Asymetria (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Prawdę od kłamstwa dzieli tak niewiele - jakaś wyczuwalna niepewność w głosie lub nieco wyższy jego ton. Nieśmiałe dotknięcie twarzy, mimowolny i trudny do zarejestrowania gest. Kłamstwo to tylko asymetria prawdy, a prawda to brak symetrii w kłamstwie. Proste? . Sztuka obserwacji ludzkich zachowań i wyostrzona intuicja to coś, co wyróżnia Alicję Mort od innych. Potrafi dostrzec niedostrzegalne- afektatory emocji jak skurcz mięśnia jarzmowego lub okrężnego oka. Umie pokierować dyskusją tak, by osiągnąć zamierzony cel. Tak zarządzać bodźcami, by dokonać wiwisekcji czyjegoś życia po kilkunastu minutach rozmowy. Możliwe? . Lejtmotyw "Asymetrii" to kłamstwo. Często proste i wcale nie wymagające finezji ani przygotowań. Korzystając z wiedzy z zakresu psychologii udało się tutaj uwiarygodnić coś, co wydaje się być abstrakcją. Na podbudowie świetnego researchu Autor konstruuje fabułę, która od pierwszych chwil intryguje zagadkowością oraz oplata dusznym klimatem. Poziom napięcia w relacjach między bohaterami to sinusoida emocji. Dwie linie czasowe z których jedna to powrót do śledztwa sprzed lat - prowokują nas do refleksji nad adekwatnością kary do winy w przypadku spraw z gatunku tych ekstremalnych. Niektóre z fabularnych wątków aż proszą się o kontynuację, stąd przypuszczenie, że "Asymetria" to tylko preludium. . Tak, jak odpowiedzi na niektóre z postawionych tutaj pytań nie da się wtłoczyć w ramy zero-jedynkowości, tak bohaterowie wzbudzają ambiwalentne uczucia. Można nie lubić, ale podziwiać za niektóre z posiadanych umiejętności się nie da. Tradycyjnie już Autor serwuje nam też szczerość w diagnozowaniu otaczającego świata okraszoną dużą dawką ironii. Dotyczy to zarówno zachowań w relacjach i związkach, jak i egzystowania w społeczeństwie. Niektóre fragmenty bawią (czarny humor), ale zimny dreszcz na plecach jednak nieustannie temu towarzyszy. Głuchy Kot, Palahniuk, rok 1997, bezlitosny świat po 40-ce, śledziona - to tylko hasła. Ale to, co się za nimi kryje, to bezcenne czytelnicze doznanie. Z niecierpliwością czekam na kontynuację- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

Alicja posiadała niezwykle umiejętności w odczytywaniu ludzi. Szybciej i lepiej od innych rozpoznawała kłamstwa i umiała tak poprowadzić rozmowę by od swojego rozmówcy wyciągania to czego chciała się dowiedzieć. Można powiedzieć, że jest osobą wybitną w swoje dziedzinie i też tak o sobie myślała. To ona umiała manipulować innymi, odczytywać ich mimikę i znaczenie ich słów. Czy by kiedyś pomyślała o tym, że znajdzie się ktoś kto będzie mógł i ją oszukać w tej kwestii?? Wybierając kierunek naszej przyszłości często widzimy ją wyidealizowaną. Kiedy jednak zaczynamy w niej pracować dopada nas szara rzeczywistość. Dostrzegamy to jak nie doskonały jest nasz świat. Praca w policji dla Alicji była miejscem gdzie mogła się wykazać. Miała swojego mentora w postaci Edwarda. Jednego z lepszego w swoim fachu. Jednak tak jak w życiu bywa jej plany siey zmieniły,drogi rozeszły. Myślała, że swoją przeszłość zostawiła już dawno za sobą. Nie spodziewała się, że za jakiś czas może zapukać do jej drzwi. Książka zaskoczyła mnie swoim finałem, do końca sama nie wiedziałam jakie będzie rozwiązanie tej historii. Razem z główną bohaterką przeskakiwalam z jednej zagadki do drugiej. Szukałam odpowiedź na zadane pytania, ale nie spodziewałam się, że nagle wszystko może przyjąć całkowicie inny obrót. Alicja myślała, że umie wszystko kontrolować, odczytywać kłamstwa jak nikt inny. Swoje umiejętności wykorzystywała w swoje pracy jak i w życiu codziennymi. Czy kiedykolwiek pomyślałaby, że zostanie wciągnięta w czyjąś grę. Że to nie ona będzie rozdawać karty tylko sama weźmie udział w czyjejś rozgrywce. Została wciągnięta w jedną z lepszych partii pokera i to nie byle z kim.

