Pod wojennym niebem (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Historie o czasach wojennych zawsze wzbudzają u mnie silne emocje i zdecydowanie nie należą do lektur łatwych i przyjemnych. Podobnie było w przypadku książki „Pod wojennym niebem”, podzielonej na dwie płaszczyzny czasowe. Główną bohaterką powieści jest Ruby, kobieta wywodząca się z zamożnej rodziny, która jest szczera, silna, odważna i podąża własną drogą, nie zważając na przyjęte konwenanse. Jest właścicielką nieruchomości, w której sama mieszka, a także podnajmuje mieszkania innym ludziom, między innymi swej przyjaciółce Kitty oraz nieco tajemniczemu Josephowi. Bacznie śledząc to, co dzieje się na ulicach Londynu, Ruby dojrzewa do pomocy poszkodowanym w wyniku nalotów samolotów niemieckich. Zaczyna udzielać się jako wolontariuszka i rozpoczyna pracę jako załogantka karetki, w której kierowcą jest jej gburowaty sąsiad. Mimo, iż Ruby i Joseph nie pałają do siebie sympatią, to dobrze im się razem współpracuje, a z czasem ich relacja zaczyna się zmieniać. W roku 2019 poznajemy Edi, kobietę świeżo po rozwodzie, która przeprowadza się do mieszkania w Londynie. Zapoznaje się z nowymi sąsiadami, wśród których jest Pearl, sympatyczna i pomocna staruszka. Edi dowiaduje się, iż jest ona pisarką i decyduje się poznać jedną z jej powieści. Trafia na historię opowiadająca o czasach II wojny światowej. Młodsza z kobiet odnajduje na strychu swojego mieszkania koszulę z tajemniczym biletem pochodzącym z 1940 r. Autorka w bardzo przystępny sposób przekazała realia wojennej rzeczywistości, w tym przypadku na przykładzie nalotu bombowców na Londyn w czasie II wojny światowej. Uświadomiła czytelnikowi różne istotne i niegodne podziwu fakty dotyczące m.in. ograniczonej ilości schronów przeciw bombowych dla biedniejszej części mieszkańców oraz ponadstandardowe, a wręcz ekskluzywne wyposażenie takich schronów dla zamożnej ludności. Bardzo polubiłam postać Ruby, kobiety z charakterem, niezależnej, odważnej, potrafiącej postawić na swoim. Jest ona przykładem osoby, której pieniądze nie zawróciły w głowie, a zwyciężyła chęć pomagania rannym, biednym, potrzebującym. To postać godna naśladowania, w przeciwieństwie do niektórych żołnierzy, gdyż niestety samo założenie munduru i walka w imię ojczyzny, nie zawsze czynią dobrego człowieka. „Pod wojennym niebem” to piękna opowieść o sile przyjaźni, jedności, chęci niesienia pomocy, poświęceniu oraz o niegasnącej woli walki i przetrwania. O potędze miłości, która przychodzi w najmniej spodziewanych momentach i spotyka ludzi, którzy się jej wzbraniali. Autorka w bardzo umiejętny sposób połączyła czasy przeszłe z teraźniejszością, tworząc historię, obok której nie można przejść obojętnie. Historię, która wciąga, smuci ale też daje nadzieję. Polecam ogromnie!

