Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie (okładka  miękka, wyd. 04.2019)

Zakłamanie kleru w kwestii ich wojującej homofobii i promowaniu sprzecznego z naturą celibatu zostało tu wyjaśnione. Są podstawą tej instutucji, więc zmian nie oczekujmy. Kościoł w pojęciu ogólnym jest organizacją zrzeszająca największą liczbę homoseksualistów. Homofobia i zaszczepianie jej w swoich wyznawcach sprawia, że od zawsze w ten sposób jedynym "bezpiecznym" schronieniem dla geja był stan kapłański. Nikt nie pytał o brak zainteresowania kobietami, a zainteresowanie mężczyznami mogło być eksplorowane w gronie skłonnym to zainteresowanie zaspokoić. Za zamkniętymi drzwiami instytucji kościelnych. W czasach emancypacji osób homoseksualnych możliwością dla nich dzisiaj jest już nawet małżeństwo. Nie muszą ukrywać swojej orientacji pod sutanną. Tym którzy zostali wychowani w schizofrenicznym zaprzeczaniu samemu sobie wciąż pozostaje kapłańswo, a homofobia społeczeństwa w którym się obracają wciąż zmusza też innych, tak samo wychowanych, do szukania "schronienia" w kościele. Chodzi o to aby powołania do kapłaństwa nie ustały. Gdzieś ci starzy twardogłowi kardynałowie i biskupi muszą przecież znajdować młodych mężczyzn. Zniesienie celibatu ujawniłoby tylko, kto jest heteroseksualny, a kto nie. Zbiorowe wyjście z szafy nie wchodzi w grę, ponieważ w ten sposób kościół zaprzeczyłby nagle jednemu z własnych fundamentów i poległby pod gruzami. Gdyby tu tylko chodziło o hipokryzję, mizoginię, przywłaszczanie pieniędzy na pokrywanie własnego zbytkowego stylu życia i wykorzystywanie imigrantów świadczących usługi seksualne. To już nadto. Część tego reportażu to jednak dowód na systemowe ukrywanie pedofilli i zbrodniarzy w sutannach krzywdzących dzieci. Część z nich została w ostatnich latach skazana lub toczą się przeciw nim procesy. Do tej instytucji zaciągają się niestety również ludzie o skłonnościach pedofilskich i dostają tam schronienie po tym jak te skłonności ujawniają. To nie książka o gejach w sutannach i zastanawianie się nad relacją Jana Pawła z Dziwiszem. To książka o organizacji przestępczej.

Niniejsze słowa piszę jako osoba homoseksualna mająca pełną świadomość nauki biblijnej na temat tego typu obcowania cielesnego (śmierć, potępienie przez Boga). Biorąc pod uwagę względy religijne, nigdy nie zdecydowałem się z nikim wiązać. Po przeczytaniu książki sądzę, iż Kościół katolicki lansuje dwie zupełnie różne teologie: inną dla duchowieństwa, niezwykle liberalną, inną natomiast dla osób świeckich – skrajnie konserwatywną. Na podstawie lektury książki mogę stwierdzić, iż hierarchia katolicka to grupa najbardziej niewiernych Bogu osób – są to zdecydowanie ludzie kompletnie w Boga niewierzący. Tytuły kościelne wg Kościelnego słownika łacińsko-polskiego autorstwa ks. dr Alojzego Jougana – wydanie III 1958 r.: eminentia – 1. wyniosłość, wybitność, doskonałość, dostojność, wyróżnienie; 2. wysoka godność, wybitne stanowisko; 3. eminencja – tytuł kardynała (od 1614 r.); excellentia – doskonałość, wzniosłość, wspaniałość, wyśmienitość, wyborność; tytuł (biskupa, wyższego dygnitarza kurii rzymskiej, państwowego itp.). Polecam także definicje tych terminów znajdujące się w Słowniku łacińsko-polskim Mariana Plezi. Jakaż ogromna dysproporcja wobec przytoczonych wyżej definicji tytułów biskupów i kardynałów. Mega hipokryzja, pycha i wyniosłość. A do Jezusa zwracano się co najwyżej Rabbi (Nauczycielu). Obecnie wierzę w Boga, w Kościół już niestety nie – i na ten stan rzeczy przeczytana książka nie miała już żadnego wpływu. Stanowiła tylko potwierdzenie tego, co już na temat świętości Kościoła już wcześniej wiedziałem. Z całego serca polecam lekturę osobom o otwartym umyśle.