Świetna fabuła, sposób pisania bezbłędny, czyta się bardzo płynnie i szybko. Po skończeniu książki przeszperałam pół internetu w poszukiwaniu drugiej części. Bardzo polecam! (P.S. jeśli ktoś tak, jak ja poszukuje drugiej części, to prace nad nią jeszcze trwają :))

Nie zachwyciła mnie ta książka. Po 2 tom raczej nie sięgnę . Bardzo naciągane.

Kolejna super książka autora. Czekam na kolejną część. 😉

Czy sądzicie, że macie umiejętności czytania z mowy ludzkiego ciała ? Umiecie chociażby poznać kiedy ktoś kłamie ? “Człowieka poznaje się nie tylko po tym, jak i co mówi, ale też po tym, co robi. Po tym, jak traktuje swoje otoczenie i jak ono wygląda. Bieda nie usprawiedliwia bałaganu. Pokazuje tylko wolę walki.” Nie wiem w sumie co zadecydowało o tym, że postanowiłam przeczytać “Asymetrię”. Ostatnio częściej i chętniej sięgam po książki pisane przez mężczyzn, może dlatego postanowiłam poznać twórczość Bartosza Szczygielskiego. I moja coraz większa słobość do kryminałów pewnie też tu odegrała swoją rolę. Poznając postać Alicji Mort, która odgrywa tu główną rolę, miałam wrażenie, że trafił się tu taki damski odpowiednik Sherlocka Holmesa. Czemu? Opisy analizy innych ludzi dokonywanych przez tę kobietę, były takie typowe dla legendarnego wręcz detektywa. Każdy drobny, z pozoru nieistotny szczegół, mówi coś o nas. I aż by się chciało sprawdzić jej umiejętności na sobie, choć może efekt by nas nie zaskoczył pozytywnie, nawet pewnie zszokował czy zbulwersował… Autor opisuje wydarzenia, w których bierze ona udział obecnie i wspomnienia sprzed lat, gdy jej mentor - podinspektor Edward Górski, włączył ją w sprawę dzieciobójstwa. To był swego rodzaju test, sprawdzenie jej wyjątkowych umiejętności w praktyce. Pierwsza sprawa i zarazem ta, która zostanie niezapomniana z licznych powodów. Teraz, po latach, choć wydawała się rozwiązana, zamknięta, jednak wraca do nich w postaci szmacianych laleczek. O co w tym wszystkim chodzi? Czy coś przeoczyli ? Dzieciobójstwo to wątek, który zwykle rusza mnie najmocniej, wyzwala we mnie najwięcej emocji. I zdecydowanie rozumiałam podejście Alicji do osoby, która tu się tego dopuściła. Prawo ma luki, prawo nie jest do końca sprawiedliwe. Czasem ta kara śmierci aż się prosi o jej przywrócenie. I gdy Alicja wie, ma pewność kto się tego dopuścił, chce za wszelką cenę to udowodnić. I tu mi czegoś brakowało… Dowiadujemy się, że Mort odniosła sukces, osiągnęła coś co wydawało się niemożliwe. Rozgryzła osobę, co do której miała od początku pewność, że dopuściła się zbrodni. Jej talent do odczytywania ludzi, pomógł rozwiązać to śledztwo ale… Autor daje nam informację, że poprzez rewelacyjnie przeprowadzone