Miłość i tron (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Lubię od czasu do czasu przeczytać powieść historyczną, przenieść się w odległe, tak różne od naszych czasy, poczytać o postaciach, znanych z lekcji historii. Jednak napisanie takiej powieści nie jest takie łatwe. Nie dość, że trzeba mieć ogromną wiedzę, przekopać się przez masę materiałów źródłowych, to jeszcze trzeba potrafić odpowiedni to przekazać, bez przytłoczenia czytelnika nadmiarem dat, faktów i nazwisk. Kiedy usłyszałam, że Anna J. Szepielak, której do tej pory miałam okazję przeczytać tylko jedną powieść obyczajową, napisała powieść dotyczącą dynastii Jagiellonów, nie do końca wiedziałam, co o tym myśleć. Skusiłam się jednak na lekturę i teraz chciałabym podzielić się z Wami moimi wrażeniami z lektury „Miłość i tron”, która miała premierę 22 marca nakładem Wydawnictwa Filia. Na początku powieść poznajemy okoliczności narodzin piątego syna króla Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki – Zygmunta. Potem przenosimy się osiemnaście lat później do momentu, gdy młody książę Zygmunt szykuje się do uroczystego pasowania na rycerza w pruskim Toruniu. W tym samym czasie w stronę zatłoczonej Drogi Królewskiej zmierza niepozorna osóbka, mała Kasia, osierocona córka kupca i zubożałej szlachcianki. Pragnie ona zobaczyć orszak i słynną królową Elżbietę. Jej uwagę zwraca jednak książę, a niedługo później ich życiowe ścieżki przetną się po raz pierwszy. Czy zwykła mieszczka może mieć wpływ na życie dziedzica Jagiellonów? Jak potoczą się ich dalsze losy? Nie nazwałabym tej powieści powieścią historyczną, a raczej powieścią obyczajową z historycznym tłem, rozgrywająca się w historycznych czasach i opowiadająca o losach osób znanych nam z kart historii. Styl autorki bardzo mi się spodobał, jest lekki, nieśpieszny, czarowny. Nie ma tutaj przeładowania faktami historycznymi, a jest taki sposób kreowania akcji, że czułam się tymi postaciami zainteresowana, chciałam się dowiedzieć o nich czegoś więcej. Książka składa się z zaledwie pięciu rozdziałów w narracji trzecioosobowej, z których każdy opowiada o pewnym okresie i składa się z podrozdziałów opisanych dokładną datą i miejscem, w którym rozgrywa się akcja. Na końcu znajdziemy epilog, jak również krótkie informacje historyczne dotyczące bohaterów. Tak naprawdę jest to, nie powieść o historii i królach, ale opowieść o uniwersalnych kwestiach dotyczących każdego człowieka, takich jak przeznaczenia, poszukiwanie sensu w życiu i miłość. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, autorka świetnia pokazuje obciążenia, z którymi przyszło im żyć i to, co dla każdego z nich jest ważne. Najciekawszą postacią jest to oczywiście książę Zygmunt, z jednej strony posłuszny, cichy, można powiedzieć introwertyczny, żyjący trochę w cieniu starszych braci. Z drugiej ambitny, mądry, refleksyjny mężczyzna poszukujący swojego miejsca w życiu i swojego przeznaczenia. Autorka dotyka też pytania czym jest miłość? Czy jest ona w stanie wznieść się ponad dzielące ludzi różnice, czy jej moc jest tylko tymczasowa i przemija ona, zastąpiona innym uczuciem. Bardzo ciekawie, a jednocześnie bez zbytniego analizowania i przytłaczania szczegółami autorka ukazała życie w średniowiecznym mieście, na średniowiecznym dworze. Ciekawie ukazała dworskie układy i zależności. Powieść bardzo mnie zaciekawiła, przeczytałam ją szybko, z ogromną przyjemnością. I bardzo jestem ciekawa tego co będzie dalej, chociaż muszę powiedzieć, że i trochę się tego obawiam, bo jak to bywa w przypadku powieści z elementami historycznymi, w pewnym stopniu wiem co będzie dalej. Ale tym bardziej rośnie ciekawość tego w jaki sposób autorka nam to ukaże, jak uargumentuje decyzje bohaterów. Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu, a Wam gorąco polecam lekturę.

