Zmuszona. Niebezpieczna znajomość (okładka  miękka)

Aż szkoda że koniec

Postępowanie tylko i wyłącznie pod wpływem emocji, bez jakichkolwiek przemyśleń może zakończyć się tragicznymi skutkami, których można było uniknąć. W takich wypadkach nie zawsze konkretne działanie przyniesie zamierzony efekt poprzez wpływ jakichś czynników, które podczas rozważania „za i przeciw” moglibyśmy dostrzec, a tym samym zrezygnować z obranego sposobu rozwiązania problemu na rzecz innego pomysłu. Niestety nie każdy jest w stanie tak postępować w każdej sytuacji. W książce spotykamy dalsze losy Any, która pod innym imieniem i nazwiskiem zostaje wysłana przez Patricka na Majorkę, gdzie ma zacząć życie od nowa. Po pewnym czasie na miejscu poznaje nowych przyjaciół, a także odnajduje rodzinę swojej matki. W międzyczasie dowiaduje się, że jest w ciąży z Patrickiem, lecz postanawia, że samodzielnie wychowa swoje dziecko, mylnie sądząc o tym, że nigdy dla niego nic nie znaczyła. Natomiast Patrick próbuje zapomnieć o ukochanej, którą wysłał do innego kraju w trosce o jej bezpieczeństwo. Niestety mężczyzna zaczyna pogrążać się w nałogu alkoholowym i jedynym ratunkiem dla niego jest nawiązanie kontaktu z ukochaną? Jak zareaguje Patrick na wieść o tym, że zostanie ojcem i kto za to przypłaci życiem? Kto zagraża bezpieczeństwu Any? Jakie traumatyczne wydarzenie czeka bohaterkę? Co jeszcze się stanie? O tym w książce „Zmuszona. Niebezpieczna znajomość” autorstwa Sylvii Bloch. W przypadku Any otrzymujemy obraz kobiety, która pomimo świadomości tego między jakimi ludźmi się znajduje, postępuje nierozważnie pod wpływem chwili i zaistniałych emocji. Chociażby dzięki swojemu pochodzeniu powinna wiedzieć co jej wypada, a co nie. Jej działanie w końcu doprowadzi do czyjejś śmierci i na nią ściągnie pewne niebezpieczeństwo. Natomiast Patrick wcale nie jest lepszy i zamiast od początku wyjawić chociaż część prawdy dotyczącej tego kto i jakie zamiary ma w stosunku do niej, to ukrywa to przed nią myśląc, że da radę ją ochronić. Czasem rzeczywiście może lepiej nie wiedzieć pewnych rzeczy, ale w tym wypadku miał świadomość tego, jak się Ana zachowuje i pomimo tego postąpił inaczej niż należało. Zachowania tych bohaterów bywały irytujące, ale to wcale nie jest źle, gdyż książka powinna wzbudzać jakieś emocje, a ciężko sobie wyobrazić, że romans mafijny będzie tylko i wyłącznie cukierkowy i bez żadnych negatywnych uniesień. W tym wypadku czytelnik doświadcza zarówno tych pozytywnych, jak i przeciwnych im odczuć, co jest moim zdaniem w tym gatunku dużym plusem. Książkę czytało mi się z wielką przyjemnością zresztą tak samo, jak w przypadku pierwszego tomu. Akcja nie zwalnia, cały czas toczy się ku najważniejszym wydarzeniom, a wszystko to jest pełne różnych uczuć widocznych u bohaterów. Należy serię czytać całościowo, bo bez znajomości wcześniejszych wydarzeń nie ma możliwości odnalezienia się w tym tomie (na siłę da radę przeczytać, ale przeszłość dotycząca przede wszystkim Any i Patricka jest kluczowa). Okładka może zwrócić uwagę czytelnika i pasuje swą ciemną kolorystyką oraz przedstawionymi postaciami do tej z pierwszego tomu. Gorąco polecam pozycję wszystkim fanom gatunku, gdyż dzięki niej przeniesiecie się w świat nieczystych zagrywek, niebezpiecznych wydarzeń i gorących uczuć ze światem mafijnym w tle.

