Perfect day (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

Książka godna polecenia tak dobra jak i pierwsza

Czyta się dopiero ale zapowiada się ciekawie :)

Dobra, wciągająca, z ciekawym twistem.

Taka sobie, mnie nie porwała

krymial on the best

Polecam

„I nic się nie bój. Kiedy słońce wstanie, będziemy gdzie indziej, daleko stąd, gdzie nikt nas nie znajdzie. Zawsze dotrzymuję słowa, czyż nie? Nikt nas nie znalazł, nikt nie ma pojęcia. Ty i ja, i śmierć. To takie proste.” Jesteście sobie wyobrazić, że ktoś Wam najbliższy jest zbrodniarzem? Gwałcicielem, pedofilem albo mordercą? Nic o tym nie wiecie, bowiem prowadzi drugie, skrzętnie ukryte życie. Nie podejrzewacie, że ktoś z kim jecie co wieczór kolację, dzielicie troski i radości, obok kogo myjecie codziennie zęby i z kim robicie zakupy, tak naprawdę jest potworem. Ba, nawet nie bylibyście w stanie w to uwierzyć. Przecież to ktoś, kogo kochacie. Ktoś, kto pocieszał Was kiedy mieliście złamane serce, niejednokrotnie wydostawał Was z tarapatów, parzył Wam herbatę i podawał lekarstwa podczas przeziębienia. Dalej nie dociera do Was taka możliwość, kiedy czekacie na dostawcę pizzy, a zamaskowany oddział policjantów wywraca Wasze życie do góry nogami, aresztując Waszego bliskiego jako winnego dokonania kilkunastu morderstw. Potem przeszukują każdy skrawek Waszego domu, miejsca, w którym do tej pory czuliście się bezpiecznie, aby znaleźć dowody potwierdzające jego winę. Bezczeszczą je. To właśnie spotyka Ann, dwudziestokilkuletnią kobietę, której znany świat pewnego wieczora po prostu przestaje istnieć. „I zawsze dawałeś mi wygrać w te szachy, bo nie chciałeś, żebym czuła się przegrana. Tak dobrze mnie znasz, Tato. A ja znam Ciebie. Dlatego za każdym razem od nowa przeżywam szok.” Ann nie jest w stanie uwierzyć w to, że to jej ojciec stoi za morderstwami, o które go oskarżają- porwaniami, a następnie morderstwami dziesięciu kilkuletnich dziewczynek. Przecież ten, który zastępował jej zarówno ojca, jak i matkę, nie mógł dopuścić się tak okrutnych czynów. Ten, który opatrywał jej kolana, nie pozwoliłby na to, by małe wykrwawiały się na chłodzie. Ten, który zawsze był dla niej wzorem, nie mógłby oznaczać dróg do ciał dziewczynek czerwonymi wstążkami. Ten, któremu tak ufała i powierzała swoje najskrytsze tajemnice, nie potrafiłby nikogo zabić. Nie jej tata, który mógłby stanowić wzór dla innych ojców… To po prostu niemożliwe. Ann z pełną determinacją rozpoczyna prywatne śledztwo. Wydaje się bowiem, że śledczy są przekonani o winie jej ojca, profesora antropologii, autora wielu prac filozoficznych, Waltera Lesniaka, choć zgromadzili do tej pory jedynie poszlaki. Kobieta za wszelką cenę chce udowodnić, że policja się myli i zwyczajnie chce domknąć głośną berlińską sprawę. Krewni dziesięciu zamordowanych kilkulatek są bowiem żądni krwi- i nic w tym dziwnego. W końcu tego rodzaju tragedie nie mogą zostać zamiecione pod dywan. Nie, kiedy w grę wchodzi przebiegłe uprowadzenie i zamordowanie dziesięciu dziewczynek. Co jednak, jeżeli Ann się myli i w areszcie rzeczywiście został osadzony człowiek winny dokonania wszystkich tych zbrodni? Póki co, kobieta nie chce jednak nawet brać tego pod uwagę. „Układałam swoje puzzle, obracałam kawałki i te, które nie pasowały, po prostu wciskałam na siłę. Doszukiwałam się związków tam, gdzie one nie istniały, przypadki brałam za dowody, a historie przepisywałam na własną modłę, aż w końcu sama zaczynałam w nie wierzyć.” Ann szybko odkrywa, że prowadzenie śledztwa w pojedynkę jest trudne- szczególnie, jeżeli w grę wchodzi jej własne życie oraz życie jedynej osoby, której ufała. Przyjaciółka nie chce mieć jednak z nią nic wspólnego- w końcu jest córką wielokrotnego mordercy. Musiała coś wiedzieć, widzieć, podejrzewać, prawda? Otóż: nie musiała. Na drodze kobiety staje jednak Jakob, który pojawia się u jej boku zdecydowanie nieprzypadkowo… Tym dwojgu już wkrótce przyjdzie się zmierzyć z ogromną zagadką. Cofając się do minionych wydarzeń, natrafią bowiem na trop, który został zignorowany przez policję. Trop, który prowadzi do kogoś zupełnie innego i być może pozwoli na uniewinnienie „Profesora Śmierć”, jak nazywają go gazety. W dodatku poza granicami Berlina, w małej i sennej wiosce, dojdzie do zagadkowej zbrodni… zbrodni łudząco podobnej do tych, które popełniał „Wstążkowy Morderca”. Ten jednak siedzi przecież w więzieniu. Marny naśladowca, czy może jednak śledczy pojmali nie tego, kogo powinni? Jedno jest pewne, Ann nie spocznie, zanim nie udowodni, że jej ojciec jest niewinny. Dopóki nie uzmysłowi innym, że całe jej życie wcale nie było fałszywą wydmuszką. Przecież szanowany profesor nie mógłby popełnić tak zatrważających zbrodni. Nie mógłby, prawda? Dlaczego jednak nie próbuje się bronić i uparcie milczy, tudzież na zarzucane mu czyny odpowiada filozoficznymi cytatami? Oszalał? A może zawsze był szalony? Od tego wiejącego chłodem, pełnego niedopowiedzeń i wręcz egzystencjalnych pytań thrillera wprost ciężko się oderwać. Pełno w nim skrywanego głęboko w sercu mroku, trudnych rozważań oraz pokazu niezwykłej siły. Siły miłości i wiary, które to udowodnić możemy najczęściej dopiero w najbardziej kryzysowym momencie. instagram.com/thrillerly

