Po prostu Anne (okładka  miękka, wyd. 06.2024)

Chyba każdy zna Anię Shirley z Zielonego Wzgórza, prawda? Przynajmniej Millenialsi znają 😅 Tym razem został nam przedstawiony obraz Ani, jako dziewczyny żyjącej w XXI wieku. Inne czasy, inne problemy i decyzję do podjęcia. Niestety ale nie spodobała mi się ta książka. Oryginał jest mi bardzo dobrze znany i uwielbiam go. Jednak autorki książki, o której dziś chcę wam opowiedzieć troszkę przesadziły. Postacie dobrze mi znane zostały tak diametralnie zmienione, że nie byłam w stanie prawie ich rozpoznać. Do tego wplatanie LGBTQ+ do fabuły, a właściwie robienie z niego głównego wątku... Nie zrozumcie mnie źle, cieszę się, że osoby o innej orientacji i stylu bycia mają teraz książki nawiązujące do nich ale absolutnie nie powinno się zmieniać klasyków pod tym właśnie kątem. Szczerze mówiąc jestem zawiedziona. Ania Shirley jako lesbijka? Moje serce nie może tego znieść. To jest zupełnie absurdalne według mnie. Za chwilę historię Romea i Julii ktoś zmieni w ten sam sposób... Nie odpowiada mi to niestety. Klasyk powinien zostać klasykiem. Gdyby ta historia została napisana jako zupełnie odrębna i nijak nie związana z żadną istniejącą już serią to odbiór byłby pewnie zupełnie inny. Akcja nie do końca dynamiczna, ciągłe skupienie na wątku miłosnym sprawiało, że reszta się gdzieś gubiła, a przecież byli też inni bohaterowie i inne wątki. Romanse z byle kim, imprezy... Ja rozumiem, że to miało opisać XXI wiek ale chyba troszkę za daleko wszystko poszło. Zniszczyło mi obraz, który stworzyła Lucy Maud Montgomery. Myślę, że autorki spodziewały się tego, że ich książka będzie porównywana do oryginały i zdawały sobie sprawę z ewentualnego hejtu. Ilość opisów scen erotycznych mnie chyba pokonała. Niestety ale może osoby, które nie znają oryginału będą zadowolone z tej historii. Dla mnie wyszło gorzej niż źle.

Moim głównym zarzutem jest brak ograniczenia wiekowego. W książce pojawiają się fanfiki z hasztagiem #smut, używki, oraz relacje ze zbliżeniami. A bohaterowie mają po 19 lat (i więcej), choć postaciom na okładce dałabym może 15. Nie wiem, czego się spodziewacie, ale mogę Was zapewnić, że nie tego, co dostaniecie. Książka jest tak naprawdę zmiksowaną wersją trzech pierwszych części „Ani”, chociaż poza bohaterami i nazwami miejsc niemal nic więcej nie jest takie jak w oryginale. Owszem, Anne i Gilbert mają coś na kształt #rivalstolovers, ale to wcale nie znaczy, że Anne i Diany nie łączy coś więcej niż przyjaźń. Głównymi postaciami jest tutaj okładkowa trójka i jako drugi plan pojawiają się także Josie, Ruby, Roy Gardner i Fred Wright, natomiast Mattew i Marila mają ledwie po kilka kwestii, nad czym ubolewam. Zatem skupiamy się na relacjach: przyjaźni, miłości, koleżeństwa – to akurat plus. Zielone Wzgórze jest uroczą kawiarnią (uwielbiam ten pomysł), a Anne zapaloną twórczynią fanfików, w których rywalizuje oczywiście z Gilem. I ma to jakiś klimat, przyznaję, że czytało mi się przyjemnie, choć to tak szalenie odbiega od kanonu. Jest to luźna opowiastka, w której jednak brakuje nieco głębi. Sama historia jest w porządku, jednak nie unikając porównania do oryginału, mam wrażenie, że postać Anne ma za mało refleksji jak na narratorkę pierwszoosobową, i jest zbyt infantylna jak na swoje 19 lat. Za to Diana – bardzo mi się podobała. Nie wiem, czy polecam fanom pierwotnej serii – zależy, jak wiele zmian jesteście w stanie zaakceptować.

