Przyjaciele, kochankowie i ta Wielka Straszna Rzecz (okładka  twarda, wyd. 11.2022)

Żeby opisać tę książkę musiałam ja przetrawić i ochłonąć. Bo to nie jest łatwa opowieść, którą czyta się cały czas z uśmiechem na ustach, chwilami się uśmiechamy ale chwilami też płaczemy. Jest napisana bardzo przystępnym do czytania językiem, czyta się szybko, ale już treść jest szczerym opisaniem walki z uzależnieniem, o sukcesach i porażkach, o tym, że wszystko nas czegoś uczy. Opowieść o życiu, które wypełnione jest wielkim brakiem wiary w siebie przeplatana jest typowymi dla autora żartami, a wszystko to razem tworzy niesamowitą autobiografie. O serialu jak najbardziej opowiada, jest cały czas jakby tle, natomiast dla tych, którzy liczą, że będzie on głównym tematem to tak nie jest. Ja mało książek zostawiam, większość przekazuje dalej, nie czuje potrzeby posiadania wielkiej biblioteczki, zrozumiałam, że im mniej mam tym lepiej się czuje, ale to jedna z książek, które zostaną, ta książka pozwoliła mi zrozumieć o uzależnieniach więcej niż nie jeden dokument, podziwiam za odwagę, szczerość, i za walkę, którą każdego dnia podejmuje autor i ludzie, którzy prowadzą podobne walki w życiu. Jedna z najlepszych autobiografii jakie trafiły w moje ręce.

Chandler Bing to postać, którą jak pisze w książce Matthew Perry był. Nie wcielał się w Chandlera, tylko nim był. I właśnie ta autobiografia to niesamowita i inteligencja narracja w stylu Chandlera z błyskotliwymi komentarzami i ripostami. W bardzo zabawny sposób opisuje wcale niezabawne uzależnienia. Czyta się jednym tchem, a po jej przeczytaniu zupełnie inaczej spojrzycie na Mattiego, aktora z Kanady, który od zawsze chciał zwrócić na siebie uwagę swojej Matki i ciągle żył z przekonaniem, że nie jest wystarczająco dobry.

