Orle Gniazdo (okładka  miękka, wyd. 01.2022)

Powieść Weroniki Krakowskiej cierpliwie czekała na swoją kolej, stojąc na mojej półce. Nie będę jednak ukrywać i napiszę, że bywały chwile, gdy książka ta uparcie wręcz przyciągała mój wzrok, jakby wołała: “no przecież tu jestem, czekam!”. W końcu przyszła na nią pora i z rosnącym zainteresowaniem zdjęłam ją z biblioteczki. Czy lektura Orlego Gniazda okazała się ciekawa? Czy mogę powiedzieć, że odnalazłam nowe ciekawe pióro? O tym w tej opinii. Kimberly nie ma pojęcia, co stało się z jej rodzicami. Jakiś czas temu po prostu zniknęli, nie dając żadnego znaku życia. Od tamtego momentu dziewczynka mieszka u swojej przyjaciółki i jej mamy. Wciąż jednak dręczą ją koszmary, których nie potrafi zrozumieć. Często się powtarzają, a ponadto Kim widzi w nich dziwne drzwi i orła - to zawsze jest orzeł. Czy to możliwe, że sny są znakiem od jej rodziców? Wkrótce życiu Kim zaczyna zagrażać niebezpieczeństwo - ktoś próbuje ją zastraszyć, by nie grzebała w tej historii. Czy mimo tego dziewczyna rozwiążę zagadkę zaginięcia rodziców? Na początku chciałabym podkreślić wszystkie dobre strony tej pozycji, a ma ich ona kilka. Przede wszystkim pomysł na fabułę, który okazał się strzałem w dziesiątkę. Autorka postanowiła stworzyć za jej pomocą powieść młodzieżową, z silnie przebijającym się wątkiem dreszczowca, który - nie ukrywam, chwilami naprawdę wzbudzał u mnie ciarki. Pomysł na to, by główna bohaterka była zaangażowana w poszukiwania swoich rodziców, a raczej prawdy o ich losie okazał się równie ciekawy, lecz to wątek tytułowego orła okazał się tym kluczowym, który osiadł w moich myślach do ostatniej strony. Drugim plusem zdecydowanie jest pióro Weroniki Krakowskiej. Czuć, że autorka ma za sobą pierwsze słowa postawione na papierze, a jej styl jest dość lekki, dzięki czemu lektura tej powieści była szybka i całkiem przyjemna. Piszę całkiem, ponieważ znalazły się i słabsze strony tej pozycji, o których oczywiście Wam opowiem. Pomimo tego jednak już teraz wiem, że z ciekawością będę sięgać po kolejne książki autorki i mam nadzieję, że wydarzy się to już niedługo. Główna bohaterka powieści, Kimberly, okazała się dla mnie tak antypatyczną i irytującą postacią, że głowa mała. Miałam ogromne nadzieje względem tej bohaterki, jednak nie zostały one spełnione. Choć obiektywnie patrząc, bohaterka ta została wykreowana dobrze, to całkowicie subiektywnie – drugiej tak denerwującej dziewczyny dawno nie spotkałam. Z jednej strony Kim chciała odkryć tajemnicę zniknięcia rodziców (i jest to bardzo zrozumiałe), z drugiej jednak miałam momentami wrażenie, że ważniejsze jest dla niej romansowanie i zastanawianie się, co takiego widzą w niej chłopcy. Wiecie, okazało się, że Kim to bohaterka z gatunku tych “cichych myszek” - spokojnych, niewychylających się, raczej niekonfliktowych, ale jakimś cudem przyciągających do siebie przystojniaków i największe zołzy. Nie ukrywam, liczyłam na coś innego w kontekście tej postaci i poczułam rozczarowanie. Jeżeli jednak komuś innego to przekonało - to nawet nie wiecie, jak bardzo się z tego powodu cieszę. Długość książki to mój kolejny zarzut. Z jednej strony te niecałe dwieście stron rzeczywiście mogło wystarczyć na pełne przedstawienie całej tej historii, z drugiej jednak czytając ją, czułam się tak, jakby wszystko było pospieszone – byleby zdążyć i nie przekroczyć danej liczby stron. Całość niestety na tym ucierpiała i szczerze? Z chęcią przeczytałabym powieść Weroniki Krakowskiej, która liczyłaby sobie o wiele więcej stron. Jak poradziłaby sobie autorka w znacznie dłuższej formie? Domyślam się, że dobrze. Orle Gniazdo to pozycja, która okazała się dla mnie zaskoczeniem i bardzo dobrym oderwaniem od rzeczywistości. Przeczytałam ją na jeden raz i nie żałuję. Jeżeli lubicie literaturę młodzieżową, która skutecznie zajmuje uwagę choć na trochę i wciąga - to myślę, że mogę polecić Wam właśnie tę pozycję.