przesłuchanie, Alicja spektakularnie zaprezentowała swoje umiejętności. Ale samego przesłuchania nam nie dał doświadczyć i tu czułam taki ogromny brak, niedosyt. I czułam go kilkakrotnie. Wiem, że to nie romans, ale nie obraziłabym się za rozwinięcie wątku Alicji z Markiem oraz Jackiem. Nie miałabym nic przeciwko obszerniejszym opisom kilku wątków, zdarzeń. Książka, która ma niby idealną ilość stron, jest nie za cienka nie za gruba, na moje mogłaby mieć te 50-100 stron więcej bym czuła się w pełni usatysfakcjonowana. Ale nie znaczy to, że jestem zawiedziona. Nieee. Tylko jestem na głodzie. I myślę teraz czy po książkach tego autora wciąż będę w takim stanie czy to taki ewenement ? Ogólnie jako kryminał, ta książka jest bez zarzutu. Ma w sobie wszystko co powinna : skrupulatnie opracowany wątek morderstwa, które wstrząsa czytelnikiem, które wydaje się takie oczywiste ale zarazem pozostawia wiele pytań, intryguje, szokuje, trzyma w napięciu. Czuć, że coś jeszcze nas zaskoczy, nie raz i nie wiadomo, z której strony. Przez to czuć niepokój, strach bo ktoś stanowi zagrożenie. Ale nie wiadomo kto, nie wiadomo o co w tym chodzi. I to jest duży atut, bo jak wiadomo co i jak to nie ma przyjemności z czytania takiej książki. Świetnie zostali też wykreowani bohaterowie, nie tylko sama Mort ale każdy inny z osobna. Taki Edward, który podpadł Alicji przed laty, który zauważył jej potencjał, pomógł jej go wykorzystać ale też podpadł. Nie jest i nie była wobec niego bezkrytyczna, nie był jej guru, ale imponował. Ona jemu też, co się okazuje na końcu - bardziej niż sądziła. W tej relacji autor subtelnie wplótł humor, sarkazm, który bardzo mi się podobał. “Górski był idealnym materiałem dla patologa, któremu marzy się jakiś tłusty grant na badanie nad formami pozaziemskimi. Mort podejrzewała, że jej były mentor pochodzi z innego świata lub wyrzucono go z piekła, bo mieli go tam dość.” A zakończenie ? No tu następuje taki zwrot akcji, że klękajcie narody! Musiałam się zatrzymać, sprawdzić czy mi się nagle książki nie pomyliły, czy może to jakiś błąd w druku, bo nie mogłam uwierzyć w to co się wydarzyło. I znów - niedosyt, bo to aż się prosi o ciąg dalszy. I Panie Autorze - ładnie tak czytelnika zostawiać na głodzie ? Po takiej książce siędzę i myślę - co to wszystko ma znaczyć ? Jak bohaterka postąpi? Co mogłoby się jeszcze wydarzyć ? Czyli to nie jest historia, o której zapomina się po obróceniu ostatniej strony. Czego chcieć więcej? I tak teraz pisząc dwuznacznie - mój pierwszy raz z Bartoszem Szczygielskim za mną i będę go mile wspominać. Ma facet talent , aż liczy się na więcej ;) Polecam Dziękuje za egzemplarz do recenzji.

