Przeciwieństwa się przyciągają (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Polecam

Z bólem muszę to przyznać, ale na Przeciwieństwach dosyć bardzo się zawiodłam. Niestety ciężko jest mi znaleźć choć kilka pozytywów, ponieważ moim zdaniem ta książka była niedopracowana, a momentami nawet krzywdząca. Jest to mój pierwszy od dawna DNF. Po prostu czułam, że jeśli będę kontynuować czytanie tej powieści, to zaraz złapie mnie zastój. To, co najbardziej mnie do niej zraziło to sposób, w jaki została ukazana trauma bohaterki. Już na początku książki dowiadujemy się, że Larissa boi się dotyku, co jest kilkukrotnie podkreślane. Później dziewczyna poznaje chłopaka, który powiedzmy sobie szczerze, nie wywołuje dobrego pierwszego wrażenia i praktycznie z dnia na dzień jej trauma odchodzi w zapomnienie, a dotyk Alana jest „przerażający i fascynujący jednocześnie”. Niestety, ale trauma u człowieka tak nie działa. Pozbycie się głęboko zakorzenionego strachu często wymaga tygodni, miesięcy, a nawet lat terapii! Trauma nie znika z dnia na dzień tylko dlatego, że za tym czego się boimy stoi ktoś, kto się nam podoba. Owszem, to może być pomocne, ale wydaje mi się, że nawet wtedy pozbycie się strachu trwa nieco dłuższy czas, niż raptem kilka dni. Alan wykreowany został na postać, która próbowała zaskarbić sobie zaufanie Larissy rzucając niesmacznymi żartami, pełnymi podtekstów. Taki obraz niesamowicie gryzł mi się z opisem psychiki głównej bohaterki, która jak już wspomniałam, bała się dotyku. W prawdziwym świecie taka sytuacja po prostu nie miałaby miejsca, ich relacja raczej nie posuwałaby się do przodu, a stworzenie jej w książce jedynie mnie zniesmaczyło. Kolejna kwestia, która niestety w mojej opinii zadziałała na niekorzyść tej książki to niesamowita infantylność bohaterów. Larissa obraca się w towarzystwie studenckim, gdzie już pierwszego dnia zostaje wyśmiana za to… że się jąka. Szczerze, jestem w stanie sobie wyobrazić taką sytuację, pod warunkiem, że dzieje się ona w podstawówce. Na podobnej zasadzie została opisana relacja Larissy z Kaylą - dziewczyną poznaną na uniwersytecie. Ich przyjaźń nie rozwijała się z czasem, tak jak wygląda to w normalnym świecie, ona po prostu się pojawiła. Nagle. Sama postać Kayli w mojej opinii była zbyt dziecinna i nieodpowiedzialna (chociażby w momencie, gdy na imprezie zgubiła kluczyki do samochodu i absolutnie się tym nie przejęła). Opisy w tej książce bywały albo zbyt szczegółowe, albo za mało szczegółowe. Pojawiało się dużo zwrotów w stylu „po 10 minutach”, „po 25 minutach” co z punktu widzenia fabuły jest kompletnie bezużyteczne. Natomiast opisy np. imprezy były dla mnie niewystarczające. Często opierały się tylko na tym, że główna bohaterka przyszła na domówkę, ktoś ją skrzyczał, pomyliła pokój i poszła do domu. Opis momentu, który w realnym świecie powinien trwać przynajmniej godzinę, w tej książce zamknął się w trzech, max czterech stronach. Po prostu nie byłam w stanie pogodzić się z opisem stosunku Larissy do Alana. Nie podobało mi się to, że on początkowo ją krzywdził, wywoływał w niej strach, a dziewczyna lgnęła do niego jak ćma do światła. Moim zdaniem taki opis jest krzywdzący i umniejsza strach osób, które naprawdę mierzą się z traumami. A taki zabieg nigdy nie powinien znaleźć się ani w książce, ani w jakimkolwiek innym tekście kultury. Na koniec chcę Was tylko poprosić, abyście pamiętali, że Wasze zdanie, uczucia, czy strach są ważne, a jeżeli mierzycie się z traumą, bądź też z innymi problemami, nie bójcie się prosić o pomoc.

