Ogród z marzeń (okładka  miękka, wyd. 01.2018)

Niektóre tajemnice powinny pozostać na zawsze nieodkryte. Cóż bowiem z tego, że ktoś pozna sekret strzeżony od lat, jeśli przyniesie mu to jedynie ból i nowe zmartwienia? Niewiedza dręczy i spędza sen z powiek, ale prawda także potrafi czasem złamać człowieka, zniszczyć mu życie, a nawet odebrać to, co dla niego najcenniejsze. Rodolfo Montero, młodszy syn Fausto, po studiach prawniczych zostaje przez ojca wysłany do Paryża. Ma tam zgłębiać tajniki handlu winami, by pomóc rozwinąć rodzinny interes. Gdy poznaje Marcela de Montaignac, ten pokazuje mu uroki miasta i przedstawia śmietance towarzyskiej. Odważny, wyzwolony i tętniący życiem Paryż lat dwudziestych XX wieku robi na mężczyźnie ogromne wrażenie. Wraz z nowym przyjacielem uczestniczy w przyjęciach Cole'a i Lindy Porterów, podziwia występy Josephine Baker, a nawet spotyka w kawiarni Ernesta Hemingwaya. Pewnego wieczoru dostrzega piękną dziewczynę tańczącą charlestona. Oczarowany, nie może oderwać od niej wzroku. To młodsza siostra Marcela, więc swój związek starają się utrzymać w tajemnicy. Sielankę zakochanej pary zakłóca jednak tragiczna wiadomość - Fausto Montero nie żyje, a Rodolfo musi wracać do Hiszpanii, by zająć się odziedziczonymi winnicami. W tajemnicy przed rodziną dziewczyny młodzi szybko się pobierają i wyjeżdżają z kraju. Ale czy przyzwyczajona do luksusów arystokratycznego życia 19-latka zdoła się odnaleźć w surowej i zimnej posiadłości Casa de la Loma? W "Ogrodzie z marzeń" Carmen Santos dzieje się stosunkowo niewiele, zwłaszcza biorąc pod uwagę objętość tej powieści. Chociaż liczba przeczytanych przeze mnie stron sukcesywnie rosła, często miałam wrażenie, że utknęłam w jakimś punkcie i stoję w miejscu. Nie znaczy to jednak, że lektura nie sprawiała mi przyjemności. Wręcz przeciwnie. Autorka wprowadziła wiele naprawdę ciekawych wątków. Mocno zaintrygowały mnie fragmenty dotyczące chociażby zagadkowej śmierci Fausto, jego przeszłości, przyjaźni z Severo Andrade, która później przerodziła się w nienawiść czy udziału Dionisio w wojnie w Maroku... Nie przeszkadzało mi nawet to, że kolejne wydarzenia dało się bez większego problemu przewidzieć. Historia opowiedziana przez Carmen Santos nadal wciągała, intrygowała i wzruszała, a przy tym pozwalała przyjrzeć się realiom lat dwudziestych ubiegłego wieku, umieszczając na przeciwstawnych biegunach arystokrację postępowego Paryża i mieszkańców hiszpańskiej wioski. Sięgając po powieść "Ogród z marzeń", nie wiedziałam tak do końca, na co się piszę. Spodziewałam się żywszej i... bogatszej fabuły. Tymczasem historię opowiedzianą przez Carmen Santos odebrałam raczej jako senne wspomnienie dawnych czasów, przetykane tu i ówdzie wybuchami prawdziwej akcji. Kiedy już coś się faktycznie działo, rzeczywiście było porywająco. Choć w międzyczasie życie bohaterów zdawało się niemal zastygać w miejscu w oczekiwaniu na jakąś iskrę, która ich obudzi i popchnie w odpowiednim kierunku. Z pewnością nie jest to powieść dla osób lubujących się w galopującej akcji z minimalną ilością opisów. Tutaj jest ich naprawdę sporo. Jeśli jednak lubicie spokojnie i bez pośpiechu cieszyć się niebanalną, wielowątkową lekturą, "Ogród z marzeń" idealnie się do tego nadaje. Czytany w biegu wiele straci ze swego uroku. Potraktujcie go jak wyprawę na spacer uliczkami Paryża. Idźcie powoli, rozglądając się i chłonąc całą ich magiczną atmosferę. Dajcie się poprowadzić autorce i stopniowo odkrywać przed Wami wszystkie sekrety. Na pewno nie pożałujecie i zapamiętacie tę historię na dłużej. Polecam. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu! ogrodksiazek.blogspot.com