„Zmuszona. Niebezpieczna znajomość” Druga część o Anie i Patricku pojawiła się po dość długiej przerwie. Sama też o tym, że już jest, dowiedziałam się przez przypadek. Na początku nie skojarzyłam, ale po przeczytaniu opisu coś zaczęło mi świtać. I tak oto owa książka pojawiła się u mnie w biblioteczce. Ana rozpoczyna nowe życie w Alcudii. Dostaje nowe mieszkanie, samochód, a nawet nowe, fałszywe nazwisko. Mimo tego kobieta nie umie odnaleźć się w nowym świecie. Czuje się samotna, ciągle płacze i nie może zrozumieć, czemu spotkało ją coś takiego. Tutaj specjalnie nie zdradzam szczegółów, gdyby ktoś jeszcze nie skończył części pierwszej. Kiedy w końcu zaczyna wychodzić do ludzi, poznaje przystojnego Włocha – Marco. Mimo początkowych niechęci do spotkań towarzyskich, w końcu się przełamuje i zaczyna coraz częściej spotykać się z nowo poznanym mężczyzną. Później sprawy się komplikują i kobieta znowu wpada w tarapaty. Jak tym razem potoczą się losy Any? Czy kobieta w końcu znajdzie szczęście w życiu? Powiem szczerze, że nie do końca pamiętałam, co działo się w części pierwszej. Wiedziałam jedynie, jak się zakończyła. I generalnie to mi musiało wystarczyć. Nie chciałam po raz drugi czytać poprzedniej części, bo nie mogłam doczekać się tej. Na szczęście zagłębiając się coraz bardziej w treść, odświeżałam sobie troszeczkę pamięć. Aż w końcu wiedziałam już wszystko. Na początku byłam zła na postępowanie bohaterów, bo wszystko, co robili, wydawało się nielogiczne. Jakby na siłę chcieli się skrzywdzić. Pytanie po co. Czy duma naprawdę jest czymś tak ważnym, że nie można odpuścić? Jednak potem zrozumiałam, że gdyby wszystko potoczyło się tak, jakbym chciała, to ta książka nie byłaby tak wciągająca, jak jest teraz. Przeczytałam ją jednym ciągiem i w sumie wiedziałam już od pierwszych stron, że nie będzie łatwo mi odpuścić. Cały czas coś się działo, więc ani trochę nie wiało nudą. Jak zwykle było lekko i zgrabnie, nie było niepotrzebnych opisów i przede wszystkim niczego nie było za dużo. Wszystko było idealnie dopasowane. Nie mam się do czego przyczepić i jestem bardzo zadowolona, że spędziłam czas przy tej książce. Podsumowując, owa książka Sylvii Bloch bardzo mi się podobała. Mogę się nawet skłonić ku temu, że była lepsza od pierwszej części. Do pióra autorki będę z chęcią wracać, a tej lekturze jestem zmuszona dać 8/10.

Po ciekawych wydarzeniach z pierwszego tomu serii Sylvii Bloch, chętnie sięgnęłam po kontynuację przygód bohaterów. Wydana po kilku latach niosła nadzieję na poprawę stylu autorki i lepsze dopracowanie treści co faktycznie potwierdziło się w fabule. Autorka znacznie lepiej wybrnęła z sytuacji, przejścia między motywami były plastyczniejsze a sama kreacja bohaterów bardziej ciekawa. To typowy romans mafijny, wciąż podążający ścieżką znanych nam schematów, ale jeśli lubicie ten gatunek i jeszcze Wam się nie przejadł - seria jest w sam raz na leniwe, upalne dni. Akcja jest dynamiczna, ponieważ autorka postawiła na rozbudowanie mafijnego świata i wplotła w to wszystko, tak jak w przypadku pierwszego tomu, gangsterskie elementy, więc napięcie jest utrzymane a emocje różnorodne. Ponadto zmiany zachodzące w bohaterach ładnie uzupełniają obrazek. Ana przepadła. Zakochała się w Patricku, chociaż wiedziała, że to nieodpowiednia dla niej droga. On jednak wydaje się niezainteresowany dalszym związkiem i odsyła dziewczynę na Majorkę. Tylko, że na miejscu wydaje się być wszystko zorganizowane na jej przyjazd i ktoś bacznie obserwuję dziewczynę. Czy Patrick w takim razie nie zapomniał o swojej miłości? Ana nie zamierza jednak tkwić w miejscu, poznaje Marco i próbuje sił z nową znajomością, ale jak to zawsze bywa - demony przeszłości powracają w najmniej odpowiednim momencie. Tak jak wspomniałam na wstępie, kontynuacja losów bohaterów wydaje się dużo lepiej przemyślana i płynniej poprowadzona. W tym tomie więcej jest również dramatów, więcej pojawia się myśli jak potoczą się losy Any i Patricka, bo przecież kibicowaliśmy im od początku a zderzyliśmy się z potencjalnym rozpadem związku. Autorka jednak nie próżnuje, wprowadza odpowiednią atmosferę, napięcie i kilka ciekawych zwrotów fabularnych sprawiając, że obrót sprawy pozytywnie mnie zaskoczył. Lektura lekka, przyjemna, idealna by odciąć się na moment od codzienności. Romans mafijny w którym dużo czytamy o świecie przestępczym, w którym miłość nigdy nie może być pewna swojego miejsca. "Zmuszona. Niebezpieczna znajomość" to dużo akcji, dynamizmu i dramatów w życiu bohaterów, więc czytelnik na pewno nie będzie się nudził. Jeśli lubicie książki o tej tematyce i nie straszne są Wam pewne schematy, warto pomyśleć, by serię Sylvii Bloch zabrać ze sobą w wakacyjną podróż.