Recenzja Patronacka Współpraca barterowa @wydawnictworomantyczne „ To on. Diabeł w ciele anioła. Uratował mnie. ” Uwielbiam świat jaki stworzyła Patrycja, który jest zarazem piękny oraz pełen bólu. Historia jest napisana genialnie, a jej fabuła jest bardzo, ale to bardzo przemyślana oraz dopracowana pod każdym względem. Wszystko dzieje się po coś. Zdecydowanie nie zastaniecie tu nudy. New Adult, studia, walka z przeszłością, trauma oraz strach to tylko namiastka tego czego możecie się spodziewać po lekturze. Larissa to bardzo nieśmiała dziewczyna, która w wyniku traumatycznych przeżyć boi się wielu rzeczy. Szczególnie trudne wspomnienia związane są z dotykiem, który powodował u niej szybsze bicie serca, ale nie miał nic wspólnego z pozytywnymi emocjami. Alan stanowi całkowite przeciwieństwo Larissy. Jest pewny siebie, arogancki i wulgarny. Sam jego wygląd wzbudza strach u wielu ludzi — a szczególnie w Larissie, która na skutek nieszczęśliwego wypadku spotkała go i niespodziewanie została wmieszana w pewien układ. Wspólna droga tej dwójki będzie wymagała od nich zmierzenia się ze swoimi lękami, problemami, a także agresją wynikającą z trudnego charakteru Alana. Ich relacja od początku jest skomplikowana, ale trudna droga, którą muszą razem przejść, daje im szansę, aby przekonali się, że dwa przeciwieństwa mogą się przyciągnąć na dobre. Bohaterowie pierwszoplanowi oraz drugoplanowi zostali wykreowani bardzo dobrze, ponieważ są różnorodni, mają różne charaktery oraz przede wszystkim różnią się doświadczeniami życiowymi. Jednak skupimy się teraz na Kwiatuszku czyli Larissie. Nieśmiała, strachliwa oraz bojaźliwa w tych trzech słowach można opisać dziewczynę. Jest taka przez to co przeżyła, jej przeszłość zdecydowanie nie należała do kolorowych. Poznanie pewnego aroganckiego chłopaka w pewnym sensie zmienia dziewczynę i wywraca jej ułożone życie do góry nogami. Alan, to samodzielny, arogancki oraz dobry chłopak, który pod skorupą złego chłopca skrywa niewyobrażalne dobro. Jest to debiut, który przyniesie ze sobą wiele niespodziewanych momentów. Nie zabraknie sytuacji, które wywołają waszą złość, smutek, żal, bezradność oraz tlącą się nadzieję, że jeszcze może być dobrze. Autorka zadbała również o kilka naprawdę pikantnych scen, które pobudzą wyobraźnię i pozwolą Larissie na zmierzenie się ze swoim lękiem. Alan pokaże nam swoje różne strony, które nie są widoczne dla wszystkich. Tylko nieliczni mogą poznać, jego lepszą stronę. Bardzo podobała mi się również ta otoczka tajemnicy. Byłam ciekawa, co takiego się wydarzyło, że dziewczyna bała się czegoś tak naturalnego, jak dotyk. Autorka wyjawiając nam prawdę, zrzuciła na nas bombę, bo przyznam szczerze, że osobiście myślałam, że wydarzyło się coś innego, a okazało się, że się myliłam. „Przeciwieństwa się przyciągają” to historia, która zaczyna się w totalnie niepozorny sposób, by zaledwie po chwili zrzucić na czytelników totalną bombę. Książka jest wręcz uzależniająca i wciągająca bez reszty. To, ile emocji jest w niej zawarte jest wręcz nie do opisania! Płynęłam przez strony i w mgnieniu oka mój wzrok spotkał napis „koniec”. Akcja została świetnie przeprowadzona, przez co nie mogłam się oderwać od tej pozycji. Ja żyłam tą historią, w najgorszych momentach ona odrywała mnie od rzeczywistości i otulała moje serce swoim ciepłem, ta historia nosi w sobie cząstkę czegoś co nazywam „comfort book”. To właśnie sprawia, że świetnie bawiłam się przy tej historii i czułam się dobrze, docierając do ostatnich stron poczułam tęsknotę i ból, że ta historia ma swój koniec. Ja bym chciała na sam koniec podziękować za możliwość patronowania historii Alan i Larissa Dziękuję za zaufanie wobec mojej osoby i dziękuję, że mogłam patronować tak cudowną książkę jaką jest “Przeciwieństwa się przyciągają”. Gratulacje dla Patrycji za napisanie tak cudownego debiutu. Kochana jestem z Ciebie ogromnie dumna, bo masz niesamowity talent i już nie mogę się doczekać kolejnej Twojej książki na swojej półce. “Staliśmy tak kilka sekund, a może kilka minut lub godzin. Nie miałam pojęcia. Czas się dla mnie zatrzymał, gdy patrzyłam w te chłodne, przerażające oczy”

