Klatka (okładka  miękka, wyd. 06.2021)

Klatka "Krzysztofa Jóźwika” zgodnie z zapowiedzią okazała się strzałem w dziesiątkę. Powieścią nienależącą notabene do dzieł wybitnych (które zdarzają się, jak sami wiecie stosunkowo rzadko), ale za to skrojonych na miarę naprawdę dobrej, gatunkowej historii kryminalnej. Do tego przyzwoicie napisanej i dającej się czytać z niezwykłą lekkością - co jednocześnie wpływa na jej odbiór. Nie trudno więc dać się ponieść jej słowom, by potem już tylko upajać się fabułą. Po "Klatkę" winni zatem sięgnąć szczególnie fani twórczości Maxa Czornyja i Piotra Kościelnego, spod którzy pióra wychodzą jedne z najbardziej mrocznych kryminałów. Fabuła"Klatki" dzieje się w Puławach. Mieście, które nie bez przyczyny stało się tłem tej historii. Jest bowiem na tyle duże, by móc być w nim anonimowym i na tyle małe, by ludzie się znali, co stanowi ważny element powieści. Jej bohaterowie bowiem to osoby, którzy znają się niemal od podwórka, a przed dwudziestu laty uczestniczyli razem w pewnej urodzinowej imprezie, która nie dla wszystkich skończyła się niestety dobrze. Dziś po latach próbuje ich dopaść sprawiedliwość. Tyle tylko, że wcale nie wiadomo kto i za co jest tak naprawdę odpowiedzialny. Robert to zdolny informatyk, którego wciąż trzymają się prochy i żal do brata. Człowiek o niebywale trudny charakterze, któremu nie sposób też i zaufać. Czytelnik będzie więc trzymała tę postać na dystans. Być może stanie się ona nawet jednym z czołowych podejrzanych. Joanna tymczasem boryka się z pewnym dylematem moralnym. Od kilku miesięcy ma w głowie pewną sprawę, która może przysporzyć jej niemałych kłopotów. Równie nieokiełznaną postacią co Robert jest Marcin Wójcik. Człowiek dwóch twarzy, który właśnie przekroczył kolejną niebezpieczną granicę w swoim życiu, nad którym też i zaczyna tracić powoli kontrolę. We wcale nie lepszej sytuacji jest Lidka - kobieta nie grzesząca urodą, której brak niestety silnej woli. Przy życiu trzymają ją jedynie prochy i alkohol. Najlepiej wydaje się, być ustawiony ich kolega Tomaszewski. Biznesmen, który bądź co bądź żeruje na ludzkich tragediach, więc i wrogów mu nie brak. Towarzyszą im żony, kochanki, mężowie i tajemniczy ktoś. Ktoś, kto bardzo chce ich zniszczyć. Do tego w tajemniczych okolicznościach giną jeszcze inni ludzie. Policja ma więc ręce pełne roboty. Początkowo obie te sprawy niewiele wydają się mieć ze sobą wspólnego. Czytelnik z łatwością jednak domyśli się, że tak być nie może. Autor tak bowiem skonstruował fabułę, by nie było to zbyt oczywiste, a poczucie tajemnicy towarzyszyło nam niemal do samego końca. A to moim zdaniem - wielki autu niemal każdej powieści kryminalnej. Równie nieprzenikniona jest postać samego mordercy, którego cech doszukujemy się prezentowanych postaciach, stopniowo eliminując ich z kręgu podejrzanych lub wręcz przeciwnie. Nie jest to jednak prosta rzecz. Morderca jest bowiem nie tyle sprytny, co potwornie okrutny i tę swoją cechę skrywa najbardziej. Nie jest więc wcale łatwo przejrzeć naszych podejrzanych, by odkryć w nich wręcz psychopatyczną żądzę zabijania. Człowieka zdolnego wymyślać coraz bardziej zaawansowane tortury, z którymi przyjdzie zmierzyć się nam samym. Nie ma na szczęście tych scen zbyt wiele, te zaś, które jednak są, wystarczą, by można było powieść, umieścić w kategorii jednych z najmroczniejszych thrillerów. To, co najbardziej mnie jednak zaskoczyło w powieści to umiejscowienie w niej roli policji, która początkowo wydaje się schodzić na drugi plan. Autor bardziej skupił się bowiem na bohaterach, ich wzajemnych relacjach, historii z przeszłości i ich osobistych problemach niż policyjnym śledztwie, co w niczym jednak nie ujmuje utworowi. Powiedziałbym nawet, że jest raczej dobrze przemyślaną i rozegraną taktyką. Dopiero druga część powieści odsłania bardziej szczegółowo działania policji i ich krok po kroku dążenie do rozwikłania nie jednej a kilku zagadek. To wtedy mamy okazję bliżej poznać śledczych i to, co ich dzieli lub łączy. Ich osobiste historie, które też i nie zawsze są kryształowe. Zakończenie? Zaskakujące! I o to w tym chodzi, by bawić się zagadką kryminalną do samego jej końca. Czerpać radość z czytania i chcieć więcej. Niedosyt zaś, jaki pozostaje po przeczytaniu "Klatki" dla mnie już sama w sobie jest jej najlepszą oceną.