Makabryczna wizja. Nagle przewróciłam się i natychmiast sprawdziłam, co było przyczyną mojego upadku. Tym czymś okazał się napięty sznur przywiązany do dwóch odległych od siebie drzew. Jednak nie to było najgorsze, poczułam pod sobą coś niezbyt przyjemnego, czego nigdy w życiu nie chciałabym dostrzec. To było czerwone, mokre… czy to krew?! Całe podłoże było w niej. Czym prędzej wstałam. Jednak kiedy chciałam iść dalej, natrafiłam na zwisające z drzew kawałki ludzkiego ciała oraz tajemniczą karteczkę. Miałam nadzieję, że to tylko sen, jednak to nie była jawa, to była rzeczywistość. Jakiś czas temu nakładem Wydawnictwa NowoCzesne ukazała się mroczna powieść dedykowana dla młodzieży. Czy słyszałeś już o twórczości Pani Weroniki Krakowskiej, pod tytułem “Orle Gniazdo” (2021, Wydawnictwo NowoCzesne)? Jeśli nie, to świetnie trafiłeś. Zapraszam Cię do dalszej części recenzji, gdzie dowiesz się trochę więcej o lekturze. Gotowy na podróż życia wraz z Kim? No to do dzieła! Weronika Krakowska - 23-letnia debiutująca pisarka pochodząca z Konina. Książki towarzyszą jej od dawien dawna. W swoim dorobku ma jedną powieść “Orle Gniazdo” oraz tomik wierszy. Jak sama twierdzi, z pisaniem wiąże swoją przyszłość. Zapowiada, że jeszcze nie jedna książka ukaże się spod jej pióra. Poza ogólnie pojęta literaturą Weronika interesuje się muzyką, sportem, a także wizażem. Na co dzień pracuje w salonie fryzjerskim, gdzie jest fryzjerką oraz stylistką paznokci. Dziewiętnastoletnia Kim została sama. Jej rodzice wyszli i już nigdy nie wrócili. Dwa lata temu po prostu zostawili ją samą, nie dając nawet żadnego znaku życia. Zdana sama na siebie dziewczyna mieszka u swojej przyjaciółki, powoli odzyskuje stabilizację i upragniony spokój. Jednak nie może poskromić dręczących ją co noc koszmarów, które mają związek z wydarzeniem z przeszłości. Czy ten niezrozumiały sen ma być wskazówką od jej najbliższych? A może, to Kim tak bardzo chciałaby na nowo poczuć, jak to jest mieć pełną rodzinę, że jej wyobraźnia płata jej figle? Sielskie życie trwa do czasu, aż do momentu, kiedy nastolatka otrzymuje pogróżki. Ktoś ewidentnie nie chce, aby dowiedziała się prawdy. Kim jest Caleb? Jaką tajemnicę skrywają mroczne bunkry? Co ma z tym wszystkim wspólnego biblioteka i w końcu, do czego pasuje TEN klucz? “Orle Gniazdo” to nic innego, jak pamiętnik nastolatki dedykowany dla tej samej grupy odbiorców. To historia o tym, że zawsze zyskując coś, będziesz też tracić, ale także o przyjaźni, miłości, zaufaniu, poszukiwaniu odpowiedzi na nurtujące główną bohaterkę pytania, które mnożą się wraz z dochodzeniem do prawdy. Historia jest napisana w bardzo przystępny sposób, który spodobał mi się. Widać było, że pisała to młoda osoba i to jest świetne, że zachowała swój styl, a nie kreowała się na dojrzalszą osobę, niż jest. Fabuła jest bardzo płynna, dynamiczna, momentami nawet zaskakująca, przerażająca. Z pewnością trzyma w napięciu i nie pozwala oderwać się od wykreowanego świata. Autorka nie owija w bawełnę, tym samym nie znajdziesz tutaj nudnych opisów, które często usypiają. Postacie są zdecydowanie z krwi i kości, bardzo realistyczni, borykający się z problemami życia codziennego z małym dodatkiem, który znacząco podkręca ciekawość czytelnika, dodaje mroczności historii. Tym według mnie sporym plusem jest wplecenie fikcji w odpowiedniej, wręcz idealnej proporcji. Podsumowując: Lektura od początku mnie zaskoczyła, nie spodziewałam się, że mimo tak młodego wieku autorki “Orlego Gniazda”, stworzy ona coś tak dobrego, co chce się czytać, od czego nie można się nawet na chwilę oderwać. Ta książka to kawał dobrej roboty. Gratuluję debiutu i poproszę o więcej takich twórczości. Czuję niedosyt. Polecam.

