Iluzja (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Fabuła przepełniona grozą. Autor posiada niezwykłą umiejętność budowania napięcia. Niestety tłumaczenie fatalne. Co bywa męczące podczas lektury. Z chęcią przeczytam inne książki autora pod warunkiem, że będą przekładane na język polski przez innego tłumacza.

Troszke za dlugo akcja sie ciagnie ale no zakonczenie jak zwykle wzielo z zaskoczenia , polecam mistrza

Jeden z moich ulubionych pisarzy

Super

A gdyby tak porzucić swoje dotychczasowe życie, problemy i wyruszyć na totalne odludzie, gdzie ma zasięgu telefonicznego, gdzie nikt nikogo nie zna i nie zadaje niezbędnych pytań, a internet to tylko złudne wspomnienie? Zapewne każdy z nas w swoim życiu doświadcza takiej chwili kiedy ma ochotę rzucić dosłownie wszystko i po prostu uciec o szarej przygnębiającej rzeczywistości. Tylko czy uda się uciec od problemów z pozytywnym skutkiem? Myślę, że odpowiedź na to pytanie znajdziecie w najnowszej powieści Maxime Chattama, gdzie wraz z głównym bohaterem - Hugo, wybierzecie się do miejsca usytuowanego w najprawdziwszej głuszy, miejsca gdzie dzieją się niewyobrażalne, a zarazem tajemnicze rzeczy.To właśnie tam za sprawą dziennych, momentami wręcz przerażających splotów zdarzeń będziecie mieć możliwość śnić na jawie oraz lawirować między prawdą a kłamstwem... ~Nasz główny bohater Hugo, po zakończonym wieloletnim związku, poszukuje odskoczni, chwili zapomnienia, miejsca, które pomoże mu zapomnieć i ułożyć życie na nowo. I tak pewnego dnia wertując Internet, na jednej z grup, natrafia na dość interesujące ogłoszenie, w którym do ośrodka narciarskiego poszukiwano "złotej rączki". Val Quaris bo o nim tutaj właśnie mowa, to słoneczny rodzinny ośrodek znajdujący się wysoko w górach, który latem zamyka swoje podwoje.To właśnie to, skłania mężczyznę w zgłoszeniu swojej kandydatury. Kiedy trafia na miejsce okazuje się, że w całym kompleksie jest tylko dwanaścioro pracowników sezonowych i każdy z nich odpowiada za drobne naprawy.Hugo próbuje nawiązać z nimi "nić porozumienia" by móc szybko uporać się ze swoimi obowiązkami. Jednak już od początku mężczyzna ma wrażenie, że ktoś go szpieguje co doprowadza go do dziwnych niepokojących myśli.Do tego dręczą go omamy i przerażające, krwawe koszmary. A kiedy bez pożegnania znika jedna z pracujących tam dziewczyn, Hugo, przeprowadza własne śledztwo, próbując dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi? Jakie tajemnice skrywa Val Quaris? Czy mężczyzn zdoła dowiedzieć się prawdy? ~"ILUZJA" Maxime Chattama to fenomenalnie skonstruowany i budzący grozę thriller, w którym fabuła osadzona jest w niezwykle, klimatycznym, malowniczym i na pierwszy rzut oka niepozornym miejscu w Val Quaris... To właśnie tam, na własnej skórze, nasz główny bohater doświadcza zatrważających, niepojętych, a nawet czasem halucynogennych sytuacji...jakich tego przekonajcie się już sami! Gdybym zdradziła parę smaczków odebrałbym wam przyjemność z czytania. ~Autor już od początku swej historii z wielką precyzją, niespiesznie buduje w nas napięcie, dzięki czemu krok po kroku odkrywamy tajemnice, legendy i plotki, skrywane za ścianami ośrodka w Val Quaris co wprowadza w nas w niemały namacalny, ociekający groza stan "dekoncentracji", przez co sami zastanawiamy się co jest prawdą a co zwykłą iluzją. ~Chyba jeszcze nigdy nie czytałam czegoś tak oszałamiającego, demonicznego, a zarazem zaskakującego, gdyż samo zakończenie obaliło wszystkie toczące się w mojej głowie teorie. Na wielką uwagę zasługuje tutaj zakończenie które było dla mnie mistrzowskie i którego nigdy w życiu bym się nie spodziewała. Jedno jest pewne finał tej historii jest na tyle spektakularny że bez wątpienia wbija w fotel, a autor łamie wszelkie stereotypy. ~Obiecuje wam, że do samego końca nie będziecie pewni dosłownie niczego. Dawno nikt nie zabawił się tak moim "kosztem" Tego było mi potrzeba👌 Z czystym sumieniem Polecam. J.K