Pierwszy raz trafiłam na książkę, opisującą życie w okupowanym Londynie. Pomimo że historia jest fikcją literacką, to jednak niektóre fakty w niej przedstawione są autentyczne. @siobhancurhamauthor prowadzi historię dwutorowo. W 1940 roku jesteśmy świadkami, kiedy niemieckie Luftwaffe przypuściło zmasowany nalot na serce Wielkiej Brytanii, Londyn. W tym czasie Ruby żyje się całkiem znośnie. Ma własną kamienicę, w której wynajmuje mieszkania lokatorom. Jednym z nich jest Joseph, który nie nosi munduru i brzydzi się wszelką przemocą. Mimo to chce być potrzebny, nie chce stać bezczynnie. Joseph i Ruby zostają przydzieleni do jednej karetki. 2019, rozwiedziona Edi przeprowadza się do Londynu i wprowadza się do kamienicy, w której większość mieszkańców przyjmuje ją życzliwie. Na strychu pod luźną deską dziewczyna znajduje coś, co ujawnia tajemnicę o ludziach mieszkających w tej kamienicy w latach 40. Początkowo kompletnie nie polubiłam Ruby, nazbyt bezpośredniej i szczerej, z ostrym jak brzytwa językiem. Wydawała mi się głupiutkim dziewczęciem, trzpiotką, myślącą tylko o zabawie, podczas gdy dookoła świat płonął. Kiedy jednak dziewczyna podjęła decyzję, że chce pomagać, zmienia się jej zachowanie i poglądy. "Pod wojennym niebem" to niesamowicie wciągająca historia o bezinteresownej pomocy, kojącej przyjaźni, poświęceniu, odwadze i woli życia. Autorka rewelacyjnie pokazała podział społeczeństwa na biednych i bogatych, a także wątpliwe przygotowanie miasta do walki i obrony cywili. Nawet w takiej chwili jak przydział schronów istniały podziały klasowe. Dla mnie wstrząsające było zachowanie władz miasta, które dopiero pod naporem wydarzeń z września 1940 roku zmieniły politykę miasta, co do dostępu do londyńskiego metra podczas nalotów. Wojna pokazuje do czego zdolny jest człowiek. Do czynienia zła. Ale także czasami wydobywa z nas to co najlepsze. Ruby i Joseph są tego doskonałym przykłądem. Jeśli tak wygląda debiut, to z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnej powieści. Polecam!!

Zawsze trzymałam emocje na wodzy ,ale zrozumiałam, że jeśli miałabym umrzeć jutro chciałabym żeby ostatnie chwile mojego życia coś znaczyły. Rok 1940 Ruby Glenville jest zamożną właścicielką kamienicy przy placu Pendragona w Londynie. Do tej pory jej życie składało się głównie z rozrywek i flirtów z bogatymi mężczyznami. A jednak w obliczu ataków bombowych na angielską stolicę dziewczyna postanawia zacząć działać. W ramach wolontariatu zgłasza się do załogi karetki. Jej partnerem zostaje Joseph, wrażliwy mężczyzna otwarcie sprzeciwiający się wszelkiej przemocy. Czy w pełnym przemocy czasie znajdzie się miejsce na prawdziwe uczucie? Rok 2019 Edi redaktor naczelna gazety Blaze niedawno się rozwiodła i przeprowadziła do Londynu. W nowym miejscu młoda kobieta ma nadzieję na rozpoczęcie nowego etapu. Na miejscu poznaje nowych sąsiadów - parę gejów- Guya i Heatha oraz ekscentryczną pisarkę Pearl. Chcąc poznać twórczość starszej kobiety Edi kupuje jedną z jej książek na Amazonie. Szybko wciąga się w opowieść o trudnych czasach globalnego konfliktu i ludziach rzuconych w wir wydarzeń. Ciekawość dziennikarki rośnie wraz z chwilą w której odkrywa na strychu swego lokum zakrwawioną wojskową koszulę. Do kogo należała? Czy dom był miejscem przestępstwa? Odpowiedzi poznacie wraz z Edi zagłębiając się w opowieści o Ruby i Josephie, niezwykłej parze młodych ludzi, którzy byli gotowi poświęcić siebie, by ocalić innych. Szczerze mówiąc jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki i choć sięgam po literaturę wojenną dość często Siobhan Curham mnie zaskoczyła - oczywiście pozytywnie , nawet bardzo! Autorka w sposób bardzo realistyczny przedstawiła czas niemieckich nalotów na Wielką Brytanię skupiając się na losach i codzienności ludności cywilnej. Jej pióro cechuje duży realizm , lekkość i wprawa w czariwaniu słowem. Przepiękna, pełna bólu i cierpienia, lecz także miłości - historia nie pozwala się odłożyć dopóki nie przeczyta się jej do końca ❤️ Polecam❤️

