All or Nothing. All. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Cudowne dokończenie opowieści o Emily i Maxie,przepłakałam końcówkę ale nadal ją kocham. Jest ona moją topp 2 więc szybko mówiąc mogę szczerze polecam.💗💗

Przepiękna opowieść

Super

Ok

[wyrocznia_bookstagram] "Bycie sa­me­mu jest naj­gor­sze, bo wtedy czło­wie­ka do­pa­da­ją złe myśli, two­rząc ogrom­ny nie­po­rzą­dek w jego gło­wie." Alan nie potrafi zapomnieć o tym, co wydarzyło się w przeszłości, a czas wcale nie wyleczył jego ran. Lecz u swojego boku ma Natalie, czyli dziewczynę, z którą tworzy związek, i która jest jego największym wsparciem. Za jej namową postanawia spisać historię swoich przyjaciół na papierze, co przyczynia się do wielu problemów, a prawda, która wychodzi na jaw, jest niesamowicie bolesna. Czy ich związek przetrwa wszystkie przeszkody? Czy Alan poradzi sobie z demonami w jego głowie i ruszy naprzód? Muszę przyznać, że "All We Have Is Now" bardziej przypadło mi do gustu i myślę, że to przez to, że działo się tam zdecydowanie więcej, ale mimo wszystko, ta część, jest bardzo przyjemna i nie brakuje tutaj zwrotów akcji😼 W tej książce siedzimy głównie w głowie bohatera, który, nie ma się co oszukiwać, jest zagubiony i przez tragedię, która wydarzyła się jakiś czas temu, bezpowrotnie stracił cząstkę siebie. A ją odzyskać jest ciężej, niż by się spodziewał. Zwłaszcza że Alan, jest osobą, która woli trzymać wszystko w sobie, by nie obarczać nikogo swoimi problemami. Poznając jego perspektywę, nie da się nie odczuć, bijącej od niego bezsilności i tego, że ciągle czuje się niewystarczający dla Natalie, choć jest naprawdę wspaniałym człowiekiem, który zdecydowanie zasługuje na wszystko, co najlepsze. Totalnie urzekło mnie to, jak cudownie mówi o swojej dziewczynie i po samych opisach, czuć to, z jakim zafascynowaniem i miłością ją określa. Sama główna bohaterka również nie ma zbyt łatwo. Problemy rodzinne narastają, a do tego, dochodzi zaniepokojenie stanem Alana, który, choć stara się nie pokazywać tego, że sobie nie radzi, to i tak, Natalie zna go doskonale i dostrzega te małe mankamenty w zachowaniu chłopaka. Jej postać została wykreowana w sposób poprawny i polubiłam ją już w pierwszym tomie, a tutaj to tylko wzrosło. Moja ocena jest też troszkę niższa, ze względu na to, że początkowo dosyć ciężko było mi się wczuć w akcję, ale wraz z kolejnymi rozdziałami było lepiej. Wszystko płynie w dobrym tempie, a stopniowe odkrywanie nowych faktów nie jest przytłaczające, bo dzieje się to w odpowiednim czasie. Dodatkowo bardzo spodobało mi się to, że w tej pozycji znajdziemy naprawdę wiele wartościowych myśli i refleksji, nad którymi sami możemy się zastanowić. Duży plus za to, że został tutaj poprowadzony wątek historii Emily i Maxa, czyli głównych bohaterów pierwszego tomu i tutaj również wystąpiły plot twisty, które rozwiązały moje pytania, jakie pojawiły się po skończeniu AWHIN. A JUŻ KOMPLETNIE PRZEPADŁAM W JEDNYM Z OSTATNICH ROZDZIAŁÓW, GDZIE ALAN WRĘCZYŁ NATALIE PEWNĄ KSIĄŻKĘ 🌚 Uwielbiam ten moment całą sobą!