,, Nie ma jednak nic pewnego na tym świecie. Kiedyś i ty to pojmiesz Mikołaju. Ludzkie pragnienia czy plany, choćby nawet królewskie, niczym są wobec upływającego czasu. Nic od nas nie zależy, nawet pamięć o naszych czynach". Miłość w dawnych czasach faktycznie bywała bardzo zastanawiająca. Z reguły dzieci nie znały swoich przyszłych partnerów, bądź już w chwili porodu, ich rodzice mieli wszystko dokładnie zaplanowane kim będą i z kim będą. Czas w którym dzieją się wydarzenia jest określony na 1466, kiedy to postacie są w drodze z Torunia do Krakowa. Autorka bardzo delikatnie opisuje scenerię jaka się wtedy działa. Widzimy, że królowa jest stanu błogosławionego i jej małżonek bardzo się o nią martwi. Cała opowieść toczy się bardziej jako ich życie prywatne, aniżeli państwowe. Znamy myśli samej królowej, które bywają dla nas bardzo podbudowujące. Wiemy z jakim trudem powiła kolejne dziecko i jak mąż ją za to szanował. Często podkreślony jest jej brak urody i nie kobieca postura. Za to wiernością i inteligencją nie miała sobie równych. To ciepła kobieta, która dla swoich dzieci może zrobić wszystko. Starannie wydzielili majątek między swoje dzieci oddając je pod wychowanie najlepszym specjalistom. Niestety bardzo szybko przyszło im dorastać i od najmłodszych lat jakiekolwiek delikatne uczucia musieli zachowywać dla siebie. Każdy sporej długości rozdział to inny i nieco osobne wydarzenie. Takie historie wyrwane z kartek kalendarza. W późniejszym czasie bardziej skupimy się na losach jednego z synów króla. Będzie to Kazimierz, który nie jest już młodym chłopcem, tylko kawalerem. Od tej opowieści nie da się oderwać, aczkolwiek nie jest tak urocza i ciepła jak poprzednie. Wydaje mi się, że autorka celowo tak zrobiła, by jego losy podpasować pod jego charakter i wartości. Pośród mniej wylewnych uczuciowo wydarzeń, Zygmunt spotka coś, czego się nie spodziewa. Jednak czy kobieca postać może odmienić tutaj życie pod jego wartości? Czy ktoś na tym skorzysta? Szczerze wam powiem, że nigdy nie lubiłam historii, gdyż jej nie rozumiałam. Trudno jest wdrążyć się w opowieść poznając tylko suche fakty. Natomiast tutaj jest zupełnie inaczej. Każda postać to inny rodzaj charakteru. Znamy ich potrzeby, myśli i sytuacje w których muszą dokonywać wyboru. Traktujemy ich jako ludzi, przeżywamy ich rozterki i widzimy, kiedy mierzą się z czymś nowym, nieraz zbyt wymagającym jak na ich naturę. Ogromny wpływ na nich ma wychowanie przez rodziców, później choć jeszcze zbyt młodzi, przez dorosłych, którzy mają na celu nauczyć ich być walecznym, twardym i władczym. Wyruszała mnie ich walka z samym sobą, kiedy chciało im się płakać, a robili wszystko, by nie uronić nawet łzy. By rodzice, do których zwracali się pani matko, panie ojcze, byli z nich dumni. Podczas gdy córki miały większą swawolę. Potrafili się modlić i wierzyli, że modlitwa zawsze im dopomoże. W chwilach trudnych doznawali objawień, które trzymali w sekrecie. Autorka każdą postać ukazała jako mądrą, albo silną i upartą. Styl językowy dostosowany do ich przedziału czasowego z odnośnikami na dole w przypadku niezrozumiałych słów. Na czas lektury niemal przenosimy się do ich czasów nie tylko za sprawą lektury, ale i naszej wyobraźni, którą pisarka wiedziała jak pobudzić. Jest to część pierwsza serii o Jagiellonach napisana w formie powieści, którą warto poznać. Traktując ją jako powieść, nie historię, bardzo szybko się ją pochłonie. Naprawdę warta przeczytania:-)