Miłość, jaką Ana darzy Patricka, jest ogromna. Kobieta myślała, że to wystarczy, że teraz wszystko już będzie dobrze. Niestety myliła się. Zraniona, odepchnięta, ze złamany sercem zostaje wysłana na Majorkę. Kobieta nie radzi sobie z rozstaniem, czuje się bardzo samotna, nie ma ani siły, ani ochoty na nic. Tak mają jej dni, tygodnie, aż pewnego dnia postanawia coś zmienić. Chociaż nie jest to łatwe, pomalutku się podnosi. Poznaje Marco, mężczyznę, który wraz z babcią prowadzi sklep nieopodal miejsca, w którym mieszka i się z nim zaprzyjaźnia. W jej życiu pojawia się również pewna młoda kobieta, dzięki której zaczyna po prostu żyć. Ana dostała od Patricka namiary na swoją rodzinę i chociaż się boi, postanawia się do nich udać. Wszystko zaczyna się pomalutku układać, nawet niespodziewana wiadomość o tym, że pod sercem nosi dowód swojej miłości, nic nie zmienia. Teraz ma dla kogo żyć i zamierza zapewnić maleństwu wszystko, co najlepsze. Kiedy życie Any zaczyna być nawet szczęśliwe, pojawia się Patrick, wszystko zmieniając. Co takiego zrobi? Czy Ana poradzi sobie z kolejnymi zmianami w jej życiu? Kim okarze się jej nowa przyjaciółka? Jak potoczy się znajomość Any i Marco? Pierwszy tom zdecydowanie mi się podobał, dlatego po drugi sięgnęłam z dużym zainteresowaniem, a jednocześnie niemałymi oczekiwaniami. Nie zawiodłam się ani troszkę. Książka okazała się ciekawa, wciągająca i to do tego stopnia, że nie mogłam się od niej oderwać. Akcja szybka, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć. Bohaterowie nadal ciekawi, dobrze wykreowani, a jednocześnie trochę inni niż w poprzednim tomie. Ana stała się silniejsza, szczególnie kiedy dowiedziała się o ciąży. Zaczęła walczyć o siebie, o przyszłość swoją i maleństwa. Nie zawsze zgadzałam się z jej decyzjami, jednak nadal ją bardzo lubiłam. Patrick z jednej strony pozostał silny, niebezpieczny, z drugiej to, co czuje do Any, jest bardzo silne, a wszelkie decyzje, jakie podejmuje, robi to z myślą o niej i jej bezpieczeństwie. To bohater, którego trzeba dokładnie poznać, zrozumieć jego punkt widzenia, a dopiero później ocenić. „Zmuszona. Niebezpieczna znajomość” to książka, która mnie się podobała na tyle, że ciężko było mi się od niej oderwać. Z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Po przeczytaniu tej książki doszłam do wniosku, że w sytuacji, kiedy na rynku wydawniczym jest tyle romansów mafijnych, serie nie są najlepszym pomysłem. Mówię oczywiście o tych seriach, gdzie kolejny tom jest kontynuacją losów bohaterów z części pierwszej, kiedy nie można przeczytać drugiej części bez znajomości pierwszej. Pół biedy jeśli książki wyjdą w krótkim odstępie czasowym, w przypadku tej książki niestety uważam ją za ofiarę podzielenia tej historii na części. Pierwszy tom czytałam w czerwcu 2021 roku, czyli ponad rok temu. Doceniłam książkę i bardzo dobrze mi się ją czytało. Co z tego jeśli teraz musiałam drugi tom odłożyć, bo nie potrafiłam się wciągnąć. Po takim czasie, przy takiej ilości podobnych historii mafijnych nie pamiętałam dokładnie fabuły. Owszem pamiętałam jakiś zarys, pamiętałam, że było dwóch braci, że Ana była porwana, ale nie pamiętałam emocji towarzyszących mi przy tej lekturze. Wróciłam i przeczytałam do końca, ale nie zachwyciłam się w takim stopniu jak przy tomie pierwszym. Musiałam wracać chociaż trochę do fabuły, poczytać trochę recenzji tomu pierwszego. Nie wiem co zaskakującego w fabule musiałoby być, żebym nie mogła się oderwać, ale, od tego, żeby wkraść się do serca czytelnika był tom pierwszy. Kończąc go czekałam z upragnieniem, żeby przeczytać ich dalsze losy, ale po takim czasie te emocje okazały się być niewystarczające. Możliwe, że drugi tom był też zbyt przewidywalny, bo książka jest dopełnieniem losów Any i Patricka, ale nie zaskakuje. Równie ważne jest jednak to, że nie ma tu narracji, która odświeża pamięć czytelnika, gdzie przypominamy sobie jak reagowaliśmy na bohaterów. Przyjemnie się czyta, ale, żeby docenić powinnam usiąść i przeczytać jeszcze raz tom pierwszy. Tu pojawia się pytanie, który czytelnik jeśli książka była dobra, ale nie z półki ulubionych, rzeczywiście przeczyta drugi raz zanim sięgnie po tom drugi? Nie jest łatwo utrzymać poziom tomu pierwszego pisząc serię i w tym przypadku to odczułam, ale też podkreślam, że winny przede wszystkim jest czas i rozdzielenie tej historii na części.

