Harald. Czterdzieści lat na Spitsbergenie (okładka  twarda, wyd. 01.2021)

Super książka, reportaż dla osób które lubią zimne klimaty. Choć z drugiej strony 40 lat przy życiu w zimnie i obrabianiu skór może być historia nudna dla niektórych ale pozostałe wątki w tym kilka Polskich jak najbardziej tak. Polecam Michał

Świetny reportaż. Biografia Haralda nie tylko przedstawia niezwykłą historię tego człowieka, ale również pokazuje zmieniający się przez lata charakter Svalbardu. Lektura godna polecenia.

Przystępny język, czytelnik z łatwością przenosi się do opisywanych miejsc.

Ciężko mi określić, czy ta książka jest do końca reportażem, bo tych czytam mało, ale dla mnie to taki zlepek kilku gatunków, gdyż znalazłam tu cechy i pamiętnika i kroniki, a pewnie wielu z Was doszuka się czegoś jeszcze. Arktyczny mizantrop Harald Arnfinna Soleim przez lata izolował się od ludzi i wiódł samotne życie w takiej części Spitsbergena, do której docierają nieliczni. Jego przyjaciel, Autor tego reportażu, Birger Amundsen postanowił przybliżyć jego historię szerszemu gronu i myślę, że wstrzelił się z tą książką w dobry czas, byśmy mogli zadać sobie pytanie, czy warto w dzisiejszym świecie żyć samemu? I choć ta opowieść dostarczyła mi wielu wrażeń, to za cholerę (ups!) 🤭🤫 nie zdecydowałabym się tak żyć!!! Przeczytacie o Haraldzie wiele rzeczy, które będą się wydawać fascynujące, ale i takie, które przynajmniej mnie, od takiego życia skutecznie odstraszyły. Rzecz czyta się szybko i przyjemnie, a klimat książki przybiera momentami nieprzewidywalny i surowy rytm Północy. Na pewno czuć w niej, że Autor @ba.msen jest zafascynowany postacią Haralda i ta fascynacja w jakimś stopniu udziela się i czytelnikowi, przynajmniej na czas czytania. Przeczytacie tu o walce Haralda z niedźwiedziem i pchłami 😬, jak sobie radzi z Rosjanami na Svalbardzie no i z norweską administracją. Objawi Wam się człowiek, który wymyka się definicjom i wszelkim zasadom. Ekscentryczny stary mężczyzna, indywidualista, któremu dobrze jest samemu ze sobą. Cechuje go specyficzny upór i determinacja, ale i wulgarność i egocentryzm. Jego własne przekonania czynią z niego postać, której się czasami zwyczajnie nie lubi. Choć reportaż ten był w dużej mierze zlepkiem chaotycznych opowieści z różnych etapów życia tego Pana z kogutem i nie dał mi takiej solidnej odpowiedzi na pytanie, czym jest istota samotności, to dał odpowiedź na to, że ona nie jest dla mnie. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, gdyż sporo tu o naturze Północy i jej bezkompromisowych prawach, co skutecznie zachęciło mnie, by o tych rejonach poczytać więcej 🙂

okładka brzydka, więc nie kupuję, takie prawo rynku.