Akan. Powieść o Bronisławie Piłsudskim (okładka  twarda, wyd. 10.2019)

Kawał solidnej literatury! Długa powieść na jesienne wieczory. Doskonały warsztat autora połączony z interesującą treścią dał świetny efekt końcowy. Naprawdę wyjątkowo dobra polska powieść.

Nie polecam, chyba że dla miłośników legendy Naczelnika...

Czasami wydaje mi się, że nie mamy wpływu na swoje życie. Taki Bronisław Piłsudski na pewno nie miał. Pewien splot wypadków sprawił, że mając lat 21, mało nie zginął. W 1887 roku został wciągnięty w przygotowania Woli Ludu do zamachu na cesarza Aleksandra III. Wśród zamachowców znajdował się między innymi Aleksander Uljanow (starszy brat Włodzimierza, Lenina, nie inaczej), po procesie stracony. Bronisław otarł się o śmierć, jego wyrok ostatecznie zamieniono na 15 lat katorgi i zesłanie na wyspę Sachalin. Człowiek, który trafia na koniec świata, gdzie nie ma praktycznie nic, ma dwa wyjścia. Poddać się i zginąć, albo znaleźć w tych koszmarnie trudnych warunkach cel do życia. Tak właśnie uczynił starszy brat Józefa Piłsudskiego. Trochę z przymusu, trochę z przypadku, z bakałarza stał się antropologiem. Obiektem jego badań został rdzenny lud Sachalina. Poznawał kulturę Ajnów, Oroków, Niwchów i Mangunów. Ludy te porównywano do zaginionych Atlantydów, choć tak naprawdę nikt nie wiedział, skąd się tam wzięli. Mieli swój własny język, niespokrewniony z żadnym innym, istniejącym na Ziemi. Intrygował też ich wygląd. Uważano, że są najbardziej owłosionymi białymi na planecie. Kobiety Ajnów nosiły charakterystyczne tatuaże wokół ust, które porównywano do wąsów. Piłsudski przez 15 lat zesłania zgromadził ogromną liczbę materiałów. Spisywał każdą przypowieść czy rytuał. Najbardziej spektakularny był Iyomante, ajnuski rytuał odsyłania niedźwiedzia. Bronisław tak mocno wrósł w nowe środowisko, że stało się ono dla niego drugim domem, z kochającą żoną i dzieckiem, które sprowadzili na świat. Wybuch wojny rosyjsko-japońskiej w 1906 roku sprawił, że główny bohater wraca do kraju. Kraków, Zakopane, Szwajcaria, w końcu Paryż. Daleko od domu, daleko od ludzi, których na swój sposób kochał, popada w depresję. Jego życie kończy się nagle... Paweł Goźliński stworzył hybrydę doskonałą. "Akan" to połączenie literatury faktu z fikcją literacką. Nastawcie się na bardzo plastyczny język, tu jest dużo kolorów, mnóstwo faktur, dokładne opisy przyrody, które momentami przypominały mi "Ludzi na drzewach" Hanya Yanagihary, co oczywiście dla mnie jest dużym plusem. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie. Autor pod przykrywką przygodówki przemyca ceną wiedzę, i na to będę stawiać w roku 2020. "Akan", z całego serducha polecam! IG @angelkubrick

Wiele książek czyta się dla rozrywki. "Akan" trudno nazwać pozycją rozrywkową, ale niewątpliwie sprawia przyjemność, jest czymś jednocześnie dla koneserów, ale i dla średniozaawansowanych czytelników. Znajdą tu coś dla siebie zarówno miłośnicy biografii, historii, powieści psychologicznej, pamiętników i wielu innych gatunków. Losy bohatera są niezwykle frapujące, a Goźliński opisuje je w iście epicki sposób - z rozmachem, świetnym piórem, w ciekawy sposób, ale przede wszystkim z ogromną znajomością tematu. Chapeau bas przed Autorem, że zdecydował się opisać postać tak mało znaną w kulturze masowej. Większość z nas na nazwisko "Piłsudski" reaguje imieniem "Józef". A Bronisław? Jest równie interesującą postacią. Brat Marszałka to świetny materiał na powieść i cieszę się, że Goźliński nie zmarnował tego potencjału, mam wrażenie, że stworzył swego rodzaju majstersztyk. Polecam!

Wciągająca opowieść, która pozwala nam poznać i zbliżyć się bardzo do postaci Bronisława Piłsudskiego, bo większość by się spodziewała z pewnością o Piłsudskim, ale nie tym. ;) Biograficzna namiastka przepięknie się uzupełnia z fabularną i przeżywa się tutaj wielką przygodę, spotyka inny świat oraz ciekawe spojrzenie na miejsce, które na początku jest więzieniem, karą, jednak sytuacja ewoluuje. Energiczne, ze zdaniami i refleksjami zapadającymi w pamięć.

Jestem pasjonatką egzotycznych podróży, poznawania nowych ludzi i kultur. Goźliński porywa nas w podróż do plemienia, które dla całego świata było dzikusami. A jednak Polak, Bronisław Piłsudski poznał ich jak chyba żaden inny Europejczyk. Autor prowadzi nas przez historię życia i podróży mniej znanego z braci Piłsudskich. Okazuje się jednak, że był równie charyzmatyczną i wielką postacią co Marszałek. Książka godna uwagi i polecenia.

Olbrzymią przyjemnością było obcowanie z tą powieścią. Książka Goźliński podczas bumu na zbeletryzowaną literaturę obozową wychodzi z powieścią biograficzną o postaci zapomnianej. Piłsudscy mieli w genach wielkość. Tu można zobaczyć jak zrealizowała się ta wielkość w zupełnie innych warunkach. Na obczyźnie. W dziwnym, ponurym miejscu. Polecam. Warto znać. Nie tylko dla miłośników historii.

Można oceniać książkę po okładce, w tym przypadku! Gorzko i pięknie. Mądrze i z czułością o poszukiwaniu, o odnajdywaniu się, o ciekawości innej kultury, o braku ignorancji i zachowaniu człowieka w człowieku w każdych warunkach. Bez pietyzmu, patetyzmu, a lirycznie wręcz.

Odważna, ciekawa i inspirująca. Takie słowa rzucają mi się na usta po przeczytaniu. Wśród różnego rodzaju pozycjach obozowych ta jest perełką i literacką i jeśli chodzi o historię, którą opowiada. Ukłony dla autora. Warto było przeżyć to wszystko z bratem Piłsudskiego.

Niesamowita więź autora ze swoim bohaterem. Nowatorskie przedstawienie historii. No i rekomendacja Marka Bieńczyka! Jestem ciekaw ile osób zdawało sobie sprawę z istnienia Bronisława Piłsudskiego. Istnieje solidna literatura współczesna, dowodem na to jest ta książka!