Czytujecie powieści historyczne? Mam tu na myśl nie tyle te wyłącznie naszpikowane faktami, lecz takie w których autentyczne zdarzenia osadzone są w fabule. Jeśli odpowiedź brzmi tak to mam dla Was nie lada gratkę – po dłuższej przerwie Anna J. Szepielak powraca z nowym cyklem Serce w koronie, którego pierwszy tom zatytułowany „Miłość i tron” ukazuje losy Jagiellonów. Akcja rozpoczyna się w XV wieku, gdy orszak Kazimierza Jagiellończyka wraz z małżonką, rodziną oraz świtą zmierza z Krakowa do Torunia. Na skutek pewnych wydarzeń podróżni zmuszeni są zboczyć z obranej trasy i na jakiś czas zatrzymać się w puszczańskim dworku w Kozienicach, to właśnie tam przychodzi na świat książę Zygmunt, który jest osią tego tomu. W tej opowieści w sposób niezwykle plastycznie ukazane zostało zarówno życie dworu ze wszystkimi jego blaskami i cieniami, jak również egzystencja mieszczan, których przedstawicielką jest Kasia, bowiem ich losy autorka intrygująco ze sobą splata. Śledzimy zawiłości ówczesnej polityki, rządzących życiem konwenansów oraz całe mnóstwo intryg i wzajemnych powiązań. Wszystko to przedstawione jest jednak w sposób interesujący, Anna J. Szepielak nie zasypuje bowiem czytelników wyłącznie suchymi faktami tylko bardzo umiejętnie wplata je w snutą przez siebie opowieść. Prócz treści historycznych w książce tej znajdujemy całe mnóstwo różnorodnych emocji, które targają bohaterami, przeżywamy także wraz z nimi różne rozterki oraz ich lepsze i gorsze chwile. Autorka bardzo dobitnie pokazuje, iż bez względu na status społeczny, majątkowy etc wszyscy pozostajemy przede wszystkim ludźmi… Marzymy, pragniemy, chcemy prawdziwie kochać i być szczerze kochani. A problemy, życiowe trudności czy wątpliwości co do podejmowanych decyzji, czy dokonywanych wyborów tak naprawdę nie omijają nikogo. Wszystkim nam zdarza się również doświadczyć straty, samotności, czy odrzucenia. Jest to również książka o harcie ducha, wytrwałości, wierze w lepszą przyszłość oraz miłości, która jak to zwykle bywa rodzi się zupełnie niespodziewanie i na całe lata zostaje ukryta przed światem na samym dnie kobiecego serca. Powieść „Miłość i tron” to wielowątkowa proza, w której wątki historyczne oraz fabularne świetnie się ze sobą komponują i wzajemnie uzupełniają wciągając czytelnika w tę niezwykle ciekawą opowieść o niesamowitym klimacie. Jeśli chcecie za sprawą dobrej lektury zajrzeć do XV wieku i spędzić w nim trochę czasu przyglądając się losom królewskiego rodu, a przede wszystkim księcia Zygmunta oraz mieszczanki początkowo będącej pod kuratelą dobrodusznego wuja i oschłej ciotki, których ścieżki przecinają się na kartach tej historii to zapraszam Was serdecznie do zapoznania się z najnowszą powieścią Anny J. Szepielak. Można śmiało powiedzieć, że książka ta jest jeszcze ciepła ponieważ ukazała się na rynku wydawniczym zaledwie kilka dni temu, bo 22 marca. Mam nadzieję, że skusicie się na jej przeczytanie, a mnie pozostaje cierpliwie czekać na drugą odsłonę niniejszego cyklu. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/03/anna-j-szepielak-powraca-z-nowym-cyklem.html

