Frycek Chopin (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Szukacie wciągającej książki na prezent ze świątecznym klimatem w tle? Tydzień temu premierę miała właśnie taka! „FRYCEK CHOPIN” Jakuba Skworza. Książka wciągnie Was w fascynującą podróż w dwa światy – epokę Frycka Chopina i współczesne przygotowania do świąt pewnej rodziny. Autor tak subtelnie miesza te światy ze sobą, że każdy rozdział jest pełen refleksji do rozmów. Oprócz losów Fryderyka Chopina, który przez lata „dalej marzył, ale ciągle nie miał pewności”, poznacie żyjącą w obecnych czasach rodzinę Oli i Eryka, w której niektórzy jej członkowie chcieliby „cofnąć czas i wymazać swoje błędy”. I tak niezależnie od lat, w których przyszło nam żyć, nawet, gdy „czasami nie ma prostych rozwiązań”, a „te najprostsze rzeczy są czasami najtrudniejsze”, ostatecznie wspólne rozwiązywanie problemów to przecież najlepsze, co możemy zrobić. Ale najpierw trzeba odwagi, by o nich komuś powiedzieć… Książka to również piękna lekcja historii, w której „zawsze znajdują się tacy, którzy mają siłę, żeby walczyć i przeciwstawiać się złu. Ale są też tacy, którzy się boją i wolą żyć w spokoju. W zależności od tego, która z tych sił zwycięża, tak wygląda rzeczywistość”. Ale ta rzeczywistość, która staje się kiedyś w końcu historią ma też swoje konkretne okoliczności. I tu autor równie znakomicie podsuwa nam kolejną lekcję-refleksję: czasy bez samolotów, telefonów, kamer i komputerów kontra „tu i teraz”, a na doczepkę sztuczna inteligencja. A w tym wszystkim, niezależnie od epoki w której przyszło nam żyć, ludzie od zawsze podejmowali swoje życiowe decyzje: „- Czasami jest tak, że gdy nie idzie, najlepsze, co można zrobić, to zacisnąć zęby i pracować dalej – powiedział cicho dziadek. – Bo może los się w końcu odmieni i warto być na to gotowym. (…) - A mnie się wydaje, że trzeba być dla siebie czułym – powiedziała Ola. – Bo od tego ciągłego zaciskania zębów można dostać szczękościsku. Dziadek zamrugał oczyma ze zdziwienia. Czasami wydawało mu się, że musi wnukom tłumaczyć świat, bo jeszcze nic nie wiedzą i niewiele rozumieją. Ale potem przychodziła taka chwila jak ta, gdy dzieliły się swoimi spostrzeżeniami, a dziadek nagle milkł, bo zdawał sobie sprawę, że to on powinien się od nich uczyć, ponieważ o wielu ważnych rzeczach na przestrzeni lat po prostu zapomniał. - Masz rację, moja droga, masz rację – przyznał”. Kiedy Fryderyk Chopin na koncertach poprzez muzykę zabierał ludzi do swoich „wspomnień, doświadczeń i lekcji”, to współczesny dziadek zabierał swoje wnuki do własnych doświadczeń: - „Nigdy nie masz pewności, dokładnie tak jak w życiu – odparł dziadek. – Dlatego musisz wierzyć, że będzie dobrze, i zachować ostrożność”. I to właśnie dziadek wypowiada do przeżywającego pierwszy zawód miłosny wnuka słowa, które wspierają, choć nie dają rozwiązania: „Jestem tu i widzę twój ból - powiedział tylko”. I to on powiedział też przy wigilijnym stole: „Na co dzień mamy mnóstwo obowiązków. W tym pośpiechu zdarza się, że ranimy się i zapominamy o sobie, dlatego mam pewien pomysł. Złapcie za ręce tych, którzy stoją obok – powiedział. – Spójrzcie im w oczy, pomyślcie o rzeczach, za które jesteście im wdzięczni”. Bardzo polecam! To już trzecia wciągająca książka Jakuba Skworza i Wydawnictwa Zysk i S-ka z gabinetu wciągających książek We wcześniejszych podróżach po minionych epokach Ola i Eryk poznali Adasia Mickiewicza i Manię Skłodowską. bajkowe rozmowy z panią Roxi