Krzysztofa Jóźwika poznałam przy okazji lektury "Zamachowców" i "Loterii", które już wtedy dały przedsmak tego, na co może być autora stać i kiedy zobaczyłam w zapowiedziach Wydawnictwa Filia "Klatkę", z tą cudowną, mroczną, krwistą okładką, wiedziałam, że to może być coś świetnego. Niestety, albo stety, przez to moje oczekiwania były dość wysokie i kiedy tylko odebrałam paczuchę od wydawnictwa postanowiłam, że będzie to kolejna równocześnie czytana książka, bo musiałam zacząć ją od razu. Z reguły czytam dwie, trzy powieści na raz, ale wtedy to była już piąta i zaczynało mnie frustrować, że żadnej jeszcze nie skończyłam, a tyle ciekawych premier za pasem! Dlatego zeszło mi nieco dłużej z dokończeniem "Klatki", ale już kilka dni temu odłożyłam ją na półkę i dziś nieco chciałam Wam o niej opowiedzieć. To co, zaczniemy od tego, o czym ta książka jest? Puławy, miejscowość, która mi kojarzy się z małym miasteczkiem, z lasami, z terenami gdzie można znaleźć różne kryjówki i nie dziwię się, że to tam Krzysztof Jóźwik postanowił umieścić akcję swojej powieści. Już od samego zastanawiania się, czy tam gdzieś się ktoś nie utopił, nikt nie zaginął w lesie, a może kogoś nie powiesili lata temu w pałacu, można dostać gęsiej skórki, a wyobraźnia pracuje na wyższych obrotach. W tym przypadku przedstawiony nam zostaje morderca. Dość typowy, bo z kompleksem Boga. A więc mamy kryminał, ale spokojnie, jest też i nieco thrillera, a to ostatnio moja ulubiona mieszanka, bo nie dość, że próbuję rozwiązać zagadkę morderstw, odgadnąć kto zabija, to jeszcze pod skórą czuję niepokój, czasami wręcz strach. Morderca bawi się w Boga i na podstawie dziwnego zeszytu typuje, w jaki sposób ma zginąć dana osoba. Nie jest lekko, tortury i to dość brutalne na osobach, które według zwyrodnialca muszą ponieść karę z jego rąk. To ma być zemsta za to, co wydarzyło się dwadzieścia lat temu. Lubicie takie zabiegi w książkach, gdzie pisarz przeskakuje między teraźniejszością, a przeszłością? Dzięki temu można się dowiedzieć czym kieruje się dany bohater, a także co sprawiło, że teraz jest, jaki jest. A właśnie, nasz morderca jest osobą, która innych zadaje ból, pragnie zemsty, ale jednocześnie autor stawia go w takim świetle, że pod względem psychologicznym czytelnik zastanawia się, czy gdyby nie wydarzenia sprzed lat, to również prędzej czy później zacząłby zabijać? Czy stałby się zły? Przecież nikt nie rodzi się z chęcią mordu... prawda? Jeszcze jedną zaletą dla mnie jest objętość "Klatki". Ponad pięćset stron, a napisane tak, że nie da się od niej oderwać i to jest coś, za co autorów cenię, bo nie sztuką jest lać wodę przez taką ilość słów, a sprawić by czytelnik nie chciał nawet na chwilę odłożyć lektury na bok i zarywa dla niej noc. Podsumowując, poczułam sporo Cartera w tej książce, ale za to brutalność nie jest wymuszona, nie jest wciśnięta w treść na siłę i widać, że odgrywa sporą rolę w tym, jak przedstawieni są poszczególni bohaterowie i wydarzenia. To nie jest kolejna książka, przy której człowiek zastanawia się ileż jeszcze jednakowych zostanie wydanych albo czy naprawdę pisarze muszą się inspirować zagranicznymi autorami, aby mieć nadzieję na sukces. Zatem... polecam! Ale tym wrażliwszym żołądkom jednak odradzam jeść podczas czytania ;) Dla jednych to będzie zachęta, dla innych nie i to rozumiem, ale jeśli lubicie kryminały, jeśli lubicie thrillery, to polecam, tak po prostu! Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia :)