❤️Przedpremierowa recenzja patronacka ❤️ "Staliśmy tak kilka sekund, a może kilka minut lub godzin. Nie miałam pojęcia. Czas się dla mnie zatrzymał, gdy patrzyłam w te chłodne, przerażające oczy." Dwie przeciwne dusze stają na swojej drodze. Nieśmiała dziewczyna i arogancki chłopak, który będzie łamał jej bariery. Przypadek, a raczej nieuwaga, sprawią, że on stanie się jej koszmarem, który z czasem przerodzi się w fascynację... Czy może połączyć ich coś więcej? "Przeciwieństwa się przyciągają" to historia, która pokazuje, że czasami z pozoru niewłaściwa osoba, może stać się naszym wybawcą, który pomoże nam w walce z naszymi demonami. Bohaterowie tej książki na samym początku toczyli między sobą wojnę nienawiści, ale Larissa, w głębi duszy bała się Alana. Bała się tego, że ją skrzywdzi. Jednak układ, jaki ze sobą zawarli, sprawił, że coraz bardziej się do siebie zbliżali, a on pomagał jej stoczyć nierówną walkę z demonami przeszłości. To on pokazał jej, że często strach hamuje nas przed tym, czego podświadomie pragniemy. Jednak momentami zachowywał się wobec niej strasznie i łamał jej tym serce, a ona... Ona tak naprawdę musiała zapomnieć o tym, co wydarzyło się wcześniej, aby móc na nowo zacząć żyć. Bez leku. Bez strachu. Bez przeszłości. Bo liczyła się tylko teraźniejszość. Będziecie też świadkami tego, jak ludzie potrafią nas zranić. Robią to świadomie i z pełną premedytacją, nie wiedząc, że za tą osobą, kryją się uczucia i tym samym pogłębiają się ich lęki. Dlatego, zanim coś powiemy, zastanówmy się, bo człowiek to nie przedmiot. To osoba, mająca uczucia, które łatwo możemy złamać. Jest to debiut, który przyniesie ze sobą wiele niespodziewanych momentów. Nie zabraknie sytuacji, które wywołają waszą złość, smutek, żal, bezradność oraz tlącą się nadzieję, że jeszcze może być dobrze. Autorka zadbała również o kilka naprawdę pikantnych scen, które pobudzą wyobraźnię i pozwolą Larissie na zmierzenie się ze swoim lękiem. Alan pokaże nam swoje różne strony, które nie są widoczne dla wszystkich. Tylko nieliczni mogą poznać, jego lepszą stronę. Będziecie świadkami tego, że uczucie zaczyna się od nienawiści, a kończy się na... No właśnie ja czym? Na złamanym sercu? Tego wam nie zdradzę, ale odpowiedź znajdziecie w książce. Bardzo podobała mi się również ta otoczka tajemnicy. Byłam ciekawa, co takiego się wydarzyło, że dziewczyna bała się czegoś tak naturalnego, jak dotyk. Autorka wyjawiając nam prawdę, zrzuciła na nas bombę, bo przyznam szczerze, że osobiście myślałam, że wydarzyło się coś innego, a okazało się, że się myliłam. Lekki styl pisania, intrygujące rozmowy pomiędzy bohaterami, fala emocji oraz tajemniczości sprawią, że będziecie płynęli przez tę historię. Autorka zadbała naprawdę o wszystko, aby czytelnik nie nudził się podczas czytania. Jeszcze jedną rzecz, na którą muszę zwrócić uwagę, jest wątek rodziny, jaki został nam tutaj ukazany. Według mnie Larissa została pozostawiona sama sobie, aby rodzice mogli rozwijać swoją karierę. Nie miała od nich wsparcia, które powinno zostać jej zapewnione. Jestem ciekawa, jak wy odbierzecie, taki model rodziny. Dziękuję za możliwość zostania patronką twojego debiutu. Jestem dumna, że właśnie ta książka ma moje logo. Nauczyła mnie ona, że czasami nie warto uciekać przed tym, czego się boimy. Trzeba stanąć oko w oko ze swoim lekiem i pokazać mu, że jesteśmy silniejsi i nasza siła jest w stanie go pokonać. Nie warto chować głowy w piasek, bo możemy stracić najlepsze wspomnienia swojego życia. Jestem ciekawa innych książek autorki i czekam na nie z niecierpliwością.

