Zasada trzech sprzeciwów (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Jak zwykle Aleksandra Marinina w doskonałej formie. Ciekawa zagadka kryminalna, niebanalne postacie, czyli wszystko za co kocham autorkę...

szybka dostawa , książka wciągająca, polecam

Fani major Kamieńskiej mają powód do radości. Na polskim rynku wydawniczym pojawił się kolejny kryminał Aleksandry Marininy. Autorka uznawana jest za carycę rosyjskiego kryminału. I nie bez powodu okrzyknięta została tym tytułem. Nie warto mu się sprzeciwiach, lecz warto sięgnąć po tę książkę. „Zasada trzech sprzeciwów” jest tego doskonałym dowodem. To już dwudzieste czwarte spotkanie z Nastią Kamieńską. Co ważne autorka nie kopiuje wcześniejszych schematów, nie „wykorzystuje” sławy tej bohaterki, lecz z każdą książką sprawia, że nadal chętnie uczestniczymy w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek z jej udziałem. W najnowszej części będziemy dążyć do poznania prawdy na temat morderstwa kinezjolożki, która zginęła w niejasnych okolicznościach. Major zrobi wszystko, aby wyjaśnić tę tajemniczą sprawę. Znając jej odwagę i mocny charakter, możemy być pewni, że nie odpuści, dopóki nie znajdzie odpowiedzi na pytanie „kto zabił?”. Nastia Kamieńska ma jednak problemy zdrowotne, ponieważ po ostatnim wypadku, złamana noga nie pozwala jej w pełni funkcjonować. Aby podreperować swoje zdrowie postanawia zgłosić się do specjalistki medycyny alternatywnej. Jednak próbując umówić się z nią na spotkanie, dowiaduje się o zaginięciu kinezjolożki. Policjanci trafiają na pewien trop związany z siostrzeńcem lekarki. Krótko przed jej morderstwem wzbogacił się znaczną kwotą. Czy zatem to on mógł dokonać morderstwa? Pewne jest to, że jest na pierwszej linii podejrzanych. Jednak nie zawsze to, co widoczne na pierwszy rzut oka może rzucić prawdziwe światło w poszukiwaniu mordercy. Nastia Kamieńska, która boryka się ze zdrowiem, rozważy wszystkie pojawiające się tropy. Dokąd ją one zawiodą? Czy nie zawiedzie ją jej intuicja? Znając major Kamieńską możecie być pewni, że zrobi wszystko, by doprowadzić tę sprawę do finału. Znając również pióro Aleksandry Marininy bądźcie przygotowani na ekstremalne doznania. „Zasada trzech sprzeciwów” to przede wszystkim intrygująca kryminalna zagadka. Będziemy mogli przekonać się również czy mamy nosa do jej rozwiązania. A towarzyszenie Nastii w kolejnej sprawie, której się podjęła to sama przyjemność i prawdziwa gratka dla miłośników kryminałów. A ten wyjątkowy rosyjski klimat to stan, którego nie da się opisać. Go po prostu trzeba przeżyć. Dlatego też „Zasada trzech sprzeciwów” to kryminał godny polecenia. To kryminał, który uzasadni tytułowanie Aleksandry Marininy mianem carycy rosyjskiego kryminału.

To moja druga książka tej autorki, którą przeczytałam. Jest jedna rzecz, która mi się tutaj podoba. Mianowicie to wprowadzenie, które nigdzie się nie spieszy, nie jest konkretne i nie jest już zaczętą sprawą. Tutaj z wolna poznajemy opis wprowadzający, który ma na celu rozbudowanie naszej ciekawości, poznanie jej klimatyczności i przygotowanie na całą resztę, która w ten sam sposób jest opisana. Autorka oprócz akcji pokazuje, że czytając książkę możemy widzieć również to, co dzieje się wokół sprawy. Taki dobry kryminał ale z wątkiem obyczajówki i nikłą nutką poezji, która dodaje jej uroku i delikatności. Ja czytając ją niemal czuję wszystko co się dzieje obok, w pobliżu czy też w oddali sprawy. Tak jakbym tam stała i przyglądała się miejscu, które widzę po raz pierwszy. Z początkiem książki poznamy policjantkę major Nastię Kamieńską, którą wciąż pobolewa noga. Ból staje się dokuczliwy na tyle, że zmusza ją do odwiedzenia specjalistki. Wszystko było by całkiem normalne, gdyby nie fakt, że kinezjolożka nagle ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Rodzi się cała seria pytań i podejrzeń. Od razu pod włos idzie siostrzeniec medyczki. Mają dwa powody, by to właśnie jego podejrzewać. Pierwszym jest bliska relacja rodzinna, a drugim dość podejrzliwa sprawa nagłego wzbogacenia się chłopaka. Wszystko staje się tuż przed śmiercią kobiety, więc sama wyczuwałam tutaj lewe interesy. Tylko czy moje myśli szły w dobrym kierunku, czy ponownie jak to u autorki bywa, to co biorę za pewnik, nigdy się nie sprawdza? Sama Nastia ma ogromny problem, bo ból pozostał i znacznie utrudnia jej funkcjonowanie, jednak ciekawość bierze górę. Chyba nic nie staje jej na przeszkodzie, by mogła porzucić śledztwo. Naturalne instynkty zawsze tą bitwę wygrywają, a wraz z nimi rośnie nasz podziw dla niej. Bardzo kłopotliwe są tutaj tropy, które jak na złość się mnożą i coraz bardziej utrudniają śledztwo. Chwilami miałam wrażenie, że im jest bliżej rozwiązania sprawy, tym dalej sięgają. Coś dla miłośników myślenia:-)