Jest rok 1466. Do Krakowa z Torunia zmierza król Kazimierz Jagiellończyk z żoną Elżbietą Rakuszanką oraz całą królewską świtą... Czy taki początek historii Was przeraża? Pewnie większość z Was tak i ja to rozumiem. Sama nie przepadałam za historią w szkole, bo podawano nam mnóstwo suchych faktów i dat, które mieliśmy wykuć na pamięć. A co jeśli ktoś opowiedziałby Wam historię Jagiellonów w piękny sposób, zwracając uwagę na ich myśli, przeżycia, problemy, radości i troski? Być może spojrzelibyście na ich jak na ludzi z krwi i kości, którzy naprawdę żyli, czuli i przeżywali wiele emocjonujących chwil. Tak jak i my codziennie stwaiali czoła wyzwaniom, również kochali i knuli spiski. Jedyne co ich od nas różni, to czasy w jakich żyjemy. Nie chcę Wam tu opowiadać fabuły, bo wolałabym, żeby każdy mógł sam ją poznać i przeżyć te emocje, które mnie towarzyszyły. Anna Szepielak po raz kolejny zabiera swoich czytelników w niesamowitą podróż w czasie i odkrywa przed nami ludzką twarz wielkich tego świata, a przynajmniej Polski, tyle że sprzed ponad 500 lat. To na ich barkach spoczywały decyzje, które miały wpływ na dalsze losy naszego kraju. Ale autorka pokazała nam ich w roli bohaterów pięknej opowieści o rodzinie, w której różnie bywało.  Kologacje, spiski, tęsknoty,  choroby, żale, uniesienia, tajemnice, wielkie smutki i małe radości... no u w końcu miłość- ta radosna, ale też trudna, zabroniona, równie piękna co niemożliwa... To wszytko znajdziecie na kartach powieści @pisarka_annaj.szepielak "Miłość i tron", będącej pierwszą częścią serii o Jagiellonach "Serce w koronie". Ja bardzo dziękuję autorce za ogrom pracy jaki włożyła w tę powieść, bo tak wiele faktów i danych źródłowych musiała zebrać i ubrać we współczesne słowa, że należy jej się za to wielki szacunek. Tak sprytnie potrafiła splatać obecnie znaną nam polszczyznę z archaizmami,  że lektura nie męczy, ale też nie zadręcza faktami i datami. Przez tę powieść  dosłownie się płynie. I jest w niej coś jeszcze, czego się nie spodziewałam. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że tak naprawdę z lekcji historii niewiele mi w głowie zostało. A czytając "Miłość i tron", miałam nieodpartą chęć zajrzeć do źródeł, żeby przypomnieć sobie fakty, te "nieszczęsne" daty i koligacje rodzinne. Książka historyczna wciągnęła mnie jak dobry współczesny serial i nie wiem teraz jak wytrzymam oczekiwanie na dalszy ciąg. Niby mogłabym poszperać w podręczniakch i przypomnieć sobie co dalej w klanie Jagiellonów, ale ja chcę to poznać w takiej formie, w jakiej opowiada Ania. Żałuję bardzo, że ani za moich czasów, ani nawet teraz nie uczy się historii w ten sposób. Brakuje też chyba nauczycieli z taką pasją do pracy, jaką ma Anna Szepielak do opowiadania o dawnych czasach. Gratuluję autorce i czekam na więcej .