bez spojlerow: czasami sie cos dzialo, troche nudne, nie ma podzialu na rozdzialy, czasami nie wiadomo o co chodzi spojlery: Teoche sie rozczarowalam zakonczeniem bo myslalam ze bedzie jakis super plot twist ale okazalo sie ze to faktycznie byl jej tata, troche bylo to przewidywa

2,5 (dam 3 bo sie nie da) gwiazdek poniewaz czasami nie wiedzialam o co chodzi oraz czasami bylam troche przynudzona ale mysle ze komus moze sie ta ksiazka jednak spodobac moze po prosru nie dla mnie ten styl pisania lub po prostu autoe🥰

Z niepokojem obrazująca zatrważające rodzicielskie serce scenerie. Nasączona jawnym mrokiem, który ze śmiałością przenika fabularne meandry. W filozoficznym ujęciu eksplorująca intrygujące pojmowanie śmierci. „Perfect Day” to, niesiona emocjonalnymi nutami utworu o tym samym tytule, kompilacja enigmatycznego thrillera i powieści kryminalnej. Niewątpliwie ukształtowana przez Romy Hausmann przestrzeń morderczej niewiadomej zaczyna się tam, gdzie większość historii tego gatunku wybrzmiewa już finalnymi tonami. Na fundamencie jawnie eksponowanej tożsamości sprawcy wstrząsających zbrodni, buduje się osnowa podszyta nieustępliwą miłością córki do ojca i teorii podszeptywanych najpiękniejszymi wspomnieniami, tym jednym, perfekcyjnym dniem. To pozycja naznaczona subtelną psychodelią, ale zarazem portretująca istotę uczuć – one stanowią źródło bezwzględnych instynktów, a paralelnie spowija je całun wymownie ujętego smutku. Kompozycyjnie docierająca do granic psychologicznej rozprawy, która odważnie wkracza w osobliwy świat paranoi i intensywnej determinacji, zaślepiającej rzeczywisty wydźwięk. Ze świadomością powziętej problematyki, Romy Hausmann angażuje odbiorcę w przeżartą złem podróż na dno ludzkiej duszy. Gdzie ciemne pragnienia i brudne żądze opuszczają swoje środowisko i uzewnętrzniają prawdziwą formę. Jednak autorka z widowiskowym sznytem tworzy coś na wskroś zaskakującego – nadaje wyrazistej wizji nikczemności ludzkie oblicze, intencjonalnie porusza strony wrażliwości czytelnika, wyzuwając z jego myśli oceniający akcent, a jednocześnie nadając im barwy moralnego dylematu. Z całą pewnością celem fabuły nie było nieustanne szokowanie, osnute na nurcie dynamicznie wykreowanej narracji. Jednak bezsprzecznie nie brakuje w niej permanentnego napięcia, zakleszczającego zwodnicze zmysły w nieustannym dążeniu do prawdy. I formę tę z pewnością intensyfikują tajemnicze, ale pełne emocji wynurzenia oraz ostentacyjny wywiad z samym mordercą, które fragmentarycznie ulokowano w treści. One ewidentnie nie przybliżają do rozwiania mgły niepewności, a tym samym mocniej zaskakują upragnionym rozwiązaniem – a to za sprawą nieco chaotycznego, ale zrozumiałego dla refleksyjnej demonstracji zdarzeń literackiego szkicu, nieustannie napędzanego egzystencjalnymi pytaniami. Nietuzinkowa zawiłość nie charakteryzuje jednak tylko samej fabuły, autorka dokonała także wnikliwej wiwisekcji umysłu człowieka, kładąc nacisk na sferę jego impresji – to analiza całkowicie drobiazgowa i finezyjna! Ten aliaż narastających iluzji dostarcza szalonych doznań i doświadcza dozą kontemplacji, które z taką przyjemnością odczuwa się na tle mrocznej aury, porażającej dreszczem ekscytacji. Ta mieszanina realnych incydentów skorelowana z uporczywymi majakami na jawie uświadamia, że to nie zbiegi okoliczności są zastanawiające, ale indywidualne postrzeganie świata. I że to miłość zawsze jest początkiem i końcem każdej dokonanej decyzji.