Łączniczki (okładka  twarda)

Serdecznie polecam tę książkę wszystkim pasjonatom historii. Książka we wspaniały sposób ujmuje w sobie wydarzenia z czasów Powstania Warszawskiego. Powieść składa się na kilka opowiadań o kobietach które nie mają ze sobą nic wspólnego, z wyjątkiem bycia Łączniczkami. Czytając, możemy poznać fakty o których nie uczą nas w szkolnych ławkach. Kobiety te, będąc jeszcze młodymi pannami zamiast zajmować się randkami musiały myśleć jak dorosłe matki. Od nich zależały losy powstania. Poznajemy czasy 1944 roku patrząc okiem człowieka który naprawdę to przeżył. Książka zawiera w sobie też autentyczne fotografie które cofają nas w czasie. Jestem fanką czarno białych zdjęć, uważam że mają w sobie prawdziwą magię. Kobiety we wspaniały sposób opisują swoje losy. Książka jest wzruszająca i pełna emocji. Zawiera w sobie tragiczne wydarzenia bohaterskich śmierci.
Polecam tę książkę wszystkim ciekawych przeszłości. Książka jest ciekawa i zawiera w sobie prawdziwe fakty. Jako minus mogę powiedzieć tylko że nie da się od niej oderwać! Łączniczki – to moja ulubiona książka opisująca Powstanie Warszawskie.

Wzruszająca opowieść o 9 dziewczynach, których lata młodości przypadły w trakcie 2. wojny światowej. Dzięki ich odwadze, sile i determinacji mogę dziś swobodnie i po polsku pisać te słowa. Kiedy w trakcie lektury dotarło do mnie, że moja córka jest obecnie w tym wieku co wówczas łączniczki, i jakie ma szczęśliwe dzieciństwo chciałabym podziękować wszystkim jej rówieśniczkom i rówieśnikom że się nie poddali. Książka choć napisana w reportażowym stylu niezwykle wzrusza. Dziękuję autorom.

Jako wierna patriotka jestem zachwycona tą książką ! Opisane historie młodych wówczas kobiet łapią za serce....Szata graficzna jest wisienką na torcie i pomaga aby lektura była przyjemna i miała dobry przekaz do czytelnika

Myślałem że będzie to coś lepszego. Przedstawione są ogólne życiorysy kilku dziewczyn które były związane z działalnością konspiracyjną, lecz jest tym dużo ogółu i nie jest zbyt związane z Powstaniem Warszawskim

Kupilam tę książkę z myślą o 13 latku. Dla niego troche nie w jego klimacie. Natomiast pozyczyłam ją dorosłemu facetowi to baaaardzo spodobala Mu się

Kolejna bardzo ciekawa książka z okresu II wojny światowej. Wspaniałe sylwetki łączniczek, świetny język. Serdecznie polecam.

Ksiazke przeczytalam jednym tchem.
Kazda historia jest interesujaca i wciaga czytalnika.
Polecam do przeczytania.

Bardzo dobra pozycja dla osób, które chcą zobaczyc oblicze wojny z kompletnie nieznanej strony.

bardzo poruszajaca opowieść jedna z najciekawszych jakie czytałam

Codzienne problemy, małe smutki i radości, wspaniałe chwile spędzone z rodziną, wakacyjne wyjazdy, pierwsze miłości. Współczesne nastolatki przeżywają te same dylematy co ich rówieśniczki z końca lat '30-tych. Wychowane w różnych środowiskach przeżywały podobne problemy, cieszyły się z podobnych drobnych przyjemności. Wystarczył jeden moment, żeby te życia zmieniły się całkowicie. WOJNA. Ta wojna była straszna, zresztą która nie jest - od pierwszych chwil bombardowania, łapanki, godzina policyjna, getto, powolna likwidacja życia inteligenckiego. Nie było już spokojnego życia. Zagościł strach. Co ważne, ówczesna młodzież wychowywała się w postawie patriotycznej. Społeczeństwo walczyło. Nic więc dziwnego, że również młode dziewczęta pragnęły pomóc ojczyźnie. Przyłączały się do konspiracji.
Książka składa się z dziewięciu opowieści kobiet, które w czasie wojny i Powstania były nastolatkami, czasami jeszcze dziewczynkami. Musiały bardzo szybko dorosnąć, nie bały się stanąć do walki, nie zawsze z bronią w ręku, ale zawsze świadome, że każda chwila może być ich ostatnią. Te dziewięć historii jest bardzo różnych, dziewczyny wywodziły się z różnych środowisk, nie wszystkie przed wojną były mieszkankami stolicy, nie znały się, a jednak czytając te historie można znaleźć wspólny punkt - wyrwane z codzienności, przerażone wojną, doświadczały śmierci i wiecznej niepewności, pojawiał się bunt i chęć odwetu, a ostatecznie niedowierzanie z porażki.
Wojna i Powstanie pozostały z tymi kobietami do końca życia, po latach zdecydowały się opowiedzieć swoje historie. Historie nie są długie, na pewno nie opowiadają wszystkiego, ale przekazują istotne kwestie z tamtych lat. Zderzenie zwykłego życia sprzed wojny, wspomnień wojennych a potem tych dotyczących działań powstańczych bardzo wyraźnie pokazują co czuły te dziewczyny, jak wielkim przeżyciem był dla nich ten czas. Dorośli ludzie nie potrafili sobie poradzić, cóż więc miała powiedzieć młodzież.
Autorzy książki zebrali opowieści starszych kobiet i przedstawili je w powyższej książce. Migawki sprzed wojny, szok pierwszych dni walki i codziennego ówczesnego życia, a potem te najważniejsze dni dla młodych kobiet - wiara w wypędzenie Niemców z Warszawy i odzyskanie znowu swojego miasta i kraju. Ta książka to proste i prawdziwe historie, które przemówią do każdego z nas.

Wojna przeminęła, ale pamięć o tamtych dniach nie. Bardzo dobrze, że ludzie nie zapomnieli i choć pokolenie naszych dziadków, być może rodziców powoli odchodzi, to książki tego typu dają nam wiedzę, ale także ostrzegają jak tragiczna w skutkach jest wojna. Pokazują także jak wielką chęć walki mieli wtedy w sobie ludzie, jaki patriotyzm żył w Polakach, że byli gotowi do takich poświęceń. Powstanie Warszawskie w dużej mierze składało się z młodych, dopiero wchodzących w dorosłość ludzi, bardzo często jeszcze dzieci. Jak wielu zginęło w czasie tych 63 dni, ile straciliśmy tracąc ich. Powstanie Warszawskie - ostatni zryw narodowy, który zakończył się porażką. Zawsze zastanawiam się jak byśmy dziś postąpili, gdybyśmy znaleźli się w podobnej sytuacji. Czy bylibyśmy gotowi na walkę i śmierć?