„Nie ma jednak nic pewnego na tym świecie”. Przenosimy się w czasie, jest rok 1466, dwór królewski Kazimierza IV Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Rakuszanki. Właśnie został podpisany pokój w Toruniu. Towarzyszymy rodzinie królewskiej w ich codzienności. Ważne wydarzenia, jakie mają miejsce w tamtym okresie, liczne podróże, przez Wawel, Toruń, Niepołomice. Jesteśmy świadkami narodzin kolejnych dzieci pary królewskiej. Przyglądamy się młodości, dorastaniu przyszłego króla Polski - Zygmunta, jego niepewność, nieświadomość tego co go czeka. Jako piąty w kolejce do tronu, przez braci postrzegany był jako zapasowy książę. Jego walka o dziedzictwo, miłość do Katarzyny. Wielowątkowa, złożona, a przy tym bardzo spójna opowieść. Całkowicie przykuła moją uwagę, im bardziej zagłębiałam się w fascynujący świat stworzony przez autorkę, tym trudniej było mi, choć na chwilę ją odłożyć. Pani Anna pisze piękną polszczyzną, język, jakim operuje, jest bardzo bogaty, lekki, przyjemny, stylizowany na staropolski. Autorka oprócz ogromnej wiedzy historycznej – opierała się na faktach historycznych, zapiskach kronikarskich, legendach - posiada też niesamowitą wyobraźnię. Nakreśla nam sytuacje i wydarzenia bardzo realnie i wyraźnie. Okoliczności, warunki, otoczenie, konteksty, myśli i uczucia. Przez co wzbogaca i jednocześnie dodaje niesamowitego uroku i klimatu całości. Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, zdecydowanie są atutem powieści. Wyraziste, barwne, niejednolite, charakterne osobowości, ukazane ich prawdziwe oblicze. Postacie autentyczne i wymyślone przez autorkę, na potrzeby utkania wciągającej fabuły. Ludzie z krwi i kości, ich smutki, radości, uniesienia, tęsknoty, żale, miłość ta piękna i ta zakazana, niemożliwa. Autorka niesamowicie lekko i wyraźnie oddaje ducha tamtych czasów. Życie ludzi na dworze królewskim, panujące zasady, konwenanse, codzienność, zmagania z nieuchronnym losem. Miłość, namiętności, silne więzy rodzinne, rywalizacja między rodzeństwem. Wystane uczty, biesiady, piękne suknie, przepych a obok zdrady, niesprawiedliwość, niepewność, okrucieństwo. Dworskie intrygi, świat polityki, intrygi, knowania, dyplomatyczne gierki, układy, walka o władzę, znaczenie kościoła, głęboka wiara do Boga. Fascynująca, wiarygodna, nietuzinkowa, napisana z rozmachem opowieść. Prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Niesamowite wrażenia i odczucia. Dla mnie rewelacja! Doskonała, przyjemna lekcja historii. Już z niecierpliwością czekam na kontynuację. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

W książce "Miłość i tron" Autorka pokazała życie Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki oraz ich dzieci, pokazując historię ich wielkiej miłości i oddania. Na przykładzie relacji rodzinnych ukazała ponadczasowe ludzkie uczucia, takie jak: przyjaźń, szacunek i braterstwo. Dzięki niebywałej wnikliwości w kreowaniu świata przedstawionego, dbałości o bogactwo szczegółów, drobiazgowości w oddawaniu realiów minionych czasów oraz doskonale wykreowanym postaciom ofiarowała nam - czytelnikom przepięknie napisany kawałek historii, w której na planie pierwszym znalazły się nie tyle wydarzenia historyczne, co