Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

Polecam ❤️

super

Cudo

Amy Clarke to pełna życia, barwa i młoda osoba. Na co dzień pracuje jako kontrolerka biletów w pociągu na trasie Cambridge - Londyn. Od jakiegoś czasu spostrzega, że regularnie mężczyzna w eleganckim kroju, o rozbrajającym uśmiechu i niezwykle pozytywnym podejściu do innych współpasażerów obiera dwa razy dziennie kurs podczas trwania jej zmiany. Dziewczyna uważnie, ale i ukradkiem obserwuje mężczyznę. Amy jest nim zachwycona, czuje, że to może być już zauroczenie, ale dziewczyna nie potrafi zdobyć się na odwagę i zagadać do uroczego pasażera. Zbieg okoliczności sprawia, że Amy spotyka swojego mężczyznę, wpadając na niego podczas zakupu kawy. Amy nie potrafi uwierzyć, jak los się do niej uśmiechnął. Właśnie spełniło się jej długo skrywane marzenie, więcej, mężczyzna także wydaje się mocno zainteresowany jej osobą. I tak relacja nabiera szybkiego tempa, które także zaskakuje młodych. Wszystko dzieje się intensywnie, niespodziewanie, ale ze wzajemnością do momentu, kiedy Amy poznaje prawdę i spotyka sobowtóra swojego wymarzonego mężczyzny.. Od teraz już nic nie będzie takie samo. Amy czuje, że świat rozpada się w jej kawałkach, ponieważ nie potrafi ukierunkować i nazwać wprost swoich uczuć. Zadaje sobie trudne pytanie, czy pokochała mężczyznę, myśląc, że jest to ten uroczy pasażer z pociągu, czy pokochała mężczyznę spod kawiarenki. Szalona, różowowłosa Amy stoi przed ważnym wyborem i decyzją, która zmieni losy trzech osób.. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo trudno pozostawić mi jednoznaczną ocenę tej książki, ponieważ w trakcie lektury wzbudzała we mnie skrajne i kontrastowe emocje i tak na przemian do samego końca. Przede wszystkim, jestem lekko zażenowana i rozżalona faktem, że coraz więcej książek młodzieżowych i przedstawionych w nich fabuł oparta jest na budowaniu intensywnej, szybkiej relacji w kontekście zbliżeń seksualnych i to jeszcze w nadmiernej, wręcz przesyconej ilości. Tutaj było podobnie, kiedy relacja Amy oraz Jared nabrała gorącej treści. Oczywiście, gdzieś pomiędzy udało mi się wydobyć etap budowania także etapu czystej relacji opartej na przyjaźni, niemniej, poczułam się przytłoczona tym buchającym erotyzmem i z podtekstem zwracaniu się do siebie. Pod tym względem zaczęłam diametralnie i stosownie zaniżać ocenę książki do momentu, kiedy moim zdaniem w końcu pojawił się ciekawy wątek zaburzający równowagę w samej fabule, jak i w relacji łączącej dwójkę głównych i zakochanych po uszy bohaterów. Wówczas uznałam, że akcja nabiera intrygującego i zaskakującego tempa. O wiele przyjemniej przewracało się kolejne strony, ale niestety, ponownie poczułam zahamowanie i pewien regres w podtrzymywanej akcji. To był moment, kiedy Amy zderzyła się z druzgocącą rzeczywistością, a jej obecny chłopak nie do końca jest tym, za kogo ona go od początku uważała. Niepokojąco czułam, że może autorka ułatwi i ukróci drogę Czytelnikowi, wskazując, jaką decyzję podejmie Amy, bo wybór nie był łatwy i jednoznaczny. Owszem, poniekąd moje myśli nie były mylne i po raz drugi poczułam zawód, bo rozwiązanie zagwozdki Amy zmierzało w oczekiwanym kierunku, że los jednoznacznie, acz okrutnie ukróci męki bohaterki. Mimo że w ogólnej ocenie powieść pozostawiam z oceną przeciętną głównie przez mocną