Jądro Ziemi. Inny świat. Tom 3

ŚRODA, 2 SIERPNIA 2017 RECENZJA CYKLU "INNY ŚWIAT" | MAXIME CHATTAM Jakiś czas temu czytałam pierwszy tom tego cyklu i stwierdziłam, że z chęcią sięgnę po kolejne. Pierwsza część była dobra, choć wiem, że wśród innych czytelników zebrała on trochę niepochlebnych opinii. Ja ją poleciłam, ponieważ czytało mi się przyjemnie, a właśnie o to chodzi w czytaniu, czyż nie? Po przeczytaniu wszystkich części stwierdzam, że ta pierwsza musiała być pisana na kolanie. Dosłownie. Różnica pomiędzy nią, a tomami następnymi jest ogromna, po prostu niebo a ziemia. Jednak, zanim przejdę do napisania dlaczego tak uważam to pokrótce napiszę o czym opowiada historia przedstawiona w tych książkach. Szczegółowy opis pierwszej części znajdziecie tutaj --> LINK Historia przedstawia losy nastolatków, którzy zmagają się z życiem w świecie, w którym zaczęła rządzić natura. Nie ma elektroniki, samochodów, czy miast. Sam Nowy Jork stał się zwykłą kupą gruzu porośniętą wszelkimi gatunkami roślin. Zwierzęta i roślinność uległa mutacji. Od teraz pies może być wielkości konia, a drzewo wielkości bloku. Większość dorosłych zginęła podczas potężnej burzy, a ci co przeżyli zamienili się albo w bezmózgich Żarłoków, albo w nienawidzących dzieci Cyników. Przetrwali tylko nastolatkowie i dzieci, którzy łączą się w grupy i tworzą bezpieczne osady. Sami siebie zaczynają nazywać Piotrusiami- dziećmi, które nigdy nie chcą dorosnąć. Największą osadą jest osada Eden i właśnie do niej w trzecim tomie trafiają nasi bohaterowie. Matt, Amber i Tobias znaleźli się w Edenie po zakończeniu trwającej podczas drugiego tomu, podróży na południe. Wyruszyli w tą podróż po to by dowiedzieć się dlaczego królowa cyników Malroncja obsesyjnie poszukuje Mata. Jak się domyślacie nie wszystko poszło po ich myśli. To co zobaczyli w mieszczącym się na południ mieście cyników zmroziło im krew w żyłach. Dorośli, którzy kiedyś sami posiadali własne potomstwo zamienili się w prześladujących dzieci psychopatów. Bicie i wykorzystywanie stało się dla nich jedyną słuszną formą traktowania młodszych. To co napisałam, to tylko okruszek tego co stworzył Chattam. Fabuła jest naprawdę obszerna. Wiele postaci, wiele różnych wątków i wiele wydarzeń. Wszystko to ostatecznie tworzy pewną spójną całość. Nie chcę, a raczej nie mogę napisać więcej, ponieważ byłoby to zbyt wielkim spojlerem. Teraz do rzeczy, czyli czas na napisanie o tej wielkiej różnicy między tomami. Jak już mówiłam pierwsza część była dobra, choć chwilami nie dopracowana. Pewne rzeczy były do przewidzenia, ale jakoś to przeżyłam, bo wciągnęłam się w historię. Sięgając po drugi tom byłam przygotowana na historię taką jak poprzednio, czyli prostą i niezobowiązującą. Jakie było moje zdziwienie, gdy odkryłam, że zmieniło się praktycznie wszystko! Zaczynając od stylu pisania autora, a kończąc na niesamowitych zwrotach akcji. Fabuła przestała być oczywista, dialogi zaczęły być bardziej realistyczne, a opisy o wiele barwniejsze. I tak po zakończeniu części drugiej, a potem trzeciej, stwierdziłam, że ta pierwsza byla chyba pisana przez innego autora! Nadal uważam, że jest ona dobra, ale raczej dla młodszych, nieoczekujących zbyt wiele czytelników. Natomiast tomy następne są w stanie zadowolić tych starszych, lepiej znających się na literaturze. "Królowa Malroncja" oraz "Jądro ziemi" naprawdę mnie wciągneły. Zaczęłam przejmować się losami bohaterów. W pewnych momentach byłam zdziwiona (w dobrym sensie) tym co autor wymyślił. Przyznaję, że nawet zakończenie mnie trochę zaskoczyło. Podsumowując, uważam, że ta seria jest naprawdę dobra. Spędziłam wraz z nią świetny czas. Nieźle wkręciłam się w akcję i na pewno sięgnę po inne książki tego autora. Jeśli przeczytaliście pierwszą część i nieprzypadła wam ona do gustu, to spróbujcie sięgnąć po następne, myślę, że spodobają wam się bardziej.

Nie polecam tej całej serii. Niewykorzystany potencjał, historia na początku wydawała się ciekawa, ale sposób w jaki to wszystko było napisane był strasznie nieprzyjemny i płytki. Dla mnie przebrnięcie przez te 3 książki to była męka. Zrobiłam to tylko dlatego, że zaciekawiła mnie historia, byłam ciekawa jak to się wszystko skończy. Potwornie się rozczarowałam. Ostatni tom praktycznie nic nie wyjaśnił, zwroty akcji były przewidywalne. Cały koniec historii był nieprzemyślany i nie miał sensu. Byłam strasznie zła, bo męczyłam się z tą historią przez 3 tomy, a SPOJLER odpowiedzią na główne pytanie był przypadek. Po prostu, myślałam, że w końcu dowiem się dokładnie co i czemu się stało, i czemu dla głównych bohaterów , a okazało się, że po prostu się trafili i tak zostało. Naprawdę nie polecam. Jest dużo innych lepszych i ciekawszych książek, a ta nie jest jedną z nich.