„To on. Diabeł w ciele anioła. Uratował mnie.” „Staliśmy tak kilka sekund, a może kilka minut lub godzin. Nie miałam pojęcia. Czas się dla mnie zatrzymał, gdy patrzyłam w te chłodne, przerażające oczy.” „Czułam się jak zbłąkana dusza, która przez przypadek trafiła do piekła. Piekła, w którym rządził ten przerażający i pociągający diabeł.” Larissa to młoda dziewczyna, która po traumatycznych przeżyciach z przeszłości boi się dotyku. Już na samo wspomnienie związane z dotykiem innych, jej serce powodowało szybsze bicie. Alan stanowi przeciwieństwo dziewczyny. Arogancki, pewny siebie oraz wulgarny, sam jego wygląd wzbudza strach w innych ludziach. A napewno wzbudza strach w Larissie. Jedno ich spotkanie zamienia się w układ. Wspólna droga tej dwójki będzie wymagała od nich zmierzenia się ze swoimi lękami, problemami, a także agresją wynikającą z trudnego charakteru Alana. Co się kryje za traumą dziewczyny? Na czym będzie polegał ich układ? Czy uda się zapanować nad agresją chłopaka? Co się wydarzy pomiędzy tą dwójką? "Przeciwieństwa się przyciągają" jest to cudowna historia o nieśmiałej dziewczynie i aroganckim chłopaku, którzy spotkali się niespodziewanie w jednym miejscu. Uwielbiam świat jaki stworzyła Patrycja, jest zarazem piękny oraz pełen bólu. Historia jest napisana genialnie, a jej fabuła jest bardzo ale to bardzo przemyślana oraz dopracowana pod każdym względem. Wszystko dzieje się po coś. Zdecydowanie nie zastaniecie tu nudy. New Adult, studia, walka z przeszłością, trauma oraz strach to tylko namiastka tego czego możecie się spodziewać po lekturze. Pióro Patrycji jest cudowne, jestem w nim dosłownie zakochana, jest leciutkie, przyjemne oraz bardzo wciągające, ale i zarazem wyjątkowe. Książka jest debiutancką powieścią Patrycji, ale jakbym o tym nie wiedziała wcześniej, to za nic w świecie bym tak nie uznała, ponieważ jest dopracowana pod każdym względem. Emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania są nie do opisania. Wszystko bardzo przeżywałam wraz z bohaterami. Nie raz się cieszyłam, skakałam z radości, płakałam, wkurzałam, denerwowałam, czułam przerażenie czy też ból oraz rozczarowanie. Totalny emocjonalny rollercoaster gwarantowany. Tego możecie być pewni. Głównymi bohaterami są Larissa oraz Alan, a w trakcie czytania poznajemy również innych bohaterów, każdy z nich zrobił na mnie jakieś wrażenie, te bardziej pozytywne oraz te bardziej negatywne. Bohaterowie pierwszoplanowi oraz drugoplanowi zostali wykreowani bardzo dobrze, ponieważ są różnorodni, mają różne charaktery oraz przede wszystkim różnią się doświadczeniami życiowymi. Jednak skupimy się teraz na Kwiatuszku czyli Larissie. Nieśmiała, strachliwa oraz bojaźliwa w tych trzech słowach można opisać dziewczynę. Jest taka przez to co przeżyła, jej przeszłość zdecydowanie nie należała do kolorowych. Poznanie pewnego aroganckiego chłopaka w pewnym sensie zmienia dziewczynę i wywraca jej ułożone życie do góry nogami. Alan, to samodzielny, arogancki oraz dobry chłopak, który pod skorupą złego chłopca skrywa niewyobrażalne dobro. A to jak nazywa Larisse - Kwiatuszek, skradło moje serduszko i za każdym razem wywoływało uśmiech na mojej twarzy. Ta dwójka razem tworzy coś niesamowicie pięknego. Ich relacja zaczyna się spokojne, wszystko między nimi rozwija się w idealnym tempie. Jeżeli szukacie romansu pełnego mocnych wrażeń ze świetnie wykreowanymi bohaterami, to OGROMNIE Wam polecam zapoznać się z tą cudowną książką. Polecam te historie całą sobą i będę polecać ją bardzo długo!