Puławy. 46-tysięczna miejscowość, do której po lekturze niniejszej książki strach jechać :D Pierwsze co widać, to bardzo ładna okładka z laminowanymi napisami. Przede wszystkim, pomimo swojej objętości, książka dobrze leży w dłoni i pod względem technicznym przyjemnie się ją czyta. Okładka jest miękka ze skrzydełkami. Wizualnie książka jest bardzo dobrze złożona. To bardzo ważne i wygodne, bo czytelnik ma przed sobą powieść liczącą 517 stron. Litery są duże, a lektura nie męczy oczu. Powieść przeczytałem błyskawicznie. Główna oś fabuły kręci się wokół grupy znajomych z dawnych lat. Są wśród nich pracownica salonu kosmetycznego, znany w całym mieście biznesmen, informatyk, drobny złodziejaszek i osoba uzależniona od narkotyków. Ważną część książki stanowi też garnizon lokalnej komendy policji. Obserwujemy ich wzloty i upadki, po prostu codzienne życie rodzinne i zawodowe. I dzięki temu dowiadujemy się, że każde z nich ma swoje tajemnice. Równocześnie mamy okazję zapoznać się z kimś, kto chce zrobić krzywdę osobom z wymienionej paczki przyjaciół i przygotowuje się do tego w bardzo wyrafinowany sposób. Okazuje się, że dwadzieścia lat temu, na pewnej imprezie, o której huczały całe Puławy wydarzyło się coś niesłychanego i brutalnego. Gdy po tych dwudziestu latach psychopata zaczyna wdrażać swój chory plan z torturami i morderstwami, jedna z osób z paczki dochodzi do wniosku, że gdzieś już to słyszała i że sposób obchodzenia się z ofiarami nie może być przypadkiem… A jak się później okaże, psychopatów mniejszego i większego kalibru w mieście nie brakuje. Dlaczego wybrali takie możliwości zarabiania pieniędzy? Co spowodowało, że aby przeżyć, dawna grupa przyjaciół będzie musiała połączyć siły? I co stało się wiele lat temu podczas szalonej imprezy, pełnej zakazanych substancji? I kto zaczyna polowanie na całą grupę znajomych za rzeczy, które się wtedy wydarzyły? Autor ma talent i lekkie pióro i dzięki czemu pomimo wybranego ciężkiego tematu na fabułę książki lektura nie przytłacza. Rozdziały są krótkie i czyta się je błyskawicznie. Akcja co chwila zmienia bohatera, więc nie można się nudzić. Klatka jest kryminałem z rozbudowaną intrygą, ale dużo tu także thrillera. Poznajemy Puławy wyższych sfer, ale w powieści nie brakuje psychopatów gotowych robić makabryczne rzeczy dla osiągnięcia korzyści materialnych, lub po prostu dla swoich sadystycznych fantazji. Książka jest brutalna i bogata w opisy tortur, które autor szczegółowo kreśli. Jak przystało na świetnej jakości thriller, książka trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Pomimo ciężkich przeżyć bohaterów, dzięki świetnemu stylowi autora przeczytałem ją błyskawicznie. Fabuła prowadzona jest w bardzo plastyczny sposób. Zagadka jest intrygująca, a w trakcie lektury próbowałem przyporządkować kto może być głównym złym i pasowało kilka osób. Ode mnie Klatka otrzymuje mocne 9/10. Z ogromną chęcią sięgnę po następne książki autora :)

