7.5/10⭐ • Bałam się czytania science fiction, ale okazało się, że tak na prawdę jest bardzo podobne do fantastyki. Ta książka zaczyna się dość chaotycznie, w samym środku akcji. Początkowo było mi się przez to trudno połapać, ale od razu byłam zaciekawiona. Jest napisana dość barwnym jezykiem, pełnym porównań, metafor, takim poetyckim. Z jednej strony mi się to podobało, a z drugiej trochę przeszkadzało w czytaniu. Przechodząc do plusów, sam zamysł na fabułę jest genialny. Co powiecie na wojnę prowadzoną w czasie i między równoległymi przestrzeniami? Dwie wrogie strony, agentka jednej ma za zadanie zabić przeciwnika. Jednak postanawia zostawić list, przez co cała historia zmienia swój bieg. Red i Blue zaczynają wymieniać się listami. To była chyba moja ulubiona część. Czytanie ich korespondencji, patrzenie jak zmienia się ta relacja, więź pomiędzy nimi. Dzięki nim można się też wiele dowiedzieć o tych gatunkach. Całość była pełna akcji, nie wiem nawet kiedy dotarłam do końca. Fakt, jest krótka, ma niecałe 200 stron. Mimo to poczułam jakoś pustkę bo zżyłam się z bohaterkami.

🐦‍⬛ Trochę czasu się zastanawiałam jak ją ocenić i co o niej napisać. Dalej mam lekkie wahania, ale napisze wszystkie swoje odczucia bo i tak to wy decydujecie czy przeczytacie dany tytuł czy nie. 🐦‍⬛ Przez pierwsze sto stron nie wiedziałam co czytam serio, czułam się kompletnie zdezorientowana. Najbardziej jednak i tak przypadły mi do gustu listy Red i Blue. 🐦‍⬛ W ostatnich 80 stronach książki poczułam w końcu z nią więź i się zakochałam. Listy Blue i Red były tak przesiąknięte głębokim uczuciem. Tyle było w nich pięknych i poetyckich słów ukazujących miłość. Wtedy poczułam głęboki ból, książka nie mówi tylko o miłości ale i o zdradzie w świecie gdzie podróż w czasie jest czymś na porządku dziennym. 🐦‍⬛ „Tak właśnie przegrywasz Wojnę Czasu” ukazuje kryzys egzystencjalny, miłość i zdradę. Być może pierwsze sto stron będzie dla was nużące jak dla mnie, ale po tym czasie pojawiają się głębokie emocjonalnie treści listów między bohaterkami i poczujecie, że było warto przejść przez najcięższe sto stron w życiu.

"TAK WŁAŚNIE PRZEGRYWASZ WOJNĘ CZASU" to urokliwa, jednak małogabarytowa książka. Z racji małej wielkości czyta się ją błyskawicznie. Niech jednak nie zmyli Was wielkość, ponieważ skrywa bardzo ciekawe i bogate wnętrze. Można wiele z niej wynieść. Przybliża niemałe wartości i zawiera piękne słowa. Znajdziecie w niej historię przedstawioną przez dwoje autorów, którzy świetnie przeplatają swoje teksty. Cały tekst ładnie się zgrywa i nie ma tu niedociągnięć. Książka zawiera ogrom emocji i przemyśleń. Zdecydowanie więcej w niej powieści obyczajowej niż science fiction, jednak to mi nie przeszkadzało. Oprawa jest przepiękna i pasuje do tekstu. Zdecydowanie polecam!

2⭐️/5 To historia, która napisana jest nietypowym, poetyckim, barwnym i trudniejszym językiem. Bohaterki są słabo wykreowane, lecz relacja między nimi opisana jest doskonale. Pokazują, że może istnieć miłość pomimo przeciwności losu. Z pewnością jest to nietuzinkowa książka, znajdzie się tutaj mnóstwo przenośni i porównań. Można tutaj odszukać nieskończenie wiele cytatów. Przeszkadzały mi przeskoki czasowe, przez które strasznie się gubiłam, a język nie pomagał. Najlepsze w tej książce były listy bohaterek, w których było dużo emocji. To po prostu nie jest moja książka, ale uważam, że ma duży potencjał.