Ćma (okładka  twarda, wyd. 05.2019)

Długo ociągałam się, by sięgnąć po „Ćmę”. Na tę książkę trzeba wybrać konkretny czas. To powieść psychodeliczna, mroczna, dająca w twarz swoim językiem, okolicznościami przyrody, powrotem do pierwotnych wierzeń, sięganiem do podświadomości - słowem "weird fiction". Pięknem skazanym na zagładę jest fascynacja dwóch dziewcząt, ich zależność od siebie, uzależnienie, miłość. Jednak "Ćma" odurza depresyjnością, niepokojem, przytłacza Górami Sowimi niczym mgłą i tym Autor nie pozwala czytelnikowi oderwać się od niej. Jakub Bielawski stworzył mistrzowską opowieść, która długo zostaje w pamięci.

Średnia. 2/5. Fabuła to nic ciekawego. Język momentami nie do zrozumienia. Zbyt skomplikowane opisy otoczenia, męczące, niepotrzebne.

Ciekawa pozycja aczkolwiek napisana "trudnym" językiem.

Ksiazka warta uwagi warto przeczytac. Polecam goraco

"Ćma" autorstwa Jakuba Bilewskiego, to powieść, która nie wciąga, lecz pochłania czytelnika. Opowieść o dwóch poszukujących siebie nastolatkach, poszukujących bliskości, zrozumienia, bratniej duszy i tego wszystkiego, co z ich wiekiem związane, przesiąknięta jest posępnym, gęstym klimatem krajobrazu, drugoplanowym bohaterem, sprawiającym, że wrażenie niesamowitości i nieuchronności zdarzeń towarzyszy czytelnikowi od pierwszej strony. Wielu w losach bohaterek znajdzie fragmenty swojej młodości. Słuchaliśmy tej samej muzyki co one, ubieraliśmy te same koszulki ulubionych zespołów, a glany były jedynym słusznym obuwiem ;) Wielu mieszkańców Dolnego Śląska znajdzie w powieści miejskie legendy, po mistrzowsku wplątane w fabułę, a mieszkańcy innych rejonów kraju dowiedzą się o niegdysiejszej miejscowości Frankenstein - dzisiejszych Ząbkowicach Śląskich i upiornej historii grabarzy. Natomiast to, co zachwyca w "Ćmie" najbardziej, to to, o czym Wojtek Gunia pisze w posłowiu: "(...) twórcy literatury weird fiction jakby zapominają, że istotą tragedii jest - mimio wszystko - nie istnienie zła w świecie, ale reakcja człowieka na nie (...) Jakub Bielawski zrobił rzecz, która dla weird fiction powinna być zupełnie naturalna: opisał poprzez narzędzia gatunku nie zjawisko, a ludzi wobec zjawiska. To ważne, bo pisarz poruszający problem filozoficzny powinien pamiętać, że źródłem pytania i dalszych dociekań jest przede wszystkim ludzka rozterka: ciekawość albo konieczność zrozumienia, która pali ogniem i nie pozwala spokojnie spać. Ciekawość i konieczność biorące się często z oszołomienia albo z bólu". Emocjonalnie wstrząsająca, nieopuszczająca czytelnika, tajemnicza, pogrążona w mroku ponurej krainy, niesamowita opowieść! To już jest najlepsza powieść gatunkowa tego roku! ;) Czytajcie, bo dobre :)

Książka Jakuba Bielawskiego jest powieścią nieoczywistą, wymykającą się ustalonych ramom gatunku weird fiction. Jest to przy tym dość wymagająca książka, którą planowałem przeczytać w dwa dłuższe wieczory, a czytałem dobre cztery dni. Przede wszystkim wynika to z konstrukcji całej powieści. Dialogi spotykane są tutaj dość rzadko, w przeważającej części mamy zatem opisy miejsc, ludzi, bohaterów i ich uczyć, przyrody oraz nieuchwytnej i tajemniczej grozy, która czai się wśród gór. Byłem pod ogromnym wrażeniem warsztatu pisarskiego Bielawskiego - dawno nie czytałem tak sugestywnych, nastrojowych i klimatycznych opisów jak w Ćmie. Autor opisuje wszystko chłodnym i pozbawionym emocji tonem, który powoduje, że wręcz można dotknąć ponurej i złowrogiej aury panującej w miasteczku. Nie brak tutaj także ciekawych obserwacji życia, codziennych dramatów i wyborów przed jakim stoją bohaterowie. Aż trudno uwierzyć, że jest to debiut powieściowy autora! Bohaterkami powieści są dwie młode dziewczyny, dość skrajnie różniące się od siebie, a jednak szybko zaprzyjaźniają się, a nawet o wiele więcej. Kaja jest typem buntowniczki - agresywna, wulgarna i chodząca własnymi ścieżkami. Nie ma jednak przyjaciół, mieszka tylko z babcią, a emocje potrafi wyrażać tylko w rysunkach. Natomiast Nina ma bogatych rodziców oraz paczkę znajomych, z którą często gdzieś wychodzi na miasto lub poimprezować. Pewnego dnia losy obu dziewczyn spotykają się i od tej pory spędzają ze sobą każdą wolną chwilę. Jest to znajomość bardzo burzliwa, pełna emocji i niewiadomych, bowiem obie zaczynają się w sobie zakochiwać, choć nie do końca potrafią nazwać to uczucie względem drugiej osoby tej samej płci. Jednak dość szybko w ich życiu pojawiają się tajemnicze i budzące grozę incydenty - między innymi ćmy z wizerunkiem trupiej główki skrzydłach. Bielawski nie opisuje samego zjawiska grozy, lecz ludzi wobec zjawiska, co jest dość niecodzienne dla weird fiction, jak zauważa w posłowiu Wojciech Gunia. Przez to odbiór książki jest zdecydowanie inny niż chociażby opowiadań Lovecrafta, gdzie to Nienazwane, przez duże N, jest najważniejsze, a postacie są ledwie zarysowane i wręcz nieistotne. U Bielawskiego to bohaterowie są najważniejsi i im autor poświęca najwięcej uwagi. Z początku nie do końca byłem przekonany do tego zabiegu, ale w trakcie czytania coraz bardziej zyskiwałem pewność, że Bielawski wie, co robi i nie jest to przypadkowe. Całość wypada dzięki temu bardzo ciekawie i książka trzyma w napięciu do samego końca. Realia zarysowane w książce są mi dość bliskie, ponieważ sam niedawno byłem w podobnym wieku, co główne bohaterki, więc łatwo mi było zrozumieć ich problemy. Rozmowy na gg, ciągłe doładowywanie telefonu, ponieważ smsy "zjadły" całą kasę, czy pierwsze miłości. Niemniej jednak wychowywałem się w dość odmiennym środowisku, więc taka liczba wulgaryzmów, palenia papierosów i picia alkoholu przez bohaterki z początku mnie odrzuciła. Jednak z czasem przyzwyczaiłem się do tego, ponieważ idealnie pasowały one do całego posępnego i pesymistycznego nastroju powieści. Ćma jest interesującym horrorem z niezwykłym klimatem małego miasteczka w cieniu Gór Sowich. Od pierwszych stron autor urzekł mnie niezwykłym stylem prowadzenia powieści i do samego końca nie mogłem wyjść z podziwu, że to debiut powieściowy autora. Polecam! Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper! hrosskar.blogspot.com