koncentrację na aspekcie seksualnym relacji, tak uważam, że dużym plusem tej książki jest ta sinusoida w akcji, różnorodność towarzyszących kontrastowych emocji głównych postaci i podejmowanych przez nich wyborów ora generalne przedstawienie ich wspólnych przygód i jednej historii. Fabuła powieści z jednej strony była dość przewidywalna, ale jednak nie do końca, właśnie dzięki tym drobnym, acz bardzo znaczącym szczegółom, które zmieniały i uzupełniały jej bieg, dostarczając wielu emocji. Powieść z początku czytałam z lekkim znużeniem, tak później z napięciem, zainteresowaniem i prawdziwą chęcią poznania, jak potoczą się losy Amy i jej niepewności w dynamicznej relacji z Jaredem.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/10/324-kirsty-moseley-chopak-dla-ktorego.html Miałam okazję czytać już kilka powieści Kirsty Moseley, m.in. „Chłopak, który chciał zacząć od nowa”, „Chłopak, który o mnie walczył”, duologię „Nic do stracenia” czy „Zdobyć Rosie. Początek gry”. Pierwsze dwa wymienione tytuły podobały mi się zdecydowanie najbardziej. Bardzo spodobało mi się lekkie pióro autorki, jej sposób kreowania bohaterów i pomysły na historie, więc gdy w zapowiedziach wydawnictwa Harper Collins ukazała się jej najnowsza powieść pt. „Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę” wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Zagorzała singielka Amy Clarke jest dumna z trzech rzeczy w swoim życiu: różowych włosów, kolekcji conversów oraz zdolności do wypicia dużej ilości margarity bez wymiotowania. Nie szuka miłości. Jest całkowicie szczęśliwa, romansując jednocześnie z Netflixem oraz Benem i Jerrym. Problem w tym, że czasami miłość sama cię odnajduje, nawet gdy tego nie chcesz. Pięć miesięcy temu on wsiadł do jej pociągu i od tej pory nic nie jest już takie samo. Amy jeszcze nie zna jego imienia, ale wie, że ten facet ją kręci. Wysoki, przystojny geek, który jeździ jej pociągiem co drugi poniedziałek, nie ma pojęcia, że na widok jego uśmiechu Amy traci głowę, a jej serce bije jak oszalałe. Kiedy przypadkowe spotkanie poza pracą pozwala im na pierwszą normalną rozmowę, sprawy szybko przechodzą od platonicznego uczucia do bliskich – i bardzo bliskich – relacji. Czy mimo ciągu miłosnych katastrof w przeszłości, Amy znalazła w końcu swojego Pana Idealnego? A może los ma dla niej inne plany? Historia ta dzieli się na dwie, wyraźne części. Pierwsza z nich opiera się na wydarzeniach związanych ze spotkanie Amy z Panem Idealnym. Pierwsza randka, czułe gesty i słówka, czyli tzw. „miłosna sielanka”. Po tych słodko różowych (jak włosy głównej bohaterki) wydarzeniach, następuje tzw. „plot twist”, po którym niestety następuje część druga, która w moim odczuciu była niezwykle irytująca. Nagły zwrot akcji, jaki zaserwowała autorka, bardzo mi się spodobał. Zarówno rzeczywistość, jak i Pan Idealny nieco różnili się od tego, jak postrzegała ich główna bohaterka. W momencie gdy dotarłam do szalonego „plot twista”, autentycznie wybuchnęłam śmiechem i zastanawiałam się, jak główna bohaterka ogarnie nową sytuację. Nie sądziłam jednak, że autorka pójdzie w tak głupim kierunku. Od samego początku postrzegałam Amy jako odważną, nieco szaloną dziewczynę z marzeniami (i różowymi włosami). Nieumiejąca gotować bałaganiarę, której matka i babcia są wróżkami, a ona sama – konduktorką. Jednak po nagłym