Lubię książki w takim klimacie i często po nie sięgam. Bez względu na to, czy są oparte na faktach, czy tak jak ta, opowiadają o fikcyjnych ludziach i wydarzeniach. Lubię tło wojny, ludzki honor, braterską pomoc i solidarność. W książce tej poznamy losy dwóch bohaterek, które żyły w innych czasach. Czas teraźniejszy to Londyn rok 2019. Edi wyprowadza się w nowe miejsce, by zacząć nowe życie. W nowym miejscu zamieszkania znajduje coś pod luźną deską podłogi strychu, co ujawnia tajemnicę o ludziach mieszkających tam w latach 40. Kobieta ta chce poznać bliżej życie z tamtych lat, gdzie toczy się wojenna miłość, pełna niebezpieczeństw i zdrady. Edi czuje się zainspirowana heroizmem jednej z niesamowitych kobiet i dziedzictwem, jakie może pozostawić po sobie jeden akt odwagi… Czas przeszły jest fascynujący- Londyn 1940 rok. Główną bohaterką jest Ruby, jako wolontariuszka w załodze karetki, ma niebezpieczne zadanie jeździć po ulicach podczas zaciemnienia. Będzie wyciągać z gruzów rannych, pomaga w walce przeciwko bombowcom wroga, zostawiającym po sobie tylko zniszczenie. Do jej załogi dołączy Joseph, młody człowiek, który zrobi wszystko by uratować niewinne istnienia. Mężczyzna ten nie może nosić munduru, temu jest traktowany podejrzliwie przez innych. Ruby się w nim zakochuje i postanawia chronić tego chłopaka. Czy coś między nimi w tak trudnych warunkach zaiskrzy? Będą w stanie przetrwać? Nawet jeśli oznacza to nieprawdopodobny wybór pomiędzy ocaleniem własnego życia a zaryzykowaniem wszystkiego dla niego… Książka dobra, bardzo ciekawa, akcja szybka z niesamowicie ciekawymi bohaterami. Książka stawia na pokazanie ważnych wartości. Pokazuje ile bólu i cierpienia potrzeba, by honor zyskał na wartości, miłość i przyjaźń zyskała na jakości. Nadzieja, która nigdy nie ginie, przetrwała i zwyciężyła każdą wojnę.

„Pod wojennym niebem” to książka, która dostarczyła mi wielu emocji. Do tego jej akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, co bardzo lubię. Rok 2019, w którym poznajemy Edi, która niedawno rozwiodła się i próbuje poskładać swoje życie na nowo. Przeprowadza się do Londynu, gdzie pod deską swojego mieszkania znajduje coś co ją bardzo zaintrygowało. To coś ujawnia tajemnice ludzi mieszkających w tym miejscu w latach 40 XX wieku. Rok 1940, w którym Ruby naraża swoje życie by ratować niewinne istnienia. Ratuje ludzi spod gruzów. Towarzyszy jej Joseph i jak łatwo się domyślić tę dwójkę zaczyna coś łączyć. Autorka skupiła się w tej książce na trochę innej stronie wojny. Nie tylko na okrucieństwie nazistów, ale przede wszystkim na ukazaniu życia prostych ludzi. Na ukazaniu różnic społecznych, które trochę zanikły po II Wojnie Światowej. W opisanej historii to Ruby była tą bogatą, ale czytając jej przygody nie miałam odczucia, że jest „lepszym” człowiekiem. Zawsze dostawała to czego pragnęła, a jednak kiedy trzeba potrafiła poświęcić wiele by uratować innych. Natomiast Joseph był dla mnie trochę tajemniczą postacią, a dzięki temu ciekawą. Autorka posiada z jednej strony lekki styl pisania, a z drugiej strony historia opisana w książce skłania do refleksji. Akcja dzieje się w dwóch ramach czasowych, co uwielbiam w powieściach, zwłaszcza o tematyce wojennej. Przeplatanie teraźniejszości z przeszłością nie zawsze udaje się autorom, ale Siobhan Curham ten zabieg udał się perfekcyjnie. Świetnie wykreowane postacie, ciekawa fabuła, klimat II Wojny Światowej… . To wszystko sprawia, że książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Polecam!