Hej! Dziś przygotowałam dla Was kilka słów odnośnie dylogii Sylvii Bloch “Niebezpieczna znajomość”. Na celownik weźmiemy sobie drugą część “Zmuszona”. Po tym jak Patrick wsadził Anę do samolotu i kazał o sobie zapomnieć dziewczyna przeżywa ciężkie chwile. Stara się zapomnieć o mężczyźnie, który wywrócił jej życie do góry nogami. Z każdym dniem udaje jej się powoli stawać na nogi. Dużą rolę odgrywają tutaj przyjaciele dziewczyny, których poznała w Alcudii. Szczególnie Marco, który ewidentnie jest zainteresowany czymś więcej niż przyjaźnią. Mimo już skomplikowanej sytuacji Any życie nie będzie dla niej łaskawe i komplikuje sprawę jeszcze bardziej. Co z tego wyniknie? Jako mały spec od romansów mafijnych muszę przyznać, że “Zmuszona. Niebezpieczna znajomość” jest książką, którą z pewnością mogę nazwać “dobrym romansem mafijnym”. Zawiera wszystko to co oczekuję otrzymać od dobrej książki z tego gatunku. Największym jej atutem z pewnością są zwroty akcji, których w środku nie brakuje. Historia ta przepełniona jest adrenaliną i dużą dawką niepewności. Nie można narzekać na nudę. Autorka zadbała o to, aby w środku nie zabrakło przede wszystkim wielu elementów zaskoczenia, które wbijają w fotel i podsycają naszą chęć na poznanie tej historii. Książka zawiera również postacie, którym nie brakuje charakteru. Oczywiście niektóre można kochać, do innych trzeba podchodzić z dystansem. Choć mimo, iż jestem usatysfakcjonowana kreacją bohaterów to mi z lekka momentami zabrakło pazura u Any czy też wrażliwości u Patricka. Myślę, że byłoby to fajne dopełnienie. Jeśli liczycie na dużą nutkę namiętności to muszę was zmartwić. Książka jest bardzo stonowana i jeśli liczycie na pikantne sceny to tutaj takich nie znajdziecie. Jednak nie będę narzekać, ponieważ całość bardzo mi się podobała. Książka ma bardzo fajny vibe. Nie była ona ani mroczna, ani przesłodzona. Zdecydowanie coś pomiędzy. Polecam zapoznać się z całą dylogią. 🖤

„Moje życie zostało doszczętnie zniszczone i cokolwiek znajdowało się w tej kopercie, nie mogło tego zmienić. Mężczyzna, którego pokochałam, mnie zostawił. Nie próbował się ze mną kontaktować, a jedyne, co mi po nim zostało, to diamentowa łezka na srebrnym łańcuszku”.

Ana musiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości bez Patricka i w innym kraju. Nie było jej łatwo, ból, jaki czuła, nie pomagał w niczym. Starała się go nienawidzić, ale przynosiło to odwrotny skutek. W końcu postanowiła się wziąć w garść i zacząć żyć. Znalazła przyjaciół i rodzinę. I gdy już wszystko zaczynało się układać, to jedna wiadomość po raz kolejny wywróciła jej świat do góry nogami. Mężczyzna również nie potrafi o niej zapomnieć i postanawia ją sprowadzić z powrotem. Tylko że naprawienie tego, co było między nimi nie będzie takie proste. Oboje są zranieni i źli na siebie co powoduje wiele nieporozumień. Czy dojdą do porozumienia? Czy uczucie okaże się silniejsze niż ból, jaki sobie zadali?