[ ksiazkowamagda] "Trzymałem w objęciach kruchą istotę. Mój cały świat i przyszłość, której nie zamierzałem ponownie zmarnować" ‼️ Recenzja może zawierać spoilery ‼️ Po przeczytaniu "All we have is now" byłam szalenie ciekawa historii Alana i Natalie ponieważ polubiłam ich jako postacie drugoplanowe i nie ukrywam, że byłam ciekawa ich historii jako główni bohaterowie. Po wydarzeniach z poprzedniej części minęło sporo czasu. Jednak nie tak łatwo jest zapomnieć o tym co wydarzyło się i ruszyć dalej nie wspominając. Alan postanawia napisać historię swoich przyjaciół i dowiedzieć się co takiego wydarzyło się, że jego najlepszy przyjaciel Max oraz Emily zginęli. Jednak powrót do przeszłości bywa szalenie bolesny i trudny. Jednak Alan ma u swojego boku Natalie, która jest dla niego ogromnym wsparciem i zawsze jest gotowa mu pomóc i wesprzeć. Tragedia ich przyjaciół zbliżyła ich jeszcze bardziej do siebie i ich miłość stała się jeszcze silniejsza niż wcześniej. Jednak demony przeszłości nie dają o sobie zapomnieć i w najmniej oczekiwanym momencie bez pytania o zdanie powrócą ze zdwojoną siłą. I bihaterowie będą musieli podjąć decyzję bardzo ważne, które mogą zaważyć na całej ich przyszłości. I jeden błąd a to co udało im się zbudować może runąć jak domek z kart. Alan to bohater którego pokochałam od pierwszych stron. To jak troszczył się o Natalie rozczulało mnie bardzo mocno. Wzruszało mnie to jak bardzo starał się być jak najlepszym chłopakiem dla swojej dziewczyny. Podziwiałam go za to, że za wszelką cenę chciał poznać odpowiedzi na wydarzenia, które sprawiły, że był w tym miejscu w którym był. Pod powłoką pewnego siebie chłopaka krył się chłopak o ogromnym wrażliwym sercu, który dla swoich bliskich jest w stanie zrobić naprawdę wiele nie ważne jakie konsekwencje na niego czekają. Kocham to jak bardzo starał się pokazywać każdym najmniejszym gestem oraz słowem jak bardzo jest wdzięczny za to co ma. Jednak jak to w życiu bywa błądzi i podejmuję czasem błędne decyzje, które w konsekwencji ranią. Jednak z każdej tej sytuacji stara się wyciągnąć wnioski i nie popełniać ich po raz kolejny. Natalie to dziewczyna, która na pozór może wydawać się pewna siebie, jednak czym bliżej się ją pozna zrozumiemy, że wcale w życiu nie miała łatwo i po prostu stara się brać to co daje życie i nie patrzeć w przeszłość. Nie pozwala sobie wejść na głowę, umiała postawić na swoim. Popełniała błędy, błądziła, ale to pokazywało, że jest tylko człowiekiem, który na uczucia i niektóre rzeczy ją bolą bardziej niż na pierwszy rzut oka może się innym wydawać. Relacja Alana i Natalie w tej książce została przedstawiona w cudowny sposób. Jestem oczarowana tym jak wiele dla siebie znaczyli, jak ogromnym wsparciem siebie darzyli. To jak umieli siebie wzajemnie słuchać. Wiedzieli o sobie praktycznie wszystko. Umieli przyznawać się do błędów i razem dążyli do szczęśliwego związku. Ich miłość okazała się silniejsza niż wszelkie przeszkody i sytuacje w których musieli podjąć ciężkie dla siebie decyzję. Podczas czytania tej historii nie brakowało łez. Nie będę ukrywać, że niektóre momenty w książce łamały mi serce i sprawiały, że w oczach pojawiały się łzy. Jak mam być szczera ta historia podobała mi się jeszcze bardziej niż "All we have is now" s uwierzcie, że nie sądziłam, że jest to możliwe bo książka o Maxie i Emily nadal ma całe moje serce. Jednak historia Natalie i Alana jest o jeden stopień wyżej. Styl pisania Dominiki jest lekki oraz przyjemny. Po tej książce się płynie. Nie nudziła mnie. Od samego początku trzyma w napięciu i niczego nie można być pewnym. Ja polecam tą dylogie z całego serca. Moja ocena 5/5

