Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu (okładka  twarda, wyd. 05.2023)

To było coś pięknego

Wspaniała !

Red i Blue są tajnymi agentkami reprezentującymi dwie różne organizacje dążące do upragnionej wizji świata. Red jest półrobotem starając się tak zmienić losy świata dzięki podróżom w czasie by dążyć do technologii. Blue jest czymś na wzór nimfy - organiczną masą potrafiącą zmieniać kształt. Gdy Blue zostaje wysłana by zabić Red, postanawia pozostawić jej list, by ta wiedziała, że rywalka była w stanie ją zabić, jednak ciekawość nad jej osobą zwyciężyła. Tak zaczyna się korespondencja listowna w czasie i przestrzeni. Początek był dla mnie wyzwaniem by zrozumieć całą tą otoczkę świata, który zbudowali autorzy. Dopiero zagraniczne recenzje pozwoliły mi w pełni odpowiedzieć na kłębiące się w mojej głowie pytania. Czego była to wina? No cóż, śmiem twierdzić, że języka, który był aż nad wyraz wysublimowany i pełen metafor, które może i nadawały poetycko brzmiący charakter przez co nie mogłam w pełni delektować się tą historią tak jak bym chciała. Chaos ale jest w nim zasada. Czytelnik od razu zostaje wrzucony na głęboką wodę akcji, która rozgrywa się między bohaterkami. Ich historia mnie zaintrygowała, chciałam wiedzieć jak potoczą się ich losy ale sceneria i wydarzenia w książce zrobiły na mnie największe wrażenie. Chciałabym by ta historia była dłuższa i bardziej rozbudowana, by autorzy przenieśli nas znów do innej lokalizacji w różnych momentach historii, opowiedzieli o innych misjach naszych agentek, które spotykają Juliusza Cezara, czy zatapiają Atlantydę. Finalnie uważam tę książkę za coś bardzo odmiennego w swojej naturze i gatunku. Jest specyficzna i dopiero pod koniec można dostrzec jej piękno i charakter. Bo jak na tajne agentki przystało...listy powinny być zaszyfrowane, czyż nie?

Red jest przedstawicielką Agencji, pochodzi z technokratycznego „społeczeństwa, natomiast Blue pochodzi z Ogrodu, „społeczeństwa” wpisanego w przyrodę. Dwie zwalczające się „społeczności”, podróżujące przez kolejne wiązki czasu, niszcząc światy, zmieniając przeszłość, aby przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Każda z walczących stron subtelnie wpływa na wydarzenia, zmiana niewielkiego fragmentu historii w jednej jej punkcie, może spowodować olbrzymie zmiany wieki później. Pewnego dnia, w jednym z rozpadających się światów Red znajduje kopertę z adnotacją „Przed przeczytaniem spalić”, ciekawość jednak zwycięża. Notatka okazuje się pochodzić od Blue, Red mimo podejrzewania pułapki, postanawia na nią odpisać. Początkowo wiadomości zostawiane sobie w kolejnych pasmach czasu są podszyte wrogością, z czasem stają się wskazówkami dotyczącymi trudnej sztuki pisania listów. Dwie wrogie sobie przedstawicielki swoich „społeczeństw” zaczynają traktować się z szacunkiem i sympatią. Każdy kolejny list do przeciwniczki może przynieść im oskarżenie o zdradę, a Red i Blue coraz bardziej ryzykują, w imię przyjaźni, w imię zauroczenia i w końcu w imię miłości. Czy na wiązkach czasu możliwe jest szczęśliwe zakończenie? „Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu” nie jest zwyczajną powieścią. Jest to opowieść pisana z perspektywy Blue i Red za pomocą listów. Wraz z rozwojem opowieści, możemy obserwować ewolucję listów, od krótkich pełnych podejrzliwości co do intencji drugiej strony wiadomości, przez coraz cieplejsze dłuższe formy, po wręcz poetyckie wyznania miłości. Także bohaterki przechodzą przemianę, polecają sobie swoje ulubione potrawy, sugerują lektury. Z bezwzględnych niszczycielek stają się wrażliwymi osobnikami, planującymi swoją przyszłość poza znanymi pasmami wiązek czasu. Czytając tę powieść cały czas wyobrażałam sobie wiązkę czasu jako papier logarytmiczny ( na którym zaznaczony jest układ współrzędnych w ten sposób, że rzędne są proporcjonalne do logarytmów liczb), w taki sposób, aby „dół” wiązki był „bardziej zagęszczony” niż „góra”. Historia Blue i Red, prowadzi nas przez historię ludzkości, przez znane i mniej znane wydarzenia, przez dzieła literackie. Uważny czytelnik doszuka się w listach bohaterek wielu smaczków, czasami podanych wprost, czasami zawoalowanych. Po tę powieść warto sięgnąć, chociażby ze względu na piękny język, jakim opowiedziana jest historia przedstawicielek Agencji i Ogrodu, epistolarną formę i przepiękne wydanie. Powieść została wydana w twardej oprawie, listy Blue opatrzone są niebieską linią wzdłuż marginesu, a Red czerwoną. W częściach narracyjnych pojawią się czerwono-niebieskie grafiki. Graficznie wydanie zostało bardzo spójnie pomyślane. „Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu” to powieść fantasy, moim zdaniem bardziej dla wielbicieli, niż początkujących czytelników tego gatunku. Powieść mnie zachwyciła nietypową formą, technologicznymi i historycznymi odnośnikami, a i sama relacja pomiędzy Blue i Red bardzo mnie intrygowała, byłam ciekawa, jak skończy się ich historia. Serdecznie polecam.