ich uczestnicy. Ludzie, ze swoimi radościami, troskami, słabościami; przeżywający trudne chwile i prawdziwe dramaty. W efekcie królowa Elżbieta czy dziedzice Jagiełłowego tronu zyskali bardziej "ludzką" twarz, a ich losy, często z góry przesądzone, śledziłam z wielkim zainteresowaniem. Autorka przybliżyła nam ich życie codzienne, zwyczaje panujące na dworze królewskim, wspaniale pokazała etos rycerski i wartości, które przyświecały rycerzom, takie jak: patriotyzm, honor, wierność Bogu i wyznawanym ideałom czy odwaga. Było to dla mnie niezwykła podróż w czasie, podczas której wiele się dowiedziałam. Zachwycałam się opisami królewskich orszaków, strojów, biesiad; dowiedziałam się, jak wyglądała uroczystość pasowania na rycerza 🗡️. Rozpływałam się nad przepięknym stylem i językiem powieści, który Anna J. Szepielak z taką dbałością i starannością wystylizowała na dawne czasy. Każde słowo i zdanie zostały tu misternie i cudownie utkane, co bez wątpienia podkreśla niebywały kunszt i erudycję Autorki. Pani Aniu, chylę czoła za ogromną pracę, którą włożyłaś w napisanie tej książki. Na każdej jej stronie widać Twoje doskonale przygotowanie merytoryczne, a także długie godziny spędzone na analizowaniu tekstów źródłowych i materiałów, które przyczyniły się do tego, by powstała ta niesamowita powieść. BRAWO 👏! Jeśli jesteście ciekawi historii Jagiellonów, ale bez żmudnych dat czy natłoku faktów historycznych, za to skoncentorwanej na ludzkich marzeniach, uczuciach i poszukiwaniach swojego miejca na ziemi, a przy okazji zwiedzić Wawel, pruski Toruń i krakowskie kamienice - to koniecznie przeczytajcie tę książkę! Polecam Wam ją z całego serca❤️❤️❤️! Gwarantuję, że zatracicie się w niej tak mocno, jak ja!

Miłośnicy powieści historycznych po tej książce z niecierpliwością będą czekać na kontynuacje. A to jest pewne, ponieważ „Miłość i tron” to pierwszy tom epickiej serii o Jagiellonach. Anna J. Szepielak stworzyła historię, która doskonale oddaje ducha tamtych czasów. Pisarski styl, kreacja bohaterów, sprawiają, że w naszej wyobraźni rysują się obrazy z królewskiego dworu. Zatem jeśli kochacie powieści historyczne i uwielbiacie podróżować do przeszłości, to „Miłość i tron” jest właśnie dla Was. Pokochacie tę książkę od pierwszych stron. Dlatego też zasiądźcie na czytelniczym tronie i weźcie w dłonie najnowszą powieść Anny J. Szepielak. Nie ukrywam, że świat, do którego zabrała mnie autorka, zachwycił mnie już od pierwszych chwil. Bohaterowie, których poznałem są jakże barwni, wręcz prawdziwi. Miejsca, w których się znalazłem, zachwycają swym pięknem, tak samo, jak historia, którą Anna J. Szepielak rozpisała na kartach powieści historycznej „Miłość i tron”. Czuć tutaj ogrom pracy autorki, w odwzorowaniu czasów Jagiellonów. Zatem ta powieść nie tylko porywa nas historią, lecz dotyka szczegółowością autorki w ukazaniu prawdziwych wydarzeń tamtych czasów. Historia rozpoczyna się w listopadzie 1466 roku, choć w wir wydarzeń rzuceni jesteśmy od początku roku 1467. Poznajemy historię Zygmunta zwanego Starym oraz Katarzyny. Katarzyna jest młodziutką mieszczką, która wraz ze swoją siostrą mieszka u swojego stryja i jego żony. Pewnego dnia wraz z Małgorzatą