Drugie życie Wiktorii (okładka  miękka, wyd. 05.2018)

Wzruszająca dla nastolatków

Jasia jest zaskoczona niespodziewanym telefonem od Karola. Rodzeństwo nie utrzymuje ze sobą kontaktu od kilkunastu lat, a tu taka sytuacja!Kobieta jest w jeszcze większym szoku, kiedy słyszy, że brat przywiezie do niej Wiktorię, ponieważ on z żoną i córkami wyjeżdża na wczasy, a tej nie ma z kim zostawić. Jasia nie słyszy żadnych słów wyjaśnień. Nie ma pojęcia, kim jest owa Wiktoria! Dziewczynka na początku czuje się niepewnie, jednak kobieta szybko znajduje z nią wspólny język. Wtedy Wiktoria opowiada cioci Jasi swoją historię. Mówi o tym, jak rodzice ją traktują, w jakich warunkach żyje. Jak się okazuje, Brzescy wcale nie dbają o swoją córkę. W porównaniu z innymi dziećmi brata, Wiktoria jest wręcz zabiedzona i nie wygląda na swoje 12 lat. Okazuje się, że przebywała też w szpitalu z powodu powikłań nieleczonych chorób. Dziadkowie (rodzice Karola i Jasi), również pogardzają dzieckiem. Nazywają ją bękartem. Kobieta jest przerażona tym, co słyszy. Nie może uwierzyć, że to, co mówi dziewczynka, jest prawdą. Jak można traktować w taki sposób własne dziecko? Życie dziewczynki od samego początku było pełne bólu, psychicznego znęcania się, odseparowaniu od innych. Postanawia pomóc dziecku i przez czas pobytu ofiarować jej to, co najlepsze... "Drugie życie Wiktorii", to piękna, wzruszająca opowieść o dziewczynce skrzywdzonej przez los. Dziewczynce, która nigdy nie poznała czym jest miłość, serdeczność, ciepłe ramiona matki, troska rodziców. Była niekochana, niechciana. Odseparowana od rodzeństwa, zajmowała pomieszczenie na strychu pełne kurzu i brudu, które służyło jej za pokój. Jej historia bardzo mnie poruszyła i wstrząsnęła. Książka bardzo mi się spodobała. Jest to pięknie napisana powieść od początku do końca. Kończąc lekturę nie czułam niedosytu, wręcz odetchnęłam z ulgą i uśmiechnęłam się do siebie, że wszystko skończyło się tak, jak powinno. Czytałam ją z wielkim zainteresowaniem. nie mogłam się od niej oderwać, dlatego na lekturę poświęciłam całą wolną chwilę, którą tego dnia miałam tylko dla siebie... Uważam, że nie zmarnowałam tego czasu, wprost przeciwnie! Jeśli lubicie tego typu literaturę - naprawdę polecam! Tylko nie zapomnijcie wyposażyć się w paczkę chusteczek, mogą się przydać na otarcie łez!

