Łazarz. Joona Linna. Tom 7 (okładka  miękka, wyd. 04.2019)

Mistrz(owie) w cudownie mistrzowskiej formie! Wreszcie - Joona Linna i jego historia, nabrała takiego rozpędu, jak wtedy gdy go pierwszy raz poznałam - w "Piaskunie". Dawno tak nie pogryzłam z nerwów paluchów, dawno nie zarwałam nocy, czy nie przegapiałam przystanków przez zatopienie się w lekturze! Pędzące tornado słów, broń, szaleństwo, krew i dusząca, klaustrofobiczna trumna. Czegoż tam nie ma! To jest dokładnie to, za czym tak kosmicznie tęskniłam. I już wiem, że historia komisarza wcale się tu nie kończy... Polecam z pełną odpowiedzialnością!

Wyznaczyłam sobie surowe zasady czytania tej książki: - czytam tylko w świetle dziennym, - nigdy sama w domu, - najlepiej z łopatą pod ręką:O Niesamowicie mroczny klimat... Polecam!

Ogromnym atutem „Łazarza” jest klimat, atmosfera, która zaczyna się wraz z Prologiem. Lars Kepler wprowadza nas w mroczny świat seryjnego mordercy, do tego wyjątkowo spaczonego psychicznie. Jurek Walter (imię brzmi znajomo, prawda?), bo o nim mowa, znęcał się nad swoimi ofiarami, okrutnie je kaleczył, lubował się w zadawaniu cierpienia, jednak zginął podczas policyjnej obławy. Czyżby znalazł godnego sobie naśladowcę? A może powstał z martwych jak biblijny Łazarz? Lars Kepler nie szczędzi opisów, przy większości włosy stają dęba, a fabuła jest tak pokręcona, że nawet na chwilę nie można tej książki odłożyć. I tu jest problem, bo czytając ją w nocy, gwarantuję, że nie zaśniecie przez dobrych kilka godzin, a potem każdy dźwięk, każde szuranie będzie przyprawiało o dreszcze. „Łazarz” jest bardzo dobrze napisany! Momentami chyba aż za dobrze, co tylko świadczy o na korzyść Larsa Keplera. Jedyny problem, jaki miałam to imiona i nazwiska bohaterów, ale z nimi przy szwedzkich książkach zawsze mam problemy. Ciężko mi się je zapamiętuje, a w „Łazarzu” jest o tyle trudniej, że od samego początku postaci jest wiele, dlatego trzeba się porządnie skupić, by nie pogubić się kto i z kim. Z czasem ta mnogość bohaterów o dziwnych imionach przestaje przeszkadzać na rzecz tego, co się w książce dzieje. Mrożące krew w żyłach sceny, czarne charaktery, które już chyba bardziej wynaturzone być nie mogą, do tego zaburzone postrzeganie tego, co dobre czy złe, wszystko to bardzo miesza w głowie czytelnika. „Łazarz” nie jest książką dla każdego, trzeba naprawdę lubić grozę i lubić się bać. Ja do dziś oglądam się za siebie i jeszcze długo będę ;) Polecam!

Ta książka nie należy do łatwych, nie czyta się jej szybko. To raczej lektura wymagająca czasu i skupienia. Jak wspominałam wcześniej, Lars Kepler to para szwedzkich autorów, a ja spotkałam się z ich twórczością po raz pierwszy. ___ W niewyjaśnionych okolicznościach giną przestępcy. Wszystkie zabójstwa łączą wspólne cechy- wygląda na to, że stoi za nimi "superbohater", który chce uwolnić świat od kryminalistów. Joona otrzymuje sygnały, które świadczą o zmartwychwstaniu Jurka Waltera i tylko on wierzy, że ten okrutny kat mógł podzielić losy biblijnego Łazarza! Dodatkowo, w apartamencie w Oslo gdzie znaleziono zwłoki, policja odnajduje wykopaną z grobu głowę zmarłej żony Joona Linny. ___ Ten thriller trzyma w napięciu, ma krwawe sceny i jest zdecydowanie nieprzewidywalny! Duża ilość bohaterów i wynikająca z tego wielowątkowość to na pewno wartość dodatnia tego dzieła. Akcja wypełnia lekturę od pierwszych aż do ostatnich stron. Niemniej, książkę czytało mi się jak scenariusz. Krótkie, proste zdania zamiast wzbudzać we mnie poczucie grozy i budować podniecenie raczej wyprowadzały mnie z równowagi. Nie wiem czy za bardzo starałam się skupić na akcji czy po prostu mój gust czytelniczy z wiekiem się zmienia, ale wydawało mi się, że w książce jest cała masa irracjonalnych wydarzeń i zachowań. Myślę, że może podobać się miłośnikom tego gatunku i każdy powinien ocenić ją sam! :)

Jest to historia napisana rozbudowanym językiem, konkretna, mocna. To jeden z tych kryminałów, w których wtrącenia z prywatnego życia bohaterów nie irytowały mnie. Dawka prywaty była tutaj naprawdę istotna i Kepler znakomicie połączył to z wątkiem kryminalnym. Mogę śmiało napisać, że twórczość Larsa Keplera zadowoli wymagających czytelników, którzy lubią niecodzienne zagrywki i nie boją się nieco trudniejszych książek, którym trzeba zdecydowanie poświęcić więcej uwagi niż typowym, lekkim kryminałom. Cała recenzja: bookeaterreality.pl