Forrest Gump (okładka  twarda, wyd. 02.2024)

BYCIE IDIOTĄ TO NIE PUDEŁKO CZEKOLADEK „Forrest Gump” obchodzi swoje trzydziestolecie. Co prawda ten filmowy, książka pojawiła się niemal dekadę wcześniej, ale chyba każdy się zgodzi, że kinowa adaptacja, bezbłędnie zrobiona przez Roberta Zemeckisa, o niebo lepsza od powieści, prześcignęła pierwowzór także pod względem popularności. Więc tak, „Forrest” ma swój jubileusz, jakikolwiek by on nie był, a z tej okazji dostajemy wznowienie po polsku pierwszego tomu jego przygód – tak, pierwszego, bo o ile film był jeden, powieści powstały dwie (druga w odpowiedzi na kinową produkcję, ale o tym może będzie jeszcze okazja szerzej opowiedzieć, kiedy indziej). I fajnie, bo dawno tej książki u nas nie było, a poznać warto, choćby z ciekawości, bo może i rzecz to specyficznie i nie dla każdego pisana i czasem pod tym względem męcząca, ale mająca w sobie coś. Forrest Gump, co tu dużo mówić, jest niedorozwinięty. Ale radzi sobie w życiu i potrafi zaskoczyć. Więc teraz to życie wspomina, od zostanie gwiazdą futbolu, przez wojnę w Wietnamie, po spełnienie się w handlu. Ale przede wszystkim wspomina o swojej wielkiej miłości, a przez jego opowieść patrzymy jak przez dekady zmieniała się Ameryka… „Forrest Gump” książka i „Forret Gump” film, to niby to samo, a jednak dwa zupełnie inne światy. Ja wiem, niby oczywistość, bo jednak dwa zupełnie inne media, ale jednak są takie przypadki, które się wyróżniają. Weźmy chociażby „Szklaną pułapkę”, która na szkielecie wziętym z powieści (swoją drogą inspirowanej filmami typu „Płonący wieżowiec”), zbudowała coś zupełnie innego, choć wiernego. I weźmy takiego „Forretsa Gumpa”, który niby trzymał się pierwowzoru, a zarazem zmienił ile tylko się dało – na lepsze zresztą. Bo gdyby to autor książki zrobił film, Forrest miałby twarz Johna Goodmana próbującego udawać, że ma zespół sawanta (próbującego, bo to nie ta klasa aktorstwa, by uciągnął temat tak, jak Hanks). No ale ja nie o filmie, a o książce miałem, więc… Więc i tak widać już sporo i co z tego wynika. Książka jest od filmu ostrzejsza, mniej ułagodzona, z bohaterem, niby tym samym, ale inny, jakimś mniej przyjemnym z charakteru – co w sumie pasuje – i sporą ilością wątków, które znajdziecie tylko w tej wersji i… No właśnie, Winston Groom w swojej powieści szaleje i to konkretnie. Wciska Forresta, gdzie tylko się da, czasem świetnie to wychodzi, czasem mamy przesadę, w której zawiesić niewiarę jest ciężko – mowa o wątkach z NASA czy kanibalami, sami zresztą zobaczycie. Nie znaczy to, że te wątki nie mają swojego uroku, bo mają (ta książka jest dla autora jak piaskownica, do której wrzucił wszystko, co lubił i bawi się tym, jak mu się żywnie podoba), ale czasem mamy nadmiar tego wszystkiego. Tym bardziej, że powieść dzieje się szybko i na niewielkiej ilości stron w zasadzie. Ale i tak jest ciekawie i intrygująco. Stylistycznie specyficznie, bo ta pokręcona, łamana mowa Forresta, niepoprawna i czasem dziwna potrafi zmęczyć. Ale warto wniknąć w to wszystko i poznać losy Gumpa. Wiadomo, film poznać warto o wiele bardziej, ale przecież bez tego by nie było. A książka tez potrafi i rozbawić, i wzruszyć, więc jest się w co wgryźć.

