Kukułka i wrona (okładka  miękka, wyd. 08.2020)

Kukułka i wrona" Magdaleny Wolff to I tom ze słowiańskiego cyklu "Moc korzeni". 🧹Warcisława, pochodząca z Jastrzębiego Gniazda położonego na wzgórzu przy rzece Winda za świętym lipowym gajem, gdzie kiedyś rządziła wielka Wanda, musi uciekać przed mordercami jej rodziny i żądnymi władzy zdrajcami. W samym sercu lasu napotyka chatę, w której schronienia udziela jej Szary wilk. Tak wilk🤗 mężczyzna, który jak chce, to potrafi zamienić się w niedźwiedzia lub wilka. Kobieta prosi go o pomoc, by mogła pomścić śmierć bliskich: ojca, matkę, braci i kuzynów. I tu wkracza magia, ponieważ Szary zaprowadza ją do swej matki - Baby Jagi... Czy pomoże? Czy Wrena pomści rodzinę? Jak przebiegnie ich podróż? Świat ten osadzony jest w czasach słowiańskich wierzeń, gdzie cała historia wywodzi się od trzech możnych rodów, byli to: Leliwici, Ostoje, Jastrzębcy. 🧹Jest to powieść, gdzie występują czary, bóstwa, szacunek do flory i fauny, wierzenia w modlitwę, i różne praktyki magiczne. 🧹Autorka świetnie przedstawiła tu świat bogów i rzeczy astralnych tzw. Nawia oraz realnych i namacalnych czyli Jawia. Pokazała, jak wygląda dążenie do władzy oraz do czego zdolny jest człowiek, by ją zachować. Mamy też obraz jak duszenie w sobie emocji i urazów może wpłynąć na nasze działania. Jest jeszcze coś w tej powieści, co najbardziej mi się podobało - rodzące się uczucie... No dobra, główny bohater mi się podoba 🙊😁

Ciekawa historia, z przyjemnością wraca się do czasów zapomnianych, każda książka sięgająca naszych prawdziwych korzeni jest godna polecenia. Tu dodatkowo mamy ciekawą historię, która wciąga nas w swój wir utrzymując ciągłą niepewność ... są chwile ze aż chce się biec boso po lesie. Gratuluję Pani Magdaleno i z niecierpliwością czekam na kolejny tom

Romans z Leszym to jest to;) uwielbiam takie słowiańskie klimaty: wierzenia, bogowie, zioła, rytuały i pokręcone losy ludzkie. Błyskawicznie przeczytałam, chcę więcej.

Przyjemna lektura, ale więcej przygód a mniej romansu by się przydało

Fajna książka jeśli ktoś lubi legendy slowianskie

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy ...

Polecam!!

Wrena jednego dnia straciła wszystko. Ludzie,którym ufała okazali się zdrajcami,a rodzinny dom-gniazdem żmij. Po tym,co się wydarzyło,pomocy pobiegła szukać w lesie.Nie powstrzymały ją od tego nawet wcześniejsze ostrzeżenia matki o magii,która tam mieszka i może być niebezpieczna. Kogo tam spotkała i jak potoczą się jej losy dowiecie się z książki. Ta książka ma w sobie wszystko to,co kocham i dla mnie jest to najlepsze słowiańskie fantasy,jakie do tej pory przeczytałam! Gdzie magia pulsuje biciem mego serca,wszechobecni bogowie pilnują porządku,a Baba Jaga wie więcej,niż wszyscy myślą. Gdzie leszy też może mieć uczucia,a skromna służka potrafi wywieźć w pole doświadczonego wojownika. Ta książka,pełna tajemnic i zaklęć,tętni życiem i nie pozwala od siebie oderwać nawet na moment. A napisano ja tak malowniczo,że bez większego wysiłku przeniosłam się do tej fantastycznej krainy i wcale nie miałam ochoty z niej wychodzić. Zreszta,ta kraina tkwi we mnie przez cały czas. Tutaj wszystko się składa tworząc powoli całość,której z pewnością się nie spodziewamy,a wyraziści bohaterowie pozwalają się z nimi utożsamić i jeszcze mocniej przeżywać całą tę historię. Strasznie,ale to strasznie żałuję,że nie mogę od razu sięgnąć po kolejną część,bo czuję ogromny niedosyt. Dlatego czekam na nią z niecierpliwością,a Was,jeśli oczywiście lubicie takie słowiańskie klimaty,zapraszam do czytania.