Kiedy decydowałam się na tę książkę to właśnie okładka w większym stopniu mnie do siebie przekonała. Ponadto format książki jest nietypowy, nie widać tego na zdjęciu, ale jest naprawdę spora. Jeśli zaś chodzi o treść, więcej szczegółów poniżej. 'Onofre pomyślał, że czekają ich ciężkie czasy. Stary pan zmarł w niejasnych okolicznościach, starszy brat codziennie w sztok pijany, a najmłodszy beniaminek ni stąd, ni zowąd wziął ślub z jakąś francuską wykwintną niemową...' Rodolfo podczas pobytu w Paryżu dowiaduje się, że jego ojciec zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Po szybkim i niezapowiedzianym ślubie z Solange wraca do swojego rodzinnego domu. Zostaje postawiony przed faktem dokonanym, jako spadkobierca rodzinnego majątku przejmuje zarządzanie i opiekę nad rodzinnym majątkiem, jakim w głównej mierze jest winnica. 'Zrzucając z siebie kolejne części garderoby, miał czas pomyśleć, że czasem sny się spełniają, a rzeczywistość może być piękniejsza od najśmielszych fantazji.' Mężczyzna jest niedoświadczony w sprawach, którymi zajmował się jego ojciec. To jego starszy brat, Dionisio miał przejąć majątek, jednak po powrocie z wojny popadł w alkoholizm i ojciec uznał, że nie jest gotowy na tak ważne stanowisko. Rodolfo i Solange znali się stosunkowo niedługo. Kobieta z centrum Paryża, przyzwyczajona do bogactwa i czynnego życia towarzyskiego zmieniła diametralnie miejsce zamieszkania, a z nim całe swoje dotychczasowe życie. Nie była przyzwyczajona do całodziennej nudy i całkowitego braku zajęć. Rodolfo nie pomagał jej w zapełnieniu czasu i zabiciu nudy, ponieważ najważniejsze stało się dla niego dbanie o rodzinny majątek. 'W tym domu nie było nikogo, komu mógłby powiedzieć o tym, co go gnębi.' Solange w krótkim czasie zaprzyjaźniła się z Dionisio, którego postanowiła wyprowadzić z dołka alkoholowego. To on stworzył specjalnie dla niej tytułowy ogród z marzeń. Autorka pokazała, że stosunkowo niedługa znajomość przyszłych małżonków może spowodować zanik uczucia. Rodolfo nie miał czasu dla żony, a Solange z dnia na dzień traciła zapał i chęć do życia na wsi. Brak dobrej znajomości drugiego człowieka spowodował, że małżonkowie powoli tracili wzajemne uczucie, które było tak namiętne, gdy wspólnie mieszkali w Paryżu. 'Nadal go kochała, nadal pragnęła sprawiać mu przyjemność, wywoływać uśmiech, który kiedyś często rozjaśniał mu czoło, teraz stale zachmurzone, chciała, żeby śmiał się jak dawniej ze szczęścia. Nie wiedziała już jednak, jaką drogą trafić do jego duszy.' Autorka przedstawiła postaci fikcyjne w czasie rzeczywistym. Pokazała obraz Francji i Hiszpanii z lat 1927 - 1930. Rozbudowane opisy dokładnie przedstawiły obraz z tamtych lat. Do mnie jednak nie przemówiły, ponieważ nie lubię dokładnych opisów miejsca i wydarzeń. To właśnie z ich powodu cała lektura momentami mi się dłużyła. Samą książkę w większości czytało się sprawnie, jednak jej duży format nie do końca mi pasował. Polecam jednak książkę osobom, które lubią obyczajówki umiejscowione na tle wydarzeń historycznych. Dla mnie lektura była przyjemna, ale tylko taka. W żaden sposób mnie nie porwała. 'Cóż to jest miłość? Zaślepienie, które popycha cię do podejmowania decyzji, których żałujesz, kiedy tylko odzyskasz rozsądek.'