Zapierający dech i budzący grozę thriller z oszałamiającym zakończeniem. Hugo przeżywa ciężki czas po rozstaniu z dziewczyną. Przypadkowo trafia na internetowe ogłoszenie z ośrodka narciarskiego, w którym poszukiwano złotej rączki. „Odosobnione miejsce, mało kontaktów ze światem zewnętrznym”, właśnie to skłoniło Hugona, żeby zgłosić swoją kandydaturę. Hugo trafia do Val Quarios, małego rodzinnego ośrodka, który latem zamyka swe podwoje. W opustoszałych budynkach zostaje zaledwie dwanaścioro pracowników sezonowych. Hugo dopiero co przyjechał, ale już coś go niepokoi. To uczucie, że ktoś go szpieguje, dręczące go wizje, niespodziewane zniknięcie... Jakie przerażające tajemnice skrywają te ściany? Mężczyzna zmierzy się z własnymi lękami i koszmarami, aż zwątpi w swoją poczytalność... Witajcie w Val Quarios, ślicznym rodzinnym ośrodku, gdzie śmierć grasuje z łapczywością letniej burzy. Z książkami Chattama to jest tak, że albo hit albo kit; nie ma nic pomiędzy. Wiem co mówię, kilka już czytałam. "Iluzja" na szczęście zalicza się do tych genialnych. Ciężki mroczny klimat, zwiastujący nadprzyrodzone - jak u Józefa Kariki, a zakończenie jak u Riley Sager 😍 Od początku jesteśmy wodzeni za nos, autor bawi się odczuciami czytelnika w bardzo makabryczny sposób. Wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach. No bo wyimaginujcie sobie: odosobniony ośrodek w górach, rozległe puste korytarze, mnóstwo sal, w których czai się nie wiadomo co, ale coś na pewno, bo atmosfera gęsta. Garstka załogi; ludzie, którzy się nie znają i są przypadkową zbieraniną. Ale czy na pewno? Do tego tajemniczy właściciel obiektu - legendarny iluzjonista, który zniknął u szczytu swej kariery i od 40 lat nikt go nigdy i nigdzie nie widział. Człowiek, który na swoich występach lewitował, sama tylko obecnością wywoływał krwotoki i masową histerię u publiczności. Do dziś nie wyjaśniono, jak to robił. A w tym wszystkim nasz bohater - Hugo. Życiowy rozbitek, niespełniony pisarz. Uciekł przed życiem i gorzej nie mógł trafić. Jest postacią bardzo dociekliwą, bada historię miejsca, dziwnego magika, tajemniczych zaginięć na przestrzeni lat oraz tych całkiem współczesnych, kiedy to spośród załogi znikają dwie dziewczyny. Powiem wam tylko, że mocną rolę odgrywa tu okultyzm, a samo zakończenie bardzo w stylu Riley Sager, o czym już wspomniałam na początku. Ci, którzy czytali "Wróć przed zmrokiem" lub "Zamknij wszystkie drzwi" powinni łapać, o co chodzi. Czy niemożliwe jest możliwe? Czy magia dzieje się naprawdę, czy to tylko działanie oszalałego ze strachu umysłu? Przeczytajcie, a będziecie wiedzieć. Warto 👌☺️ Ocena: 4/5 Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Sonia Draga