2/2. Tak więc przejdźmy do wad. W „Asymetrii” główny problem mam do wykreowania postaci kobiecych. Czytając o tym, że Alicja jest zazdrosna o młodszą kobietę, ponieważ ona za chwilę będzie musiała odwiesić stringi do szafy (dosłownie tak jest napisane), ale może przytoczę po prostu cały cytat: „Alicji zostało może kilka lat, zanim przyjdzie pora, by odwiesić stringi do szafy. Już czuła, że jej piersi zbliżają się w stronę pępka i nie zamierzają wracać na swoje pierwotne miejsce. Grawitacja od dawna uparcie pozbawiała jej kobiecości. Starała się o tym za dużo nie myśleć, ale patrząc na takie dziewczyny, trudno było pozostać obojętnym. U niej wszystko starczało tak, jak powinno.” Nie wiem czy muszę coś jeszcze dodawać. Poczułam się trochę jak oglądając nieśmieszny kabaret. Pomijając fakt, że można to było napisać w inny sposób, żeby nie wyszło tak niesmacznie, zresztą bardzo widoczne jest tutaj traktowanie kobiet jako pięknych obiektów, których kobiecość opiera się tylko i wyłącznie na sferze cielesnej, ograniczonej do dwóch konkretnych obszarów ciała. Ale co ważniejsze, nie wnosi to do fabuły absolutnie nic, a jedynie wywołuje głębokie zażenowanie. Fabuła rozwija się naprawdę nieźle, a takie fragmenty psują odbiór całej lektury. Nie wiem, czy problem leży w tym, jak autor ukazał tutaj postać kobiecą w sposób zupełnie nierzeczywisty, powiedziałbym niesmaczny i stereotypowy, czy główna bohaterka jest zwyczajnie pusta i irytująca. Natomiast ukazanie jej jako inteligentnej i jako tako ogarniętej trochę temu przeczy, a byłoby to jedyne wyjaśnienie, które mogłabym przyjąć. A szkoda, bo to w zasadzie jedyny taki mój główny zarzut co do tej książki. O ile jestem w stanie przełknąć tego typu dziwne sytuacje jeśli stanowią niewielki ułamek książki, tak niestety tutaj zbyt często przechodziły mnie dreszcze żenady. Nigdy wcześniej nie miałam sytuacji żebym była tak rozdarta w odczuciach co do jednej książki, szczególnie że tutaj dość wyraźnie odgradza się pod tym względem druga połowa książki od tej pierwszej. Żałuję trochę, że nie jest ona dłuższa, bo z chęcią przeczytałabym bardziej rozwinięte wszystkie wątki, aby zagłębić się całkowicie w fabułę. Jednak końcówka nie jest całkowicie skończona i zostawia furtkę do kontynuacji, co byłoby świetne! (Swoją drogą czytając ostatni rozdział czułam się trochę jakbym oglądała „Piłę”) Autor umiejętnie wplótł w utwór nawiązania do sytuacji w kraju i na świecie, czasem wyśmiewając pewne zjawiska, a czasem zwyczajnie je zauważając. Czytało się to dobrze, czasem miałam wrażenie były zbyt oczywiste i jakby wymuszone, ale czasem takie oczywistości muszą się pojawić i przybrać taką właśnie formę, aby dotrzeć do tych, dla których takie oczywiste nie są. Tak więc jak dla mnie na plus takie elementy, tym bardziej, że dodają one takiej większej realności i możności utożsamienia się z bohaterami chociaż w takiej formie. A co do bohaterów, to o tych kobiecych co nieco już się rozwinęłam, więc skupię się na reszcie. To czego mi odrobinę tak zabrakło, to takiego ludzkiego czynnika. Bo czasem czułam się jakby ich postacie były wyidealizowane, (co w przypadku Edwarda miało sens, ponieważ poznawaliśmy go przez pryzmat tego jak widziała go Alicja) a to z kolei utrudniało zżycie się z nimi i odnajdywanie wspólnych cech, by móc się utożsamić. Poza tym widziałam bardzo duży kontrast między przedstawieniem postaci kobiecych, a męskich i mogę mieć tylko nadzieję, że był to celowy zabieg mający zwrócić uwagę czytelnika na ten problem. Samo pojęcie sprawiedliwości jest w „Asymetrii” ukazane po części tak, jak ja je często widzę. Niby prawo jest, organy ścigania również, jednak efekty są bardzo często nie takie jakie być powinny. Za ciężkie zbrodnie ludzie dostają wyroki w zawieszeniach, tyle samo co za drobną kradzież. Czasem słyszymy słowa, że ktoś odbył swoją karę, więc powinien móc normalnie żyć. Ale jak się z tym zgodzić, kiedy wyrok był nieadekwatny do czynu i w naszej moralności taki człowiek nie powinien znaleźć się na wolności? Czy można mówić wtedy o sprawiedliwości? Wcześniej od Bartosza Szczygielskiego czytałam jedynie „Nim skończy się noc”, ale nie była to udana lektura, dlatego przy „Asymetrii” bardzo mile się zaskoczyłam. Mimo tego jednego zarzutu książkę oceniam pozytywnie. Na koniec, tuż po skończeniu lektury nie myślałam nawet o tym jak denerwowała mnie ona na starcie. Strasznie rozbieżne mam opinie co do każdej z części tej książki, jednak ostatecznie, te dobre rzeczy przeważają. Na pewno nie było to moje ostatnie spotkanie z twórczością autora!