Najgorsza ksiazka, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Wszyszcy, dosłownie WSZYSCY, są LGBT. Jedna osoba jest hetero. No help. Styl pisania tragiczny. Nie sądziłam, że da się aż tak zepsuć klasyka. Jeśli jesteście fanami ,,Ani z zielonego wzgórza" I jej vibe'u, nie sięgajcie po tę książkę

Wielu z Was na pewno kojarzy Anię z Zielonego Wzgórza, połowa nieco starszych czytelników zapewne miała do czynienia z książką i na pewno losy tej rudowłosej dziewczyny nie jest im obca. Jak potoczyłaby się jednak historia Ani, gdyby urodziła się w XXI wieku? Dwie autorki, Iria G. Parente i Selene M. Pascual, postanowiły napisać reteling tej bardzo dobrze znanej powieści i w moim odczuciu wyszło naprawdę ciekawie. Anne Shirley marzy o tym, aby zostać pisarką. Na ten moment jednak szlifuje swoje umiejętności, tworząc pod pseudonimem, jako Lady Cordelia, fanfiki o bohaterach ulubionego serialu. Jej tożsamość pozostaje sekretem, tajemnicę zna jedynie jej przyjaciółka, Diana. Sprawa jednak się nieco komplikuje, kiedy Anne rozpoczyna naukę na uniwersytecie, a na jej zajęciach pojawia się Blythe – również autor fanfików, którego opowieści plasują się wymiennie na szczycie najchętniej czytanych z historiami Diany. Czy można zaprzyjaźnić się z „wrogiem”? I co się stanie, jeśli Blythe będzie próbował odkryć tożsamość Lady Cordelii? Zostajemy wrzuceni w świat Anne, która zaczyna naukę na uniwersytecie, czasami pomaga w kawiarni Zielone Wzgórze, a do tego próbuje odkryć, kim tak naprawdę jest, czego oczekuje od życia i gdzie poszukiwać szczęścia. To tak naprawdę historia o młodych ludziach, którzy jeszcze nie do końca stali się dorosłymi, którzy nadal mają prawo robić głupstwa, eksperymentować i odnajdywać szczęście w drobnych fragmentach życia. Bawiłam się na tej historii naprawdę świetnie. Jest lekko napisana, płynnie się przez nią brnie i potrafi dostarczyć naprawdę sporo emocji. Tytułowa Anne zdobyła moją sympatię i chociaż czasami nie zgadzałam się z jej wyborami, trzymałam kciuki za jej odwagę do podjęcia rozmowy, do zmierzenia się z własnymi uczuciami i do mówienia głośno o swoich pragnieniach. Bardzo spodobał mi się motyw tworzenia przez głównych bohaterów fanfików, małej rywalizacji, jaka się pojawiła między nimi, ale przede wszystkim podobał mi się fakt, jak te niepozorne opowieści dwójki młodych ludzi, zjednała sobie paczkę znajomych, którzy tworzyli wybuchową mieszankę. Nie jestem fanką trójkątów miłosny, który akurat w tej historii się pojawia, niemniej ten wątek jest tutaj wpleciony w naprawdę subtelny, dobry sposób. Mając na uwadze, że nasi bohaterowie to młodzi ludzie ciągle poszukujący własnej tożsamości i próbujących zrozumieć swoje uczucia, muszę przyznać, że wypada to całkiem nieźle. „Po prostu Anne” to opowieść o odnajdywaniu siebie, o próbie zrozumienia swoich uczuć i pragnień, o stawianiu siebie na pierwszym miejscu. Jest historią, która pokazuje, jak trudno poradzić sobie z brakiem wsparcia i zrozumienia, w obliczu czego niełatwo walczyć o swoje marzenia. Jednocześnie też jest to opowieść o przyjaźni, o pierwszych miłościach i uczeniu się na własnych błędach i małych potknięciach. Widziałam już przewijające się głosy, że właściwie poza tłem i bohaterami, „Po prostu Anne” niewiele ma wspólnego z pierwowzorem. I ja oczywiście się z tym zgadzam, ale absolutnie nie uznaję tego za wadę tej opowieści. W końcu retelling to opowiedzenie jakiejś historii na nowo – i tutaj właśnie tak to wygląda. Myślę, że autorki poradziły sobie z tym naprawdę nieźle i stworzyły przyjemną, lekką, ale niepozbawioną poważnych i ważnych tematów opowieść. „Po prostu Anne” będzie dobrą opowieścią dla młodszych i tych starszych czytelników, dla tych, którzy uwielbiają „Anię z Zielonego Wzgórza”, ale i tych, którzy w ogólnie nie znają tej historii. To po prostu dobra historia, w której warto skupić się na aspektach dorastania i odnajdywania siebie. Ja mogę ją naprawdę gorąco polecić.