Kolejna polska publikacja na mojej liście czytelniczej w przeciągu kilku tygodni którą dość szybko pochłonęłam. Idealnie wpasowała się w mój urlop, choć czytając opis na początku zastanawiałam się czy ją ze sobą zabrać. Na tyle okładki widnieje napis "Mroczna Historia Rodzinna" i tak nie do końca byłam przekonana czy na plaży chcę czytać o ciężkich sprawach. Ale zaryzykowałam, a książka jak się okazało aż taka mroczna nie była. Jeżeli miałabym opisać fabułę to autorka miała fajny i ciekawy pomysł. Początek książki też zapowiadał że będzie ciekawie i wzruszająco, zważywszy że na początku musiałam odkładać książkę bo była dla mnie za bardzo wzruszająca. Ale niestety bardzo szybko to minęło a dalsza opowieść już stała się bardzo schematyczna. Naszą główną bohaterkę, dwunastoletnią Wiktorię poznajemy gdy pewnego dnia zostaje podrzucona do swej ciotki o której istnieniu w ogóle nie wiedziała. Dziewczynka w brudnych i podartych ciuchach staje przed obcym sobie domem z rezygnacją na twarzy. Gdy pierwsze lody zostają przełamane Wiktoria powoli się otwiera i przedstawia swoją dotychczasową egzystencję, a raczej wegetację. Podobnie jak jej ciotkę tak i mnie osobiście wzruszała ta opowieść i z niedowierzaniem czekałam co będzie dalej. Niestety ku mojemu rozczarowaniu już późnej ciekawie nie było. Zabrakło emocji i wzruszeń. Choć było jeszcze sporo wątków i wydarzeń to one jednak już nie przykuwały uwagi. Dialogi między bohaterami były aż zanadto koloryzowane. Sytuacje które powinny powalić czytelnika od emocji były strasznie płasko opisane. Za dużo zostało wrzucone do jednego worka a poszczególnym sytuacjom autorka poświęciła za mało miejsca. Oczywiście jest to debiut autorski więc jestem pełna podziwu za odwagę w realizacji swoich marzeń. Książka może i nie jest bestselerem ale też nie jest beznadziejna. Czas który poświęciłam na jej przeczytanie nie uważam za stracony. Szybko się czytało a cała historia skończyła się dobrze prawie dla wszystkich więc czegóż można chcieć więcej. Według mnie powinna ona przypaść do gustu starszym paniom które pragną poczytać o cieple domowego ogniska, raczej młodszemu odbiorcy może nie przypaść do gustu. Dziękuję bardzo za możliwość przeczytania tej książki wydawnictwu Novae Res. Poniżej załączam kilka linków do podobnych pozycji i miłej lektury życzę... 1. P O L E C A N E K O B I E T O M : "W samą porę" Katarzyna Busłowska 2. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Letnie Przesilenie" Robyn Carr 3. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Smak szczęścia" Santa Montefiore 4. P O L E C A N E K O B I E T O M : Nora Roberts "Pokusa" 5. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Wszystkie chwyty dozwolone" Liz Fielding 6 P O L E C A N E K O B I E T O M : "Lato w Rzymie" Kate Hardy, Susanna Carr, Cathy Williams 7. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Spotkajmy się w Prowansji" Carole Mortimer, Catherine Spencer 8. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Pomyślne wiatry" Nora Roberts 9. POLECANE KOBIETOM: TO NIEMOŻLIWE 10. P O L E C A N E K O B I E T O M : Na pięciolinii słów Sara Damaziak

Sięgając po "Drugie życie Wiktorii" nastawiona byłam na mocną, wstrząsającą historię. Pozycja okazała się tajemnicza i bardzo ciekawa. Posiada szokującą i wzruszającą historię. Opowiada o dziewczynce, która do tej pory nie zaznała miłości i wsparcia najbliższych. Inteligentna, zaradna Wiktoria była odseparowana od innych. Nie mogła spotykać się ze znajomymi, nie wspominając już o kontaktach z rodzeństwem czy rodzicami. Była zbędnym, niechcianym kłopotem. Czytając ją, bardzo wciągnęłam się w fabułę. Niestety główny temat, którego byłam ciekawa rozwiązuje się dość szybko. Później wydarzenia są moim zdaniem ciągnięte na siłę. Autorka odbiega od głównego tematu, kombinując jak urozmaicić treść. Z jednej strony jest to ciekawy zabieg, z drugiej - do pewnego stopnia. Zbyt długie, nierealne wypowiedzi zniszczyły moje bardzo pozytywne wrażenie. W tym momencie książka została "przedobrzona", co mi się nie spodobało. Całość napisana jest prostym językiem, a sama lektura jest bardzo przyjemna. Pozycja jest dość lekka w czytaniu i odbiorze. Sama historia jest też niecodzienna, warta uwagi. Zwłaszcza, że owa sytuacja mogła wydarzyć się naprawdę. Myślę, że każdy bez problemu by się w niej odnalazł. Polecam dla miłośników literatury obyczajowej. Pozycja idealnie sprawdzi się na letni weekend.