Krzysztof Jóźwik. Warto zapamiętać to imię i nazwisko. „Klatka”. Warto sięgnąć po tę książkę, która jest doskonale skrojonym thrillerem i kryminałem. Mroczna atmosfera, drastyczne opisy tortur oraz psychopatyczny morderca, to mocne punkty książki, która nie zawiedzie miłośników gatunku. Dodam nawet więcej „Klatka” uzależni nas od twórczości Krzysztofa Jóźwika. Po przeczytaniu tej książki, jestem przekonany, że ten autor na dłużej zasili szeregi czołowych pisarzy Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona. I nie tylko, gdyż w polskiej literaturze kryminalnej wróże pisarzowi długą popularność. Co prawda Pan Krzysztof ma na swym koncie trzy książki, lecz „Klatką” da poznać się szerszemu gronu mrocznych historii, które mocno wsiąkną w czytelniczą krew. A sięgając po tę książkę uczestniczymy w poszukiwaniu sprawcy makabrycznych morderstw. W Puławach dochodzi do serii tajemniczych zaginięć. Już na początku dokonano zabójstwa bezdomnego oraz ćpunki. Jednak to nie koniec emocji, lecz tak naprawdę przedsmak tego, do czego zdolny jest wyjątkowo okrutny, psychopatyczny morderca. Dokonując zbrodni odczuwa satysfakcję. Tortury, których się dopuszcza uświadamiają mu, że jest panem życia i śmierci, i to w jego rękach leży los drugiego człowieka. Jednak triumf mordercy nad ofiarą nie jest dla niego jedynym motorem napędowym. Akty zbrodni są odwetem, zemstą za wydarzenia z hucznej urodzinowej imprezy sprzed dwudziestu laty. Jej uczestnicy doprowadzili do nałogu i śmierci osoby, która była bardzo ważna w życiu mordercy. Poznając kolejne wątki tej historii odczuwałem coraz większą obawę o życie pozostałych uczestników imprezy. Miałem świadomość, że czas nie jest sprzymierzeńcem śledczych. Muszą oni działać szybko, ale również uważnie, by nie stracić każdego elementu tej morderczej układanki. Jeśli chcecie dowiedzieć się kim jest okrutny morderca, to koniecznie sięgnijcie po „Klatkę”. Krzysztof Jóźwik napisał mocny kryminał, który z ogromną siłą elektryzuje nasze emocje. Takie książki aż chce się czytać! Takie książki chce się polecać! Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Filia, Filia Mroczna Strona http://www.czyt-nik.pl/recenzje/krwawa-zemsta/

Cześć, cześć 🖐🏻 Lubicie poznawać nowych autorów/ autorki? Ja uwielbiam! Zawsze z wielkim zapałem podchodzę do nowych autorów bądź autorek. I jak te pierwsze spotkania są udane, to zawsze czekam na kolejne powieści ów pisarzy/pisarek. A jak to jest u Was? Dajcie znać! 🤩 ⭐RECENZJA⭐ W pewnym miasteczku w niewyjaśnionych oraz tajemniczych okolicznościach giną ludzie. Śledczy szukają poszlak oraz wspólnego mianownika dla ów zbrodni. Ciężko jest rozwiązać zagadkę, jeśli nie wie się, co wydarzyło się w przeszłości. Czy coś łączy wszystkie zamordowane osoby? Czy jednak to tylko i wyłącznie przypadek? 🔧 Kolejny świetny kryminał za mną! 😃 Pisarz @krzysztof_jozwik_autor pokazał klasę w ów gatunku literackim. Powieść porwała mnie od pierwszych stron i do końca trzymała mocno, mocno. Kompletnie nie odczułam, że książka ma ponad 500 stron. A historia w niej zawarta powodowała reakcję "wow". Tak naprawdę nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Od początku zostałam wchłonięta w niebywale zawiłą i przerażającą fabułę, która szokuje. Bohaterów było mnóstwo i na początku nie ogarniałam kto, gdzie, jak, ale z czasem się połapałam. Każda postać została ukazana w ciekawy sposób oraz z różną osobowością, co daje też wielki obraz tej całej powieści i scala ją. Dowiadujemy się takich rzeczy, że głowa mała 🤯 Akcja i jej zwroty podobały mi się i wywoływały kompletny szok i niedowierzanie. Ukazane jest jak jedno wydarzenie miało wpływ na późniejsze lata i to, że nawet po kilkudziesięciu latach można o tym nadal pamiętać. Ba! Robić takie rzeczy! Oczywiście nie zdradzę Wam szczegółów 😜 Musicie sami sięgnąć po tę książkę i przekonać się, jakie wywoła u Was wrażenie. Chcę wspomnieć również o języku i stylu pisarza, który jest świetny! Polubiłam go od razu i nie męczyłam się czytając! Co więcej mogę dodać? Tylko tyle, że zachęcam Was, moi Mili, do sięgnięcia po tę lekturę! Myślę, że nie zawiedziecie się, a wręcz przeciwnie - zostaniecie w nią wchłonięci bez opamiętania! 😁 Polecam z czystym sumieniem! 😃 🔧 Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @filiamrocznastrona @wydawnictwofilia 🖤