TYTUŁ: Po prostu Anne AUTOR: Iria G. Parente, Selene M. Pascual WYDAWNICTWO: Wydawnictwo WAB OCENA: 4/5 [Współpraca recenzencka z WYDAWNICTWEM WAB] Znacie książkę "Ania z Zielonego Wzgórza", prawda? Nie muszę przedstawiać wam tej historii, mam nadzieję, bo bym mogła rozpisać się na ten temat na kilka stron A4. Wyobraźcie sobie, że bohaterowie z oryginalnej wersji, rodzą się w XXI wieku. Anne zostaje adoptowana przez rodzeństwo, a raczej przez kobietę - Marille, która chciała chłopca, lecz przez pomyłkę on został wysłany do innej rodziny (co dla mnie było ciut dziwne, że w takich czasach, można pozwolić na taką pomyłkę.) Nasza główna bohaterka jest biseksualną, młodą kobietą, która tworzy fanfiki do swojego ulubionego serialu - "Rycerz z lustra". Opowieść jest o dwóch kobietach osadzona w czasach panowania Artura Pendragona - na pewno znacie legendy na jego temat. Historia ta zdobyła bardzo duże zainteresowanie w internecie, gdyż zdobyła kilkaset tysięcy wyświetleń i w tym momencie wkracza Gilbert Blythe, który jest transpłciowym studentem medycyny, który w wolnym czasie również pisze fanfik, który rywalizuje z opowieścią Anne. I dziwnym trafem zaczynają chodzić razem na zajęcia z twórczego pisania. Dwoje młodych pisarzy, którzy kochają to co robią? Chyba każdy lubi taki motyw. Zacznę od Anne; moim zdaniem była bardzo zazdrosną, chodzącą z głową w chmurach osobą. Choć ta zazdrość sięgała tylko Gilberta i jego sukcesu w pisaniu. Ich platformę można, by porównać do naszego wattpada. Wszystko traktowała jako rywalizację. Ciągle miała wrażenie, że chłopak z nią pogrywa, wyśmiewa, choć on od samego początku okazywał jej zainteresowanie, próbując starać się o jej względy. Był taki słodki we wszystkim co robił, i tak jak mówił o nim Roy: to taki dobry chłopak, który zawsze wie co powiedzieć. Wyczekiwałam każdej interakcji Gilberta i Anne, są oni jednym z moich ulubionych par literackich. Co za tym idzie trudno, by było mi przyjąć do świadomości, że nie byliby razem. Dosłownie przez książki powtarzałam sobie w głowie "ona musi być z Gilbetem." Takie miałam zdanie, dopóki nie zrozumiałam, w którą stronę to idzie. I nagle zrozumiałam, że w sumie to mi się podoba i im kibicuję! Diana. Muszę przyznać, że byłam sceptycznie nastawiona do jej relacji z Anne, bo czułam w jakim kierunku to idzie, ALE jak mnie tutaj nasza czarnowłosa dziewczyna zaskoczyła! Oczywiście dość wcześnie widać, że jest homoseksualna. Chodź dziwi mnie fakt, że tak długo to ukrywała, naprawdę świetnie się z tym kryła. Zaskoczyła mnie swoim zachowaniem. Tak, była zakochana w swojej najlepszej przyjaciółce, ale nie oczekiwała od niej więcej niż Anne mogła jej dać. Ona sama sugerowała, by Anne spróbowała z Gilbetem, jeśli tego chce, bo coś czuje do niego. Nie ograniczała jej, wspierała w każdej podejmowanej decyzji. Nie wymagała, by rudowłosa wybierała pomiędzy nią i chłopakiem. Powieść nie jest tylko retellingiem "Ani z Zielonego Wzgórza", jest to opowieść o przyjaźni, pierwszych miłościach, pierwszych razach. Mamy tutaj pełno akceptacji, ciepła czy takie bezpieczeństwa psychicznego. Myślę, że niejedna osoba mogłaby się wiele nauczyć z tej oto książki. Zdaję sobie sprawę, że taka wersja Ani w Polsce, jest mocno kontrowersyjna. Niestety nasz kraj nadal jest dość mocno zacofany jeśli chodzi o akceptację. Zawsze znajdą się osoby, którym to będzie przeszkadzać. Ale nawet taka niepozorna książka, może być cegiełką do większej akceptacji. Zapraszam do świata pełnego miłości do pisania i ciasta marchewkowego.