!! możliwe spojlery !! Historia opowiada o Larissie Haren, która dopiero co rozpoczęła studia. Jako, że rodzice dziewczyny prowadzą firmę, która zajmuje się tworzeniem spotów reklamowych, wybór kierunku padł na zarządzanie. Dziewczyna jest bardzo nieśmiała, w swoim życiu doznała również traumatycznej sytuacji, która przyczyniła się do tego, iż dziewczyna jest mocno strachliwa i boi się nawet wyrazić własne zdanie. Z kolei Alan Anderson to chłopak, który jest bardzo pewny siebie, momentami bywa nawet arogancki i nie szczędzi w słowa, by komuś uprzykrzyć. Wygląd ma równie wyrazisty co charakter, jego skórę zdobią liczne tatuaże, brązowe oczy przyciągają wzrok. Chociaż nie sposób się od nich oderwać, na każdym kroku wprawiają naszą nieśmiałą Larissę w zakłopotanie. Historia tej dwójki zaczęła się moim zdaniem bardzo uroczo, no bo wpaść na chłopaka i wylać na jego koszulkę napój to cudowne rozpoczęcie znajomości, z pewnością zapamięta nas na dłuuugo. Mimo początkowo skomplikowanej relacji, ta dwójka z czasem zaczęła się bardzo dobrze dogadywać i rozumieć. Do końca nie byłam przekonana co do ich układu, który zaczął się dosłownie nagle i równie szybko mam wrażenie zaczęły już ukazywać się uczucia co do drugiej osoby. Zdecydowanie bardziej wolałabym gdyby było w tym więcej nienawiści, chociaż z drugiej strony nie ma wyszczególnionego nawet takiego motywu, także jak najbardziej rozumiem. Bowiem skupić mamy się przede wszystkim na tym jak druga osoba jest w stanie pomóc pokonać czy chociaż pogodzić się z traumami bądź strachem z nim związanym. Uwielbiam w tej książce to jak nawzajem ta dwójka sobie zaufała i jaką radość sobie dawali. Były również jakieś niedomówienia, szczególnie wynikało to przez brak szczerej rozmowy by mieć jasność na czym tak naprawdę się stoi z drugą osobą. Przez to czasami miałam ochotę by Larissa przytrzymała trochę na dystans chłopaka, niestety ona bardzo szybko przystawała na każdą jego propozycję.. Ale nie ma tego złego, bo dziewczyna bardzo szybko sprawiła, że Alan nie widział poza nią świata. Dlatego jeśli lubicie młodzieżówki i uczucia, które bardzo szybko są widoczne, ale również sporo wzlotów to myśle, że książka może Wam się spodobać.