Książka powaliła mnie na kolana. Jestem osobą starszą i myślałam że już nic mnie nie zaskoczy.Ale to co przeczytałam,a jestem na początku książki,to był szok.Mam wrażenie,że taplałam się w kloace. To co dzieje się w kościele to obrzydliwość. Każdy powinien przeczytać tę książkę.Polecam ją wszystkim,którzy choć trochę potrafią myśleć.Cieszę,że wreszcie taka książka pojawiła się i mam nadzieję,że to dopiero początek.Autorowi tej książki należą się ogromne podziękowania za odwagę i wytrwałość. Maria

Jeszcze nie do końca ją przeczytałem (ominąłem pontyfikat papieża Pawła VI), ale jestem pod wrażeniem ogromu pracy, którą autor włożył w napisanie tej książki. Polecałbym ją każdemu polskiemu katolikowi, i nie tylko. A już szczególnie powinni ją przeczytać duchowni oraz młodzi ludzi wybierający się do seminarium duchownego.

Liczba stron mówi wiele, widać autor po prostu przyłożył się do tematu :-) Bardzo rzetelne dziennikarstwo, nic z taniej sensacji, nie ma momentów, nie liczcie na to. To solidna praca badawcza, którą bardzo polecam. Ja w dwa dni pokonałem, tak wciągnęła.

Bardzo dobra Nareszcie ktoś odważył się napisać prawdę

Na podstawie wieloletniej pracy badawczej, licznych wywiadów i mniej lub bardziej poufnych rozmów a także obserwacji życia w Stolicy Apostolskiej, autor przdstawia nam obraz tego co nazywa „Sodomą’. Okazuje się bowiem, że na najwyżzch szczeblach kaplańskiej hierarchii jest najwyższe prawdopodobieństwo spotkania osób homofilnych i aktywnie homoseksualnych. Autor twierdzi, że to już nie jest tak zwane gejowskie lobby a cały system. Jest to system, który istnieje sam dla siebie a zasilany jest dzięki podsycaniu społecznej homofobii. Można zauważyć pewien wzorzec polegający na tym, że im większe zaangażwanie księży w praktyki homoseksualne tym wyższy stopień ich homofibii. Im większa, z drugiej strony, stygmatyzacja osób LGBTQiA+ tym większa szansa na księżowskie powołania wśród młodych homoseksualnych osób. Autor opisuje rolę hierarchów a nawet papieży w umacnianiu i chronieniu tego zakonspirowanego systemu. Opisuje także rolę poszczególnych kardynałów i nuncjuszy we wspieraniu niedemokratycznych reżimów i ich współodpowiedzialnośc za krzywdy wielu działaczy lewicowych i teologów wyzwolenia, co czynią często po to żeby „system” nie wyszedł na jaw. Konserwatyzm i wojująca homofobia, jak również jawna mizoginia kapłanów zwalczających stosowanie środków antykoncepcyjnych sprawia, że ponoszą oni też winę za śmierć wielu osób, w dużej mierze też heteroseksualnych, w wyniku epidemii HIV. W tym samym czasie w Rzymie a także na terenie Watykanu odbywają się huczne przyjęcia i orgie. Kapłani masowo korzystają z usług pracowników seksualnych, uzależnieni są od pornografii, ukrywają przestępstwa i przemoc wobec nieletnich. Wszystko jest dozwolone pod warunkiem, że nikt się o tym nie dowie. Książkę zdecydowanie warto przeczytać i wyrobić sobie o niej własne zdanie. Napisana jest potoczystym reporterskim stylem więc mimo przytlaczającego tematu i wielu stronnic czyta się ją dość sprawnie. Nie podobają mi się fragmenty, w których autor być może nieświadomie używa języka transfobicznego i sformułowań, które mogą być obraźliwe dla osób nieneurotypowych. Gdy używa się bowiem wielokrotnie słowa schizofrenia jak synonimu obłudy, to jest to co najmniej niewłaściwe. Mimo wszystko polecam tę książkę wszystkim zainteresowanym czytelnikom

Wszystko doskonale opisane i wyjaśnione. Właściwie dokument o dwóch obliczach kościoła. Nie na darmo mówi przysłowie że: dno piekła jest wybrukowane księżmi.. Najgorsze jest to że kościół w takiej postaci uczy ludzi jak mają postępować. Doskonały przykład hipokryzji w jej czystym wydaniu.

Książka powala z nóg. Opisuje mechanizmy przez które szerzy się patologia w kościele. Rzetelne dziennikarstwo ukazujące prawdę. Należy zwrócić uwagę, iż historie pokazywane są nie tylko przez pryzmat zachowań hierarchów ale również obrazują nieszczęście ludzi, których dotknęła przemoc.

Bardzo dużo faktów choć momentami zbyt długie dywagacje, które spowalniają tempo . Niestety opisana prawda- przeraża.