zwrocie akcji, Amy zamienia się w idiotkę, która swoim bezmyślnym i nielogicznym tokiem rozumowania oraz infantylnym zachowaniem, zwyczajnie działa czytelnikowi na nerwy. A przynajmniej mi. Nie ma co ukrywać – „Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę” do literatury górnych lotów nie należy. Nie mniej jednak jako lekkie poczytadło na wieczór i „odmóżdżacz” świetnie spełni swoją rolę. Porównując tę historię do poprzednich, jakie miałam okazję poznać, muszę przyznać, że to jedna ze słabszych Książek autorki. Moja ocena: 6/10

Dziś przyszła kolej na "Chłopaka, dla którego kompletnie straciłam głowę" Kirsty Moseley i to będzie jadna z milszych do napisania recenzji. Jeśli czytaliście książki Kirsty to wiecie, że lubi dramaty, niekonwencjonalne rozwiązania i mnóstwo, mnóstwo emocji. I tym razem nie jest inaczej! To książka o Amy i Jaredzie, którzy poznają się w jej miejscu pracy, a iskrzy między nimi kiedy tylko mają okazję dłużej porozmawiać. Uczucie rozwija się szybko, chłopak wydaje się idealny, a związek kwitnie. Ten "Chłopak..." to typowa komedia romantyczna. Jest zabawnie, prosto, romantycznie. Rozwiązania nie zawsze są bardzo realne, ale prowadzą do fajnych sytuacji i wywołują emocje. Amy jest gadułą, która mówi szybciej niż myśli. Jest niezależna i nie zamierza zadowalać się byle czym. Podoba mi się to, że pracuje jako konduktorka! Chyba w życiu nie byłam tak zachwycona zawodem bohatera, nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim miejscem pracy w książce. Jared jest równie ciekawą postacią - do pewnego momentu byłam trochę zła, bo wydawało się, że jego jedyna cecha to bycie Panem Idealnym (i nawet jeśli miał różne sytuacje, momenty i wątki to wszystko sprowadzało się właśnie do tego Idealnego). Z rozwojem relacji między bohaterami mamy szansę jednak poznać go lepiej i podobało mi się to, co zobaczyłam. Autorka w uroczy sposób pokazuje to, że jesteśmy zupełnie inni w różnych sytuacjach życiowych - w pracy, wśród rodziny, z ukochaną i poznając nowych ludzi. To naturalne i, nawet mimo otoczki komedii romantycznej, bardzo ciekawie rozwiązane. Nowa książka Kristy Moseley może być sobie komedią, ale wychodzi trochę poza ten gatunek, to muszę przyznać. Od początku działa w głowie i wydaje nam się, że coś musi, NO MUSI, być nie tak. Że wcale nie jest tak idealnie. No i plot twist pojawia się pierwsza klasa. Taki jak powinien być. Logiczny, nieskomplikowany i zaskakujący. To, co mi się nie podobało w "Chłopaku..." to, że na początku mało angażował w historię. Dopiero, kiedy faktycznie zaczynamy poznawać bohaterów i akcja przyśpiesza, można wczytać się na całego. Kolejna rzecz to konsekwencje wprowadzenia takiego rozwiązania fabularnego, jakie się w książce pojawia. To znaczy, trochę nie podoba mi się w jakim kierunku poszły rozterki głównej bohaterki i jak bardzo ona czuła się rozdarta czymś, co w gruncie rzeczy ma naprawdę małe znaczenie. Ale z drugiej strony to typowe rozwiązanie w komediach romantycznych, które mają być proste, ciekawe i chwytające czytelnika w pół. I "Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę" taki właśnie jest! Dobrze się go czyta, sprawia przyjemność i nie ma w nim uwłaczających inteligencji absurdów. Ode mnie dostał mocne 4/5 i jeśli będziecie mieli ochotę na coś leciutkiego to śmiało możecie brać nową książkę Kirsty Moseley.

