Skrawki (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Właśnie zakończyłam czytać już teraz przedostatni tom tej serii, przynajmniej jak narazie 😉. Na dniach była przecież premiera SZCZĄTKÓW 💪, których oczywiście już nie mogę się doczekać. Świetnie opowiedziana historia, na tyle zagmatwana, że nie męczy ale i ciężko jest domyśleć się końca w związku z czym zachłannie czyta się kolejne strony 😈. Muszę przyznać, że Krzysztof Jóźwik to jest mój drugi ulubiony polski autor zaraz po lub nawet obok Maxa Czornyja 👌 Oxzywiscie Serdecznie polecam ‼️

Świetna ... Szybka akcja I wciągająca fabuła..Dobrze napisana ..Polecam

Straszna, ale super książka

Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i narazie chyba ostatnie... Choć uwielbiam mocne kryminały, tym razem okazało się, że ten konretny nie jest moją bajką. "Skrawki" to brutalny kryminał z makabrycznymi opisami zbrodni. Nie jest odpowiedni dla osób o słabych nerwach. Gdyby nie to, że czytałam tę książkę w ramach współpracy, odłożyłabym ją w połowie. Zło w niej zawarte poprostu mnie przerosło. Momentami czułam obrzydzenie, a kiedy już skończyłam ją czytać, długo nie potrafiłam zebrać myśli. Książka sama w sobie nie jest zła. Myślę, że spodoba się miłośnikom mocnych doznań. Cóż... Okazuje się, że ja do takich jednak nie należę.

IG: zaczytana_archiwistka Była to moja pierwsza styczność z warsztatem tego pisarza i jestem pewna, że nie ostania. Nadal nie mogę się pozbierać przez fakt, że dałam się omotać pisarzowi jak małe dziecko i zakończenie, które myślałam, że odgadłam, wywróciło moje życie do góry nogami! W okolicach Warszawy zostają odnalezione resztki zwłok, bestialsko okaleczonych mężczyzn. Morderca jest bardzo brutalny i pozostawia niewiele z ciał swoich ofiar. Policja próbuje odnaleźć złoczyńcę i odpowiedzieć na pytanie: dlaczego zamordowanym brakuje większości mięśni i innych narządów wewnętrznych? Niestety czas działa na ich niekorzyść. Nadal giną kolejni mężczyźni, a nie zapowiada się by morderca, w najbliższej przyszłości, planował zakończyć swoje żniwo... Czy policjanci dowiedzą się całej prawdy? Co ze zbrodniami ma wspólnego trójka mieszkających w Aninie sąsiadów? Kim jest zwyrodniały morderca? Czytając opis czułam, że będzie to mocna i brutalna powieść, ale nie spodziewałam się, że aż tak -dlatego osobom o słabych nerwach lub wrażliwych na krew itd., radzę trzymać się od tej powieści z daleka! Kiedy przeczytałam pierwszy rozdział całkowicie zatraciłam się w fabule. Po prostu chciałam więcej, a czym bliżej końca byłam, tym bardziej zaskoczona byłam tokiem wydarzeń i co chwilę zadawałam sobie pytanie, co takiego się kurka wydarzyło?! Do tej pory nie potrafię określić jakie emocje mną zawładnęły podczas czytania. „Skrawki” to istny rollercoaster emocji, przez który poczujecie strach, obrzydzenie, żal czy nienawiść do któregoś z bohaterów. Co tu dużo mówić, Pan Krzysztof rozwalił moje emocje na małe „skrawki”... Jeśli chodzi o brutalność, sądziłam, że po przeczytaniu kilku książek Maxa Czornyja żaden autor nie spowoduje u mnie wielkiego obrzydzenia niż ten autor... nie mogłam się bardziej mylić. Kiedy czytałam opisy rzeczy, których dokonywał nasz morderca, musiałam przerywać czytanie. Bolała mnie każda część ciała, która akurat była opisana i musiałam zająć myśli czymś innym. Czy w powieści występują zwroty akcji? Kochani, znajdziecie ich tutaj całkiem sporo. Owszem na początku fabuła jest odrobinę powolna, ale z każdym kolejnym rozdziałem przyspiesza i nie zwalnia aż do ostatniej strony. Co do zakończenia... one jest po prostu genialne! Jak już mówiłam spodziewałam się innego finału, jednak to co zaserwował mi ten autor, było o niebo lepsze od moich oczekiwań. Takich thrillerów chcę po prostu więcej! Panie Krzysztofie, zyskał Pan kolejną fankę, która będzie kupować Pańskie książki w ciemno! Czy książkę polecam? Jeśli szukacie thrillera, który po przeczytaniu nie da o sobie szybko zapomnieć i spowoduje u Was obrzydzenie, to ta lektura jest czymś dla Was.„Skrawki” to powieść, którą należy kupić bez czytania opinii innych, mogę Wam obiecać, że się nie zawiedziecie. I mała rada: radzę czytać książkę po zmroku - lepiej wczujecie się w klimat i będziecie mieć ciarki na plecach.