mamakawaiksiazki.blogspot.com “Iluzja” to moje pierwsze spotkanie z thrillerami Maxima Chattama i muszę przyznać, że całkiem udane. Zamknięta przestrzeń, lasy otaczające ogromną posiadłość, tajemniczość i szczypta magii. Klimat powieści jest niezwykle wciągający i mroczny- ciężko się oderwać, choć w mojej ocenie nie jest to książka bez wad. Ale... zarwałam dla niej noc, więc ostrzegam, że wciąga niesamowicie! Hugo przeżywa trudne chwile po rozstaniu z dziewczyną i postanawia odciąć się od świata. Nadarza się ku temu idealna okazja, bo znajduje pracę w ośrodku narciarskim jako złota rączka. To czas przed sezonem, gdzie na terenie opustoszałego budynku wymagającego wielu napraw znajduje się tylko kilkunastu pracowników. Po przyjeździe Hugo ma dziwne przeczucia, a wizja odcięcia od świata i braku dostępu do cywilizacji nie jest już tak kusząca, gdy jedna z pracownic rzekomo opuszcza wcześniej ośrodek z nie do końca znanych przyczyn. Jak się domyślacie, to dopiero początek dziwnych zdarzeń w Val Quarios... Powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i zacznę może od jej atutów, którymi niewątpliwie są klaustrofobiczny, mroczny klimat, genialnie nakreślona fabuła i stworzona przestrzeń pod akcję thrillera i magiczny wątek, czyli postać iluzjonisty, która jest kluczowa, choć majaczy gdzieś na horyzoncie, poza murami posiadłości. Wszystko to daje taką atmosferę, że czuć strach bohaterów i zło czające się gdzieś na karku. Ciągle towarzyszyła mi myśl, że zaraz coś tu się wydarzy, ale... no właśnie. Miałam wrażenie, że autor trochę przedobrzył i za bardzo wyciąga to napięcie, wodzi czytelnika za nos i prowadzi pewną grę, ale to trwa za długo. Były momenty, że myślałam sobie, że niech się w końcu wydarzy coś naprawdę konkretnego! Sam Hugo też nie do końca przypadł mi do gustu- ta jego podejrzliwość od samego początku, gdy jeszcze nic się właściwie nie działo była trochę na wyrost. Samo zakończenie było naprawdę spektakularne i odważne. Miałam przeczucie, że tak może być, jednak autor namieszał porządnie w fabule, odwrócił wszystko w zaskakującym kierunku i zakończył bardzo mocno. Za to ogromny plus! Gdyby napięcie nie było tak mocno przeciągane, a postać głównego bohatera bardziej dopracowana i mniej impulsywna, może delikatniej poprowadzona na samym początku to byłoby naprawdę super. Nie zmienia to faktu, że “Iluzja” parę razy mnie zaskoczyła, zaintrygowała i oczarowała klimatem.

A kiedy "noc zapada niczym kurtyna w teatrze, oplatając wszystko gęstą siecią", budzi się WYOBRAŹNIA. Nie wystarczy zaczerpnąć głęboko powietrza, by pokonać własny OBŁĘD. Zagmatwana PRAWDA, jej "meandry, rozwidlenia, ślepe zaułki" kontrastują z "rozszalałą podświadomością". To ona tworzy w umyśle obrazy- przerażające, wyjątkowe, niezrównane... . "Iluzja" czaruje tajemniczością i przyciąga elektryzującym napięciem. Zwodzi kontrastami i psychodelicznymi obrazami. Nowoczesny ośrodek w górach i stara Wieża tworzą sieć linii widocznych tylko dla wtajemniczonych. W oprawie cieni i barw - cielistego różu, krwawego karminu i granatu nocy- całość wygląda upiornie. Kiedy światła umierają, "ścigane przez niechybną ciemną wieczność", rozpoczyna się spektakl. Tutaj "gra światła i cieni", tam "raptem drobny przeciąg"... Nie wystarczy wypowiedziane "wyluzuj", by poskromić niepokój, bo on rozlewa się już "pomiędzy synapsami niczym kropla mleka w kawie". Dobry nastrój pryska, drobne rzeczy zakłócają ciszę, pojawia się ciekawość. A CIEKAWOŚĆ to "dobry początek". To zalążek PRAGNIENIA... . Pomysł na fabułę nie jest być może oryginalny. Fragmentami pojawia się wrażenie wtórności. Niektóre obrazy żywcem wyjęte z kina grozy. Jednak forma często tutaj dominuje nad treścią. Styl bardzo plastyczny. Autor potrafi zbudować klimat. Nadaje rzeczom i sytuacjom abstrakcyjnym wymiar namacalności. W epicentrum- umysł głównego bohatera- aktora z karierą w martwym punkcie i pisarza, którego słów "już nikt nie słyszy, ani nie czyta". Człowieka osłabionego przeszłością, skłonnego do depresji i źle reagującego na izolację. W połączeniu z niepohamowaną wyobraźnią, która przejmuje kontrolę nad zmysłami i nie pozwala odróżnić fikcji od rzeczywistości, całość wybrzmiewa psychodelicznie. Tajemnicze dźwięki, dziwne obrazy, pomruk Funkadelic i Grety Van Fleet w tle tworzy intrygujący spektakl. Dosyć oryginalny sposób narracji, ciekawe metafory, barwne opisy tworzą coś, co może w pierwszej chwili nie zachwyca, ale w miarę rozwoju fabuły- coraz bardziej intryguje i zaciekawia. Jest klimatycznie, a momentami nawet zjawiskowo. Polecam.