Amy ma różowe włosy, na nogach conversy, a najbardziej na świecie kocha ser, no może jeszcze równe mocno kocha Margaritę. Pracuje w kolei, sprawdzanie biletów nie jest najciekawszym zajęciem świata, ale pozwala jej opłacić rachunki. Pięć miesięcy temu coś się zmieniło. W „jej” pociągu pojawił się mężczyzna, dla którego całkowicie straciła głowę. Poniedziałki zaczęły być najlepszym dniem tygodnia. Jedynym problemem jest to, że choć nie ma kłopotu z nawiązywaniem kontaktów, przy nim uginają się jej kolana, język staje kołkiem, a ona nie umie wyrzucić z siebie nawet słowa. Pewne przypadkowe spotkanie namiesza w jej życiu, co z tego wyniknie? Mam mieszane uczucia co do tej książki, w pierwszym momencie pomyślałam, że jest to ciekawa, urocza opowieść. Kibicowałam Amy, by po tym, jak Amor w nią strzelił, udało jej się umówić z obiektem jej westchnień. Z zapartym tchem śledziłam kolejne wydarzenia, do czasu, aż zrobiło się słodko… zdecydowanie za słodko. Po którymś razie czytając, jaki to bohater jest idealny, przystojny, cudowny, mądry etc. miałam dosyć. Został on wykreowany sztampowo niczym w milionie podobnych książek. W pewnym momencie coś się zmieniło, autorka zszokowała mnie, a moje zaciekawienie znów trafiło na właściwy tor. Czegoś takiego zupełnie się nie spodziewałam. Bohaterka musiała stanąć przed trudnym wyborem. Nie jestem w stanie powiedzieć, co zrobiłabym, będąc na jej miejscu. Z zaciekawieniem czekałam na finał i nie zawiodłam się, choć jeśli Amy wybrałaby drugą opcję, również nie byłabym zawiedziona. Piszę dość tajemniczo, ale nie mogę Wam zdradzić czegoś tak istotnego. Mam nadzieję, że zaciekawiłam Was i sami sięgniecie po tę pozycję. Bardzo polubiłam Amy za to, że wyróżnia się, jest zabawna, ekscentryczna, specyficzna i ma swój styl. Zazdrościłam jej, że los sprawił, że na jej drodze stanął Jared, choć w tym jego idealnym wizerunku coś bym popsuła, nikt nie jest, aż tak doskonały. Książka jest lekka, niezobowiązująca, typowo kobieca, idealna na oderwanie się od dnia codziennego i zrelaksowanie się przy herbacie lub lampce wina. Czyta się ją szybko i nie jest zbyt angażująca, dla mnie posłużyła, jako miła odskocznia od dreszczowców, które czytam na co dzień. Jestem pewna, że znajdzie ona szerokie grono odbiorców. Sięgając po nią, myślałam, że jest to pozycja dla młodzieży, ale myliłam się, jest tu dużo seksualności, więc lepiej, by nastolatki po nią nie sięgały. „Chłopak, dla którego straciłam głowę” ma swoje lepsze i gorsze fragmenty. Mam wrażenie, że trochę za szybko wszystko się dzieje, ale z drugiej strony autorce udało się mnie zaskoczyć, a nawet w pewnym momencie wzruszyć. Pokazuje duży kontrast między osobowościami i potwierdza, że przeciwieństwa się przyciągają. Myślę, że warto sięgnąć po tę powieść.

