Prawdziwa krew (okładka  miękka, wyd. 09.2016)

Moje odczucia przed przeczytaniem
Z wcześniejszymi częściami Złej Krwi niestety nie miałam do czynienia i nie wiedziałam czy do końca połapię się w tym świecie, znając tylko mniej szczegółowy zakres wydarzeń. Mimo to postanowiłam podjąć się tego wyzwania i tak oto zaczęłam czytać Prawdziwą Krew.

Moje odczucia podczas czytania
Okazało się, że wcale ten świat nie taki straszny jak go malują i bardzo szybko zorientowałam się co do czego pasuje. Autor wprowadza nas stopniowo do świata pół magicznego i pół realistycznego. Przedstawicielami książkowych gatunków są amagowie, czarodzieje (lepsi) oraz czarownicy (gorsi). Zaś Natan główny bohater jest półkrwi. Syn dobrej czarownicy i złego czarodzieja - z potężną mocą. Jak możemy sie domyślić to on jest ówczesnym wybrańcem, który ma zaprowadzić ład na świecie.
Fabuła dzieje się powoli, ale pewnie. Na początku dowiadujemy się co ma się wydarzyć i tego się spodziewamy. Chociaż te przedsięwzięcia są wielkimi czynami, nie dzieją się w sposób "epicki", raczej są to spokojne i przemyślane ruchy. W tej historii jest też zagubienie, powątpiewanie, strach i miłość, jednak nie pojawia się punkt kulminacyjny, który doprowadziłby do wybuchu emocji.
Bohaterowie w ostatniej części trylogii nie zostają ubarwieni. Wydaje się jakby wiedzieli co ich czeka i nie starają się odmienić swojego postępowania. Być może te całe charaktery zostały ujawnione w poprzednich częściach, a raczej na pewno. Żałuję bardzo, ale na temat historii głównych postaci nie za wiele mogę powiedzieć, jednak wiem, że warto się w nią zagłębić. Bohaterowie są bardzo zdeterminowani, gotowi do poświęceń, ale też bardzo zmęczeni wojną. Za wszelką cenę starają się odnieść sukces nie tylko na polu bitwy, ale też w życiu prywatnym. Ponadto każdy z nich jest bardzo uczuciowy i emocjonalny, ale okazują to na swój odmienny sposób. W tej opowieści nie sposób kogoś znienawidzić (nie licząc złych charakterów), wszystkich da się polubić.
Zakończenie w połowie smutne oraz w połowie tajemnicze i zaskakujące, aż żałuję, że książka nie jest pisana dalej.

Moje odczucia po przeczytaniu
Prawdziwa Krew skłoniła mnie do refleksji na temat dążenia do celów, determinacji oraz uporu. Ta książka pokazuje, że uczucia są bardzo ważne i warto, a nawet trzeba walczyć do samego końca.

Moja ocena: Zapamiętam na długo tą opowieść, ale przedtem zamierzam zabrać się za poprzednie części. Zachęcam do czytania! Czyta się szybko, przyjemnie oraz lekko.

Recenzja pochodzi z http:flokete-libro.blogspot.com