Jak dobrze znasz swoich sąsiadów? Co kryje się pod fasadą sukcesu i szczęśliwego życia? Prestiżowe osiedle pod Warszawą, nowoczesne domy, przystrzyżone trawniki i zamieszkująca je śmietanka towarzyska Warszawy. Mieszkańcy to ludzie zamożni, celebryci, biznesmeni, lekarze. Co wspólnego mogą mieć z bestialsko okaleczonymi zwłokami znalezionymi w okolicach Warszawy? Czy zwłoki pozbawione większej ilości narządów oznaczają, że policji przyjdzie zmierzyć się z psychopatą rządnym ludzkiej krwi, czy może prawda jest zgoła inna? Filip Molenda to znany dziennikarz kulinarny, prowadzi własny, telewizyjny program o gotowaniu, jest zapraszany do innych popularnych projektów, z czego chętnie korzysta. Prywatnie to spełniony facet, ma piękną żonę, luksusowy dom, a także otwiera sieć sklepów z wyrobami mięsnymi. Jego dwóch sąsiadów to także poważani obywatele, jeden z nich to dobrze sytuowany biznesmen, właściciel sieci siłowni, a także mąż i ojciec. Ostatni z nich emerytowany wojskowy pomimo surowej powierzchowności wzbudza szacunek wśród mieszkańców. Zupełnie różni, a jednak coś ich łączy. Jakie skrywają tajemnice? Poszlaki doprowadzają podkomisarza Krzysztofa Kalinowskiego właśnie do tej trójki. Zaginął młody chłopak, w ostatnich dniach życia miał kontakt z dwoma z trzech mężczyzn, czy to przypadek? Kalinowski nie wierzy w aż takie zbiegi okoliczności, policyjny nos, a także doświadczenie podpowiadają mu, że coś jest na rzeczy. Podoba mi się kreacja głównego bohatera, podkomisarz Kalinowski zyskał moją sympatie od pierwszych stron. Jest zwykłym facetem, z normalnymi, przyziemnymi problemami. Żaden z niego amant ani „cwaniak” rzucający łaciną na prawo i lewo, czego ostatnio mam przesyt w czytanych książkach. Świetna okładka, przyciąga wzrok i aż chce się ją chwycić i czytać, miła dla oka czcionka i krótkie rozdziały tym bardziej temu sprzyjają. Fabuła spójna, rozwija się powoli i z każdą stroną coraz bardziej wciąga. Główny wątek konsekwentnie prowadzony przez autora przez całą książkę, nic go nie zaśmieca i nic niepotrzebnie nie odciąga czytelnika od prowadzonego śledztwa. Na uwagę zasługują też postacie, ciekawe kreacje, każdy z nich ma własną osobowość, są barwne i prawdziwe. Dużym plusem są także dialogi, w tym przypadku bardzo naturalne. Nie przeszkadzały mi makabryczne opisy przedstawiające ćwiartowanie ciała i oddzielanie jego części po kawałku, osobiście uważam, że tylko tak można najlepiej oddać brutalność i charakter mordercy. Zabrakło mi natomiast „samego śledztwa”, zbyt mało zwrotów akcji, budowania napięcia, tej fascynującej czytelniczej drogi, kiedy elementy układanki powoli wskakują na swoje miejsca. To pierwszy mój kontakt z tym autorem, nie zawiódł mnie. Książka godna polecenia, musi być dobra, skoro zaraz po przeczytaniu, zamówiłam inne autorstwa Krzysztofa Jóźwika.