Parę miesięcy mieszkania w pensjonacie poza sezonem, kiedy jest zamknięty dla turystów, w celu renowacji? Z dala od cywilizacji, w środku lasu? Spróbowalibyście? Dla mnie brzmi kusząco... Jeśli chodzi o fabułę na thriller to niby jest to oklepany temat, ale w końcu mówimy o książce Maxima Chattama, a dla mnie jest on królem thrillera i nawet najbardziej oklepanym tematem może zaskoczyć czytelnika. Tak było i teraz. Hugo ze złamanym sercem po rozpadzie długoletniego związku szuka sobie miejsca na ziemi. Kiedy widzi ofertę pracy na stanowisku złotej rączki w zimowym ośrodku narciarskim pod Alpami, zamkniętym na lato wydaje mu się to idealną okazją na "pozbieranie się do kupy". Na miejscu spotyka załogę ośrodka, składającą się z nowicjuszy i starych pracowników. Wszyscy są trochę zaniepokojeni gdy jedna z dziewczyn znika dzień przed planowanym wyjazdem, jednak sytuacja szybko się wyjaśnia. Hugo odkrywa, że ośrodek należy do wybitnego prestidigitatora, który przed laty zakończył działalność, a coraz więcej dziwnych wydarzeń nasuwa podejrzenia, że za zdolnościami tamtego człowieka czają się siły nieczyste, które panoszą się w ośrodku. Ale czy Hugo wierzy w takie rzeczy? Chłopak powoli popada w paranoję, miota się między szalonymi podejrzeniami i napadami lęku, drży ze strachu nie tylko o swoje życie. Gdy znika kolejna dziewczyna robi się jeszcze gorzej. Czy to, co dzieje się w ośrodku będzie miało realne wytłumaczenie, czy to jednak ezoteryka? Ciągle jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Razem z Hugonem trzęsłam się z napięcia i zastanawiałam nad tym, co jest prawdą, a co owocem chorej wyobraźni. Czy tak wygląda popadanie w obłęd? A może to sprawka sprytnego seryjnego mordercy? Zakończenie rozwaliło mi mózg, w życiu nie zgadłabym, że rozwiązanie zagadki jest właśnie takie. Tak pokręcona intryga mogła wykiełkować tylko w wybitnym umyśle (a może szalonym?). Całość jest okraszona filozoficznymi przemyśleniami, które u tego autora bardzo lubię.  Powiedziałabym, że jest to thriller z dodatkiem horroru, doprawiony dawką ezoteryki. Bardzo ciekawy podgatunek 😁

„Iluzja” nasączona jest niepokojącą psychodelią, okryta całunem mrocznego oniryzmu, który wzbudza pełznący w górę kręgosłupa dreszcz lęku naznaczony dojmującą grozą. To lektura w pełni angażująca w rozgrywane na jej kartach wydarzenia, wymagająca skoncentrowania się, skupienia i nieustannej uwagi, bogata w detale otoczenia i z niezwykłą precyzją nakreślonych postaci, autentycznych i odznaczających się na tle reszty niemałej ilości bohaterów. Tę historię zabarwiono namacalnym klimatem wyzierającego z każdego zakamarka zła, nie całkiem uchwytnego, ale wręcz namacalnego, wibrującego pod opuszkami palców odbiorcy podczas przekładania stron. Obrazy tworzą halucynogenne majaki przypominające realistyczne wizje osnute na przeciąganiu liny między zawodnym umysłem a naoczną prawą, a starcie to rozstrzyga dopiero zaskakujące, przerysowane a tym samym niezupełnie prawdopodobne, jednak całkowicie wpisujące się w enigmatyczny charakter całej fabuły, zakończenie. Kuriozalność splecioną z groteskowością, w całej krasie obezwładniające strony książki, dopełnia nieszablonowa kreacja głównego bohatera – ten portret psychologiczny wywołuje skrajne emocje, delikatnie drażni osobowościowym zarysem, momentami wręcz subtelnie irytuje, ale ta niejednoznaczność budzi zrozumienie u progu końcowych rozdziałów, rozniecając chaos myśli nie tylko u Hugona, ale też jego obserwatora. „Iluzja” akcentuje słabość jednostki w obliczu zatracenia życiowego celu, zagubienia się w swojej samotności, które przyciągają naszpikowane złowieszczym wydźwiękiem obłędy. Zawiła, poprzetykana jawnie rażącymi nićmi demonicznych pragnień intryga zmusza do tlących się nam przed oczami mrożących krew w żyłach wyobrażeń – fascynującego spektaklu zła, który kusi jak najszybszym zetknięciem się z oszałamiającym finałem. Oblepiająca i gęsta jak smoła atmosfera uzależnia szaleństwem osadzonym na hermetycznym miejscu akcji, sukcesywnie przyspieszając bicie serca, zdanie po zdaniu – iluzjonistyczne przedstawienie bawiące się naszymi zmysłami czas zacząć!