Kiedy jedni czytają książki, ona zawodowo czyta ludzi. Ich twarze są dla niej niczym barwne okładki, a pojawiające się nań mikroekspresje to nic innego jak rozdziały niewypowiedzianych historii. Subtelna gra oczu i ust stawia symboliczne przecinki, które oddzielają to co istotne od nic nieznaczących wtrąceń. Drgający mięsień, przypadkowe dotknięcie uszu lub nosa, zmiana barwy głosu lub szybkości mówienia - wszystko to składa się na ilustracje głęboko skrywanych wydarzeń. Witajcie w świecie Alicji Mort, byłej policjantki, a dziś prywatnej detektyw, której unikalne umiejętności stanowią jednocześnie dar i przekleństwo. "Asymetria" Bartosza Szczygielskiego to trzymająca w napięciu powieść, której akcja rozwija się w dwóch płaszczyznach czasowych. Rozpoczynamy ją od podróży do 2004 roku, kiedy młoda policjantka Alicja Mort bierze udział w swoim pierwszych śledztwie dotyczącym podejrzenia dzieciobójstwa. Przez misternie splecione wątki czasowe, powracamy do głównej bohaterki piętnaście lat później, kiedy jako prywatna detektyw otrzymuje tajemniczą przesyłkę, w środku której znajduje się szmaciana laleczka. Mort doskonale wie do jakich wydarzeń ów przedmiot nawiązuje i do kogo niezwłocznie musi się udać. Wspólnie ze swoim dawnym mentorem, emerytowanym policjantem Edwardem Górskim, rozpoczynają nieformalne dochodzenie, w którym nic nie jest jednoznaczne, a poszlaki zdają się mienić wszystkimi odcieniami szarości. Bohaterowie, choć niepozbawieni wad, zaskakują swoją głębią i niejednoznacznością. Autor brawurowo manewruje suspensem, trzymając czytelnika w ciągłej niepewności i oczekiwaniu na zaskakujące zwroty akcji. "Asymetria" to niezwykle realistyczna podróż w głąb ludzkiej natury. Alicja Mort odsłania przed czytelnikiem nie tylko tajemnice zbrodni, ale również ukryte obszary moralnych dylematów. Szczygielski wkracza w świat intryg już na pierwszych stronach, zaskakując i prowokując do uważnego zgłębiania psychologii bohaterki. Równowaga między psychologicznymi aspektami funkcjonowania człowieka a etyką i sprawiedliwością społeczną jest doskonale uchwycona, sprawiając, że "Asymetria" to zarówno wybitny kryminał, jak i socjologiczne studium pełne fundamentalnych pytań. Szczygielski nie tylko dostarcza silnych emocji, ale także zachęca do refleksji nad naturą kłamstwa, moralności, prawa i szeroko pojętej sprawiedliwości. Dynamiczne wątki kryminalne splata z subtelnymi meandrami psychologii tworząc niezapomniane doświadczenie czytelnicze, które na samym końcu przynosi prawdziwe trzęsienie ziemi. Szczególną satysfakcję przyniosła mi interpretacja tytułu, który po raz kolejny jest intelektualną grą Bartosza Szczygielskiego z jego czytelnikami. "Asymetria" w kontekście powieści kryminalnej nosi głęboką symboliczną wartość, nawiązującą do tematyki związanej z kłamstwem, sprawiedliwością społeczną i walką ze złem. Oznacza bowiem nierówność, brak równowagi lub symetrii. W przypadku tej powieści tytuł odnosi się również do nierówności i nieprzewidywalności życia oraz moralnej skomplikowanej rzeczywistości. Nierówność wobec sprawiedliwości… Tytuł "Asymetria" może sugerować, że sprawiedliwość społeczna nie zawsze działa symetrycznie i równo dla wszystkich. Różnice między dobrem a złem, prawdą