„Skrawki” to mrożąca krew w żyłach i brutalna powieść, która nie pozwoli o sobie zapomnieć. Nawet nie wiem, jak zacząć opisywać tę książkę. Myślę, że trzeba ją po prostu przeczytać, aby uwierzyć we wszystko to, co skrywa mroczna dusza seryjnego mordercy, opisanego na kartkach tej lektury. Myślałam, że ostatnia książka autora była brutalna i krwawa, ale ta całkowicie zepsuła mi psychikę. Fabuła jest złożona i wielowątkowa, kręci się, obraca i rozwija z każdą kolejną stroną. Napięcie rośnie powoli i spokojnie, a później nagle i nieoczekiwanie wyłania się zza rogu i powoduje szybsze bicie serca, niepewność i niewyobrażalny strach. W okolicach Warszawy policja natrafia na szczątki okaleczonych i brutalnie zamordowanych mężczyzn. To, co morderca pozostawia ze swoich ofiar to tylko skrawki ludzkiego ciała. Zabójca jest bezwzględny i nie zatrzyma się przed niczym. Sprawę prowadził podkomisarz Krzysztof Kalinowski, który ma bardzo trudne zadanie. Nie wie jeszcze z kim tak naprawdę ma do czynienia. Mężczyźni dalej znikają, a czasu jest coraz mniej. Większą część książki czytałam z szeroko otwartymi oczami. Dzięki mocnej narracji i łatwym do przyswojenia rozdziałom autor pozostawia czytelnika z czystym uzależnieniem od swoich potężnych tajemnic morderstwa. Jóźwik prowadzi czytelnika wieloma ścieżkami, gdy podkomisarz Kalinowski próbuje zrozumieć bezsensowną naturę morderstwa. Styl pisania autora doskonale uzupełnia historię, gdy buduje w niej elektryzujące napięcie. Uwielbiam to, jak historia się rozwija i rozwija, a tajemnice zaczynają się odsłaniać. Historia jest napisana w taki sposób, abyśmy mogli bawić się w detektywa i sami próbować rozwiązywać tropy. „Skrawki” to dobrze napisana lektura, która wciąga od pierwszej strony. Wszystko toczy się od początku do końca i co ważniejsze, jest rzeczywiście interesujące. Elementy proceduralne policji są wykonane dobrze, bardzo realistycznie. Czytałam ją tak, jakbym oglądała kryminalny program telewizyjny. To fascynujące, ale nawet ja jako zagorzała fanka kryminałów musiałam odwracać wzrok w związku ze sposobem, w jaki traktuje się ciała w tej książce, pomysłowym, ale brutalnie przerażającym i prawie przeczącym wyobraźni. To nie jest przeciętne polowanie na seryjnego mordercę. Zdecydowanie nie jest to książka dla czytelników wrażliwych, więc czytacie na własną odpowiedzialność.