Moja opinia z lubimyczytać.pl Jako przyszły instruktor terapii i uzależnień, muszę to powiedzieć jednym tchem: absolutnie genialna! Nie czytając można podejrzewać, że to kolejna książeczka jakieś gwiazdy z Hollywood, która próbuje zasłynąć, jako pisarz. Zdecydowanie, nie. Nie Matthew. Pokochaliśmy go za rolę Chandlera, a nie wszyscy wiedzieli, z jakimi demonami walczył każdego dnia, jak bardzo cierpiał. Historia, którą śmiało podzielił się z całym światem jest pełna wzlotów i upadków, ale ostatecznie zakończone sukcesem. Jest bogaty, znany, ale nie czyniło go to szczęśliwym. Prywatnie powiem, że pan Perry jest mi całkiem bliski, czytając czuję, że byłby dobrym przyjacielem. Nie wiem, czym jest uzależnienie, ale pod pewnymi względami jesteśmy do siebie podobni. Nie mogę też pominąć faktu, jakże to jest piękne, że na planie serialu spotkała się szóstka nieznanych sobie ludzi. Grali przyjaciół i zostali nimi także w rzeczywistości. Myślę, że gdyby nie Ci przyjaciele, gdyby nie ich wsparcie. Nie byłoby już z nami Chandlera Binga… ,,Zamykam oczy i czuję ogromną wdzięczność za wszystko, czego się w życiu nauczyłem. Za blizny na brzuchu. Które są dowodem, że przeżyłem życie warte tego, by o nie walczyć. Byłem wdzięczny, że mogłem pomagać bliźnim w trudnych czasach. To był zaiste wielki dar”. Jestem zdania, że blizny to samo życie, nie ważne, jakie głupoty robiliśmy w życiu, zawsze jest czas to naprawić, coś zmienić. Żyjemy, ranimy się, rany się goją, pozostają blizny. Taka kolej rzeczy. Najważniejsze działać, a nie trwonić czas na nic nierobieniu. Matty dziś z bliznami, ma tę odwagę iść dalej, troszczyć się o innych ludzi. No i codziennie budzić się rano z nadzieją, że jeszcze świat ma coś dla niego w zanadrzu, coś dobrego. ,,Życie toczy się dalej. Każdy dzień to nowe możliwości, szansa na zachwyt i nadzieję, i pracę, i pójście do przodu”. Bardzo optymistyczne słowa autora. Jestem zdania, że Matty mógłby być jak nie sponsorem, to nawet terapeutą dla tych, którzy walczą z nałogiem, tak jak on kiedyś. Szacunek za rzucenie używek, za powrót do „normalsów”. Ja sam jestem normalsem, i jestem z tego dumny! ,,Wokół siebie mam niesamowitą grupę wsparcia, ci ludzie ratują mnie każdego dnia, bo naprawdę zaznałem piekła. Piekło ma konkretne i wyraźne kontury, nie chcę być jego częścią. Mam wreszcie odwagę stawić mu czoło. Kim się stanę? Ktokolwiek to będzie, wezmę tę postać na siebie, jako człowiek, który wreszcie rozsmakował się w życiu. Walczę z tym smakiem, i to ostro. Ale przyznanie się do porażki było w ostatecznym rozrachunku wygraną. Uzależnienie, ta Wielka Straszna Rzecz, jest zbyt potężne, by ktokolwiek mógł je pokonać w pojedynkę. Ale wespół w zespół, dzień za dniem, możemy je pognębić. Jedyna słuszność, jaką miałem, to, że nigdy się nie poddałem”. Kwintesencja istoty leczenia uzależnień, człowiek, który jest zupełnie sam, nie da rady rzucić picia, narkotyków. Musi mieć wsparcie, albo współuzależnionych albo towarzyszy, którzy również dzielą jego niedolę, a chcą wyjść na prostą! Jakże bardzo bym chciał, aby wszyscy uzależnieni mieli takie wsparcie jak Matty. Wtedy świat mógłby stać się naprawdę dobrym miejscem! Najgorsze, kiedy osoba uzależniona nie widzi problemu, i odrzuca pomoc, jaką mu zaoferowano, znam to z autopsji. No, ale nikogo do zdrowienia nie zmusisz. ,,Któregoś dnia być może także ty zostaniesz powołany, powołana, żeby zrobić coś ważnego. Bądź, więc gotów, bądź gotowa”. Dobra puenta. Fakt, że jest się niepijącym alkoholikiem, byłym narkomanem nie pozbawia nikogo człowieczeństwa, nadal jest się człowiekiem, zabłądzili, ale wyszli na prostą. Wrócili silniejsi, niczym Batman w ,,Mrocznym rycerzu”, który powstał. Teraz będąc silniejszymi, po tym ciągu doświadczeń, które przeżyli na własnej skórze, mogą przysłużyć się światu. Troszcząc się o niego, dając z siebie wszystko, co najlepsze. Tutaj nie będę pisał czy polecam, czy nie? Dla mnie książka była absolutnie genialna. Cieszę się, że Matty pokonał nałóg, szkoda, że nie miała takiej siły inna gwiazda, również z branży, czyli mistrz Robin Williams. Finalnie powtórzę raz jeszcze. Żywię nadzieję, że historia Matthewa Perry-ego zainspiruje uzależnionych do zmiany, do wielkiej zmiany swojego życia na lepsze, czyli bez nałogów.