Lubicie czytać książki, których narracja prowadzona jest w dwóch liniach czasowych? Ja uwielbiam! Od kiedy pamiętam jest to jeden z moich ulubionych zabiegów. W książce Pod wojennym niebem autorstwa Siobhan Curham obserwujemy wydarzenia z Londynu z roku 1940 i 2019. Akcja z roku 1940 przypada na czas, w którym stolicą Zjednoczonego Królestwa wstrzasały naloty niemieckiej Luftwaffe. Główną bohaterką jest Ruby, która podejmuje się wolontariatu w karetce jeżdżącej z pomocą do poszkodowanych w wyniku bombardowań. Do załogi karetki przypisany zostaje również jej sąsiad Joseph. Ta dwójka podchodzi do siebie z dużym dystansem, ale nie sposób nie zauważyć chemii, która jest między nimi. Ruby i Josepha dzieli niemal wszystko - pochodzenie, status społeczny, a nade wszystko poglądy. Połączy ich jednak uczucie tak mocne, że wszelkie różnice przy nim zbledną. Wydarzenia z roku 2019 roku zbudowane zostały natomiast wokół znaleziska, jakiego dokonała Edi na strychu swojego nowego domu. Kobieta, która przeprowadziła się do Londynu, aby odnaleźć siebie na nowo po rozwodzie znajdzie o wiele więcej - klucz do tajemnicy skrywanej przez dawnych mieszkańców jej domu. Czy te z pozoru niezwiązane ze sobą historie mają wspólny mianownik? Mają. Sięgnijcie koniecznie po książkę Pod wojenny niebem, aby dowiedzieć się jaki. Książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko pochłania kolejne strony. Można dowiedzieć się sporo na temat wojennej historii Anglii. Bohaterów książki nie sposób nie polubić i im nie kibicować. Było mi bardzo przykro, że nie każdy z nich doczekał szczęśliwego zakończenia. Polecam.

„Pod wojennym niebem” to historia, która toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. Jest 1940 rok. Poznajemy Ruby, dziewczynę pochodzącą z dobrze sytuowanej rodziny, mieszkankę Londynu, która zostaje wolontariuszką i pracuje w karetce ratując z gruzów rannych ludzi. Do jej załogi dołącza Joseph. Pomimo, że jest przeciwny wojnie i brzydzi się nią, to stara się pomagać innym i zrobi wszystko, aby ich uratować. Ruby zakochuje się w chłopaku, tylko czy w tym niepewnym i tak trudnym czasie, jest szansa, aby tych dwoje zbliżyło się do siebie? Przenosimy się do roku 2019, gdzie Edi po rozwodzie wyjeżdża do Londynu, aby zbudować nowe, bezpieczne życie. Na strychu domu, w którym wynajmuje mieszkanie znajduje coś, co intryguje ją na tyle, że postanawia poznać historię ludzi, którzy mieszkali tu 80 lat temu. „Pod wojennym niebem” to wielowątkowa historia, która pochłonęła mnie od pierwszych stron. Autorka ma niesamowicie lekkie pióro, a sposób w jaki przedstawiła czas bombardowań i życie wojenne w Londynie jest bardzo realistyczny. Fabuła, która pokazuje inne oblicze wojny, gdzie bogaci mają luksusy w schronach, a dla biednych często nawet tych miejsc brakuje, jest zaskakująca. Siobhan Curham stworzyła intrygującą opowieść o odwadze i niezłomności, miłości i tajemnicach. Historię, w której obie płaszczyzny czasowe świetnie się łączą i uzupełniają tworząc nierozerwalną całość. Poruszającą i pokazująca, że mundur nie zawsze jest symbolem honoru, uczciwości i dobra. Jeżeli szukacie książki, w której nie brakuje emocji, to polecam Wam „Pod wojennym niebem”.

Macie ochotę na historię o pięknej miłości z wojną w tle? "Pod wojennym niebem" to książka, w której akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej, a także w 2019 roku. Poznajemy bohaterów, którzy opowiadają nam jak wyglądała ich wojenna rzeczywistość. Ruby i Joseph pracują razem jeżdżąc ulicami karetką ratując pozkodoeanych w atakach bombowych w Londynie. Przenosimy się też do 2019 roku i poznajemy Edi, która jest po rozwodzie i przeprowadza się do Londynu, by zacząć nowy rozdział swojego życia. W nowym miejscu zamieszkania na strychu znajduje tajemniczą rzecz, która ma związek z ludźmi, którzy żyli tam w latach 40. Zaintrygowana Edi postanawia poznać tajemnicę sprzed lat. Uwielbiam takie przejmujące historie, w których można cofnąć się do przeszłości. Autorka idealnie oddaje klimat i realia wojennej rzeczywistości. Bohaterowie są silni, odważni i gotowi poświęcić się dla innych. Podczas czytania odczuwałam ich emocje, a strach i niepewność towarzyszyły mi nieustannie z każdą przewracaną stroną książki. Podobało mi się to jak byli zmotywowani, by przetrwać i jak walczyli o lepszy czas. Ta powieść jest naładowana emocjami i zmusza do refleksji. Jeśli lubicie odkrywać tajemnice z przeszłości i chcecie przekonać się, że nawet w obliczu wojny warto mieć nadzieję i uwierzyć w miłość to będzie to idealna lektura dla Was. Gwarantuję Wam, że będziecie poruszeni i łzy zakręcą się w Waszych oczach. Ten genialny debiut skradł moje serce. Z przyjemnością sięgnę po kolejne powieści tej autorki. Czytajcie! Zdecydowanie polecam! BRUNETTE BOOKS

