Sezon luster (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Do przeczytania "Sezonu luster" (Anna-Marie McLemore) zachęcił mnie głównie bookstagram, czyli wy. Piękne zdjęcia, zachwyty recenzentów a do tego dobra i, w moim przypadku również skuteczna reklama wydawnictwa, która pojawiała się co jakiś czas. Do tego dochodzi bardzo ważny temat poruszany w książce, queer bohaterowie i fakt, że osoba autorska jest osobą niebinarną. Niedawno skończyłom czytać tę książkę i muszę przyznać, że w trakcie zagłębiania się w nią miałom mieszane uczucia. Z jednej strony jest to książka o wykorzystaniu seksualnym, także jest ważna i potrzebna. Jednak z drugiej strony historia wydawała mi się nie mieć w sobie tej przemawiającej do mnie iskry, tego czegoś co kazałoby mi czytać dalej. Dobrnęłom do połowy, zapoznając się z książką niewielkimi fragmentami i właśnie wtedy, prawie w samym środku fabularnym odkryłom to, przez co wszyscy ją tak polecają. Zwrot akcji, który zapowiadał się już od jakiegoś czasu był najmocniejszym momentem książki, nawet domyślając się go wypierałom go równie micno co główna bohaterka. Po przeczytaniu fragmentu, w którym i czytelnik i bohaterowie dowiadują się co się dokładnie działo potrzebowałom chwili przerwy na uspokojenie się. Ostatnie sto stron przepłakałom, bez przerwy. Jednocześnie nie chciałom tego czytać i nie mogłom odłożyć książki. Chciałobym wam powiedzieć dlaczego sięgnęłom po tę książkę. Miała to być dla mnie swego rodzaju terapia, rozliczenie się z przeszłością i pogodzenie się z tym, o czym nie umiałom mówić. Zadziałało, ostatnie sto stron ksiązki przepłakałom czując, że tak jak główna bohaterka i ja jestem gotowe stawić czoła temu, co nas spotkało. Byłom ofiarą przemocy seksualnej, już dobrych kilka lat temu. Jestem w stanie powiedzieć wam o tym dlatego, że przerobiłom to tylko nie z terapeutą a z czasem, moją aktualną osobą partnerską i książką "Sezon luster". Tym zdaniem chcę dojść do treści właściwej dzisiejszego posta, czyli pytania dlaczego książki o przemocy seksualnej są ważne. Potrzebujemy ich, bo powinno się o tym mówić, żeby ofiary nie czuły się winne, bo może komuś tak jak mi pomogą pogodzić się z przeszłością. Są to istotne książki, bo ten temat nie może być tematem pomijanym, tematem tabu. Przemoc seksualna istnieje, istniała i niestety będzie występowała dalej, a dzięki literaturze możemy nagłaśniać takie akty, żeby ofiary jej występowania nie czuły, że są same i nie bały się prosić o pomoc. Przechodząc do podsumowania tej książki, chciałobym powiedzieć, że nie będę jej oceniać. Długo się zastanawiałom czy to zrobić, w końcu jest to literatura jak każda inna, prawda? Ale jednak czułobym się niewłaściwie zastanawiając się ile gwiazdek dać historii, która jest odbiciem czegoś, co spotkało osobę autorską. Jednak podsumowanie musi być tak więc pora je zacząc. Jedyną rzeczą, która w książce mi się nie podobała były ciągłe obcojęzyczne nazwy. Tak, wiem, budują klimat. Ale to albo zakłada, że znam więcej języków niż znam w rzeczywistości, albo uważa, że nie chcę do końca rozumieć o czym czytam. Wiem, że nie wszystkie nazwy znajdą swój odpowiednik w naszym języki i że wszystko zostało przetłumaczone w momencie, gdy się pierwszy raz pojawiło, jednak ani tego nie spamiętałom, ani nie byłom tak ambitne, żeby za każdym razem szukać tłumaczenia. Przechodząc do pozytywów, największym z nich jest oczywiście temat przemocy seksualnej. Coś, o czym trudo jest mówić zostało poruszone niezwykle umiejętnie i emocjonalnie. Dodatkowo historia opowiada o wykorzystaniu nie tylko osoby AFAB, jak to zwykle bywa, ale przyczynia się do nagłaśniania tego, że osoby AMAB też mogą zostać zmuszone do czynności seksualnych. Do tego w książce pojawia się postać panseksualna, co też jest dużym plusem. Książkę polecam każdemu, kto jest gotowy na bardzo obrazowe czytanie o przemocy seksualnej. Nie jest to lekka literatura, ale nie oznacza to, że powinniśmy ją pomijać. Przeciwnie, uważam, że o takich rzeczach należy mówić, pisać i czytać. Normalizujmy nie przemoc, a to, że jej ofiary mogą o niej mówić. Pozwólmy tym skrzywdzonym zabierać głos i opowiadać swoje historie bez poczucia poruszania tematu tabu. Czytajmy takie książki, mówmy o nich, żeby trafiały do tych, którzy ich potrzebują, tak jak trafiły do mnie. Na koniec tylko dodam, że obiecałom sobie, że po tę książę sięgnę dopiero, gdy znowu zostanę skrzywdzone seksualnie. Tak więc "Sezonie luster", widzimy się nigdy, a przynajmniej taką mam nadzieję.