Miałam zacząć to na wiele różnych sposób, ale chyba najlepiej będzie jak zaczne od tego, że gdy zamknęłam autobiografie Mathew Perry’ego po prostu się popłakałam… Człowiek, który dla mnie był najzabawniejszą osobą na świecie okazał się jednocześnie najsmutniejszą… Od momentu jak gdzieś w lutym gruchnęła wiadomość że Mathew pisze biografie wiedziałam, że to jedna z nielicznych które przeczytam. Chociaż nie przepadam za tą formą to wiedziałam, że tu mogę się naprawdę dużo dowiedzieć. Już po obejrzeniu Friends Reunion (a propo kto z Was też oglądał?) miałam troche mieszane uczucia odnośnie losów i faktycznej przyjaźni tytułowej szóstki. Od lat też mówiono o problemach jakie Perry miał w trakcie kręcenia serialu (uzależnienie od różnych substancji spowodowało, że nie pamiętał w ogóle jak nagrywał te sezony). Ów odcinek specjalny pokazał, że z Mathew nie jest najlepiej - widać że odstawał całkowicie od pozostałej piątki, był przygaszony i nieobecny. Miałam nadzieję, że jego biografia mi wszystko wyjaśni. Sięgając po nią spodziewałam się rozliczenia z „Przyjaciółmi” - krążyło już sporo historii, że w książce Mathew mówi prawdę jak było podczas kręcenia. Jednak mój ukochany serial jest tu obecny we wspomnieniach i to niezbyt częstych. Jeśli liczyliście na rozprawkę z „Przyjaciółmi” to jej nie było, aczkolwiek padło jedno mocne zdanie… Historia Mathew to bardzo gorzka i smutna historia człowieka, którego większą część życia stanowiły nałogi i walka z nimi. Lata terapi a następne lata odwyków w końcu mam nadzieję definitywnie mu pomogły, chociaż o ile sie nie mylę alkoholikiem pozostaje się już do końca. Dość łatwo sam przyznaje z czego tak naprawdę brały się jego problemy i dlaczego zaczął w ogóle popadać w nałóg. Ja po przeczytaniu tej historii prędko nie będę chciała obejrzeć mojego ulubionego dotychczas serialu, a jak już to nastąpi to na pewno będą o wiele rozważniej go oglądać.

Zakupiłam zaraz po premierze, teraz będzie pamiątką dla fanów wspaniałego aktora i człowieka. Kochamy Cię Matty 🥺💔🖤

Dobrze jest wiedzieć o kulisach. Dobrze się czyta. Szkoda że już odszedł... pozycja obowiązkowa dla fanów Przyjaciół

Czyta się szybko, aczkolwiek ciężko. Nie zdawałam sobie sprawy z czym się mierzył Matthew przez tyle lat.

Książka dająca dużo do myślenia… Autor wydaje się bardzo szczerze rozliczać ze swoją przeszłością i swoimi porażkami, opowiada nam o swoich emocjach i nałogach. Smutne historie przeplata specyficznym humorem co sprawia ze książka jest bardzo wciągająca i szybko się ją czyta. Zdecydowanie polecam!

Wychowałam się na Przyjaciołach. Ten serial jest ze mną przez 2/3 życia. Znam go na pamięć i mam do niego ogromny sentyment. Po przeczytaniu tej książki oglądanie Przyjaciół już nigdy nie będzie takie samo. To tak smutne i niestety częste, że Ci najzabawniejsi pod przykrywką genialnych żartów skrywają wewnętrzne demony. Robin Williams, Jim Carey, Matthew Perry. Autobiografia serialowego Chandlera to świetnie napisana i do szpiku kości szczera opowieść o wieloletniej batalii ze sobą samym i o siebie samego. Bywa strasznie, ale bywa też śmiesznie (wiadomo). Najbardziej przybiła mnie samotność Matthew, którą czułam prawie na każdej stronie książki. Bardzo to wszystko niesprawiedliwe i daje poczucie, że sława, ogromne pieniądze to niewiele znaczący pył, jeśli zmagasz się z takim demonem, jak uzależnienie. Jestem mu wdzięczna za tą książkę i życzę mu szczęścia.

Historia o tym jak można mieć wszystko i jednocześnie nie mieć nic...przejmująca i wzruszająca historia, nie tylko dla fanów *"Friends". Serdecznie polecam.