🍎Recenzja🍎 Współpraca recenzencka @wydawnictwoniezwykle Premiera 09.08.2023 r. „All or Nothing” – Dominika Matoga Związek to relacja, którą cały czas trzeba pielęgnować. Chwile załamania, odrzucenia i izolacji mogą sprawić, że to co było dobre, zaczyna pękać. Natalie to dziewczyna, która kiedyś niepewna i łaknąca okruchów bliskości, teraz jest pewna siebie i odważna. Swoją dobrocią wspiera ukochanych, a Alana przede wszystkim. Oddała mu wszystko co miała, serce, duszę, czas i ciało. Kocha go, ale czasem jej miłość nie wystarcza. Czasem czuje się odrzucana, a jej ciągłe walki nie zawsze przynoszą dobre skutki. To dobra dziewczyna, która potrafi zrozumieć cierpienie innych i jest wtedy dla nich wielkim oparciem. Alan to złamany chłopak, który cały czas żyje przeszłością. Nie potrafi się jej pozbyć, tylko jeszcze bardziej w niej grzebie. Za wszelką cenę rozwiązać zagadkę śmierci przyjaciół. Tylko niszczy przy tym relację, którą udało mu stworzyć. Wiele razy zaniedbuje Natalię, ale z drugiej strony walczy o to uczucie. Trochę niedbale, ale robi co w jego mocy. Za to jego obsesja na punkcie rozwiązania śmierci przyjaciół jest bardzo piękna ale za razem niebezpieczna. Piękna, bo oddaje to jacy byli oni dla niego ważni. Niebezpieczna, bo traci z oczu to co teraz najważniejsze. Połączyło ich uczucie, które z w jednym dniu gaśnie, a w drugim jaśnieje. Kiedyś on walczył o nią różnymi sposobami, pomógł jej kiedy tego potrzebowała, uwolnił od toksycznej relacji. Później ona stała się jego światłem w mroku, to dzięki niej wyszedł na prostą. Kiedy ma chwile załamania to ona wyciąga pomocną dłoń. Ich uczucie nie jest łatwe. On ma swoje obowiązki, musi wiele robić dla ojca, a ona stara się go przekonać, że studia są ważne i również ona. Autorka ukazała relacje, która ma swoje zalety ale także i wady. Pokazała jak ciężko jest walczyć z demonami przeszłości i tym samym walczyć o uczucie. Autorka w doskonały sposób ukazała jak powoli jest odkrywana tajemnica śmierci przyjaciół Alana. A najbardziej to jak on ją odkrywa. Z każdym elementem byłam coraz bardziej przerażona i podekscytowana. Odczuwałam wszystkie emocje jakie kiełkowały się w sercach i głowach bohaterów. Pokazała, że czasem warto grzebać w przeszłość ale za razem nie warto, bo można stracić perspektywy na przyszłość. Zobaczenie przeszłości za to może ukoić nerwy i zrozumieć wszystko. Nasz bohater wybrał, rozwiązanie zagadki za wszelką cenę. Czy rozwiązanie jej da mu ukojenie, czy też straci wszystko? Historia, która poruszyła moje serce. Czasem łzy płynęły bezwiednie. Czytało mi się ją bardzo szybko i przyjemnie. 10/10

