Urobieni. Reportaże o pracy (okładka  twarda, wyd. 06.2018)

Szczerze mówiąc, od kiedy zaczęłam czytać reportaże, nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po kolejny. Tym razem wybór padł na powyższy tytuł. Czy warto było go poznać? 'Niczym się nie interesowałem. Zbyt długa praca otępia. Człowiek staje się więźniem pracy. Marzy tylko o tym, żeby się wyspać. Dlatego unikam nadgodzin. Pracuję tyle, ile etatowcy.' Zastanawialiście się kiedyś ile czasu tygodniowo pracuje przeciętny Polak? I przede wszystkim, za jaką stawkę? Autor przedstawia sekrety różnych branż. Bohaterowie opowiadają jak wygląda ich dzień pracy i jakie otrzymują za nią wynagrodzenie. Czy są w stanie przeżyć od pierwszego do pierwszego? W dzisiejszych czasach większość ludzi w naszym kraju pracuje tylko i wyłącznie po to, aby przeżyć. Większość swojego życia spędzają w pracy, otrzymując najniższe krajowe wynagrodzenie. Skutkuje to w większości życiem w ubóstwie lub jeszcze gorzej. Nie sposób zaoszczędić większą kwotę, a co dopiero zainwestować w kupno własnego mieszkania. Nie jest tajemnicą, że wysokość zarobków nie idzie w parze z cenami chociażby żywności czy ubrań w sklepach. Nic więc dziwnego, że młodzi ludzie nie chcą tak żyć, a jedynym wyjściem z tej sytuacji jest wyjazd do innego kraju i zarobienie tam konkretnych pieniędzy. 'Poczułem, że kiedy się zepsuję, to wymienią mnie jak uszkodzoną zębatkę.Interes będzie kręcił się dalej, a o mnie nikt nawet nie wspomni.' Reportaż otwiera oczy na wiele spraw. Jeśli komuś się udało i otrzymuje godziwe wynagrodzenie za swoją pracę, a dzięki temu może żyć na chociażby normalnym poziomie to najzwyczajniej w świecie ma szczęście. Nie każdemu jednak się udaje i bohaterowie książki są tego przykładem. Warto na chwilę się zatrzymać, przeczytać i być może podziękować losowi za to, co się ma. Tak po prostu. 'Nic więc dziwnego, że mimo strachu, osamotnienia wiele ofiar woli nie wychodzić z ukrycia i nie chce ryzykować utraty nie tylko pracy, ale i dobrego imienia.'

Świetna książka. Bardzo solidnie napisana, widać, że autor pisał z pasji, wiedziony dziennikarską dociekliwością doszedł tam, gdzie mało komu chce się dotrzeć (trzy strony przypisów, co również działa na "+"). Dawno nie czytałam tak dobrze napisanej książki. Trochę przygnębiająca (w szczególności pierwsza historia).

Bardzo interesująca pozycja. Daje do myślenia. Polecam tez inne pozycje tego autora.

Świetny zbiór reportaży, zresztą wielokrotnie nominowanego i nagradzanego autora. Nie jest to lektura poprawiająca nastrój, ale z całą pewnością daje do myślenia i pozwala docenić to, co jest!

Warto przeczytac te pozycje, i troche otworzyc oczy.

Polecam

Praca jest to prymitywna forma spędzania wolnego czasu. „Świat według Kiepskich” Odkąd sięgam pamięcią zawsze lubiłam reportaże, sięgam po nie ilekroć mam możliwość dowiedzieć się z nich o życiu, podróżach, miejscach odległych jak galaktyka, z pierwszej ręki osoby która przedstawia swoim obiektywnym okiem, tym razem Marek Szymaniak zaprezentował zbór takowych reportaży o pracy, różnorakiej, z przełożeniem na życie osobiste, prywatne, nie dowiedziałam się niczego o nas Polakach nowego, zaskakującego, pozytywnego? odniosłam wrażenie że osób lubiących swoją pracę jest stosunkowo mało, do tych którzy wyprofilowani, wyuczeni - sięgają po zajęcia które narzuci im sytuacja, życie, gdyż z braku wyboru lepsza taśma od nieróbstwa, co daje tyle iż przeciętny polak a jest ich przeszło półtora miliona pracujących, przepracowuje w roku niemal dwa tysiące godzin, co ustawia nas w rankingu jako drugi kraj w Unii Europejskiej jako zapracowanych, acz by można było śmiało stwierdzić że chcąc nie chcąc stajemy się pracoholikami i to nie z wyboru. My ludzie pracy pomimo swoich zajęć, niestety żyjemy na granicy nędzy, co utwierdza mnie w przekonaniu iż nasze zarobki są tym, co daje nie tyle do myślenia ale można rzec ; za dużo by umrzeć, za mało by przeżyć ; czym przekłada się na nasz stosunek do życia prywatnego, nasz byt i charakter, by sądzić można iż jesteśmy sfrustrowani, rozgoryczeni, zabiegani i zmęczeni. Nasze życie to ciągła walka o dosłownie - przetrwanie, masz pracę która nie dość że nie daje ci satysfakcji, budzi poczucie iż niejednokrotnie można usłyszeć z ust przełożonego ; ciesz się że cię jeszcze nie zwolniłem ; lub ; na twoje miejsce jest następny chętny ; jeśli takie słowa mają podnosić nasze morale, ego, chęć do wykonywania pracy - podchodzimy do niej z obowiązku, bo za coś trzeba żyć. Praca ponad siłę, akordowa, taśmowa, z otoczeniem ludzi którzy marudzą, narzekają, można się załamać, mieszkając jeszcze w małych miejscowościach, gdzie ewidentnie brakuje miejsc pracy a rynek jest zubożały, człowiek zaciska pośladki i ryje na chleb o przyjemnościach zapomnij - bo cię albo nie stać , albo bierzesz pożyczkę z banku. Reportaż o prawdzie narodu, o tym że bez zabarwienia ukazuje kilka opowiadań ludzi którzy dosłownie ulało im się, że funkcjonowanie takie wchłaniamy i stajemy się sami szczurami goniącymi za pieniądzem, z braku innych perspektyw, myślimy, rozmawiamy - o robocie. Jesteśmy tak nią pochłonięci, tak bardzo w naszych żyłach ona płynie że nawet wolny czas przekładamy na inne zajęcia. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej , zapraszam do lektury.

Warto przeczytać. Polecam