„Ćma” to książka z gatunku weird fiction, opisująca nietypową przyjaźń dwóch dziewczyn z zupełnie różnych środowisk i przerażające sytuacje, które im się przytrafiają. Przez większość czasu język jest bardzo lekki, wręcz potoczny, choć mocno obrazowy. Bohaterki używają przekleństw częściej niż przecinków, a wiele ich rozmów prowadzonych jest na gg lub przez SMSy. Jednak co jakiś czas trafia się opis, który stylem kompletnie odbiega od reszty książki i choć podobały mi się te fragmenty to kompletnie nie kleiły mi się zresztą i dla niektórych mogą być wadą. Autor świetnie przedstawił problemy dorastającej młodzieży i targające nimi emocje i dylematy. Akcja rozwija się powoli, z każdą kolejną stroną rośnie uczucie niepokoju, pojawiają się kolejne niewytłumaczalne sytuacje. Jednak w pewnym momencie miałam wrażenie, że wszystko się zatrzymało. Nawet odłożyłam na kilka dni książkę, bo przestała mnie tak wciągać. Na szczęście później znów wróciła do normy. Uwielbiam gdy w książkach wspomniana jest muzyka, jakiej słuchają bohaterowie, czasem można w ten sposób poznać coś nowego co pokochamy. I choć nie trafiłam tu na nic nowego, to ilość wymienionych zespołów i utworów to dla mnie wielka zaleta. Właśnie przez muzykę i rozmowy na gg, gdy czytałam ogarnęła mnie nostalgia i zaczęłam wspominać czasy mojego gimnazjum, bo choć bohaterki są w liceum, to z tamtym okresem mojego życia skojarzyły mi się ich przeżycia. Choć oczywiście nie do końca. Tak czy inaczej jest to świetna historia i w pewnym sensie zaproszenie do odwiedzenia Gór Sowich. Jakub Bielawski stworzył opowieść, do której fragmentów będę chętnie wracać i nie mogę się doczekać jego kolejnych książek, oby znów w pięknym wydaniu od @wydawnictwo_vesper . Pełna recenzja jak zwykle na blogu https://kacikksiazkowyirene.blogspot.com/2020/06/recenzja-cmy-jakuba-bielawskiego.html

Zdecydowanie mocnym plusem tej powieści jest język, jakim posługuje się autor. Mocny, konkretny, rozbudowany, urozmaicony. Naprawdę genialny. Widać tutaj pełne dopracowanie każdego szczegółu, można odnieść wrażenie, że praktycznie każde słowo i jego użycie zostały w pełni przemyślane. Chociaż nie ukrywam, że książka nie do końca trafiła w moje gusta, to myślę, że fani ciężkich i ponurych klimatów znakomicie się tutaj odnajdą. Nie jest to powieść łatwa, wymaga od czytelnika większego skupienia i zaangażowania, ale na pewno skłania chwilami do refleksji i ma w sobie coś oryginalnego. Cała recenzja: bookeaterreality.pl

Ćma Jakuba Bielawskiego to kawał naprawdę dobrze napisanego, zapadającego w pamięć weird fiction i według mnie najlepsza polska powieść grozy ostatnich lat. Świat dolnośląskiej prowincji wykreowany przez autora naprawdę zapada w pamięć i działa na wyobraźnię, a bohaterowie są, momentami wręcz do bólu, autentyczni. Gorąco polecam i nie mogę się doczekać kolejnych powieści Jakuba Bielawskiego. Zapraszam też do lektury dłuższej recenzji - https://fantasmarium.com/2019/06/01/cma-jakub-bielawski-recenzja/

Bardzo miło wspominam lekturę.Aż chciało by się by ta historia się nie kończyła.Polecam🙃