Recenzja [współpraca barterowa @wydawnictwoniezwykle ] “Dla świa­ta by­li­śmy zbyt upar­ci i dumni, i tylko w sobie znaj­dy­wa­li­śmy wzajem­nie uko­je­nie przed nim” W tej książce siedzimy głównie w głowie bohatera, który, nie ma się co oszukiwać, jest zagubiony i przez tragedię, która wydarzyła się jakiś czas temu, bezpowrotnie stracił cząstkę siebie. A ją odzyskać jest ciężej niż by się spodziewał. Zwłaszcza że Alan, jest osobą, która woli trzymać wszystko w sobie, by nie obarczać nikogo swoimi problemami. Poznając jego perspektywę, nie da się nie odczuć, bijącej od niego bezsilności i tego, że ciągle czuje się niewystarczający dla Natalie, choć jest naprawdę wspaniałym człowiekiem, który zdecydowanie zasługuje na wszystko, co najlepsze. Totalnie urzekło mnie to, jak cudownie mówi o swojej dziewczynie i po samych opisach, czuć to, z jakim zafascynowaniem i miłością ją określa. Mieszanka tak intensywna, doprawiona genialnymi dialogami. All or nothing to drugi tom dylogii All, w której poznajemy historię Alana i Natalie, czyli przyjaciół Emily i Maxa głównych bohaterów pierwszej części. Sposób, w jaki autorka opisuje emocje jest fenomenalny. Te słowa, choć z pozoru zwykłe, sprawiają, że czytelnik może wczuć się w fabułę, poznać odczucia bohatera i razem z nim przeżywać wszystkie wydarzenia. Początek historii był dla mnie szczególnie emocjonujący i trudno było mi przez niego przebrnąć, gdyż nawiązanie do poprzedniej części było na tyle bolesne, że w moich oczach stanęły łzy. Również pod koniec był pewien moment załamania, ale ostatecznie udało się nie płakać, choć nie ukrywam było blisko. Zachwycił mnie również moment wizyty w muzeum, ponieważ uważam, że została ona megafajnie napisana. Można było poczuć się tak jakby było się tam razem z nimi. Pismo jest bardzo przyjemne i lekkie, bardzo szybko czyta się treść i totalnie jesteśmy wciągnięci w tą historię przez co nie chcemy odkładać jej na później. Przepadłam dla tej historii, dla tych bohaterów i dla tej fabuły, która gołym okiem widać, że została dopracowana i dopięta na ostatni guzik. Autorka ukazała relacje, która ma swoje zalety, ale także i wady. Pokazała, że czasem warto grzebać w przeszłość, ale za razem nie warto, bo można stracić perspektywy na przyszłość. Zobaczenie przeszłości za to może ukoić nerwy i zrozumieć wszystko. “Dzielą nas mury, a łączą nas tygodnie w ciszy”

4,25/5 Współpraca RECENZJA ZAWIERA SPOJLERY DO PIERWSZEJ CZĘŚCI! Nie spodziewałam się, że aż tak polubię tę dylogię, a zwłaszcza drugą część. Zwykle drugie części książek są dużo gorsze niż pierwsze i się na nich zawodzę. Tutaj było zupełnie inaczej, bo ta spodobała mi się jeszcze bardziej. Od samego początku poczułam dużą sympatię do bohaterów, a w tej części już byłam do nich przywiązana. Może właśnie dzięki temu mogłam lepiej niż w AWHIN wczuć się w ich historię. Uważam, że Alan i Natalie są wykreowani dużo lepiej niż Emily i Max. Ich czyny, choć czasem głupie, zawsze z czegoś wynikają, a na ich działania ma wpływ ich przeszłość. Poznajemy ich w zupełnie innej wersji niż w pierwszej części, bardziej złamanej i samotnej. Oboje nie radzą sobie z własnymi demonami, raniąc tym drugą osobę. Czytanie o tym było bolesne, a każdą ich szczęśliwa chwilę odbierałam dużo mocniej niż zwykle. Ich relacja jest burzliwa i pełna cierpienia. To właśnie ból połączył ich na początku, kiedy tylko się poznali i również on przypieczętował ich los po śmierci przyjaciół. Dla mnie osobiście ta część była dużo bardziej bolesna i mocniej we mnie uderzyła niż pierwsza. Bardzo podobała mi się historia poznania bohaterów oraz fakt ilu na pozór oczywistych rzeczy nie wiedzieliśmy w poprzedniej części i dopiero tutaj wyszły one na jaw. Niektóre fakty z perspektywy Alana i Natalie wyglądały inaczej, niż zostały przedstawione w pierwszej części. Nawiązania do konkretnych zdań z AWHIN mnie zachwyciły i wielokrotnie przyprawiły o ciarki na całym ciele. Fabularnie AON również zostało poprowadzone bardzo dobrze, chociaż w tej części autorka skupiła się na relacji między bohaterami, a nie akcji. Mam wrażenie z tym można było to trochę lepiej rozłożyć w czasie, bo przez większość książki nic się nie działo, a na samym końcu w jednym momencie zmieniło się wszystko. Nie jestem pewna czy podoba mi się rozwiązanie wątki zabójstwa Maxa i Emily. Było to ciekawe rozwiązanie, miało sens i cieszę się, że autorka zdecydowała się na coś tak trudnego. Mam jednak wrażenie, że rozwiązanie trwało za dużo czasu, a kiedy już bohaterowie zrozumieli kto stał za śmiercią ich przyjaciół, wszystko potoczyło się zbyt szybko. Mimo kilku niedoskonałości bardzo polecam tę dylogię.

