Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera (okładka  twarda, wyd. 01.2020)

Super książka. Życie nie zawsze układa się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Ta książka jest o wyjątkowych dzieciach i wyjątkowych rodzicach. O dzieciach, które nie są niegrzeczne a neuroatypowe i nie jest to ich winą. Są mądre, piękne i wyjątkowe, potrzebują miłości, akceptacji i wsparcia. O rodzicach, którym wmawia się, że są przewrażliwieni, niewydolni wychowawczo a przecież to oni walczą o swoje dzieci, nawet wtedy, gdy lekarze, pedagodzy, psychologowie nie widzą problemu albo go bagatelizują. O rodzicach, których upór pozwala tym dzieciom funkcjonować w społeczeństwie. To oni są w nieustannym stanie „wojny”. Nigdy nie wiedzą, kiedy i z której strony spadnie „granat”. Doznają przykrości od dzieci, które kochają i wspierają. Mimo zwątpienia i chwilowych kryzysów nie odpuszczają, walczą dając świadectwo bezwarunkowej miłości rodzicielskiej. Problemem rodziców z dzieckiem z spectrum autyzmu jest bardzo ograniczony dostęp do bezpłatnych ośrodków diagnostycznych i terapeutycznych. Dzieciaki wiele miesięcy czekają na diagnozę i terapię. Brakuje bezpłatnych ośrodków terapeutycznych, w których zarówno dziecko, jak i jego rodzice mogli by otrzymać kompleksowe wsparcie szczególnie w mniejszych miejscowościach. Bywa, że psychologowie, pedagodzy szkolni, nauczyciele nie mają elementarnej wiedzy na temat objawów i ograniczeń wynikających z ASD (ang. ASD – Autism Spectrum Disorder) i ADHD, albo ich nie akceptują. Są też cudowni nauczyciele, pedagodzy, nauczyciele wspomagający, dla których dobro dziecka jest na pierwszym miejscu. Szkoda, że jest ich tak mało. Rodzice bardzo często czują się bezradni, opuszczeni, pozostawieni sami sobie. Budzenie społecznej świadomości na temat spectrum autyzmu jest niezbędne, ale w sposób przemyślany i systemowy. Dziękuję autorowi za podjęcie tego tematu. Ta książka powinna być lekturą obowiązkową m.in dla lekarzy, nauczycieli, psychologów, pedagogów.

Wspaniała książka. Jestem terapeutą dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera, temat jest mi bardzo dobrze znany. Czytałam z zapartym tchem i jednocześnie zaczęłam rozmyślać nad tym, że niektórzy moi podopieczni zaraz będą szli w świat- do szkoły, i ze środowiska opartego na szacunku, przyjaznej atmosferze, relacji wręcz koleżeńskiej pełnej zaufania, wzajemnego szacunku i wymagań mogą trafić na nauczycieli o których mowa w książce… Ludzi z krwi i kości, z wykształceniem pedagogicznym dla których dziecko jest podmiotem, tzn powinno być, a mają w głowę wryty staroświecki model nauczania w którym nie ma miejsca na dostosowanie nauki do potrzeb dzieci i brak im kreatywności… Młodzi ludzie powinni się zastanowić przed pójściem na kierunki pedagogiczne, w pracy z dziećmi trzeba chcieć stworzyć relacje i mieć otwarty umysł.

Witam! Jestem mamą siedemnastoletniego syna ze stwierdzonym zespołem Aspergera. Już po przeczytaniu kilku stron wiedziałam, że ta książka jest dla mnie i o mnie. Jednym tchem przeczytałam 100 stron. Nie mogę dopasować swego syna do konkretnej postaci, gdyż on jest zbiorem kilku cech od każdego bohatera. Bezradność środowiska w stosunku do takich dzieci jest ogromna! A tak bardzo chciałbym przekazać synowi wiele wskazówek, by mógł bezpiecznie wejść w dorosłe życie. Dziękuję za tak wspaniałą książkę!

Książka która czyta się na raty… wiele w niej jest opisanych historii, po których człowiek jest wściekły i zdenerwowany, ponieważ ukazują się wszystkie dziury systemu oświaty ale także pokazuje, że my ludzie jesteśmy zapatrzeni w siebie i prosto nam oceniać ludzi. Świetny reportaż, polecam.

Bardzo właściwie przedstawione życie z dziećmi z problemami, które każdy z nas powinien przeczytać, żeby wiedzieć, jak należy postępować. Stygmatyzacja rodzin z powodu problemów dziecka to najgorsza przypadłość naszych czasów. Pomagajmy, zamiast oceniać!

Ciekawe zestawienie historii roznych rodzin. W ten sposób znacznie łatwiej wytłumaczyć o co w tym wszystkim chodzi. Powinna to byc pozycja obowiązkowa dla nauczycieli i pracowników socjalnych.

Bardzo fajna książka. Warto się z nią zapoznać. Zarówno dla rodziców, mających dzieci z zaburzeniami, jak również dla osób, które chciałyby choć trochę zrozumieć takie dzieci.

Bardzo ciekawa książka, powinien ją przeczytać każdy, kto chce spróbować zrozumieć problemy z dziećmi ze spektrum autyzmu.

Po przeczytaniu tej książki, nie powiecie już, że czyjeś dziecko jest niegrzeczne. Książka bardzo otwiera oczy. Polecam!

Bardzo polecam. Tylko czytać i płakać kto ma w rodzinie takie dziecko i zna problem.