„Klatka” autorstwa Krzysztofa Jóźwika, będąca połączeniem thrillera i kryminału to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Mrocznie skonstruowana fabuła książki opiera się na brutalnej zemście tajemniczego oprawcy, który w wyjątkowo brutalny sposób rozprawia się z uczestnikami hucznej imprezy urodzinowej sprzed dwudziestu lat. Dosyć drastyczne opisy brutalnych morderstw. Spora ilość bohaterów, z których każdy ma swoje życie owiane tajemnicą. Ciekawie skonstruowana fabuła, nieuchwytny psychopatyczny mściciel i ciągle piętrzące się pytania, na które nikt nie potrafi znaleźć prawidłowych odpowiedzi- to wszystko zamknięte w książce, przy której nie sposób się nudzić. Krzysztof Jóźwik poprzez „Klatkę” zaserwował mi naprawdę sporą dawkę miło spędzonego czasu. Ponad 500 stron książki absolutnie nie miało żadnego przełożenia na występujące elementy przestoju czytelniczego czy też nudy- w tym przypadku o takowych nie mogło być mowy. Z wielką przyjemnością pochłaniałem kolejne rozdziały, delektując się przy tym akcją. Mimo tego nie ustrzegłem się pomyłki- autor sprytnie wyprowadził mnie na manowce, serwując zakończenie które się nie spodziewałem, a to w moim przekonaniu kolejny mały plusik na jej konto. Książkę mogłem przeczytać dzięki uprzejmości wydawnictwa Filia, za co jestem wdzięczny gdyż jest to mój ulubiony gatunek literacki, a czas spędzony w jej towarzystwie był satysfakcjonujący. Panu Krzysztofowi natomiast gratuluję naprawdę dobrego kryminału…

„Klatka” autorstwa Krzysztofa Jóźwika, będąca połączeniem thrillera i kryminału to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Mrocznie skonstruowana fabuła książki opiera się na brutalnej zemście tajemniczego oprawcy, który w wyjątkowo brutalny sposób rozprawia się z uczestnikami hucznej imprezy urodzinowej sprzed dwudziestu lat. Dosyć drastyczne opisy brutalnych morderstw. Spora ilość bohaterów, z których każdy ma swoje życie owiane tajemnicą. Ciekawie skonstruowana fabuła, nieuchwytny psychopatyczny mściciel i ciągle piętrzące się pytania, na które nikt nie potrafi znaleźć prawidłowych odpowiedzi- to wszystko zamknięte w książce, przy której nie sposób się nudzić. Krzysztof Jóźwik poprzez „Klatkę” zaserwował mi naprawdę sporą dawkę miło spędzonego czasu. Ponad 500 stron książki absolutnie nie miało żadnego przełożenia na występujące elementy przestoju czytelniczego czy też nudy- w tym przypadku o takowych nie mogło być mowy. Z wielką przyjemnością pochłaniałem kolejne rozdziały, delektując się przy tym akcją. Mimo tego nie ustrzegłem się pomyłki- autor sprytnie wyprowadził mnie na manowce, serwując zakończenie które się nie spodziewałem, a to w moim przekonaniu kolejny mały plusik na jej konto. Książkę mogłem przeczytać dzięki uprzejmości wydawnictwa Filia, za co jestem wdzięczny gdyż jest to mój ulubiony gatunek literacki, a czas spędzony w jej towarzystwie był satysfakcjonujący. Panu Krzysztofowi natomiast gratuluję naprawdę dobrego kryminału…