Kiedy Rodolfo Montero dowiaduje się o śmierci ojca w podejrzanych okolicznościach, musi wrócić do domu i zająć się rodzinnym biznesem produkcji wina. Mężczyzna wobec tego jest zmuszony opuścić swój ukochany Paryż, w którym żył dotychczas. Jednak nie wraca sam, ale ze świeżo poślubioną Solange, którą poznał we Francji. Zmiana otoczenia nie wypływa dobrze na łączące ich uczucie, ponieważ młoda małżonka czuje się osamotniona i przytłoczona realiami, które zastała w hiszpańskiej wiosce. Zmiana klimatu oraz brak luksusów wpływają na to, że kobieta nie jest szczęśliwa i w czasie, kiedy jej mąż próbuje ratować upadającą firmę, ona zaczyna czuć coś do jego brata Dionisio. Akcja książki rozpoczyna się w 1927 roku i muszę przyznać, że autorka idealnie oddała klimat tamtych czasów. W książce pojawia się mnóstwo opisów, zarówno z życia Rodolfo w Paryżu jak i w rodzinnej wiosce i bardzo mi się podobało to jak barwnie autorka opisywała zarówno codzienność bohatera, życie w tamtym okresie, jak i miejsca. Dzięki licznym opisom miałam wrażenie, że przeniosłam się do tamtego okresu razem z naszymi bohaterami. Autorka wyraźnie zaznaczyła różnice między codziennością w wielkim mieście, a tą na prowincji. Życie w tamtych czasach było zupełnie inne i lubię o tym czytać. W książce w dialogach pojawia się wiele francuskich sformułowań, co moim zdaniem dodało jej jeszcze większego uroku. Autorka pokazała w tej powieści jak kruche może być uczucie, zbudowane na relacji intymnej oraz co się dzieje, kiedy ludzie nie znają się wystarczająco dobrze lub dość długo. Ta historia choć dzieje się w odległych czasach, może wiele nauczyć. Solange do czasu przeprowadzki żyła w luksusach, co sezon miała szyte na miarę kolekcje sukien, a czas często spędzała na zabawie. Ciężko było jej się odnaleźć w nowej rzeczywistości – jej garderoba nie była przygotowana na dużo chłodniejszą temperaturę, bardzo nie podobał jej się także wystrój domu. Trochę ciężko było mi polubić tę bohaterkę, bo była dość próżna i w czasie, kiedy jej mąż próbował ratować ich sytuację finansową, ona myślała o swoich przyjemnościach. „Ogród z marzeń” to powieść o miłości, zdradzie, tajemnicach oraz o marzeniach. Ta książka do głębi porusza i bardzo lubię takie historie, jednak mimo tego wszystkiego, co wyżej napisałam, zabrakło mi trochę więcej akcji w tej książce. Miałam wrażenie, że wszystko działo się zbyt powolnie. Jeśli szukacie pięknej i porywającej historii, która może nie będzie lekka to zdecydowanie jest to pozycja godna uwagi. Podczas tej lektury autorka przeniesie Was do pierwszej połowy dwudziestego wieku w Paryżu oraz Hiszpanii, a moim zdaniem warto dać jej się zabrać w tę podróż.

Kiedy Rodolfo zobaczył Solange, nie potrafił wyrzucić jej z głowy. Dziewczyna zrobiła na nim piorunujące wrażenie. Pragnął, by już na zawsze pozostała jego. Kiedy musiał opuścić Paryż, by powrócić do rodzimej Hiszpanii, Solange zapragnęła wyruszyć wraz z nim. Wówczas Rodolphe pojmuje za żonę młodziutką dziewczynę i wyrusza z nią do domu, by zająć się prowadzeniem odziedziczonej po niedawno zmarłym tragicznie ojcu winnicę. Rodzinna rezydencja Casa de la Loma nie budzi zachwytu w młodej Francuzce. Dom jawi się jako niegościnna posiadłość. Okazuje się także, że interes ojca nieomal popadł w ruinę i powróciły niezażegnane kłótnie. Przyzwyczajona do elegancji i ekstrawagancji Solange nie może odnaleźć się w nowej, surowej rzeczywistości. Młodziutka dziewczyna stara się być dobrą żoną dla ukochanego męża, jednak z dnia na dzień jej życiowa radość gaśnie. Z czasem odkrywa, że czuje niebezpieczny pociąg do brata męża, który desperacko pragnie kogoś, kto pomoże mu powrócić do normalnego życia. Pochłonięty interesami Rodolfo początkowo nie zauważa niebezpieczeństwa jakie niesie ze sobą nawiązana nić porozumienia między Solange a Dionisio. Ogród z marzeń, to książka, która ma w sobie niezwykłą głębię. Autorka porusza wiele kwestii. Fabuła jest świetnie rozbudowana i szczegółowo dopracowana. Jak dla mnie może zbyt bardzo rozbudowana. Jest wiele wątków pobocznych, które właściwie w ogóle mnie nie zainteresowały. Pochłonął mnie natomiast wątek miłosny Solange i Dionisia. A było go tak mało. A tak bardzo chciałam, by wypełnił większość tej powieści. Autorka skupiła się przede wszystkim na Rodolfie i to jego uczyniła głównym bohaterem powieści. Polubiłam go, ale moje serce skradł właśnie Dionisio, ten bardziej mroczny i skrzywdzony przez los brat. Książka jest bardzo wciągająca, jednak momentami zaeldwie ją przeglądałam, gdy Carmen Santos skupiała się na sprawach winnicy i interesach. Niemniej jednak wątki miłosne w książce były bardzo ciekawe i z wielką przyjemnością się w nie zagłębiałam.