Uwielbiam okładki, które na pierwszy rzut oka są normalne, ale dopiero po lekturze wydają się nabrać głębszego sensu. Przypatrzcie się dobrze, bo grafik zrobił tu świetną robotę. Kimberly ma dziewiętnaście lat i od dwóch lat jest sama. Jej rodzice zniknęli w nieoczekiwany sposób, nie pozostawiając po sobie ani jednego śladu. Przypadek? Nie chcąc czuć przytłaczającej samotności, przeprowadza się do przyjaciółki. Chwilowy spokój zostaje szybko zaburzony. Niestety, zmory senne idą razem z nią, spędzając jej spokojny sen z powiek. Koszmar powiela się, stawiając przed nią nieznane drzwi i orła. Dziewczyną miotają sprzeczne emocje, które momentami doprowadzają ją do obłędu. A może to intuicja, która próbuje jej coś przekazać? Sprawy nie ułatwia fakt, że jej resztki spokoju, zostają zachwiane przez osobę, która czyha na jej życie. Niestety, w swych przekonaniach pozostaje sama, próbując udowodnić światu, że nie popada w obłęd. Cała historia została napisana w formie pamiętniku nastolatki, która doskonale wpasuje się w gusta osób w podobnym wieku. Choć nie znam twórczościautorki, to jestem pewna, że nie odbiega zbytnio wiekiem od głównej bohaterki. Bardzo podobało mi się poprowadzenie fabuły w taki sposób, że stopniowo zostały dawkowane emocje. W pierwszej chwili mieliśmy odrobinę luzu, który szybko zakończył się, kiedy dziewczyna zaczęła dostawać pogróżki. Razem z bohaterką czułam na karku palący oddech osoby, odpowiedzialnej za to. Wiedziałam, że próbuje powstrzymać ją od wyciągnięcia na wierzch prawdy o jej rodzicach i kibicowałam, kiedy robiła dalsze kroki w tę stronę. Choć język, którym posługuje się autorka był bardzo przystępny, to poprowadzenie fabuły w taki, a nie inny sposób, sprawiło, że nie wciągnęłam się w jej historię i nie mogłam się doczekać kolejnych zdarzeń. Uwielbiam mroczne i przerażające książki. Choć ta nie była z gatunku takich, które postawiły mi włoski na ramionach, to śmiało mogę powiedzieć, że na docelowej grupie czytelników mogłaby zrobić wrażenie. Jednak to już jest kwestia sporna, ponieważ dla jednego „mocne” będzie spadnięcie ze schodów, a na drugim nie zrobią wrażenia wyprute flaki. Wykreowane postacie zostały maksymalnie realistyczne. Borykały się z normalnymi problemami i nie żyły w bańce mydlanej, która została stworzona na potrzeby książki. A przynajmniej takie odnosi się wrażenie. Oczywiście nutka grozy, jaka została zaaplikowana przez autorkę nie pozwala zapomnieć o czającym się w mroku źle, jednak nie wpływa to niekorzystnie na bohaterów. W całej powieści, czytelnik goni za zagadką zniknięcia rodziców Kim, o czym nawet na moment nie jesteśmy w stanie zapomnieć. Wszystko zdaje się być jednym wielkim śledztwem, prowadzonym na potrzeby tego jednego przypadku. Czytelniczki nie pozostały pozbawione również wątku miłosnego. Kim od sześciu lat zmagała się z niespełnioną miłością do Caleba, który pozostawał w związku z inną dziewczyną.Możemy poznać też Pana Zagadkę, czyli Davida, do którego Kim i Car wyciągają pomocną dłoń. Chcecie wiedzieć o co chodziło z orłem? To przeczytajcie książkę. Ta pozycja nie zajmie wam dużo czasu, ponieważ jest jedną z najchudszych książek, jaką mam na regale. Mnie zajęła jeden wieczór i sprawiła wiele czytelniczej radości. Autorka na tych kilku stronach ujęła emocje, napięcie i fabułę, za którą aż chciało się podążać. Jest to naprawdę świetny debiut.

