Obrzydliwa anatomia (okładka  twarda, wyd. 09.2019)

Straszna książka.. zapowiadała się ciekawie i chyba zamysł był taki żeby pisać o różnych "problemach" z przymrużeniem oka i autoironią. Niestety od pierwszych stron autorka wzbudza tylko żal i politowanie 😬 Ta książka powinna mieć tytuł "Nie masz kompleksów? Udowodnimy Ci że powinnaś i to w każdym centymetrze swojego ciała!!".

Książka pisana przez kobietę. Omawia zagadnienia związane z fizjologią kobiecego ciała oraz oczekiwań społeczeństwa wobec wyglądu kobiety np. depilacja, golenie nóg, usuwanie wąsika. Rozważania czy ma to wpływ na zdrowie czy jest to wymysł współczesnego społeczeństwa.

Poziom zależy od rozdziału, niektóre są bardzo błyskotliwe, inne wydają mi się nudnawe... Lekka lektura, fajna na niezobowiązujący prezent. I pięknie wydana.

Książkę się czyta przyjemnie, jest napisana z fajnym poczuciem humoru - co jest bardzo pozytywne. Jestem aktualnie w połowie i nie zawiodłam się. :)

Zabawna, nie przesadzona

Autorka miała zapewne szczytny cel, mianowicie książka sprawia wrażenie pisanej "ku pokrzepieniu serc". Fajnie jest dowiedzieć się, że inne kobiety na innym kontynencie borykają się z tymi samymi problemami co ja i Ty. Jednak pozycja napisana została w sposób nieudolny. Pisarka starała się chyba sprawić, by książka miała oparcie w naukowych badaniach, jednak sama w sobie absolutnie pozycją naukową nie jest. Co chwila przytaczane są wypowiedzi "badaczy", o których świat nie słyszał, którzy nierzadko niewiele mają wspólnego z ludzką anatomią czy psychologią. Brak przypisów i racjonalnego przedstawienia tych rozmów z "uczonymi" czyni książkę mało wiarygodną. Te wspomniane dysputy, które autorka streszcza plasują się na poziomie gimnazjalistki, która wisi na telefonie z koleżanką, a nie z naukowcem. Nie są niezbyt porywające. Prosty język, dużo męczących dygresji. Jestem w stanie połknąć dobrą książkę w jedną noc, tę męczę drugi miesiąc, a przeczytałam 2/3.

Anatomia i fizjologia, czyli nic co ludzkie … W czasach, kiedy panuje kult pięknego ciała, kiedy oko otoczenia jest bezlitosne i gotowe wytknąć każdą niedoskonałość, kiedy bombardowani jesteśmy wizerunkami idealnych postaci, które pięknie wyglądają nawet o wstaniu z łóżka, trudno nam nie ulec presji. Nasze półki uginają się zatem pod ciężarem kosmetyków, wydajemy każdego miesiąca setki złotych na fryzjerów i kosmetyczki, zaś wymarzonym prezentem byłaby dla wielu operacja plastyczna. Katujemy się dietami, odmawiając sobie wszystkiego, spędzamy godziny na siłowni i zaczytujemy się w poradnikach w stylu jak być piękną / fit. A przecież tak naprawdę natura nie lubi doskonałości, zaś sama anatomia i fizjologia tak naprawdę nie są piękne. Co więcej, śmiało można powiedzieć, że są one… obrzydliwe. Tak właśnie ma odwagę twierdzić Mara Altman, autorka rewelacyjnej, napisanej z ogromnym dystansem do siebie, swojego ciała, świata i historii, książki pt. „Obrzydliwa anatomia”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego pozycja to swego rodzaju antyporadnik, choć do stylu poradnika jest tu daleko. To raczej prawdziwie socjologiczna rozprawa, napisana swobodnie i z humorem, mocno nacechowana własnymi doświadczeniami. Książka jest doskonałą lekturą dla tych wszystkich, którzy zbytnio przejmują się swoim ciałem, tych, którzy już dawno stracili poczucie równowagi, a także dla tych wszystkich, dla których depilacja brazylijska czy mikrodermabrazja brzmią równie zrozumiale, co suahili. Jak sama autorka zaznacza „ta książka nie poprawi ci fryzury, nie wyleczy infekcji drożdżakowej ani nic z tych rzeczy”. Po co zatem ją czytać? Chociażby po to, by dać sobie spokój z katowaniem swojego ciała i zacząć być z niego dumnym. Oczywiście nie oznacza to zaprzestania wszelkich zabiegów, zapuszczenia włosów (wszędzie) i pożegnania się z wodą, mydłem i pastą. Chodzi bardziej o zachowanie zdrowej równowagi i nie poddawanie się presji. Autorka zajmuje się różnymi fragmentami ciała, zderzając rzeczywistość z naszymi wyobrażeniami o niej, a także z naszymi (często) nierealnymi dążeniami do byciem idealnym. Opowiada o brodach (również tych kobiecych) i o depilacji, nie omija nawet tak wstydliwego tematu, jakim są wszy, zajmuje się nawet lustrzanym odbiciem (czy rzeczywiście jesteś osobą, którą widzisz w lustrze?). Przeanalizujemy wraz z Altman nawet ekstatyczne jęki, choć zapewne większość z nas daruje sobie wzorowanie się na pawianach. Zastanowimy się również nad naturą potu i różnymi sposobami ukrywania tego, jak bardzo się w niektórych przypadkach pocimy, zajmiemy się nawet … pępkiem, a także kroczem. To tylko niektóre tematy poruszone w książce, w której nasze ciało zostało podzielone na górną i dolną połowę, z uwzględnieniem całej (również tej obrzydliwej, wstydliwej) fizjologii. Nasz wygląd, mankamenty, odgłosy wydawane przez ciało, czy jego zapach – na większość z tych tematów nie chcemy rozmawiać, może właśnie dlatego, że dotychczas były to tematy tabu. Mara Altman pokazuje, że nasze ciało i jego funkcjonowanie jest raczej powodem do dumy, zaś różnego rodzaju reakcje czy procesy w nim zachodzące wynikają z mądrości natury. Zamiast zatem ze wstydem powstrzymywać orgazm, jęczmy, poćmy się i dziękujmy za nasz PMS (kto wie, może to oznaka nadprzyrodzonych mocy!). Justyna Gul Qultura słowa

Liczyłam na ciekawostki i humor. Książka nie oferuje ani jednego ani drugiego. Jest napisana lekko ale też bez wartościowej treści. Zdecydowanie nie jest też zabawna. Nie dowiedziałam się niczego nowego. Nie zachęciła mnie do refleksji nad własnymi poczynaniami względem mojego ciałka. Generalnie spowodowała silne poczucie straconego czsu. Jestem zagorzałą fanką ciałopozytywności i nie da się powiedzieć, że książka ciałopozytywna nie jest, ale totalnie brakuje jej polotu.

Książka jest bardzo nudna... Autorka w nieudolny sposób próbuje podejścia „jestem Twoją kumpelką” na poziomie żartów z Familiady. Ciężko jest przebrnąć do końca :/

Podobała mi się. Poza dostarczeniem różnych ciekawych faktów pozwala również inaczej spojrzeć na swoje ciało. Polecam