Po Sezon luster sięgnęłam wiedząc że nie będzie to łatwa pozycja ze względu na tematy które porusza. Występuje tu przemoc seksu@lna, rasizm i querrofobia. Osoba autorska pokazuje nam jak w jednej chwili nasze poukładane życie może się zmienić, jak jeden incydent może stać się traumą i wpłynąć na nasze zdrowie psychiczne gdy ciągle obwiniamy się o rzecz której nie jesteśmy winni. Oprawcy w tej ksiażce nie reagowali na prośby i błagania ofiar, zmusili ich do czynów które powinny odbywać się za obustronnym przyzwoleniem. Zmienili ich życie na zawsze, nie zdając sobie pewnie z tego sprawy. Nic więcej nie napiszę na temat treści bo po prostu ciężko ubrać w słowa wszystkie myśli. Jest to niezwykle ważna książka którą złamała mi serce. Podczas lektury odczuwałam smutek i złość. Po lekturze długo zastanawiałam się czemu takie rzeczy się dzieją. Komu normalnemu sprawia to radość. Pewnie jeszcze długo się nie pozbieram po tej książce. Wiecie co jest najgorsze? To historia na faktach, przytrafiło się to osobie autorskiej która w imieniu wszystkich tych którzy jeszcze nie znaleźli w sobie siły by o tym mówić, napisała książkę żeby pokazać że nie są sami. Nie napiszę że to pozycja po którą koniecznie musicie sięgnąć, nie zamierzam Was zachęcać. Napiszę jednak że jeżeli zamierzacie po nią sięgnąć najpierw przeczytajcie TW czy jest to pozycja którą udźwignięcie

Po pierwszych stronach szczerze nie mogłam nic zrozumieć, ale gdzieś po 30 stronie powoli bardziej zaczęłam rozumieć co się dzieję w tej książce. Po prostu akcja musiała się rozwinąć (no co ty nie powiesz) Również, to że książkę czyta się bardzo szybko, bo ma bardzo krótkie rozdziały. Mogą być rozdziały mające po kilka kartek, ale też są dłuższe rozdziały. Na pierwszych stronach, jak było takie bardziej prowadzenie do książki - były mega krótkie rozdziały, a potem, gdy działo się więcej - dłuższe. Potem również pojawiały się krótkie rozdziały więc nie tylko na początku. Ale Tak jak wspomniałam powyżej - tą książkę czyta się bardzo szybko przez większość krótkich rozdziałów. Też nieraz nie rozumiałam różnych sytuacji, przez to że w losowym zdaniu pojawiało się jakieś słowo hiszpańskie. Ale po dłuższym czytaniu - przyzwyczaiłam się. Ktoś to w ogóle czyta? XD Uważam że tematy poruszane w tej książce nie są odpowiednie dla młodszym osób, ale też jest to - tak jak napisali w opisie książki - ,,Ważna, niezwykle przejmująca i pięknie opowiedziana historia zabierająca głos w imieniu osób, które jeszcze nie znalazł w sobie siły, żeby mówić o swoich doświadczeniach." Dlatego myślę że wiek 14/15 albo nawet i więcej jest odpowiedni na czytanie takiej książki. KSIĄŻKA BARDZO DUŻO UCZY I MYŚLĘ ŻE JEST WARTA PRZECZYTANIA!

