Inwit. Algorytm wojny. Tom 4 (okładka  miękka, wyd. 02.2016)

Bardzo dobra. Dużo szczegółów jeżeli chodzi o futurystyczną broń. Ogólnie gitarra

Przez Inwit w przeciwieństwie do Forty musiałem się przebijać. Jest bardzo dobry, ale nie tak jak Forta. Bardziej zbliżony do Punktu Cięcia - ale najważniejsze - to nadal super lektura.

Początek co prawda mrozi krew w żyłach (jest tajemnica), ale potem mozolne budowanie wątków troszkę nuży. Poziom skomplikowania intrygi jest bardzo złożony, nie mniej niż w Forcie, jednak sama intryga zakreślona jest szeroko, na wiele równoległych wątków a to utrudnia jej zrozumienie. Forta była pod tym względem mniej rozległa.

Na szczęście ostatnie 60 stron tradycyjnie wynagradza spadek tempa w środkowej części książki. Cholewa jak zwykle wywraca do góry nogami cały obraz tego co się dzieje. Zaskakujące zakończenie wyjaśnia elementy intrygi pokazywane na wcześniejszych stronach i wszystko - klik! - wskakuje na swoje miejsce w układance.

Suma sumarum - Fortę mógłbym polecić każdemu czytelnikowi thrillerów, który nie ma związku z SF. Inwit - raczej nie.

ps. książka zyskuje podczas drugiego czytania. Dopiero wtedy odkrywamy detale historii :-)

Pan Cholewa w sposób rewelacyjny pisze militarną s-f, jakże infantylnie wyglądają zmagania w świecie star wars przy opisach konfliktów w kosmosie u Cholewy ...a to tylko jeden element... książka jest bardzo dobrą kontynuacją cyklu, nie mogę nic jej zarzucić.

Cała seria wymiata a z tomu na tom jest coraz lepiej. Pierwsza część jest dość kameralna dopiero w finale drugiej jest przedsmak tego co nas czeka. Ogólnie to sięgnąłem po Algorytmy… dlatego że spodobał mi się tytuł tej właśnie części :)

Póki co książki Pana Cholewy mi się podobają i czekam na każdą kolejną mam pozostałe dwa tomy seri i myślę że niedługo je przeczytam chce skończyć całą serię.

Każda kolejna część tej serii jest lepsza. Cholewa zrobił tu kawał dobrej roboty.

Kolejna część cyklu z uniwersum wykreowanego przez Michała Cholewe. Rewelacja!

Doskonała military sf

Jeszcze lepsza niż poprzednia, czwarta część z cyklu Algorytm Wojny. Głównym bohaterem nadal jest sierżant Wierzbowski, chociaż innych postaci pokazanych z bliska jest kilka. Pozwala to spojrzeć szerzej na akcję i często wprowadza niezłe zamieszanie w ocenie podejmowanych przez postacie działań.

Michał Cholewa świetnie skomponował książkę, nie ma tu dłużyzn, wydarzenia toczą się wartko, jednak bez szkody dla ogólnego obrazu świata w którym się dzieją. Ten opisany jest z dużą precyzją, podobnie zresztą jak w poprzedniej części (Forta), łatwo można się w nim odnaleźć. Na pierwszy rzut oka pomysł na książkę jest podobny - jednostki Unii przybywają do kolonii, z którą utracono kontakt po buncie SI. Dowództwo ma plany oficjalne i jak zwykle te ściśle tajne. Jednak tym razem Wierzba i jego oddział są pełnoprawnymi oesami, czyli w ocenie większości pozostałych żołnierzy Unii znienawidzonymi, bezwzględnymi i wyjątkowo skutecznymi mordercami. Wydaje się, że życie na planecie Liberty jest w pełnym rozkwicie - atmosfera ukształtowana na wzór ziemskiej, wygrana walka z SI, duża populacja, a do tego duże pokłady cennego surowca. Rzeczywistość okazuje się nieco mniej idealistyczna. Przy bliższym przyjrzeniu się panującym tu stosunkom widzimy niewolniczą pracę w kopalniach, akcje dywersyjne prowadzone przez partyzantów z organizacji Dzieci Liberty, liczne restrykcje i nieludzkie obchodzenie się z niewygodnymi osobami przez siły bezpieczeństwa. W podejmowaniu decyzji pomaga kierującemu misją Brisbane'owi, Mag - człowiek zespolony z siecią komputerową i znana z poprzedniej części Colette - dziewczyna zagadka, wynik eksperymentu mającego na celu stworzyć następców SI. Wierzba częściowo wtajemniczony w alternatywne cele dowództwa, musi podejmować decyzje stojące często w sprzeczności z jego osobistymi zasadami. Żołnierz sam zaczyna się zastanawiać czy do kolejnych zadań nie jest wyznaczany dlatego, że dowództwo przewiduje, że nie wykona rozkazów.

Im dalej w głąb tym akcja bardziej się komplikuje, a oczywiste zakończenia przestają być realne. Liczne zwroty sprawiają, że książka coraz bardziej wciąga i trudno się od niej oderwać. Podsumowując Inwit to bardzo mocna pozycja dla fanów literatury science fiction.

Michał Cholewa, to znakomity pisarz, specjalizujący się w militarnych powieściach, ze sporą dawką fantastyki.Jego powieści charakteryzuje niesamowicie żywe tempo akcji, a jego kolejne utwory czytam niezwykle szybko.Nie inaczej było z książką którą trzymam właśnie przed sobą.

Oto bowiem spełnił się najgorszy koszmar człowieka.Sztuczna Inteligencja, po uzyskaniu świadomości, postanawia unicestwić ludzkość.Wszystkie chwyty dozwolone. a ludzie są bardziej bezwzględni, od sztucznych tworów.

Dowództwo Operacji Specjalnych Unii Europejskiej, dostaje rozkaz wykonania kolejnego zadania, które ma polegać, na przeniknięciu na wrogą planetę Liberty, która zdołała powstrzymać bunt maszyn, a jednocześnie, jest jednym z niewielu miejsc, na którym występuje niezwykle rzadki minerał caellium.
Planeta pozostaje w strefie wpływów USA,a niezwykle złożone operacje specjalne, muszą zastąpić inwazje, na szeroką skale.
Nawet pomoc Magów, czyli ludzi, którzy porzuciwszy człowieczeństwo, na rzecz nieograniczonej wiedzy, może nie być skuteczna.

Polecam szczerze, wciągająca lektura, którą czyta się z wyjątkową przyjemnością.