Mega mi się podobało 🤩 Historia Ani z Zielonego Wzgórza osadzona we współczesności i nareszcie nie mamy tej samej historii powtórzonej 1:1, tylko jest to totalny powiew świeżości. Super i szybko się czyta, bo po prostu nie da się od niej oderwać <3

PO PROSTU ANNE to uwspółcześniona wersja Ani z Zielonego Wzgórza, która wzbudziła wiele kontrowersji w książkowym świecie. Nieco bałam się, jak odbiorę tę historię i będąc już po lekturze, rozumiem rozżalone głosy, ale też i dostrzegam parę elementów, które były niezłe. Sam pomysł na stworzenie kawiarni Zielone Wzgórze i zrobienie z Anne autorki fanfików był naprawdę fajny i mógł się obronić. Było też wiele scen, które nawiązywały do tych z pierwowzoru i czułam, jakby były ukłonem w stronę L.M.Montgomery. Między innymi rywalizacja z Gilbertem, wspomnienie malowania włosów, przeboje z używkami. W takich momentach na moich ustach pojawiał się uśmiech. W samej Anne też było coś z dramatyzmu i poetyckości pierwotnej postaci. Co więc poszło nie tak? Moim zdaniem, odarto tę historię z niewinności i uroku, jaki miała jej pierwsza wersja. Nie chcę jakoś szczególnie spoilerować, ale czułam tu mocne wpływy Szkoły dla elity i trochę zbyt mocno autorki forsowały przyzwolenie dla poliamorii, co wzbudzało mój sprzeciw. Zmiana orientacji niemal wszystkich bohaterów też była zbyt dużą ingerencją w historię. Nie podobał mi się również kierunek, jaki obrały fanfiki pisane przez Anne i Gilberta - raczej nie tak wyobrażałabym sobie twórcze zapędy tej dwójki.Podsumowując, piękne ilustracje w środku, ciekawy pomysł na odświeżenie kultowej historii, ale wykonanie i to, czemu hołduje ta książka, sprawia że nie jestem w stanie jej polecić i obawiam się, jak wpłynie ona na młodych ludzi. Niestety, ale zawiodłam się. Amanda.Says

Współpraca reklamowa @wydawnictwo_wab ,,Po prostu Anne” to współczesna wersja klasycznej opowieści o Ani z Zielonego Wzgórza, przenosząca znaną bohaterkę do XXI wieku. Anne Shirley, marząca o karierze pisarskiej, zdobywa popularność w internecie jako Lady Cordelia. Na uniwersytecie Anne spotyka Gilberta, który szybko zdobywa większą popularność niż ona. Umieszczenie Ani w dzisiejszych czasach, z jej pasją do pisania fanfików było świetnym pomysłem jednak nie wszystkie elementy w tej książce były wykorzystywane w pozytywny sposób. Niestety, fabuła była dla mnie mało angażująca. Postacie wydały mi się strasznie płytkie, a ich relacje sztuczne i wymuszone. Trójkąt miłosny między Anne, Dianą i Gilbertem po prostu nie trafił do mnie. ,,Po prostu Anne” to książka, która próbuje połączyć klasyczną historię nowoczesnymi realiami, ale nie do końca jej się to udaje. Jestem wielką fanką Ani z Zielonego Wzgórza i być może dlatego ta wersja była dla mnie rozczarowująca. Naprawdę liczyłam że ten tytuł przypadnie mi do gustu jednak ogromnie się zawiodłam się na tej książce.

Wspaniała książka! Bardzo mi się podobało przeniesienie bohaterów z kultowej serii Ani z Zielonego Wzgórza do obecnych czasów. Stała się moją nową komfort książką, polecam każdemu