Zagorzała singielka Amy Clarke jest dumna z trzech rzeczy w swoim życiu: różowych włosów, kolekcji conversów oraz zdolności do wypicia dużej ilości margarity bez wymiotowania. Nie szuka miłości. Jest całkowicie szczęśliwa, romansując jednocześnie z Netflixem oraz Benem i Jerrym. Problem w tym, że czasami miłość sama cię odnajduje, nawet gdy tego nie chcesz. Pięć miesięcy temu on wsiadł do jej pociągu i od tej pory nic nie jest już takie samo. Amy jeszcze nie zna jego imienia, ale wie, że ten facet ją kręci. Wysoki, przystojny geek, który jeździ jej pociągiem co drugi poniedziałek, nie ma pojęcia, że na widok jego uśmiechu Amy traci głowę, a jej serce bije jak oszalałe. Kiedy przypadkowe spotkanie poza pracą pozwala im na pierwszą normalną rozmowę, sprawy szybko przechodzą od platonicznego uczucia do bliskich – i bardzo bliskich – relacji. Czy mimo ciągu miłosnych katastrof w przeszłości, Amy znalazła w końcu swojego Pana Idealnego? A może los ma dla niej inne plany? To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, przeczytałam większość większość książek Kirsty i każda bardzo mi się podobała, dlatego nie wahałam się nawet chwili żeby sięgnąć po "Chłopaka, dla którego...". Styl i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, przyjemny co sprawia, że książkę czyta się z dużym zainteresowaniem i bardzo szybko. Fabuła tej powieści została w ciekawy sposób nakreślona i dobrze poprowadzona, a bohaterowie fajnie wykreowani. W zasadzie wszyscy od pierwszych stron zaskarbili sobie moją sympatię, wiele dialogów sprawiało, że na mojej twarzy gościł uśmiech, a pod koniec ciężko mi było się rozstać z tymi bohaterami. Początkowo myślałam, że historia Amy będzie bardzo przewidywalna i faktycznie tak było mniej więcej do połowy książki, jednak im bardziej zagłębiłam się w losy głównej bohaterki, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że nie ma tutaj miejsce na banalność. Autorka naprawdę świetnie wszystko rozegrała, dostarczając czytelnikowi natłok skrajnych emocji, takiego zwrotu akcji kompletnie się nie spodziewałam. Uczucie głównej bohaterki zostanie tutaj wystawione na nie lada próbę, Amy będzie musiała podjąć kluczowe decyzję, które zaważą nie tylko na jej życiu, ale również życiu innych postaci, muszę przyznać, że z dużym napięciem czytałam te ostatnie strony i chociaż domyślałam się jakiego wyboru dokona Amy, to i tak siedziałam "jak na szpilkach". Autorka udowadnia, że najważniejsze to kierować się sercem, bo tylko wtedy możemy być naprawdę szczęśliwi. Świetnie spędziłam czas z tą książką i chętnie sięgnę po kolejne powieści autorki. Polecam. Moja ocena 8/10.

Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia? Czy uważasz, że w ciągu jednej chwili można się zakochać na całe życie? Bez obaw, nie tworzę psychotestu! Odpowiedź na te pytania może zaważyć na tym, czy książka „Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę” przypadnie ci do gustu. Amy jest konduktorką, lubi swoją pracę i naprawdę nie szuka miłości. Wystarczy jej przyjaźń i Netflix. Zauroczenie pada na nią jak grom z jasnego niego. W jednej chwili prosi go o bilet, a w drugiej wie, że właśnie patrzy na miłość swojego życia. Co z tego, skoro potem miesiącami nie wiem, jak zagadać do „mężczyzny z pociągu”? Przypadkowe spotkanie poza pracą popycha tę znajomość w odpowiednim kierunku. Jednak czy wszystko potoczy się idealnie? Czy lubisz bajki? A konkretnie, czy lubisz bajki dla dorosłych? Jeśli nie, to już teraz zrezygnuj z czytania tej książki. Ten tytuł to propozycja przede wszystkim dla marzycieli, czytelników lubiących śnić na jawie, którym nie przeszkadza, że nawet opowieść momentami buja w obłokach. Czemu? Fabuła tej książki to naprawdę sympatyczna, ale jednak przesłodzona wersja