Z tego miejsca dziękuję autorce oraz wydawnictwu za możliwość zrecenzowania całej dylogii „All" :) A teraz co mi się spodobało, czyli moja recenzja drugiego tomu! Pewien etap się kończy, lecz kolejny zaczyna. Jestem doprawdy oczarowana poprowadzoną fabułą i jej urozmaiceniem. Wiadomo, że nie mogło zabraknąć sekretów i niepowodzeń, więc i tutaj są one zawarte, a także ukazane w dość ciekawy sposób. Mnie osobiście zaintrygował i wzbudził miłe doznania podczas czytania. Dla mnie nie było chwili nudy, gdyż za każdym razem akcja toczyła się do przodu i nie była ciągnięta na siłę. Dominika ma pewną umiejętność, która sprawia, że aż się chcę przełożyć strony, by poznać treść kolejnego rozdziału. Naprawdę przez sporą ilość książki miałam na ciele ciarki! Jestem zachwycona i przejęta tym, co tam znalazłam. Trzymano mnie w napięciu, wywoływano okrutny napad śmiechu i wzruszenia. AON to petarda wśród obu części, gdyż wywołała we mnie większe poczucie komfortu, jednakże obie stawiam na podium dobrych dylogii. Cierpienie i radość bohaterów była beztroska, a zarazem powołująca mnie do wejścia w świat tej książki, aby po prostu utulić główne postacie. „Trzymałem w objęciach kruchą istotę. Mój cały świat i przyszłość, której nie zamierzałem ponownie zmarnować." Alan to postać fikcyjna i to określenie rani me serce, gdyż doprawdy zakochałam się w tym chłopaku. Jako postać drugiego planu w pierwszej części wzbudził we mnie zainteresowanie, a w szczególności pod koniec. W przypadku AON przepadłam dla niego bardziej niżeli sądziłam, że mogę. Troskliwy młody mężczyzna, dający Natalie wsparcie i oparcie. Dba o bliskich. Obudził we mnie wszelkie skrywane potrzeby posiadania kogoś tak bliskiego i perfekcyjnego, jak właśnie tej chłopak. Natalie za to jest skromną, kruchą dziewczyną, która także starała się z całych sił obdarowywać chłopaka wsparciem. Razem byli kompozycją idealną, odpowiednim dobraniem i zgraną parą. Ich relacja została była prowadzona doprawdy urokliwie oraz zgodnie z prawdopodobnym zamiarem Dominiki. Nie jestem w stanie nie wspomnieć o tym, że wręcz powinniście w tej chwili zamawiać „All or Nothing" lub kupować w najbliższej księgarni.