🪻Współpraca recenzencka🪻 Q-Używacie znaczników? Dziś trochę o książce, która starła mój sen z powiek. Otóż w tej książce zaczęłam zaznaczać fragmenty i cytaty czasami nawet komentować niektóre zachowania głównego bohatera. Larissa w swoim życiu przeżyła naprawdę wiele. Przez stare traumy ma zaburzenia komunikacji tylko, gdy poczuje strach i zagrożenie. Również odczuwa lęk przed dotykiem. Jest nieśmiała i skupiona na swoich celach szkolnych dziewczyna. Która rozpoczyna swój pierwszy rok studiów. I Alan który tworzy kompletne przeciwieństwo Larissy jest na ostatnim roku. Jest zabójczo przystojny i ma bardzo dużo tatuaży, a także jest pięściarzem. Ich spotkanie nie należy do najbardziej udanych, gdyż dziewczyna oblewa Alana gorącym napojem. Przez, co ten się wścieka i zaczyna jej grozić. Jednak prosi ją o przysługę otóż ma udawać jego dziewczynę przed rodzinami. Czy wspólny wyjazd połączy tę dwójkę? Czy Larissa w końcu przestanie się bać? Co takiego się wydarzyło w życiu dziewczyny? Czy przeciwieństwa rzeczywiście się przyciągają? Relacja, jaka ich łączyła, była piękna inaczej tego nie mogę nazwać w końcu to on jej pomógł przezwyciężyć lęk przed dotykiem. Stała się odważniejsza i szczęśliwsza, a nawet czasami na chwilę przestawała się jąkać. Fajnie, że autorka zawarła również coś o przeszłości Alana, przez co możemy dowiedzieć się, przez co musiał przejść. Mam wrażenie, że przeczytałam już tę książkę najprawdopodobniej, jak była na watt padzie? Nie jestem pewna, ale do końca wydarzenia w książce nie były dla mnie obce i zaczęłam niektóre rzeczy kojarzyć. Rodzice głównej bohaterki wyjechali w celach zawodowych. Co dało mi taki Vibe kochani watt pada, kto pamięta te książki? O czwartej rano skończyłam czytać całą książkę i naprawdę mi było przykro, że muszę się pożegnać z postaciami głównych bohaterów co tylko świadczy o wysokim poziomie kreacji głównych bohaterów. Na sam koniec już chciałabym podziękować autorce za piękny prezent do egzemplarza w postaci bransoletki, którą noszę na ręce! I oczywiście tej cudownej historii, która wpadła mi w rączki ❤️. Ocena książki; 8/10 ⭐.

“Przeciwieństwa się przyciągają” [współpraca reklamowa z @wydawnictworomantyczne] Larissa - o niebieskich oczach i brązowych oczach. Studiuje zarządzanie Alan - o czarnych włosach i brązowych oczach. Pięściarz. Studiuje zarządzanie. Zaczęło się od herbaty, która wylała się na jego koszulkę.. A on w zamian chce.. “Przez pewien czas będziesz udawać moją dziewczynę (...) Od razu mówię, że albo się na to godzisz, albo zrobię z twojego życia piekło.” “Przedstawienie czas zacząć.” Książka w momencie ogłoszenia zaciekawiła mnie swoimi motywami, jednak w trakcie czytania miałam ochotę zrobić DNF. Nie zrobiłam tego, bo miałam nadzieję, że historia się rozwinie i ostatecznie będę zadowolona. Tak się nie stało. Główni bohaterowie.. ja naprawdę wiele rozumiem, ale tak przedstawionych postaci dawno nie czytałam. Zacznę od tego, że swoim postępowaniem, zachowaniem skrajnym i w moim odczuciu absurdalnym, nie przypominali mi studentów. Ciągłe nazywanie bohatera “Diabłem”, który sieje spustoszenie. Ciągły strach przed dotykiem, przez co go odtrąca i nagle chwile później go pragnie, bojąc się jego.. co jest grane? Alan.. czy jego agresja miała być stereotypem pięściarza? Z jednej skrajności prowadzony w drugą. Lubię postacie, które mają charakter i są postawieni nawet w najgorszym świetle.. tylko że one mają w sobie to coś. Charakter, którego tutaj zabrakło. Najważniejszy element fabuły, czyli trauma, strach na dotyk.. zostało to przedstawione w bardzo powierzchowny sposób, który dla mnie nie brzmiał wiarygodnie. Autorka w tej książce wstawiła wiele niepotrzebnych opisów zwykłych codziennych rzeczy czy nawet ubioru. Zamiast tych zbędnych wypełniaczy można było je użyć do np. rozwinięcia traumy czy nawet w celu zrozumienia zachowania Alana. albo do rozwinięcia relacji i ich uczuć, które mnie nie przekonały do siebie. . Uważam, że książka miała potencjał, jednak nie został on w odpowiedni sposób wykorzystany. Do następnego, Ania