miłości od pierwszego wejrzenia. W tym momencie możecie zauważyć, że przecież cała twórczość autorki opiera się na rozpisaniu na wiele stron tej, czy innej fantazji. Tak, tutaj jednak wyjątkowo daje się we znaki mało skomplikowany pomysł. Dramatów i problemów jest tu jak na lekarstwo, nie zaskakują nas też zwroty akcji. Jest lekko, miło, słodko i trochę mdło. Najjaśniejszym puntem tej opowieści jest kreacja głównej bohaterki. Amy jest nieszablonowa, bywa impulsywna i często mówi, zanim pomyśli. W efekcie czego dochodzi do wielu krępujących sytuacji, z których para wychodzi obronną ręką. Relacje między nimi od początku są niezgrabne, nieidealne, a dzięki temu bardzo życiowe. W tym miejscu nie mam na myśli słodkiego całokształtu, ale poszczególne sceny, zwykłe, codzienne jak zderzenie się czołem, niezrozumienie romantycznej sugestii itp. Para tworzy naprawdę sympatyczne wrażenie, a cała fabuła pozostawia czytelnika w rozmarzonym nastroju. Mogę więc powiedzieć, że nie jest to tytuł dla każdego. Jeśli lubicie pomarzyć, nie przeszkadza wam brak traumatycznych zwrotów akcji i lekkie odrealnienie pewnych sytuacji, śmiało sięgajcie po ten tytuł. Jeśli jednak wolicie powieści w stylu Jodi Picoult, tym razem nie będzie to propozycja dla was. https://www.recenzjenawidelcu.pl/2020/10/chopak-dla-ktorego-kompletnie-straciam.html

Amy Clarke jest kontrolerką biletów w londyńskiej linii pociągów. Praca ta jest stabilna, pozwala na opłacenie rachunków i farbowanie włosów na różowo. Młoda kobieta ma również słabość do conversów, superbohaterów i pewnego pasażera. Co drugi poniedziałek wsiada do jej pociągu, czyta te same książki co ona, zabawia dzieci magicznymi sztuczkami i jest niesamowicie przystojny. Kolana Amy miękną za każdym razem na jego widok, jednak w jego obecności robi się niesamowicie nieśmiała. Za każdym razem brakuje jej odwagi, by do niego zagadać i nawiązać znajomość. Niestety firma wysyła ją na dwutygodniowy urlop i dziewczyna ubolewa nad tym, że przez tak długi czas nie będzie mogła wzdychać do Poniedziałkowego Pasażera. Jej urlop zaczyna się od kawiarnianej wpadki i oblaniem kawą, a co za tym idzie przypadkowym spotkaniem z przystojnym Jaredem Stone, który jest nie kim innym, jak właśnie jej ulubionym pasażerem. Amy nie może uwierzyć w swoje szczęście! Od pięciu miesięcy o nim marzyła, a tu nagle los zsyła jej idealnego mężczyznę, który zaprasza ją na randkę. Amy i Jared bardzo szybko nawiązują znajomość, która przeradza się w płomienny romans. Wiele ich dzieli: ona nosi conversy on garnitury, ona jeździ zardzewiałym rowerem on ekskluzywnym samochodem, ona mieszka w taniej kawalerce on w apartamencie. Mimo materialnych różnic dogadują się i uzupełniają się nawzajem. Bardzo podobała mi się ich relacja, było zabawnie, było romantycznie i było pikantnie. Charakter bohaterów także przypadł mi do gustu - Amy jest zabawna, błyskotliwa, potrafi zjednać sobie ludzi i ma świetny gust filmowy i serialowy. Poważny i pedantyczny Jared również przy niej się otwiera i pokazuje światu swoje lepsze oblicze. Jak to bywa w przypadku romansów, autorka rzuca swoim postaciom kłody pod nogi i poddaje próbie ich uczucia. Muszą podjąć decyzję czy rzeczywiście byli sobie pisani, gdy sprawy się komplikują. Oprócz kilku dramatów książka jest raczej w stylu komedii romantycznej, co mi bardzo odpowiadało. Fabuła była prosta, bohaterowie prawdziwi i zabawne dialogi. Uwielbiam Kirsty Moseley za to, że potrafi wciągnąć czytelnika do swojego świata i trudno jest mu się oderwać od historii. Tak było w moim przypadku, w momencie jak zaczęłam czytać, to wiedziałam, że przepadłam. "Chłopak, dla którego kompletnie straciłam głowę" to romantyczna historia na jeden wieczór, którą pochłania się niezwykle przyjemnie.