Bluszcz (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Cudowna książka, polecam.

Super przeceny dla Żiny

Polecam zakup

Uszkodzony

Super!!!

Polecam

Super

5/5

Na okładce widzimy kobietę siedzącą tyłem do nas, z czerwoną walizką u boku. Jest satynowa w dotyku, z wytłuszczonymi elementami, które są bluszczem. Kolorystyka jasna, miło się na nią patrzy, a jednocześnie odczułam dziwne emocje, patrząc na nią. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi, na jednym z nich jest kilka słów o autorce, a na drugim fragment książki. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca, literówek brak. Odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Rozdziały są nie za długie, nie za krótkie. Moje pierwsze spotkanie z autorką. Długo wyczekiwane... Na samym początku, nie ukrywam, byłam zawiedziona... Myślałam, że będzie zdecydowanie bardziej wciągająca, interesująca... Pióro jest lekkie, przyjemne, dość szybko się czyta. Ale gdzie te fajerwerki? Za co tak wszyscy ją chwalą? Musiałam sobie poczekać. I powiem Wam, że jakaś połowa książki jest dla mnie bez szału, nieco nudnawa, wręcz denerwująca. Główna bohaterka tak dawała w kość, że myślałam, że za każdą głupotę będę uderzać ją patelnią w łeb. Uwierzcie mi. Pojawiła się przełomowa scena, w której coś drgnęło. Co prawda za połową, ale jednak. Poczułam cokolwiek. Zaczęłam czytać z ogromnym zainteresowaniem. Jednak wciąż żałuję, że to tylko druga połowa... Mam mieszane uczucia, myśląc o tej powieści. Z jednej strony wydaje mi się średnią lekturą, a z drugiej strony, ma wartości, tylko mówi o nich bardzo późno. Pierwsza część nie zrobiła na mnie wrażenia, wręcz rzuciła cień na drugą część i to mnie gryzło najmocniej. Główna bohaterka, Julita - myślałam, że dostanę przy niej szału. Jej zachowanie... O nie, krew się we mnie gotowała, uwierzcie mi. Jak można być tak podatnym, tak ślepym i tak samemu się poniżać przed kimś? Nie potrafię tego zrozumieć i chyba nawet nie chcę. Sama siebie karciła i jeszcze chciała więcej... No nie, po prostu nie. Myślę, że gdyby była inna Julita, to sama książka wydawałaby mi się lepsza. Sam moment jej przemiany - okej, bo dzięki temu coś zaczęło się dziać, ale zbyt długo żyła w tym odrętwieniu skazując siebie na ogromne cierpienie. Reasumując uważam, że jest to średnia książka, chociaż druga część ratuje ją całkowicie. Gdyby pierwsza połowa była tak dobra jak druga, książka byłaby wyśmienita. A tak, to po prostu jest dobra. Zawiera wartości, przy których serce mi pękło, ale uważam, że to za mało. Za mało na to, bym mogła zachwycać się nią w pełni. Być może nie trafiłam na dobrą pierwszą pozycję tej autorki... Kiedyś może do niej powrócę, na ten moment musiałabym to mocno przemyśleć.

Autorkę chyba nie trzeba przedstawiać ze względu na jej książki, które są prawdziwe i takie chwytające za serce. Tym razem spotykamy się przy książce „Bluszcz” Anny H. Niemczynow. Od razu muszę podkreślić i być szczera, ale do tej pozycji i jeszcze innej podchodziłam dwa razy. Nie wiem, dlaczego, ale nie dlatego że była zła czy coś w tym stylu, lecz moim zdaniem to jest to co charakteryzuje autorkę, czyli każdą książkę najlepiej czytać w momencie, kiedy w twoim życiu musiało zdążyć się/ bądź dzieje się coś takiego co powoduje, że po przeczytaniu zdajecie sobie sprawę, że oto przed wami plaster na zranione serce, duszę itp. Co do książki to bez względu na to, kiedy na nią trafisz Ona będzie idealna w każdym momencie. Temat i problem jaki porusza jakże jest na czasie to nawet nie macie jeszcze pojęcia. Nie przechodzę przez to co główna bohaterka, czyli Julia Snarska, ale kochani szacunek do drugiej osoby, a już tym bardziej do osób z którą żyjemy i ułożyliśmy sobie życie należy pielęgnować z całego serca. Przedstawiam wam Julkę, mamę dwóch dorosłych dzieci oraz żonę mężczyzny, który chyba z czasem sam pogubił się w życiu przez co swoją frustrację kieruje właśnie w Jej kierunku. Pewnie nie jedna z was podniesie rękę i napisze/powie „Skąd ja to znam” Czy kochając naszego partnera, a już mając z nim dzieci można pozwolić na brak szacunku do siebie? Można gnoić, obwiniać za wszystko? Jak bardzo kobieta, partnerka, żona potrafi mieć klapki na oczach, że nawet nie zauważa, że On nie akceptuje własnego dziecka tylko dlatego, że okazało się…?!!!! No właśnie tutaj oddaje wam tę książkę, tę niewiadomą do własnego odkrycia. Kolejnym powodem, z którym Julka się zmaga to problem jaki ma jej przyjaciółka Elżbieta, ale osobiście uważam, że to nie jest problem, lecz wszystko zależy od naszej psychiki i jak sami podchodzimy do tego. Największą dumą każdego rodzica to własne dziecko wspierające nas w chwili, kiedy myślimy, że zostaliśmy sami, a jeżeli do tego dodamy przyjaciółkę to już combo emocjonalne i każdy problem da się pokonać. Zapraszam na emocjonalny rollercoaster i zabezpieczcie się w chusteczki, bo popłyną łzy wzruszenia (ja tak miałam) Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Luna. Kolejny raz zakochałam się w twórczości autorki, tym bardziej, że jaką bym książkę nie czytała to znajduje w niej moje miasto jakim jest Kołobrzeg. Nikt chyba tak pięknie nie pisze o nim jak właśnie Anna H. Niemczynow. Gratuluję autorce i mam nadzieje do zobaczenia przy kolejnej książce/recenzji.