Poznaj książkę, która zabierze Cię w głąb czasoprzestrzeni i zagwarantuje jedną z najbardziej fascynujących queerowych historii miłosnych. Oszałamiająca przygoda science fiction, piękna epistolarna forma, zawiła gra słów i powalające sylwetki postaci. Przeczytajcie, a nie pożałujecie! 

"Nieboskłon jest różą, prawda?". Historia w książce rozwija się za pomocą listów. Na samym początku bardzo trudno nam rozróżnić jest bohaterki. Nie wiemy która jest od Agencji a która z Ogrodu, dlatego czasem łatwo się pogubić. Sama historia nie jest trudna, ale to co w niej jest już tak. Nie ma tu żadnych zasad, nakreślenia świata, kreacji i tego o co tak dokładnie chodzi. Trochę błądzimy we mgle i to przeszkadza na czym mamy się skupić. Przez co historia wydaje się nam nijaka. Polecam się jednak nie poddawać, ale czytać tę książkę na raty. Ona nie jest stworzona by przeczytać ją w jedno popołudnie ale żeby ją kontemplować. Historia głównych bohaterek w pewnym momencie splata się tak mocno, że łapiemy się na tym, że coś nam umknęło albo źle zrozumieliśmy teorie czasu. "Słowa są czymś abstrakcyjnym, odrywają nas od zieleni - słowa i wzory - jak płoty i rowy. Słowa żądają ból. Potrafię schować się w słowach, o ile rozsieje je po swoim ciele; czytanie Twoich listów jest wtedy jak zbieranie kwiatów wyrastających we mnie, tu pąk, tutaj paproć, układam je i przekładam żeby pasowały do skąpanego słońcem pokoju". Na uwagę zasługuje w powieści cała tematyka związana z korespondencją. Nie tylko między głównymi bohaterkami bo to jak przekazywały sobie listy jest pięknem samym w sobie. Te ich sposoby na odbieranie listów, zarazem trudne ale i bardzo pomysłowe. Momentami nawet zabójcze. Za każdym razem w swoich listach przytaczały czego dowiedziały się nowego o samej sztuce pisania, o tuszach, , o tajemnicach. Te dodatkowe smaczki działają na plus dla powieści, ale też zachęcają czytelnika do dalszego czytania. Plot twist nie jest odkrywczy ale opisanie go jest niesamowicie poetyckie. Tak jak wiele w tej powieści. Autorzy sprytnie bawią się metaforami i nieco wodzą nas za nos czy zrozumiemy więcej. Czy będziemy mieć odwagę zagłębić się w historię jeszcze bardziej. Książka ta nie jest dla wszystkich, niektórzy nie dotrwają nawet do połowy bo większość z tego będzie niezrozumiała. Tak jak napisałam wcześniej, lepiej czytać na raty i mieć własne przemyślenia po przeczytaniu, łączyć kropkami to co wydaje się zagmatwane. Wtedy cała ta historia stanie się zupełnie inna. "Najdroższy, najgłębszy błękicie - na koniec, jak na początku, i przez całe po, pomiędzy".