„Miłość bywa najgorszym rodzajem więzienia”.

Pierwszą częścią byłam zachwycona i nie mogłam się doczekać dalszych losów Any i Patricka. Od samego początku chciałam, żeby ta historia skończyła się dobrze, ale nie obyło się bez komplikacji i nieporozumień między bohaterami. Niekiedy ból i gniew nie pozwalają na normalną ocenę sytuacji, a brak rozmów między nimi tylko pogarszał sytuacje. Tylko to uczucie, jakie ich połączyło, było silniejsze i mimo wszystko nie gasło wręcz przeciwnie, wzmagało na sile, domagając się uwolnienia. W tej części emocji również nie zabraknie, pojawią się łzy i uśmiech, strach i szok, chociaż irytacja również się pojawiła i chęć przywalenia komuś. Niebezpieczeństwo czeka na nich tuż za rogiem. Czy uda im się je pokonać? Polubiłam tę dwójkę i cieszę się, że mogłam znowu się z nimi spotkać i przeżywać wraz z nimi każdą chwilę, tą dobra i złą.

Patrick niespodziewanie postanawia zakończyć ich znajomość i wysyła Anę na Majorkę, dziewczyna zaczyna przypuszczać, że ich związek budowany był na fikcji, ale co zatem znaczy czekające na nią mieszkanie, karta kredytowa na fałszywe nazwisko, samochód… ? Kontynuacja cyklu „Niebezpieczna znajomość”, równie dobra, jak część wprowadzająca do tej historii. Chciałam zacząć przede wszystkim od podkreślenia faktu, że w tej książce znajdziemy jednak o wiele więcej tajemnic, łamigłówek i ukrytych znaczeń, które zgodnie z postępem czytelniczym będą się wyjaśniać. Tutaj górują emocje, setki rozmaitych emocji- począwszy od strachu, kończąc na zdziwieniu, zażenowaniu i manipulacji. Niektóre kwestie były dość ciężkie, nawet dla mnie- wielbicielki kryminałów- do sensownego uporządkowania. Dużym szokiem był także plot twist związany z Marco. Autorka wplotła do fabuły dodatkowego ktosia, który bardzo namieszał, jednak nie będę nawiązywała do fabuły, żeby nie psuć Wam zabawy. Przyznam, że jest także kwestia, która bardzo razi mnie w oczy- przewaga dialogów nad monologami wewnętrznymi. Nie ukrywam, że chciałabym bardziej zrozumieć, poznać punkt widzenia poszczególnych postaci. Jestem niezmiernie ciekawa, jak ta historia by się potoczyła, gdyby zaczęli oni od uporządkowania własnych myśli i zaakceptowania prawdy o swoim zachowaniu. Podsumowując: jestem zadowolona z lektury, ale nie w pełni usatysfakcjonowana.

W tej części jest mniej mafijnych rozgrywek, chociaż też się pojawiają, zwłaszcza w kilku ostatnich rozdziałach, dzięki czemu powieść nabiera mocniejszego charakteru i dostarcza wzrostu napięcia. Przez dłuższy czas obserwujemy dylematy związane z relacją Any i Patricka, ich wzajemną szarpaninę, wewnętrzne rozterki, nie raz oskarżenia, zupełnie bezpodstawne, ale wynikające jedynie ze znajomości przez nich jedynie fragmentów zdarzeń. Ich problemy w porozumiewaniu się wynikają głównie z nieporozumień, niedomówień, kłamstw, braku szczerej rozmowy i zbyt szybko wyciąganych wniosków. To powoduje u nich huśtawkę emocjonalną i niepotrzebną zgryzotę, czytelnikom dynamicznej fabuły, w której dosyć sporo się dzieje, więc czytanie przebiega bez problemów. „Zmuszona” to udana kontynuacja historii zaczętej w „Porwanej” i podobnie jak część pierwszą, również i drugą jej odsłonę pochłonęłam w błyskawicznym tempie, bo w ciągu w sumie kilku godzin. Styl pisarski pani Sylvii Bloch bardzo mi odpowiada, gdyż nie wdaje się ona w zbyt szczegółowe, zbędne opisy czynności czy wyglądu, ale ujmuje to w formie, która nie jest nużąca i przeciągana. Romans mafijny w jej wykonaniu nabiera świeżego oddechu, w którym nie ma za dużo erotycznych scen, a te które są, przedstawione zostały z wyczuciem i smakiem. To niezwykle ekspresyjnie opowiedziana historia o miłości, która rodzi się w bólach i musi pokonać wiele barier.