wymykają się z domu, aby zobaczyć królewski orszak i królową Elżbietę. To wydarzenie ma ogromne znaczenie na dalsze losy Katarzyny. Wówczas pierwszy raz spotyka księcia Zygmunta. Jak dalej potoczą się ich losy? Jak bardzo zmieni się życie Katarzyny? Jeśli uwielbiacie poznawać historię Polski, to koniecznie sięgnijcie po „Miłość i tron”. Muszę przyznać, że najnowsza powieść Anny J. Szepielak w piękny sposób ukazuje historię naszego kraju. Dzięki tej powieści przeniesiemy się do czasów panowania Jagiellonów i poczujemy klimat tamtych lat. Zdecydowanie polecam Wam lekturę tej książki, równocześnie umieszczam ją na półce NIK – Najlepszych Interesujących Książek. I nie ukrywam, że jestem zainteresowany kolejną powieścią autorki, która swym stylem, kreacją bohaterów zdobyła moje czytelnicze serce. Książka „Miłość i tron” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia

Z twórczością Anny J. Szepielak znam się nie od dziś. 😉 Już jej debiutancka książka pt. "Zamówienie z Francji" skradła moje serce.❤️ Dlatego też z przyjemnością sięgnęłam po najnowszą powieść pisarki pt. "Miłość i tron". 📝☕🌷 Dodam jeszcze, że jest to pierwszy tom epickiej serii o Jagiellonach "Serce w koronie". Aby nie trzymać Was w niepewności, bo jest to jednak książka historyczna, powiem szczerze, że czytało mi się ją doskonale. 🌷 Na pierwszy plan wysuwają się tutaj losy dwojga bohaterów: królewicza Zygmunta, który do historii przeszedł jako król Zygmunt Stary i pięknej pochodzącej z Torunia mieszczki Katarzyny Telniczanki. Spojrzenia tych dwojga po raz pierwszy krzyżują się ze sobą, gdy królewicz wraz ze swoją świtą przybywa do Torunia na uroczystość pasowania na rycerza. Wychowywana przez stryja dziewczyna jest zauroczona młodzieńcem. Z biegiem czasu w głowie Kasi rodzi się, wydawać by się mogło, dojść nierealny plan, aby być jak najbliżej przyszłego króla! Czy ten plan ma szansę powodzenia? Czy królewicz ulegnie urokowi młodziutkiej i niedoświadczonej dziewczyny? O tym musicie przekonać się sami,bo ja nie chciałabym odbierać Wam przyjemności czytania. 💙💙💙 Muszę przyznać, że mało wiedziałam o młodzieńczych latach Zygmunta. Jego towarzyszem zabaw, a potem zaufanym przyjacielem był Krzysztof Szydłowiecki, postać mi szczególnie bliska. Moje miasto Opatów było własnością tego późniejszego kanclerza i jest on pochowany w naszej pochodzącej z XII wieku kolegiacie. Wszystkie postacie zostały przedstawione w powieści bardzo realistycznie. To ludzie z krwi i kości przeżywający swoje wzloty i upadki. Królewicz został nazwany przez swojego brata - króla Olbrachta zapasowym księciem, a więc takim, któremu nic się nie należy! Napełniało to serce Zygmunta smutkiem i rezygnacją. "Do czego jestem tu potrzebny? I komu? Biednych wspierać może każdy...Skoro nie potrzebuje mnie ani królestwo, ani matka czy bracia, po cóż mi żyć?" Na uwagę zasługuje także język powieści. Napisać książkę, w której bohaterowie posługują się archaicznym językiem i żeby był on zrozumiały dla współczesnego czytelnika, to sztuka, która udała się pisarce znakomicie! 🌷🌷🌷 Cóż powiedzieć więcej? Książka mnie po prostu zachwyciła! Serdecznie polecam i gratuluję Autorce! Opinia pochodzi z mojej strony Zapiski przy Kawie.

