytaliście już, a może macie w planach?

"A będzie ona czysta jako śnieg, mimo że jej szata będzie unurzana w popiele i błocie. A będzie kroczyła drogą śmierci, bo gdzie życie, tam śmierć..." To już trzecia część przygód Aline, o której opowiadałam Wam w poprzednich postach. W recenzji drugiego tomu stwierdziłam, że działo się w nim o wiele więcej niż w pierwszym, jednak teraz otwarcie muszę przyznać, że tom trzeci to istne szaleństwo 😂 Akcja toczy się bardzo szybko, a tak wielu zwrotów akcji dawno nie widziałam w żadnej książce. Sama Aline od pierwszego tomu bardzo się zmieniła. Widzieliśmy ją w wielu różnorakich sytuacjach, które niekiedy wymagały od niej ogromnej odwagi i wewnętrznej (niekiedy też fizycznej) siły. Każda z tych sytuacji w pewien sposób ją ukształtowała i pozostawiła po sobie trwały znak na jej duszy. "Królowa Dzikusów" to dalsza i tak naprawdę niekończąca się pogoń Aline za szczęściem i odnalezieniem siebie. Wojna dobiega końca, a spotkanie z dawnym ukochanym nieuchronnie się zbliża. Aline jako Królowa Północy czy też Czarna Róża nie może dać się złamać, bowiem nie walczy tylko o siebie, ale o wielu ludzi, którzy jej zaufali i w nią wierzą. Czy dziewczyna poradzi sobie z odpowiedzialnością, jaka na niej spoczywa? Czy będzie w stanie powstrzymać buzujące w jej wnętrzu emocje i zmierzyć się z Ianem? "Gdyby mogła coś zrobić, to by to zrobiła. Są takie chwile, kiedy coś w środku człowieka krzyczy. Kiedy jest się takim jednym wielkim krzykiem, mimo że się milczy." Wątek miłosny ma w tej książce tak samo duże znaczenie jak w poprzednich tomach. Aline wieloma swoimi działaniami udowadnia, że nie jest w stanie uwolnić się od uczucia jakie łączy ją i Iana. Jednak tym razem nie jest tak prosto, a konflikt między Północą a Południem na pewno nie zmierza ku zakończeniu. Obojgu bohaterom tak łatwo przychodzi się jednocześnie kochać i nienawidzić. Joanna Lampka wielokrotnie operuje uczuciami między nimi, powodując, że czytelnik tylko czeka aż los niespodziewanie ich połączy. Świat fantasy, w którym rozgrywa się akcja wszystkich trzech książek jest niezwykle ciekawy. Autorka ukazała go niezywkle obrazowo. Wielokrotnie wysoka technologia przeplata się z nieco zacofanymi zwyczajami i niecodziennymi już wierzeniami Północy. Mimo, że to wszystko jest od siebie tak bardzo różne, w jakiś niezrozumiały sposób się łączy i tworzy niezwykły i intrygujący świat wydarzeń. Cykl "Mistrz Gry" dostarcza nam również wiele innych ciekawych wątków, poza przygodami miłosnymi głównej bohaterki. Mnie osobiście bardzo zaciekawił ten z "próbami Północy", w których Aline niespodziewanie udało się zdobyć znaki na swoim czole. Z niecierpliwością czekam na kolejną część, gdyż zakończenie trzeciego tomu nieźle mnie zaintrygowało. A Was zachęcam do sięgnięcia po cykl "Mistrz Gry". Zapewniam - nie będziecie żałować!