Matrioszki (okładka  miękka, wyd. 03.2018)

Uwielbiam pióro Adama Karczewskiego. Świetnie napisana książka, podobnie jak Okręt. Czekam z niecierpliwością na kolejną

Myślę, że książka ta bardziej usatysfakcjonuje panów niż panie, bo ja przyznam szczerze, że długo nie mogłam się odnaleźć w fabule. Wartka akcja, chociaż bardzo oderwana od realizmu życia, momentami przypominała mi filmy z Jamesem Bondem, czy film „Desperado”. Główny bohater, niby niepozorny nauczyciel, trochę nieudacznik życiowy okazuje się jednak kimś w rodzaju Jack’a Reachera. Niesamowite zwroty akcji trzymają wprawdzie w napięciu, ale jak pomyślę sobie, że mogłabym być świadkiem jakiejś opisanej w powieści akcji, idąc spokojnie ulicą, to aż mnie przechodzą dreszcze. Autor ośmielił się nadać pewnym osobom występującym w książce, bardzo znane cechy ludzi ze świata polityki, w przybliżony sposób nawet nadając im imiona i nazwiska. Przykładem może być były premier Damian Turski, który ewidentnie odzwierciedla znaną postać polityczną reprezentującą nasz kraj w Brukseli. Być może, gdzieś poza moimi granicami świadomości dzieją się takie rzeczy jakie opisał autor, ale ja w swojej naiwności wolę w takie nie wierzyć. Przyjmuję za to, że przedstawiona czytelnikom fikcja literacka nie ma nic wspólnego z realizmem życiowym. Przyznam jednak, że przy tej książce nie można się nudzić. Trup ścieli się gęsto, krew leje się na każdym kroku, i nie da się ukryć, że jest to książka z mocną akcją w tle. Polityka i władza to takie dziedziny, w których człowiek nigdy nie jest pewny w stu procentach komu może zaufać, a komu nie. Niestety w tej materii rządzi pieniądz i niewielu jest się w stanie mu oprzeć. A kiedy dochodzą do tego brudne gry prywatne, zboczenia, kolaboracje, czy przekupstwa to człowiek czasami może wdepnąć w takie bagno, że potem do końca życia nie jest w stanie się z niego wydostać. W świecie współczesnej technologii, można wiele osiągnąć, a dobry kontrwywiad potrafi wyciągnąć na światło dzienne najbardziej kompromitujące sytuacje, które w następstwie mogą stać się kartą przetargową w dojściu do celu. (…) Terlecki znowu odblokował telefon i jeszcze raz spojrzał na wyświetlający się napis: „matrioszka”. Potem przez długą chwilę siedział, patrząc tępo w ścianę i nawet nie próbując analizować, jak i dlaczego mogło do tego dojść, aż nagle cisnął z całej siły aparatem o szafę. Telefon rozprysnął się na kilkanaście kawałków. (…) Autor na przykładzie rosyjskiego kontrwywiadu pokazuje jak daleko mogą sięgać macki zła i jak bardzo mogą one zniszczyć komuś życie. Szczególnie, kiedy taki osobnik jest wysoko postawioną politycznie figurą. (…) – Nie – odpowiedział, mrużąc znacząco oczy. – Ale proszę pamiętać: pieniądze i żądza władzy nie znają pojęcia narodowości. (…) Muszę zwrócić uwagę na świetnie wykreowane osobowości bohaterów, zarówno tego głównego, jak i pozostałych. Chociaż przyznam szczerze, że bardzo długo czułam się zagubiona w obliczu wprowadzania do fabuły kolejnych osób i z trudnością dochodziłam do tego kto jest kim. Lektura ta jest świetnym przewodnikiem po Trójmieście. Ktoś mieszkający w Gdańsku, Gdyni czy Sopocie z łatwością przeniesie się w miejsca, które autor opisał przy okazji wprowadzania w fabułę. Jestem przekonana, że czytelnik, który zachwyci się tą książką, będzie chciał odnaleźć te wszytskie miejsca, a może nawet pójść tropem karkołomniej przygody głównego bohaterta. Jestem przekonana, że książka ta jednak usatysfakcjonuje męską grupę czytelników. Do mnie niestety realizm polityczno-szpiegowsko-wojskowy nie przemawia, i chociaż pochłonęłam tę książkę w wyjątkowo szybkim czasie, to długo nie mogłam zrozumieć istoty fabuły. Polecam jednak tę lekturę czytelnikom, którzy lubią książki ostrej akcji, powieści szpiegowskie, czy po prostu drastyczne w swym przekazie kryminały.

Nauczyciel historii rozpoczyna własne śledztwo, czyli Matrioszki Adama Karczewskiego. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Nie znałam go przed otrzymaniem tej książki, dlatego nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Historia Matrioszek rozpoczyna się od tajemniczego samobójstwa uczniów ze szkoły, w której nauczycielem historii jest były żołnierz Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Tomasz Tomasik postanawia zaangażować się w dochodzenie. Wkrótce giną kolejne osoby. Dlaczego? Matrioszki to powieść szpiegowska, która daje czytelnikowi dużo wrażeń i akcji. Trzyma w napięciu do samego końca. Tomasz to były żołnierz, więc ma trudny charakter. Nie zdobył mojej sympatii, ale inni bohaterowie wręcz przeciwnie. Akcja jest dynamiczna i dopracowana w szczegółach, ale nie jest to jakaś wybitna pozycja. Nie znajdziesz tutaj nic, czego już wcześniej nie czytałeś. Dla mnie, jako miłośnika tego gatunku, to kolejna przeczytana książka i którą będę miło wspominała, a która nie wywarła na mnie wielkiego wrażenia. Język autora jest potoczny, więc każdy przeciętny Kowalski nie będzie musiał się natrudzić, aby przeczytać Matrioszki. Matrioszki to dobra pozycja sensacyjna. Lekka i przyjemna w odbiorze. Nie zaskoczy Cię, ale też nie znudzi. Przez ponad 500 stron towarzyszymy śledztwu, które stopniowo się rozwija i ujawnia kolejne tropy. Zagłębiamy się w psychikę głównego bohatera. A wisienką na torcie jest spisek sięgający najwyższych szczebli władzy.