Rodolfo opuszcza rodzinną Hiszpanię i wyjeżdża do Francji. To tam poznaje Marcela, stałego bywalca najmodniejszych paryskich lokali. Rodolfo nie jest w stanie oprzeć się radosnemu, pozbawionemu trosk stylowi bycia przyjaciela – ulega też urokowi jego siostry, Solange. Kiedy zakochują się w sobie, z Hiszpanii nadciąga wiadomość o niespodziewanej śmierci ojca Rodolfo. Ponieważ od tej pory jest prawowitym dziedzicem prowadzonej od pokoleń winnicy, musi wrócić do domu, by przejąć interesy. Dla żadnego z nich przeniesienie się do na wpół opustoszałego budynku nie jest łatwe: ani dla Rodolfo, który odkrywa, że rodzinny biznes jest w kiepskim stanie, ani dla Solange, gwałtownie wyrwanej z blichtru i luksusu paryskiego życia – do czasu, aż poznaje bliżej brata męża. Zdarzyło wam się kiedyś, że jakaś książka potwornie was oszukała? Zaczęliście czytać, minęła strona dziesiąta, potem pięćdziesiąta, później setna... I wydawało się wam już, że wiecie, z czym macie do czynienia, ale nagle wszystko diabli wzięli? Dokładnie tak wyglądała moja przygoda z „Ogrodem z marzeń”. Już po samym opisie czy przekartkowaniu książki można było dojść do wniosku, że to będzie po prostu obyczajówka zabarwiona romansem, może nawet z elementami sagi rodzinnej. Dla mnie taka kombinacja jest niesamowicie pociągająca. Skusiła mnie wizja umieszczenia akcji w gorącej Hiszpanii i eleganckiej Francji, uległam czarowi lat 20. XX wieku i tylko czekałam, aż na jaw zaczną wychodzić jakieś rodzinne tajemnice albo dojdzie do skandalu. Teoretycznie skandal był, ale... nie wywarł na mnie większego wrażenia. Więcej tutaj: rude-pioro.blogspot.com/2018/04/ogrod-z-marzen-carmen-santos-recenzja.html

Autorka przenosi nas do pięknego Paryża do lat dwudziestych. Ogród marzeń kojarzy się nam z czymś fascynującym,oazą ciszą i spokojem.Kto nie chciałby żyć w takimi miejscu ,gdzie czujemy się po prostu szczęśliwie.Życie jednak toczy się swoimi zasadami i nie mam wpływu na pewne rzeczy. Śmierć ukochanej osoby z natury nie jest łatwe i smutny czas toczy się własnymi prawami.Syn nieżyjącego ojca ,postanawia wraca do Hiszpanii.W Paryżu zostawia wszystko ,co dotychczas było dla niego ważne.Zaczyna układać swoje życie, w słonecznej Hiszpanii zamieszkując na ranczu Casa de la Loma.Tam również pojawia się kolejny bohater brat o imieniu Dionisio. Między Solange a Dionisio tworzy się więź na oczach Rodolfo.Czy piękna Solange będzie na tyle odważna, by zrezygnować ze swojego małżeństwa? Ogród marzeń może przypominać fabułę z rodu brazylijskiego serialu, gdzie uczucie miesza się z rozsądkiem. Powieść jest fabułą obyczajową,w której spokój przeplata się ze złymi wyborami, miłością niebędąca prostym uczuciem. Powieść toczy się w pięknej scenerii,a między tym losy bohaterów.Każdy z nich jest zupełnie inny mający swój wiat i swoje potrzeby. Polecam serdecznie.Jeśli lubicie rodzinne powieści to,ta powieść będzie strzałem w dziesiątkę.

Warto wybrać się w tę podróż w przeszłość! Oto kilka powodów: • Lata 20 XX wieku mają w sobie magię, szczególnie hipnotyzująca jest atmosfera dawnego Paryża, miasta artystów, bogaczy i wolności obyczajów. • Z drugiej strony, dla kontrastu pokazano spokojną, hiszpańską prowincję. Na pierwszy rzut oka dwa miejsca bardzo się od siebie różnią, jednak czy nie są podobne? • Barwne opisy pozwalają w pełni odczuć ich atmosferę, mamy możliwość obserwować Europę między wojnami. • Autorka analizuje zachowania bohaterów spowodowane nowymi miejscami, które odkrywają, kreując ich wizerunek bardzo wiarygodnie. • Trudne do wymówienia, zapadające w pamięć charakterystyczne imiona sprawią, że powieść nie zleje się w naszej pamięci z podobnymi książkami, zapamiętamy ją na długo. • Duży format (niewiele mniejszy od kartki A4) również ją wyróżnia, a Wydawnictwo dołożyło wszelkich starań, żeby wydanie prezentowało się na półce bardzo dobrze. "Ogród z marzeń" to piękna historia o miłości osadzona w ciekawych czasach, jej lekkość pozwala odpocząć po ciężkim dniu. Pozwala poczuć się, jakby było się w otoczeniu winnic, dlatego najlepiej czytać ją w towarzystwie wina. Więcej: www.onlypretender.pl