Do moich ulubionych gatunków literackich należą: fantastyka, sci-fi, literatura naukowa i popularnonaukowa, które umościły sobie specjalne miejsce w moim sercu, ale nie zamykam się tylko na te. Na półkach mojego regału goszczą też reportaże, horrory, komiksy, literatura młodzieżowa i dziecięca, kryminały, biografie i klasyki klasyków. Wszystko idealnie współgra ze sobą i tworzy harmonijną melodię, której słucham po powrocie z zajęć na uczelni lub z pracy. Czy to kwestia przypadku, przeznaczenia czy głęboko zakorzenionej miłości do filmu "Matrix", ale dwie dolne półki regału obfitują w kolory niebieskie i czerwone. Niczym Blue i Red, które wpisały się już w sęki biblioteczki. Zacznijmy jednak od początku. Bezlitosne Agencja i Ogród toczą ze sobą wojnę między wymiarami. Do przeciwstawnych obozów należą dwie najlepsze agentki cechujące się sprytem i przebiegłością, którym nikt nie jest w stanie dorównać. Po krwawej bitwie, Red swoimi wyczulonymi zmysłami, zauważa list zaadresowany prosto do niej od jej największej nemezis. Otwarcie go wiązałoby się z wieloma negatywnymi konsekwencjami, ale pokusa jest silniejsza. Jak się okazuje kilka nędznych liter tworzących słowa, zdania, wersy staje się początkiem wojny jaką będzie musiała stoczyć w przyszłości. Wojny czasu. Lektura książki "Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu" była niezwykłym doświadczeniem. Nie ukrywam, że przez pierwsze strony musiałam pobudzić wszystkie swoje szare komórki do prężnej pracy, po to, aby lepiej zrozumieć świat przedstawiony. Pomimo swojej zawiłości powieść napisana jest przepięknym językiem pełnym najprecyzyjniej dobranych metafor. Zawiła, niezwykła i poruszająca - tak opisałabym ten tytuł w trzech słowach - opowieść o dostrzeganiu czegoś więcej niż mędrca szkiełko i oko. Czucie i wiara najsilniej wybrzmiewają w tej książce, ale co skrywa się w liście musicie sprawdzić sami. Nigdy dotąd nie miałam styczności z tego typu literaturą. Czytałam już sci-fi, ale w tym przypadku wdarło się kompletnie nowe doświadczenie, które zapamiętam na długo. Muszę je jednak porządnie przetrawić jak świeżo rozgryzione pestki Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Uroboros (Współpraca barterowa)

Tytuł: Tak właśnie przegrywasz wojnę z czasem Autor: Amel El-Mohtar Recenzja: "Tak właśnie przegrywasz wojnę z czasem" to intrygująca i niezwykle inspirująca książka autorstwa Amel El-Mohtar, która podchodzi do tematu czasu i zarządzania nim w sposób zupełnie odmienny niż większość publikacji na ten temat. Książka skupia się na relacjach przeciwniczek Red i Blue, które są związane ze sobą w trudnej rywalizacji, a jednocześnie są sobie bliskie. Ich nieustające starcia i przywiązanie do siebie stanowią istotę tej historii. El-Mohtar mistrzowsko prowadzi czytelnika przez zagadkową narrację, w której przeciwniczki toczą ze sobą osobistą wojnę na przestrzeni czasu. Opowieść jest pełna poetyckich opisów, zmysłowych obrazów i zapierających dech w piersiach metafor, które sprawiają, że czytanie tej książki staje się czystą przyjemnością dla umysłu i duszy. Co czyni tę książkę wyjątkową, to sposób, w jaki autorka ukazuje różnice między Red i Blue. Ich relacje są pełne sprzeczności i niezrozumienia, ale równocześnie głębokiej bliskości i wzajemnego oddziaływania. Czytelnik jest świadkiem tego, jak obie postacie wpływają na siebie nawzajem, zmieniając swoje przekonania, uczucia i sposoby postrzegania czasu. Ta dynamiczna relacja jest sercem powieści i przynosi czytelnikowi emocjonalną głębię. Temat zarządzania czasem jest rozważany z perspektywy ludzkiej egzystencji i związanych z nią problemów. El-Mohtar stawia pytania o to, jak mamy wpływ na swoje własne życie, jakie wybory podejmujemy i jakie konsekwencje one niosą. Czytelnik jest skłaniany do zastanowienia się nad swoim własnym stosunkiem do czasu i sposobami, w jakie go wykorzystujemy. Jedynym zarzutem, jaki można wysunąć wobec tej książki, jest jej skomplikowana struktura narracyjna. W niektórych momentach może to sprawić, że czytanie staje się trudniejsze i bardziej wymagające, zwłaszcza dla osób oczekujących bardziej linearnych opowieści. Jednak dla tych, którzy są gotowi poddać się tej nietypowej podróży przez czas i emocje, nagroda będzie niezwykle satysfakcjonująca.