W oryginale książka „Forrest Gump” ukazała się pod koniec lat 80. Jednak w tym roku Wydawnictwo Zysk i S-ka postanowiło przypomnieć Czytelnikom tę kultową powieść i wydało ją w nowej szacie graficznej z twardą oprawą. Książka opowiada historię chłopca z zaburzeniami intelektualnymi, którego mózg pracuje troszeczkę inaczej niż każdego z nas. Sam o sobie mówi „idiot”, ale bynajmniej idiotą on nie jest. To doskonały matematyk, szachista, ma wielkie serce, jest szczery, potrafi doskonale grać na ustnej harmonijce i rozproszone myśli wcale mu w tym nie przeszkadzają. To właśnie z historii jego życia Winston Groom stworzył powieść na swój sposób niezwykłą. Akcja książki płynie swoim raczej niespiesznym tempem, jednak nie nudzi i momentami potrafi obrócić się o sto osiemdziesiąt stopni szokując tym Czytelnika. Główny bohater zostaje wciągnięty w wir najważniejszych wydarzeń historycznych, które sprawiają, że otwiera się przed nim rozdział nowej przygody. Narratorem powieści jest sam Forrest co sprawia, że wszystkie wydarzenia nabierają wyjątkowości i autentyczności. Dzięki temu jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć pokręcony sposób myślenia Forresta i wczuć się w jego sytuację. Sama postać Forresta jest skonstruowana w taki sposób, że tego chłopaka po prostu nie da się nie lubić. Z jednej strony jest to postać, która bawi, wzrusza, przełamuje stereotypy, uczy pewnej wrażliwości, skłania do refleksji, a z drugiej widzimy chłopca, który tak naprawdę nigdy nie zaznał pełni szczęści i jest nam go najzwyczajniej żal. Jednak prawda jest taka, że jego historia otwiera nam oczy i pokazuje jak życie potrafi być proste, pełne nadziei na lepsze jutro i że tak naprawdę nikt nie jest idealny i codziennie trzeba się mierzyć z własnymi przywarami. „Forrest Gump” to powieść magiczna co wynika z niczego innego jak jej… prostoty. Każdy odnajdzie w jej treści wiele uniwersalnych prawd, miłość, ciepło i humor. Wierzę, że historia ta przypadnie do gustu większości z Was bez względu na preferencje gatunkowe. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

💥💥 RECENZJA 💥💥 Winston Groom "Forrest Gump" Forrest to bardzo wyjątkowy chłopak, jego charakter, usposobienie i inteligencja sprawiają, że jest postrzegany jako dziwak przez co sam mówi o sobie "idiot". Jego mama stara się chronić go przed złem świata, lecz los postanawia pchnąć go w życie nie patrząc na możliwe konsekwencje. Czy ten zdoła pokonać przeciwności losu? Czy odnajdzie się w prawdziwym świecie? Kochani "Forrest Gump" to książka która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Zarówno postać Forresta, jak i jego przygody sprawiły, że czytałam ją z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem. Nasz bohater jest bardzo specyficzny, wielu rzeczy nie rozumie, zawsze stara się robić wszystko dobrze i naprawdę dużo musi się nauczyć. Jego życie to pasmo zaskakujących zwrotów akcji, które choć niewiarygodne potrafią w czytelniku wywołać ogrom emocji. Bo chyba nikt nigdy nie pomyślałby, że ktoś taki jak Forrest może zostać gwiazdą futbolu, muzykiem, bohaterem wojennym, zapaśnikiem, astronautą czy też dużym biznesmenem. Lecz on to wszystko przeszedł, pokonał wiele trudności, zdołał pokochać i być kochanym, znalazł prawdziwych przyjaciół i spełnił swe marzenie. Historia tego młodego mężczyzny jest niezwykle wciągająca, barwna i dawkująca napięcie. Czytając przekonacie się że, nie ma dla człowieka rzeczy niemożliwych, że każdy może osiągnąć sukces, przetrwać niebezpieczeństwo i że nawet będąc osobą specjalnej troski świat stoi przed tobą otwieram. Kochani gwarantuję wam, że trudno będzie się od tej historii oderwać, że pokochacie Forresta i przeżyjecie z nim przygodę która na długo w was pozostanie. Dlatego z całego serca wam tą książkę polecam, chwyćcie po nią i poznajcie człowieka który może dla wielu być przykładem ogromnej odwagi. Pozdrawiam @wiola_loves_books

Historię filmową Forresta Gumpa znam bardzo dobrze, dlatego miałem troszkę obawy, czy książka mnie zaciekawi i czy nie będę się przy niej nudził. Na szczęście moje obawy były bezpodstawne, ponieważ są to momentami dwie dość różne historie, obie jednak warte poznania. Książka została napisana w narracji pierwszoosobowej i, jak łatwo się domyślić, narratorem jest sam Forrest Gump. Trzeba przyznać, że Winston Groom znakomicie oddał sposób myślenia głównego bohatera poprzez nieco prostszy język powieści, czy modyfikacje nazw różnych rzeczy np. autos to jest autobus. Forrest Gump ma niski iloraz inteligencji i temu nie sposób zaprzeczać. Powoduje to jednak, że na różne patrzy w odmienny i niecodzienny sposób, pokazując co jest ważne w życiu, na czym warto się skupić, a czym nie warto się przejmować, choć nie zawsze potrafi zrozumieć co jest dla niego dobre i pakuje się w kłopoty. Historia Forresta Gumpa zrobiła na mnie duże wrażenie i z każdą kolejną stroną czytałem książkę Grooma z coraz większym zainteresowaniem. Pomimo że jest to dość krótka powieść, licząca niecałe 300 stron, to autor zawarł w niej wiele różnych historii, niekiedy dość absurdalnych jak epizod z NASA i wyspą kanibali. Forrest Gump przeżywa na kartach tej powieści dziesiątki mniejszych i większych przygód, każda jednak wpływa na niego w pewien sposób i go kształtuje. Forrest Gump to lekka i ciekawa książka, której historię pewnie wielu z Was kojarzy z ekranizacji z 1994 roku o tym samym tytule z Tomem Hanksem w roli głównej. Powieść przeczytałem z prawdziwą przyjemnością i gorąco polecam, jeżeli jeszcze jej nie znacie.