a kłamstwem, mogą być skomplikowane i niejednoznaczne, co wprowadza element asymetrii w kontekście moralnego wymiaru historii. Nierówność w kłamstwach… “Asymetria” może również odnosić się do różnic w kłamstwach i manipulacjach, które występują w życiu bohaterów. Kłamstwa mogą być nierówne pod względem skutków, motywacji i konsekwencji, co wprowadza asymetrię do relacji między bohaterami a antagonistami. Nierówność w walce ze złem… Walka ze złem może być trudna do przewidzenia i nie zawsze prowadzić do równych szans dla sprawiedliwości. “Asymetria” może odnosić się do nierówności sił, z którymi bohaterowie muszą się mierzyć oraz do nieprzewidywalności wyborów, które muszą podjąć w dążeniu do zwycięstwa nad złem. Jak sami widzicie tytuł "Asymetria" dodaje głębi i wieloznaczności opowieści, podkreślając, że życie, walka z kłamstwem i dążenie do sprawiedliwości społecznej nie zawsze podążają wyznaczoną ścieżką, ale są pełne nierówności, zaskakujących zwrotów i subtelnych różnic. Symbolika tytułu wzbogaca narrację, sugerując, że interpretacja moralnych dylematów i trudnych decyzji nie zawsze jest jednoznaczna czy równa. I za taką intelektualną rozrywkę uwielbiam Bartka Szczygielskiego!

Najnowszy kryminał Bartosza Szczygielskiego, autora wielu mocnych, mrocznych i nieprzewidywalnych kryminałów, a także thrillerów psychologicznych. Tym razem nie jest inaczej. Warto zaznaczyć, że jest to pierwszy tom serii i to widać, bo autor postawił mocno na to, aby zapoznać czytelnika z życiorysem głównej bohaterki Alicji Mort. Śledzimy jej losy za sprawą dwóch linii czasowych. Ta współczesna to blisko 40 letnia Alicja, mężatka, która wykorzystuje swoją niezwykłą spostrzegawczość dzięki której potrafi ocenić kto mówi prawdę, a kto kłamie w zawodzie testerki wierności. Natomiast druga linia czasowa ma miejsce 15 lat wcześniej i tam poznajemy Alicję jako początkującą policjantkę. Jej pierwsza sprawa to morderstwo jakiego miała dopuścić się kobieta na nastoletniej córce. Niespodziewanie po latach, już w innym życiu do Alicji powracają demony związane z tą makabryczną sprawą. Ktoś podrzuca jej paczkę, w której znajduje się lalka, łudząco podobna do tej jaką znalazła przed 15 laty na miejscu zbrodni. Alicja postanawia skontaktować się ze swoim ówczesnym partnerem, jej mentorem, emerytowanym już śledczym Edwardem. Oboje rozpoczynają prywatne śledztwo. Nie chce wiele zdradzać z fabuły, skupię się na takich ogólnych wrażeniach, a te były naprawdę pozytywne. Styl autora zdecydowanie od razu przypadł mi do gustu, podobnie jak sposób narracji, budowania relacji pomiędzy bohaterami jak i ich sama kreacja. Alicję polubiłem od razu, ale cyniczny i piekielnie inteligentny emerytowany śledczy Edward Górski też miał swój urok, i świetne sarkastyczne poczucie humoru. Ciekawym zabiegiem było wprowadzenie do historii dwojga promotorów czytelnictwa znanych z bookstagrama 😉 przyznam, że tego się nie spodziewałem 😂 najważniejsze jednak, że fabuła została nakreślona w niebanlany, inteligentny i logiczny sposób przez co chłoneło się ją z ogromnym zainteresowaniem. Ciężko było wyczuć, w którą stronę zmierza to śledztwo, można było odnieść wrażenie, że Alicja prowadzi je trochę na chybił trafił, a już same rozwiązanie