Młodziutka mieszczka Katarzyna mieszka wraz ze starszą siostrą u swojego stryja i jego okrutnej żony. Dziewczęta nie mają łatwego życia, bo stryjenka robi wszystko by im dokuczyć. Pomimo tego Kasia i Małgorzata wymykają się z domu by na własne oczy zobaczyć orszak królewski i królową Elżbietę. W pewnym momencie spojrzenia Kasi i księcia Zygmunta krzyżują się. To z pozoru niewinne zdarzenie połączy na zawsze dwójkę młodych ludzi pochodzących z pozoru różnych światów. Ślęcząc nad podręcznikami do historii często zastanawiamy się nas sensem nauki o przeszłości. Wielu uważa, że to, co minęło nie ma już znaczenia a postaci historyczne nie mogą nas nic nauczyć, bo nie wiedziały nic o zwykłym życiu. Czasami traktujemy ich jakby nigdy nie byli ludźmi z krwi i kości… Jakby nie mieli swoich zalet i wad… Jakby nie odczuwali emocji… A przecież to nieprawda! Na szczęście powstaje coraz więcej książek, które starają się zmienić takie myślenie. Jedną z nich jest właśnie Miłość i tron. Dzięki książce możemy śledzić sfabularyzowane losy króla Zygmunta zwanego Starym. Poznajmy go jako młodego chłopaka, który kompletnie nie spodziewa się tego, co spotka go w przyszłości. Sięgając po tę lekturę mogliśmy poznać uzmysłowić sobie, że podobnie jak my miał swoje marzenia, plany na przyszłość, problemy i smutki. Nie zawsze był kimś spoglądającym na nas ze stron podręczników z marsową, wszystkowiedzącą miną… Czasy, w których żył były nieco inne, ale w gruncie rzeczy ludzie pragnęli tego samego, co my. Szczęścia. Miłość i tron to barwna saga przybliżająca nam postać jednej z najbardziej znanych postaci z historii Polski i mieszczki, której udało zdobyć się jego serce. To opowieść o (nie)zwykłych marzeniach i namiętnościach kierujących ludzkimi czynami. Przybliża nam obraz średniowiecznego społeczeństwa z jego przywarami i zaletami. Moim zdaniem niniejsza lektura może stać się impulsem do zgłębienia historii. Jak się okazuje wcale nie jest nudna tak nudna jakby mogłoby się wydawać. Polecam tę książkę z całego serca. Autorka w lekki i przyjemny sposób opowiedziała nam niezwykłą historię o związku księcia i dziewczyny z ludu…

Lubicie powieści historyczne? A może niezbyt często po nie sięgacie? Muszę przyznać, że od czasu do czasu lubię przeczytać takie książki. Jest do dobra okazja, by sobie przypomnieć niektóre fakty historyczne. Zwłaszcza, jeśli autor zrobił wcześniej bardzo dobry research. Miłość i tron to interesująco napisana książka, która przeniesie nas w czasy, gdy Jagiellonowie rządzili Rzeczpospolitą. "Późne średniowiecze na polskich ziemiach. Mimo kronikarskich zapisków wiek XV wciąż jest wielce tajemniczy, znacznie bardziej skryty i małomówny niż następne epoki. Ujawnia ważne daty i dziejowe wydarzenia, ale skrywa bogactwo swej codzienności, ludzkie emocje, przeżycia." Dzięki autorce możemy sobie przypomnieć wiele faktów z historii naszego kraju. Mamy tu bardzo dobrze opisanych króla Kazimierza IV Jagiellończyka i jego małżonkę Elżbietę Habsburżankę (zwaną Rakuszanką) oraz ich liczne potomstwo. Nadanie im cech charakteru, ukazanie ich obaw, potrzeb, namiętności sprawia, że stają nam się jeszcze bliżsi, choć minęły już stulecia od czasu, gdy chodzili po tym świecie. W książce opisane są wszystkie dzieci pary królewskiej, jednak w szczególny sposób autorka skupia się na postaci ich piątego syna - Zygmunta I Jagiellończyka zwanego Starym, późniejszego króla Polski, który odegrał ważną rolę w naszych dziejach. Miłość i tron Serce w koronie jest niesamowicie wciągającą powieścią, którą czyta się jednym tchem. Ukazuje nam w sposób przystępny i interesujący sytuację polityczną w naszym państwie i krajach z nami sąsiadującymi. Nie były to łatwe czasy. Liczne intrygi, wojny, walka o władzę, ciągłe podróże i śmierć, która była nieodłącznym towarzyszem ludzi w tamtych czasach i bardzo często zbierała obfite żniwo. Taka była codzienność w XV wieku. Dodatkowo w książce znajdziemy odniesienia do pierwowzorów postaci historycznych wymienionych w powieści oraz drzewo genealogiczne, które pozwoli nam na lepszą orientację wśród potomstwa Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Świetna książka, którą gorąco polecam każdemu. A ja czekam na kolejny tom cyklu Serce w koronie.