   Czy można zacząć czytać serię od dwudziestego czwartego tomu? Można! I na dodatek świetnie orientować się w sytuacji. Jestem tym faktem bardzo miło zaskoczona.       Major Anastazję Kamińską poznałam w szpitalu. Złamana noga cały czas boli i uniemożliwia normalne chodzenie. Kobieta, która odwiedza znajomą, daje Nastii namiary na Galinę Wasiliewną - specjalistkę od medycyny niekonwencjonalnej i kinezjologii. Policjantka nie bardzo wierzy w takie metody leczenia, ale postanawia spróbować. Kiedy chce się umówić na wizytę, telefon odbiera jej znajomy policjant i informuje, że Galina została zamordowana. Co za pech!      Akcja książki nie pędzi w szalonym tempie. Powiedziałabym nawet, że posuwa się dość wolno. Tym razem jednak w ogóle mi to nie przeszkadzało. Chyba wyjątkowy talent autorki sprawił, że tak dobrze się czytało. Nawet opisy rekonwalescencji Anastazji, na podmoskiewskiej wsi były ciekawe.       Oczywiście jak na dobry kryminał przystało, nie skończyło się na jednym morderstwie. Dziwnym zbiegiem okoliczności wszystkie zbrodnie prowadzą do bogatej rosyjskiej rodziny. Bardzo lubię kiedy zagadka kryminalna jest tak zagmatwana, a jej rozwiązanie nieoczywiste. Brawa dla pisarki!      Nie mam za bardzo się do czego przyczepić. Może tylko do tego, że przy tak dużej liczbie bohaterów trudno zapamiętać kto jest kim. Wszystko poza tym jest bez zarzutu. Styl Aleksandry Marininy, dialogi, kreacje bohaterów - na najwyższym poziomie. A co najważniejsze, pomimo, że książka ma prawie pięćset stron, w ogóle mi się nie dłużyła.       Ja juz wiem, że jeszcze nie raz sięgnę po twórczość tej wyjątkowej rosyjskiej autorki. I Wam też polecam!

Cóż to się dzieje u major Kamieńskiej? Wystarczy, że mocno stąpająca po ziemi Nastia złamie nogę i już się od niej mentalnie odrywa? Czy akceptująca tylko to, co można udowodnić major rosyjskiej milicji spróbuje raz przyjąć coś na wiarę? A może elementy ezoteryki i kinezjologii, mimo że w nie nie wierzy rzeczywiście mają na nią wpływ? W każdym razie czas wolny poświęcany na rehabilitację sprzyja przemyśleniom i okaże się naprawdę dobrze wykorzystany. Również w prowadzonym śledztwie, bo, mimo że Kamieńska pozostaje w cieniu bieżących spraw, to w domku letniskowym, w którym na czas rehabilitacji mieszka gromadzą się prowadzący śledztwo chcąc skorzystać z jej świeżego spojrzenia i zdolności analitycznych. Wszystko zaczyna się od zamordowania uzdrowicielki, do której Kamieńska decyduje się zwrócić o pomoc. Giną dwie kolejne kobiety, a z każdą z ofiar w jakiś sposób powiązani są członkowie specyficznej patchworkowej rodziny. Czy tym razem Nastia, dążąc do wyjaśnienia popełnionych zbrodni zdoła odkryć również przepis na własne szczęście? Mimo że Kamieńska nie gra w prowadzonych śledztwach pierwszych skrzypiec, a uziemiona na podmoskiewskiej wsi równie często wsłuchuje się we własne emocje, co w szum drzew, to jednak ta część wyjątkowo przypadła mi do gustu. Czy sprawił to znakomity styl Marininy doskonale łączący poszczególne wątki? Czy olbrzymia sympatia, którą darzę Kamieńską po kilkunastu już wspólnych przygodach? Z pewnością oba te elementy, ale przede wszystkim ukazanie oblicza Nastii w chwili słabości, owładniętej lękami, samotnej i w tych emocjach tak bardzo autentycznej i ludzkiej. Jeśli jeszcze nie znacie, to gorąco zachęcam Was do poznania pióra Carycy Kryminału i jednej z moich ulubionych serii kryminalnych.