"Fakt, że mo­że­my umrzeć w każ­dej chwi­li, po­wi­nien być naj­więk­szym po­wo­dem do ko­rzy­sta­nia z życia w pełni." Musiałam zapisać ten cytat, bo dla mnie jest wyjątkowy - prawdziwy i piękny. Ruby, młoda kobieta z dobrze sytuowanej rodziny, przepełniona wzniosłymi ideami dobra i pomocy wszystkim poszkodowanym w ataku bombowym na Londyn, zgłasza się jako wolontariuszka w załodze karetki. Wraz z nią w ekipie ratunkowej działa Joseph, który nie akceptuje przemocy, dlatego nie bierze czynnego udziału w walkach, co nie wszystkim się podoba. Co jednak się stanie, kiedy życie Ruby, do której mężczyzna żywi uczucia, zostanie zagrożone? Czy agresja nigdy nie może być usprawiedliwiona? Odnalazłam w tej historii kilka pięknych wątków. Jeden z nich związany jest z tym, jak zaskakująco się od siebie różnimy w kwestii przeżywania trudnych emocji i sposobów radzenia sobie z nimi. Kolejnym - jak łatwo przychodzi ocenianie po pozorach, na podstawie pochodzenia, stopnia majętności. Tak zawsze jest łatwiej, prościej - oceniać przez pryzmat własnych doświadczeń, bez zgłębiania prawdy. Najpiękniejszym wątkiem był motyw burzliwych uczuć, rozgrywających się w zgiełku spadających wojennych bomb. Bardzo spodobała mi się wykreowana postać Ruby z jej szczerością, bezpośredniością, poczuciem humoru, niewyparzonym językiem, paplaniną bez zastanowienia i zabawnymi figurami retorycznymi. Zakończenia oczywiście Wam nie zdradzę, ale na mnie zrobiło wrażenie. Pierwsze spotkanie z twórczością @siobhancurhamauthor uważam za bardzo udane. 🙂

Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, teraz i kiedyś. Z przeszłości poznajemy Ruby i Josepha oraz ich przyjaciółkę, wszyscy mieszkają w jednej kamienicy. Niestety, przyszło im żyć w czasie niebezpiecznym w czasie wojny i radzą sobie z tym jak potrafią. Ruby i Joseph pomagają przy rannych, zostało pracownikami karetki .. widzą wiele złego, są świadkami wieku tragedii, ale też w życiu osobistym wiele się dzieje, można by rzec, że wiele dobrego, jak i niestety złego.. Mamy też rok 2019 i bohaterkę Edi, która właśnie przeprowadza się do Londynu po rozwodzie.. poznaje nowych sąsiadów, jednocześnie odkrywając, że jedna z sąsiadek jest pisarką! Podczas pobytu w domu, Edi postanawia sięgnąć po jedną z książek sąsiadki, a w międzyczasie znajduje też w nowym mieszkaniu bardzo intrygującą rzecz... I postanawia rozwiązać zagadkę! Jeśli nie lubicie zbyt mocno literatury wojennej, boicie się tych obrazów, to śmiało mogę Wam polecić tą lekturę, Autorka tutaj porusza bardzo wiele wątków pobocznych i na pewno nie odczujecie, tego, że ta krzywda ludzka Was przygniata. Mamy tutaj historyczne tło, poruszające ale mamy też zagadkę, oraz miłość a jak już wiecie takie połączenia zawsze są udane ❤️. Bardzo polubiłam Josepha, który mocno wyróżniał się jeśli chodzi o poglądy mężczyzn w tamtych czasach, ale miał też swoją misję i to było najważniejsze ❤️. Akcja książki, płynie swoim rytmem, nie dłuży się, a czytelnik ma radość z czytania. Ta książka z pewnością ze mną zostanie na dłużej! 😍