Literatura, w której znajdę mitologię słowiańską, zawsze mnie ciekawiła. W końcu, co może być ciekawsze od naszych rodzimych mitów? Tak, wiem, mitologia grecka na przykład, pomińmy to. Pewnego dnia otrzymałam propozycję zapoznania się z książką Magdaleny Wolff, czyli Kukułką i wroną. Przyznaję się bez bicia, że trochę mi zeszło, nim się za nią zabrałam, ale w końcu ją przeczytałam i mogę Wam opowiedzieć o swoich przemyśleniach. Wrena nigdy nie przypuszczała, że najbliżsi jej ludzie będą mogli ją zranić. Okazało się jednak, że są do tego, jak najbardziej zdolni, a jej rodzinny dom stał się gniazdem żmij. Dlatego też Wrena na przekór słowom matki postanowiła udać się do lasu na poszukiwanie jakiejś pomocy i pocieszenia. Jak zakończy się jej podróż? Czy odnajdzie nowych przyjaciół, czy też będzie zmuszona do powrotu? Zacznę od głównej bohaterki, czyli wyżej wspomnianej Wreny. Jest to postać, która zaciekawiła mnie od samego początku i od tegoż samego momentu wzbudziła mój podziw. Odważyła się wejść samej do ciemnego lasu, w którym mogła spotkać tak naprawdę każdego. Zaimponowała mi też swoim uporem oraz wytrwałością, lecz jak dokładnie to przejawiała, nie zdradzę - musicie dowiedzieć się tego sami, ale gwarantuję Wam, że również możecie być pozytywnie zaskoczeni. Bardzo spodobało mi się pióro Magdaleny Wolff, ponieważ sprawia ono, że lektura Kukułki i wrony upływa bardzo przyjemnie, lekko i szybko. Co więcej, na uwagę zasługuje również sposób, w jaki autorka wykreowała swoich bohaterów - choć nie byli oni idealni, to ich kreacja jest naprawdę dobra i ciekawa. Ponadto, każdy z nich miał swój charakterek, którym może zjednać sobie czytelników lub całkowicie ich do siebie zniechęcić. Ja tak mam przykładowo z Babą Jagą, no nie mogę znieść tej kobiety. Akcja prowadzona jest dwutorowo – mamy tutaj rozdziały z perspektywy Wreny i tego, co przeżywa, będąc z dala od swojego domu oraz pojawiają się też rozdziały, w których czytelnik przenosi swoją uwagę na dwór i w rodzinne strony głównej bohaterki, do których zawitali nieprzyjaciele. Przyznam się tutaj szczerze, że bardziej ciekawiły mnie właśnie te fragmenty dotyczące bezpośrednio Wreny i jej kolejnych “przygód”, choć sama nie wiem, dlaczego akurat tak się działo. Muszę też wspomnieć o wątku romantycznym, który nie do końca mi podpasował, chociaż z drugiej strony sprawił on, że jeszcze bardziej wciągnęłam się w tę powieść. Jak widzicie, same sprzeczności ze mnie wychodzą. Podsumowując już moje słowa: Kukułka i wrona to bardzo dobrze napisana, ciekawa i zaskakująca powieść, w której słowiańskość obecna jest na każdej stronie i sprawia, że czytelnik całkowicie wsiąka w tę historię. Nie mogę doczekać się lektury kontynuacji, ponieważ ta pierwsza część zakończyła się tak, że nie mam pojęcia, co może wydarzyć się dalej. Jeżeli mitologia słowiańska znajduje się w kręgu Waszych zainteresowań, a ponadto lubicie literaturę obyczajową, to Kukułka i wrona może Was również oczarować.

Jak bardzo kocham książki z tematyką słowiańska tak ta niestety była ciężka. Podchodziłam do niej kilka razy i zawsze po 30 minutach czytania nie mogłam się skupic , nie dotrwałam do końca , straciłam zainteresowanie w 22 rozdziale i odłożyłam na półkę