Książka jest bardzo ciężko napisana. Co chwilę pojawiają się hiszpańskie słowa nie zawsze napisane jest tłumaczenie. Rozdziały kończą się w środku akcji a w następnym dzieje się coś innego. Bardzo ciężko wczuć się w bohaterów. Czytanie tej książki nie było przyjemne ani szybkie. Co chwilę jakieś porównania których jest po prostu za dużo. Mimo to polecam przeczytać przez to że książka pokazuje poważne problemy.

Niestety ale zawiodłam się na tej książce. Liczyłam na coś zupełnie innego. Jedyne co zostało mi po tej książce to zastój czytelniczy. Pomysł na przedstawienie osoby która została wykorzystana seksualnie, a także jej przemyśleń uważam że jest dobre ale nie tak jak to zostało przedstawione w tej książce. Nie jestem też fanką fantastyki która była wpleciona w tą książke.

Książka porusza naprawdę ważne problemy tych czasów, ale nie rozumiałam części fantastycznej i nie podobała mi się, ale uważam, że książka była średnia.

Dobra książka jednak po tak wielu opiniach oczekiwałam czegoś więcej. Nie mniej jednak każdemu polecam jej przeczytanie

Zacznę od tego, że nie pamiętam już jak bardzo jakakolwiek książka jak ,,Sezon luster" zrównała mnie z ziemią. Porusza bardzo ważne, bolesne tematy. Po skończeniu jej przez dobre pół godziny jak nie godzinę siedziałam nieruchomo i wyglądałam przez okno zastanawiając się jak ludzie mogą robić takie potworności innym. Historia jest bolesna, ale uważam, że warta przeczytania. 💥Głównym tematem poruszonym przez autorkę jest przemoc seksualna, której ofiarami padają Ciela i Lock.💥 Podobała mi się relacja naszych bohaterów Cieli i Locka. Akcja tutaj nie goniła, poznawali się po mału, zaczynali sobie ufać. Było widać trudności pewnymi momentami, ale razem świetnie sobie z nimi radzili. Podsumowując mimo, że książka poruszała trudny temat to przyjemnie i szybko się ją czytało. Bohaterowie świetnie skonstruowani. Tematyk książki oryginalna pierwszy raz czytałam coś takiego, więc nie byłam pewna czy mi się spodoba, ale się nie zawiodłam. Książka nie jest dla każdego osoby wrażliwe nie powinny po nią sięgać. Ale ja z całego serca wam ją polecam!

Wszystko zaczyna się na imprezie ,na której Ciela wraz z jednym chłopakiem zostają wykorzystani seksualnie. Ciela posiada dar ,dzięki któremu wie jaki wypiek komuś podać , zanim zamówią. Traci go gdy wbija jej się odłamek lustrzanej róży i od tego momentu prześladują ją lustrzane rośliny. Gdy rozpoczyna się rok szkolny Cielę wszyscy unikają po tym co się wydarzyło ,bo mają inną wersję wydarzeń. Spotyka nowego ucznia ,którego zna z imprezy ,prześladują go ,a ona mu pomaga. On nie pamięta dokładnie co się wydarzyło,lecz ona tak. A wolałaby by było inaczej. Co się wydarzy ,jeśli Lock dowie się prawdy? Czy dwie zranione osoby w tym samym czasie mogą przebywać razem? Przeczytałam ją parę tygodni temu ,a mam ochotę przeczytać ją jeszcze raz. Nie jednokrotnie pojawiły mi się łzy ,czułam się bezradna. Sądzę ,że warto ją przeczytać ,jeśli ktoś się zastanawia nad sięgnięciem po nią.

Jest to niezmiernie piękna książka, która robiła mi serce swoim pięknem i bólem jakim jest przesączona. Naprawdę cieszę się że pokazano że każdego może to spotkać i nie jest to absolutnie nasza wina ani nie jest to zależne od nas. A relacja głównych bohaterów i ich wartości, osobowość są cudownie wykreowane zakochałam się w nich. Podkreśliłam większość stron bo nie da się przejść obok tego obojętnie.