Krzysztof Jóźwik nie jest debiutantem, lecz do tej pory to nazwisko nie było mi znane. Jedno jest pewne - każda książka wydana pod szyldem Filia Mroczna Strona, to jakość sama w sobie i po każdą z nich sięgam w ciemno i bez obaw, że spotka mnie zawód. W Puławach w tajemniczych okolicznościach giną ludzie. Śledczy szukają odpowiedzi na pytanie, czy coś łączy zamordowane osoby, czy może są to zupełnie przypadkowe ofiary? "Klatka" to lektura idealna dla amatorów naprawdę mocnych wrażeń. Budzi strach, przerażenie i obrzydzenie. Brutalne opisy tortur zadawanych ofiarom są niezwykle obrazowo przedstawione. Autor wprowadza wszystkich bohaterów naraz, co może spowodować małe zamieszanie, jednak każdy z nich stanowi niezbędny element całej historii i oczywiście nie znaleźli się tutaj bez przyczyny, posiadają bowiem pewien wspólny mianownik. Fabuła szokuje - już z opisu dowiadujemy się, że morderca to okrutny mściciel, a jego krwawa zemsta ma związek z wydarzeniami na imprezie urodzinowej sprzed dwudziestu lat. O co dokładnie chodzi? Zdradzić nie mogę, by nie otrzeć się o spoilery i nie zabić przyjemności z lektury, ciekawych zapraszam do bliższej znajomości z autorem.

IG: book_szpanerka Po książkę sięgnęłam za namową siostry. I to była naprawdę dobra decyzja, ponieważ książka jest fenomenalna! Nieodkładalna od pierwszej do ostatniej strony. Dla mnie dobry kryminał musi posiadać jak najmniej zbędnych opisów (przede wszystkim przyrody), skomplikowaną i zawiłą zagadkę oraz musi rozpalić w czytelniku tę iskrę, dzięki której płomień podekscytowania będzie z chwili na chwilę rósł. I "Klatka" ma w sobie wszystkie te elementy. Książka opowiedziana z perspektywy grupki przyjaciół, ma kilka wątków, które tworzą spójną całość, nie mieszając w głowie czytelnikowi, co uważam za bardzo duży plus. Fabuła nie jest chaotyczna, lecz perfekcyjnie poukładana i chronologiczna. Przyznam, że w połowie książki moja kryminalna intuicja podpowiedziała mi kto może być głównym podejrzanym... i miała rację ;) Przeszłość zawsze Cię dogoni... Chęć zemsty za krzywdy wyrządzone przed laty karmi kata, który nie cofnie się przed niczym, aby tylko ziścić swój misternie ułożony, krwawy plan.... Po lekturze na pewno odechce wam się bawić w opowiadanie strasznych historii nad ogniskiem ;)

Dlaczego czytacie kryminały? . Dla mnie - wiadomo, w ogóle nie zabrzmi to oryginalnie - kryminały to miła odskocznia - po kilku godzinach nauki lub monotonnej pracy. Tak, można to powiedzieć o prawie każdym gatunku. . . Czasami jednak zdarzają się takie kryminały, gdzie czytelnik nie ma szansy się zrelaksować. Tak jest w przypadku “Klatki”, która jest w moim odczuciu kryminałem piekielnie inteligentnym. Poza tym, że niesie w sobie tajemnicę z przeszłości, która kładzie się cieniem na wydarzenia z teraźniejszości (i uprzedzam, nie chodzi o żadne tajemnicze zaginięcie, czy śmierć przyjaciela ze szkoły. Ale o co chodzi, nie zdradzę :>), to ma w sobie coś, co lubię - dużo całkiem brutalnych fragmentów. Ale, to nie znaczy, że krew zalewa strony książki bezsensownie - właśnie przeciwnie, wydaje mi się, że wstawione fragmenty, które można zaliczyć do tych mocniejszych, są tam włożone rozsądnie i mają sens. Czytelnik sam może wyeliminować potencjalnych morderców w trakcie rozwoju fabuły. A potem myśli sobie, że może jednak nie powinien eliminować nikogo?