Kto z Was widział legendarny film Forrest Gump? A kto z Was czytał książkę? Ja też kiedyś widziałam tylko film, dlatego z przyjemnością sięgnęłam teraz po książkę, która różni się od ekranizacji ale jest równie wciągająca jak adaptacja filmowa. Forest niepełnosprawny umysłowo chłopiec, a potem już mężczyzna, traktowany przez matkę „normalnie” musi sobie radzić w życiu. Ma swoją przyjaciółkę Jenny, której jest wierny całym sercem. W życiu Foresta dużo się dzieje, jest gwiazdą drużyny futbolowej, żołnierzem na wojnie w Wietnamie, handlowcem, zapaśnikiem. I tak jak niektóre z tych zawodów są realne, tak niektóre te pod koniec książki (nie wszystkie Wam zdradzę) są tak bardzo abstrakcyjne, że aż ciężkie do zrozumienia. A może to dlatego, że tak dobrze znam film? Umm… Generalnie Forrest przez całe swoje życie dąży do celu, który sobie postawi, nie ma dla niego rzeczy ani sytuacji niemożliwych, co spowodowane jest jego stanem zdrowia. Z dziecinna naiwnością osiąga to co zechce. Lecz mam wrażenie, że autor Winston Groom, trochę przesadził. Bo mimo iż Forrest jest niedorozwinięty umysłowo, to w pierwszej części książki jego przygody są zrozumiałe i akceptowalne, tak w dalszej części niestety ale autor pozbawił Forresta zasad i trochę przesadził z jego „życiorysem”. Mimo wszystko książka jest dosyć krótka i czyta się ją bardzo przyjemnie, także polecam. Książka podobała mi się, ale to jednak film nadal pozostanie bliższy mojemu sercu ❤️.

#reklama @zysk_wydawnictwo O niezwykłym życiu Forresta. Porozmawiajmy. Specyfika stylu prowadzenia opowieści jest wyjątkowa. Przyznaję, że miałam spory problem z przyzwyczajeniem się do czytania tekstu z błędami, niemniej uważam, że historia Forresta to synonim szczerości. „Wiem, że je­stem idio­tem i dla­te­go nigdy nie będę miał żad­nej swo­jej filozofii, ale może tylko dla­te­go, że nikt nigdy nie miał czasu, żeby o tym ze mną porozmawiać.” Nieprzyjemności, jakie spotykały go od najmłodszych lat, łamały serce, szczęśliwe zbiegi okoliczności wywoływały uśmiech. To połączenie przychylności i nieprzychylności losu, porażek i sukcesów, miłości i smutków. To opowieść o osobie, która w ograniczonym stopniu mogła się sprzeciwiać, bronić i uczestniczyć w życiu towarzyskim. Niesprawiedliwie oskarżanej, wielokrotnie poniżanej, ocenianej, podatnej na wpływy. To opowieść o osobie cieszącej się życiem, codziennością i analizującej świat na swój sposób. O ogromnej radości i docenianiu najprostszych rzeczy. Życie Forresta było wyjątkowe, wypełnione wieloma niezwykłymi wydarzeniami. Działo się w nim wiele i wspaniale było wysłuchać jego opowieści. Nowe wydanie papierowe jest przepiękne, a jeśli lubisz inne formy, bardzo polecam audiobook – jest świetny! [materiał reklamowy we współpracy barterowej]

Mówili, że jestem idiotem. Zapóźnionym. Gupkiem.. Etykiety, które niczym karteczki samoprzylepne przyklejali na jego plecy. To, jakim był wywoływało śmiech, irytację, agresję. Ale również spotkał się z podziwem, szacunkiem i miłością. „Forrest Gump” to historia, która wywołuje tak wiele różnych emocji, że nie sposób się od niej oderwać. Choć ona sama jest momentami oderwana od rzeczywistości, przerysowana. I to jest genialne! Kreacja głównego bohatera i jego prostota reakcji na mnogość przygód - to prawdziwy majstersztyk! Czytelnik dopinguje go, angażuje się w jego losy, zależy mu. I od pierwszych do ostatnich stron jest rozdarty. Bo to słodko-gorzka historia. Miałam momenty, gdy śmiałam się w głos, a za chwilę łapało mnie poczucie, że tak nie wypada. Pod tą maską wesołości ukrywa się zbyt wiele bólu i smutku. Cudowna, wielowarstwowa, skłaniająca do refleksji i pozostająca z czytelnikiem na długi czas. Książka, którą trzeba przeczytać.

Ta wspaniała, wielowymiarowa powieść rozkręca się bardzo powoli. Nie nudzi jednak i nie jest sztucznie wypełniona, zawiera mnóstwo informacji, które ukwiecają fabułę i często wywracają historię "do góry nogami". Akcja potrafi obrócić się o sto osiemdziesiąt stopni w każdej chwili. Zaszokować i zaciekawić.