R E C E N Z J A 🌸 Tytuł: Przeciwieństwa się przyciągają 🌸 Autor: Patrycja Kozioł 🌸 Wydawnictwo: Romantyczne 🌸 Ocena: 1,5/5 ⭐ _______ [współpraca reklamowa z] 🌸 Larissa to dziewczyna, która nie dawno zaczęła studiować. Ma dobry plan, chce pracować w rodzinnej firmie. Wszystko się układa oprócz tego, że dalej boi się dotyku. 🌸 Alan to chłopak z tajemnicami, ale również skrywa w sobie tę dobrą stronę. Wkrótce jego maski opadną, a to za sprawami jednej dziewczyny. 🌸 Zacznijmy od tego, że historia od samego początku mi się nie spodobała. Przedstawione tam "realia" były dla mnie dziwne. Zachowania niektórych bohaterów wyglądały co najmniej na szkołę średnią, a nie na dorosłych ludzi, którzy chodzą na studia. Główna bohaterka boi się dotyku, ale spodziewałam się czegoś innego niż to, co dostałam. Gdy poznajemy powód, dlaczego ona się boi, lekko mnie to zaskoczyło, ale czułam też niezrozumienie wobec tej sytuacji. Przechodząc teraz do Alana, jest on bohaterem, który nie przypadł mi od razu do gustu. Po pierwsze, był agresywny w stosunku do bohaterki, bo ta na niego wpadła. To nie tak, że był tylko zdenerwowany, ale zachowywał się w stosunku do niej bardzo źle, wiedząc, że ta się boi. Jego kreacja jest po prostu dziwna i w pewnym momencie obrzydliwa. Relacja Alana i Larissy też jest dziwna. Zaczęło się od wpadki, ale później ten zagroził jej że jeśli ona nie będzie udawać jego dziewczyny, to ją zniszczy. Ich relacja podczas czytania nie spodobała mi się wcale, aż do samego zakończenia. Bardzo nie podobało mi się to, że ona faktycznie zakochała się w swoim agresorze. Większość w tej książce była sztucznie wykreowana i miałam wrażenie, jakby na przymus były relacje w tej książce. Jedyne co wspominam dobrze z tej książki, że szybko się ją czytało i tyle. 🌸 Reasumując, tej książki niestety wam nie polecę 💜 Do następnego 💜

"Przeciwieństwa się przyciągają" - Patrycja Kozioł RECENZJA PATRONACKA ∞ / 5 ➡️ Larissa to dziewczyna bardzo zamknięta w sobie, nieśmiała, skupiona wyłącznie na nauce oraz gorącej herbacie. Za jej postawą stoi jednak tragedia z przeszłości. Na uczelni jednak przypadkowo oblewa napojem Alana - postawnego, wytatuowanego i pewnego siebie chłopaka. Dziewczyna intryguje go od samego początku, a chłopak postanawia uwikłać ją w układ - przed jego rodziną, ma udawać jego dziewczynę. Ale jak ma sobie z tym poradzić, skoro nie jest w stanie zbliżyć się do nikogo? ➡️ Świat poza nimi nie istnieje. Larissa to wyjątkowa i wrażliwa dziewczyna, która jednak mimo wszystko pragnie wyjść ze swojej "złotej klatki". Choć na co dzień jest szarą myszką, przy Alanie zachowuje się inaczej, jest sobą, walczy ze swoimi demonami i przesuwa swoje granice. Alan zaś to idealny przykład książkowego męża, pewny siebie, z pozoru trochę bad boy, jednak niesamowicie troskliwy. Gdy prawda o przeszłości Larissy wychodzi na jaw obdarza ją niesamowitą opieką, daje jej czas, trwa przy jej boku a jego zachowanie diametralnie się zmienia. Całkowicie różne charaktery jakie posiadają, nachodzą na siebie nawzajem uzupełniając się i tworząc wspaniały duet. Po prostu nie sposób ich nie kochać. Ich zbliżenia, choćby zwykły dotyk rąk, dosłownie wzbudzają motyle w brzuchu. ➡️ Książka jest wspaniała, pisana w urzekający sposób, przedstawia historię miłości nie idealnej, ale wartej każdego poświęcenia. Cudowni bohaterzy drugoplanowi, wspaniałe główne postacie, dobrze zbudowane dialogi. A Alan zasługuje na stanie na piedestale 💙! Polecam Wam z całego serca przeżyć tą przygodę, rozluźnić się przy tak wspaniałej książce i marzyć o takim uczuciu jak pomiędzy nasza ukochaną dwójką.