W Polsce literatura grozy ma się bardzo dobrze. Jest na wysokim poziomie. Autorzy tego gatunku robią wszystko, aby miłośnicy doznali ekstremalnych przeżyć podczas lektury. Czytając „Skrawki” przeżywamy emocje, których nie sposób określić jednym słowem. Je po prostu trzeba przeżyć, przemielić, przetrawić. A następnie ochłonąć i zdefiniować. Lecz proszę mi wierzyć, nie ma słowa, które w pełni odda to, czego dokonał Krzysztof Jóźwik. Autor stworzył historię, która rozrywa nasze emocje na strzępy. Najbardziej wymagający miłośnicy grozy, otrzymali solidne, mięsiste kęsy grozy, która elektryzuje. Co takiego sprawiło, że „Skrawki” rozdzierają nasze emocje na drobne kawałki? Bez wątpienia fabuła podana w sposób godny mistrzów gatunku. Krzysztof Jóźwik opisuje bestialstwo z jakim morderca okaleczał ciała mężczyzn. W zasadzie niewiele pozostawiał z ciał swych ofiar. Policja nieopodal Warszawy natrafiła na kilka zwłok okaleczonych mężczyzn. Podkomisarz Krzysztof Kalinowski, którego mieliśmy przyjemność już poznać musi złapać mordercę zanim ten uderzy ponownie. Czas nie jest sprzymierzeńcem policjanta. Na domiar złego giną kolejni mężczyźni. Dlaczego morderca poluje na mężczyzn? Dlaczego ich ciała pozbawiane są mięśni i innych narządów wewnętrznych? Co wspólnego ze zbrodnią ma trójka sąsiadów z Anina? Odpowiedzi na te pytania, są kluczem do rozwikłania bestialskiej zagadki. Krzysztof Kalinowski zrobi wszystko, aby schwytać mordercę zanim ten da o sobie znać. Muszę przyznać, że Krzysztof Jóźwik napisał powieść grozy, która powala na kolana. To już trzecia książka autora, którą przeczytałem. „Skrawki” ta samo jak „Klatka” i „Chwasty” złapały moje emocje w mocnym uścisku i niczym kleszcze nie puszczały, aż do teraz, gdy pisze te słowa. Panie Krzysztofie proszę pisać dalej – ku uciesze miłośników grrrrrozy! To, co warte podkreślenia, to fakt, iż historia stworzona przez autora mrozi krew w żyłach. Z drugiej zaś strony rozgrzewa nasze emocje do czerwoności, a temperatura wrzenia rozwala je na małe SKRAWKI. A powieść „Skrawki” to wielka rzecz dla miłośników grozy, która w Polsce dzięki Krzysztofowi Jóźwiakowi ma się bardzo dobrze. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona

,, Czy ktoś mógł go jeszcze uratować? Czy nie lepiej byłoby skończyć te cierpienia i pozwolić okaleczonemu ciału odejść z tego świata? " Najnowsza powieść autora to historia pogoni za mordercą, który bestialsko okalecza swoje ofiary, z ich ciał pozostaje praktycznie niewiele. Podkomisarz Kalinowski staje przed nie lada wyzwaniem schwytania zwyrodnialca. Sprawa staje się tym trudniejsza, gdyż w tym czasie giną kolejni mężczyźni...Co wspólnego z morderstwami ma trójka sąsiadów? Kulinarny celebryta, zajmujący się wyrobem wędlin, były wojskowy, który więzi swoją córkę, przedsiębiorca, który robi nielegalne interesy, każdy z nich coś ukrywa... Kolejne pierwsze spotkanie z twórczością nieznanego mi wcześniej autora uważam za udane. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że polski rynek kryminału, czy też thrillera kryminalnego trzyma wysoki poziom. Niesamowicie pochłonęła mnie ta historia. Dynamiczna akcja nie pozwoliła mi się przy niej nudzić, każdy szczegół został dopracowany, a kolejne tropy umiejętnie rozłożone. Intryga została usnuta tak, że z niecierpliwością czekałam na rozwiązanie sprawy, którą swoją drogą autor nieco mnie zaskoczył. Uwaga. Jest mocno, krwawo i brutalnie. Czyli tak jak lubię. Choć niejednych może to zdziwić, to bardzo lubię odczuwać emocje, które towarzyszą mi, kiedy poprzez strony książki przybliżam się do odkrywania tajemnicy zła. Ten dreszcz emocji czekał na mnie w tej historii. Pan Jóźwik wie jak budować napięcie, jak zmylić czytelnika podsuwając mu mylące wskazówki. Na uwagę zasługuje również kreacja bohaterów. I choć nie sposób darzyć ich sympatią, to każdy z nich jest wyrazisty, a tajemnice przez nich skrywane łączą się w spójną całość. ,, Skrawki " to bardzo dobrze skonstruowany thriller kryminalny, w którym od początku do końca zgadza się wszystko. Ta historia obrazuje jaki wpływ na ludzkie życie mają skrywane sekrety, a nie wszystko, co wydaje nam się oczywiste, musi takie być. Myślę, że to idealna pozycja dla miłośników gatunku, ale nie dla osób o słabych nerwach z uwagi na drastyczne opisy. Wam polecam, a ja na pewno sięgnę po inne książki autora.