było mocno zaskakujące. Poza tym, że jest to doskonale skonstruowany kryminał, w którym otaczający bohaterkę świat w dużej mierze jest zbudowany na kłamstwie, to mamy tu też interesującą warstwę obyczajową, która dość płynnie miesza się z tą warstwą kryminalną, ale jest to też książka która zmusza do refleksji nad tym, do czego można się posunąć w walce o sprawiedliwość, i w ogóle co to oznacza sprawiedliwość. Czyta się znakomicie, nie czuć tutaj częstego w kryminałach odejścia od polskich realiów, nie ma tu nieprawdopodobnych wydarzeń czy rozwiązań z kosmosu, acz sama intryga mimo iż logiczna, to bardzo przekominowana, taka rodem z ambitniejszego kina sensacyjnego, trochę miałem takie odczucie, że całe to śledztwo Alicji było głównie po to aby nas wprowadzić w historię, i umotywować jej postępowanie w przyszłości. Czyli jednym zdaniem, było to całkiem zgrabne wprowadzenie do dłuższej serii 😁

Przeczytałam już kilka książek Bartosza Szczygielskiego i z radością szukam w każdej kolejnej oryginalnego i świeżego podejścia do tematu, bo w tym Autor jest prawdziwym mistrzem. Czy odnalazłam je w „Asymetrii”? O tak i już wiem, że po kolejne tomy nowego kryminalnego cyklu z silną kobiecą postacią Alicją Mort (wybór nazwiska nieprzypadkowy?) sięgnę z wielką przyjemnością. To właśnie ta dobiegająca czterdziestki kobieta parająca się specyficznym zajęciem, w którym wykorzystuje swoje ponadprzeciętne umiejętności czytania ludzkich emocji najbardziej przyciąga w tej historii. Już od pierwszych zdań zatapiamy się w jej świat, w którym porzucona przed laty policyjna przeszłość wraca do niej rykoszetem. Tajemnicza przesyłka budzi w niej nie tylko strach, skłania do złamania obietnicy złożonej mężowi, ale też kieruje jej kroki ku swojemu dawnemu mentorowi Edwardowi Górskiemu i jej pierwszej sprawy o morderstwo. Bohaterka wraca myślami do przeszłości, swoich początków w policji, pewności własnych osądów, ale i popełnionych błędów. Poznanie jej ścieżki i towarzyszących jej emocji pozwala lepiej zrozumieć motywy kierujące tą szalenie spostrzegawczą i inteligentną, ale czasem zagubioną w swoich uczuciach kobietą. A patrząc na życie osobiste Mort przychodzi mi na myśl biblijny cytat: kto mieczem wojuje, od miecza ginie. Niezmiernie ciekawe było przyglądanie się śledztwu prowadzonemu przez ten duet, które przypomina momentami błądzenie po omacku. Żadne z nich nie pracuje już w policji, więc zrozumiałe, że czasami muszą się sporo nagimnastykować, by pójść do przodu. Jednak dawna obsesyjna wręcz chęć wymierzenia sprawiedliwości i nieco przerośnięta ambicja pchają kobietę do poznania prawdy. Zakończenie, dobitnie pokazujące, że nic w życiu nie jest czarne lub białe, a wszystko mieni się odcieniami szarości, zaskakuje kompletnie i daje fascynujący wstęp do części drugiej, której już nie mogę się doczekać. I na koniec wspomnę, że lubię kryminały, w których jest ukłon w stronę aspektów psychologicznych funkcjonowania człowieka w kontekście etyki, odpowiedzialności i sprawiedliwości społecznej, pozwalających wnikliwiej poznać zawiłości ludzkiej natury. Jakkolwiek poważnie to nie zabrzmiało, powieść stanowi jednak przede wszystkim znakomitą, intrygującą i wartościową rozrywkę, od której się nie oderwiecie!