Przeważnie jest tak, że u występujących debiutujących młodych pisarek bywa niełatwy w początkującej ocenie odbiór, gdyż dopiero zaczyna się ich przygoda z pisaniem lub kończy z powodu nieudanego debiutu, szybkiego zniechęcenia do pisania lub braku pomysłu na dalszy ciąg do powstania kolejnej książki bądź też cyklu. Weronika Krakowska spowodowała, że na mojej twarzy pojawił się uśmiech, ale również i emocje, ponieważ tworząc, historię o losach młodej bohaterki mającej 19 lat stworzyła odpowiedni w niej młodzieńczy klimat, który tak mocno lubię u debiutujących pisarek. Nie każdy na sam początek zdecydowałby się napisać książkę w formie pamiętnika, a ''Orle Gniazdo'' tak właśnie została napisana. Uważam, że to bardzo pomysł ze strony autorki, aby zastosować swoją autorską kreatywność, by móc stwierdzić, że się jej podobało i mogłaby wciąż nadal kontynuować pisanie z użyciem opisu pamiętnikarskiego, który kiedyś prowadził nie jeden czytelnik. Poznając, twórczość debiutującej Weroniki Krakowskiej można od razu zauważyć, że obraca się w świecie ludzi młodych, lubi zwracać uwagę na wygląd, styl, kolorystykę. Podoba mi się właśnie to u niej występująca niezwykłość trafności oceniania danej sytuacji, w jakiej znajdują się bohaterowie, używając, delikatnego z czasem w wypowiedzianych dialogach języka nadając mu, chwilami zbyt odważnego charakteru. Dodaje jej to takiego pisarskiego ostrego w odbiorze smaku, ale widocznie może stanowić motoryczną siłę do działania w tworzeniu pojawiających się nowych bohaterów, którzy są sympatyczni, otwarci, a z czasem zagadkowi pod względem osobowości charakterów. Każdy możliwy do przeżycia dla Kimberly dzień w pamiętniku do łatwych nie należy. Autorka w całościowym odbiorze czytelniczym chce się z tą historią podzielić, być świadkiem wielu interesujących wydarzeń, które stanowią, uważam interesujący początek będący z czasem kryminalną przygodą mogącą zmienić wiele w życiu każdego z bohaterów zmagających się z problemami takich, jakie my mamy na co dzień. Książka ta nie posiada rozdziałów. Z tytułu książki zostały zamieszczone informacje na temat autorki. Czy Kimberly zaufa swojej intuicji, co jej daje pisanie, czy ma prawdziwych przyjaciół, czy znajdzie swoją prawdziwą miłość i rodziców i co oznacza, nadane książce tytułowe orle gniazdo należy się, o tym przekonać czytając tę książkę? Moje pierwsze spotkanie z twórczością Weroniki Krakowskiej uważam za udane.

Wiecie, może i książka jest bardzo krótka, co niektórych zniechęci do czytania. Druczek faktycznie jest mniejszy, a rozdziały bardzo krótkie z dużą ilością dialogów. Jednak sama powieść... Nawet nie wiem, czy będę umiała się o niej wypowiedzieć. Jest przerażająco wzruszająca i niepokojąca, aż serce niemal chwilami przystawało, by się upewnić, czy zamierzam wziąć ten oddech, czy już nie... Pisana w formie pamiętnika, choć jak sama bohaterka twierdzi, nawet nie wie czy umie i czy w ogóle powinna go pisać. Jest nastolatką, więc ktoś powie, że w takim razie jej problemy są znikome. Jednak nikt nie chciałby przejść jej życia na własnej skórze. Wyobraźcie sobie bowiem taką sytuację, że czekacie na powrót rodziców. Czas mija niemiłosiernie, zaczynacie się niepokoić, wyglądać przez okno, chodzić nerwowo po pokoju, ale to nic nie daje. Oni po prostu nie wracają... Jaki to musi być szok, kiedy nie wiecie na temat ich zaginięcia dosłownie nic. Można by rzec, że jedynym jej szczęściem jest posiadanie przyjaciółki, która wraz z jej mamą postanawiają przyjąć ją pod swój dach. Lata mijają, a z każdym dniem męczy ją coraz to większa liczba koszmarów. Nawet przypuszcza, to jej najbliżsi zsyłają je na nią, by mogła ich odnaleźć. Jednak kiedy stara się to zrobić, ktoś jakby marzył o tym, by ją za to ukarać. Robi się naprawdę niebezpiecznie, gdyż otrzymuje groźby, które inni bagatelizują. Wolą przyjąć za pewnik, że ona zwyczajnie wariuje... Nawet nie wiecie jak bardzo się ucieszyłam, kiedy mogłam wgryźć się w ten klimat. Taki nieco psychologiczny z dość zagadkowym tłem. Czasami nie bardzo można od razu określić co jest tutaj prawdą, a co wyobraźnią. Niewątpliwie bohaterka odczuwa tutaj wszystkie emocje całą sobą. Jest bardzo wrażliwa na złe bodźce, co przechodzi na nas podczas czytania. Do samego końca czujemy niewyobrażalne zaniepokojenie, gdyż historia wciąż nam dokłada nowych wyzwań. Ja już wiem, że w ciemno wezmę każdą książkę autorki, bo choć napisana jest zwyczajnym językiem, to jednak gra na emocjach jak niejeden długookresowy pisarz, a to przecież debiut:-)