Lubicie pisać, wysyłać i oczywiście dostawać oraz czytać listy? Może już od dawna tego nie robiliście, gdyż wolicie maile? 🤔 W tej przedziwnej i jednocześnie fascynującej książce relacja pomiędzy Red i Blue zachodzi i rozwija się przede wszystkim poprzez listy. Zaszyfrowane, nieoczywiste, wymagające wielu niezwykłych umiejętności listy, które niekiedy czekają na swą odbiorczynię latami... Ale czym jest czas dla istot swobodnie poruszających się w nim? 😏 Już spieszę wyjaśnić - Red i Blue to wysłanniczki całkowicie odmiennych, zwalczających się frakcji, które od lat (haha... taki żarcik), a właściwie od początków, toczą ze sobą wojnę o to by, przyszłość została zaprojektowana według konkretnych wytycznych, sprzyjających Agencji (która stworzyła Red) lub Ogrodowi (z którego wyrosła Blue). Ta powieść, ta niesamowita i niezwykła historia całkowicie mnie zauroczyła. Jest dosyć krótka, więc najlepiej przeczytać ją w całość, bez przerw. Najbardziej spodobały mi się te pierwsze, nieufne jeszcze, listy. Przekomarzanie się, pochwały i drwiny... Ale też opisane akcje, dzięki którym koleje czasu ulegały zmianie. Przenoszenie się wstecz lub w przód linii czasu, a nawet w bok, zwiedzanie "najlepszego z Londynów" 🤩 - oczarowało mnie to po prostu ❤️ Ta powieść była zaskakująca, intrygująca, magiczna! Miałam oczywiście moment zwątpienia, gdy kilka listów było trochę zbyt uczuciowych, jednak ta chwila szybko minęła i znów rozsmakowywałam się w kolejnych fragmentach powieści. To jest książka, do której na pewno jeszcze kiedyś wrócę. Może do tego czasu uda mi się przeczytać książkę, o której bohaterki wymieniają uwagi. Może za kilka lat odkryję w tej historii coś, na co tym razem nie zwróciłam uwagi...

Czy połączenie sci fi i poezji jest możliwe? Jak udowadnia "Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu" tak. Szczerze przyznam sama nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Większa jej część jest po prostu niezwykle trudna - zostajemy wrzuceni na głęboką wodę w świat, który trudno pojąć. Język pełen jest metafor i poetyckich brzmień nie pomagał w zrozumieniu, o co tu chodzi. Więkość czasu zastanawiałam się, o czym ja właściwie czytam. Najważniejsze są tu listy, jakie wymianiają Red i Blue - agentki wrogich frakcji. Z nich powoli byłam w stanie zrozumieć, jak to wszystko działa. Chodzi o podróże w czasie i zmienianie historii wszechświatów. Na tym polega ich rywalizacja. Te listy, to najlepsza część książki. Początkowa wrogość zmienia się w ciekawość, a potem miłość. I w tę miłość jestem w stanie uwierzyć. To, jak pięknie się o sobie wypowiadały, choć nigdy nie widziały dłużej niż na polu bitwy. Poprzez listy zrodziła się wspaniała relacja. Ta książka nie spodoba się każdemu. Jest to najbardziej specyficzna, a jednocześnie intrygująca powieść, jaką czytałam. O poziom wyżej niż każda fantastyka, z jaką do tej pory miałam styczność. Trzeba mieć to na uwadze zanim się po nią sięgnie. Lecz jeśli ktoś lubi wyjątkowy język w literaturze, to będzie w stanie ją docenić