Znacie Anię z Zielonego Wzgórza Lucy Maud Montgomery? Był taki czas, że uwielbiałam czytać książki o zwariowanej Ani Shirley, ale lubiłam też oglądać seriale i filmy o niej. Dlatego jak tylko zobaczyłam, że Wydawnictwo Wab, Neonywab, ma w planach wydać uwspółcześnioną Anię, to długo zastanawiałam się, czy chcę takie coś przeczytać. W końcu klasyczna historia Ani jest dla wszystkich, dla dzieci, młodzieży i dla dorosłych, a ta nowa wersja wydawała się idealna dla mojej córki, ponieważ próbuję ją namówić na powrót do czytania. “Po prostu Anne” autorstwa Iria G. Parente i Selene M. Pascual to współczesna historia oparta na tej znanej i lubianej powieści Lucy Maud Montgomery, autorkom dość dobrze udało się odzwierciedlić charakter oryginalnych bohaterów. Do tego przemyciły w fabule różne smaczki wprost z oryginalnej Ani. Książka jest określana jako fanfik, czyli opowieść fanowska na podstawie jakiegoś dzieła, w tym wypadku Ani z Zielonego Wzgórza, jednak ostatecznie uważam, że ten fanfik powinien zostać fanfikiem, najlepiej na jakiejś platformie do tego przeznaczonej. Jednak to tylko moje zdanie. Anne Shirley zawsze chciała zostać pisarką, jednak mało kto wie, że jej marzenie w jakimś stopniu już się spełniło. Anne pod pseudonimem Lady Cordelia pisze fanfiki o swoim ulubionym serialu. Anne również rozpoczyna studia, na których spotyka Gilberta Blythe, który tak jak ona, pisze fanfiki o tym samym serialu. Blythe to miły i czarujący młody człowiek, który wydaje się zafascynowany Anne. Anne za to wydaje się zagubiona i zdezorientowana, ponieważ na pierwszej imprezie studenckiej, przez przypadek zostaje zamknięta ze swoją najlepszą przyjaciółką w pokoju, w którym dochodzi do zaskakujących rzeczy. Anne ma wiele do przemyślenia, czy Diana jej się podoba, czy jednak to Gil bardziej przemawia do jej serca, czy Lady Cordeli uda się utrzymać na piedestale, w kategorii najlepszego fanfika, a może jednak Blythe jest lepszy od niej. Spotkaliście się z książką, która była reklamowana jako współczesna historia znanej książki? Nie powiem, skusiłam się właśnie dzięki tej reklamie, kochając Anię wiele lat temu, byłam ogromnie ciekawa, jak można przekształcić tę historię na nasze czasy. Jednak będąc po lekturze, wydaje mi się, że nie był to zbyt dobry pomysł, nie powinno się niektórych historii ruszać. Nigdy nie robiłam większych notatek podczas czytania, chyba że nie chciałam, by coś mi umknęło, jednak przy “Po prostu Anne” musiałam sobie napisać, co dokładnie mi się nie podoba. Współczesność, tak szeroko reklamowana, nie pasowała mi do Anne, skrzętnie odwzorowany charakter nie pasował do współczesności, autorki mogły albo wybrać mniej współczesny świat, albo dodać coś nowego do charakterów niektórych bohaterów. Wydaje mi się, że autorki skupiły się tylko na młodszych odbiorcach, całkowicie zapominając o starszych, wiernych fanach Ani. Może to być zaplanowane działanie, jednak czytając inne recenzje tej książki, widzę, że dużo starszych fanów klasycznej wersji, jest rozczarowanych tą historią. Ta historia stawia duży nacisk na Queerową reprezentację bohaterów. Co odzwierciedla obecne czasy, to udało się autorką idealnie odwzorować, oczywiście nie wrzucając wszystkich młodych ludzi do jednego worka. Może trochę stereotypowo do tego podeszły, nastoletni ludzi, dopiero spuszczenie z przysłowiowej smyczy, pierwsze spotkania z narkotykami i alkoholem, poszukiwanie swojej drogi i odkrywanie własnego “ja”. Anne trochę mnie irytowała, Ania była dramatyczna, roztrzepana i tylko niekiedy potrafiła zirytować swoim zachowaniem, za to Anne mając podobne cechy charakteru, wydaje się postacią o wiele bardziej irytującą. Do przedstawionego czasu, nie pasuje mi jej charakter i zachowanie. Nie chce całkiem skreślić tej historii, czytało mi się ją dość przyjemni i naprawdę szybko. Wstawki z fanfików Gilberta i Anne były bardzo ciekawe, wiadomości w książce były również w bardzo miły dla oka sposób pokazane. Mamy też tu kilka grafik, które są obłędnie piękne, niby prosta kreska, a jakże przyjemna. Decyzję o sięgnięciu po tę książkę pozostawiam wam, sama nie wiem, czy żałuję, jednak nie była to najlepsza lektura, jak już to mocno średnia. Dziękuje bardzo wydawnictwu WAB za możliwość poznania tej historii.