Błękitnokrwiści. Tom 2. Maskarada (okładka  miękka, wyd. 01.2012)

Bardzo zdziwiłam się po przeczytaniu tej książki, ponieważ pierwsza część szczególnie nie zachęciła mnie do czytania kolejnych tomów, ale skoro już ją wypożyczyłam z biblioteki to stwierdziłam, że przeczytam i naprawdę się z tego cieszę, bo spodziewałam się czegoś gorszego. Jasne, powieść nie była idealna, ale mile mnie zaskoczyła i przyjemnie się ją czytało. To pokazuje tylko, że nie należy skreślać trylogii czy serii po przeczytaniu pierwszego tomu, ponieważ kolejne mogą być znacznie lepsze. Jednak działa to również odwrotnie, to co nam się podoba na początku w późniejszych częściach może stać się nudne. Czasami zdaraz się również tak, że autor nie ma pomysłu na kontynuowanie rozpoczętego cyklu i pisze kolejne książki na siłę i wtedy czytanie staje się męczące. Moim zdaniem pisarka stworzyła lepszą część od poprzedniej i mam nadzieję, że będzie dalej szła do przodu i kolejne jej dzieła będą coraz lepsze.

Schuyler wraz z Oliverem jedzie do Wenecji aby odszukać swojego dziadka Lawrence'a. Liczą na to, że krewny Sky będzie wiedział jak pokonać srebrnokrwistych jednak po ich spotkaniu szybko wychodzi na jaw, że ten nie zamierza im pomóc. Po porażce nastolatkowie wracają do domu. Nieoczekiwanie dziadek Schuyler przyjeżdża do Nowego Jorku i zamieszkuje ze swoją wnuczką. Dziewczyna rozpoczyna z nim naukę obrony przed srebrnokrwistymi.
Jednocześnie w książce pojawia się nowa postać - Kingsley Martin, przystojny chłopak, który zaczyna spędzać czas z Mimi Force, która z zazdrości o Jacka chce zniszczyć Schuyler.

Wadą tej książki są bardzo częste opisy markowych ubrań, projektantów i wszystkiego co związane z bogatymi dzieciakami. Nudziły mnie te opisy, a i także nie potrafiłabym polubić takich osób, dla których największą wartością są pieniądze. Nigdy nie potrafiłabym tak żyć żeby oceniać ludzi po tym w czym chodzą, albo jaki telefon mają, ale rozumiem to, że celem tej książki nie było ukazanie życiowych wartości tylko dostarczenie rozrywki, więc jestem w stanie jakoś przetrwać te opisy drogich ubrań i modnych klubów, jednak nie byłabym mocno zawiedziona jeśli w kolejnych częściach byłoby ich mniej.

Troszkę przeszkadzało mi przeskakiwanie z jednej postaci na drugą. Gdy zaczynałam się wciągać w książkę nagle autorka zmieniała bohatera, którego poznawałam losy. Niestety czasami przez to gubiłam się w tej powieści i musiałam cofać się o kilka kartek żeby przypomnieć sobie co robiła dana postać. Nie ukrywam było to dla mnie dosyć uciążliwe i nie lubię nagłych zmian miejsca akcji. W powieści jest dużo zagadek, które z początku wydają się trochę zawiłe, ale na końcu autorka po kolei prawie wszystko wyjaśnia. Zostawia jednak kilka nierozstrzygniętych wątków po to by wzbudzić naszą ciekawość co do kolejnej części. Muszę przyznać, że jestem bardzo ciekawa tego jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów.

Bardzo podoba mi się okładka książki, która jest po prostu prześliczna. Uwielbiam takie klimaty. Tajemnicza dziewczyna w masce przyciąga czytelnika do przeczytania lektury. Nie powinno oceniać się po okładce, ale najczęściej właśnie tak wybieram powieści, które chcę przeczytać. Niewątpliwie okładka drugiego tomu Błękitnokrwistych zwraca naszą uwagę. Uważam, że pierwsze wrażenie po zobaczeniu książki jest bardzo ważne i decyduje o tym czy w ogóle wezmę książkę do ręki. Czcionka jest duża i nie męczy naszych oczu. Bardzo łatwo się ją czyta. Przy każdym numerze strony występuje piękny szlaczek z motywem maski, który dodaje uroku i wygląda bardzo estetycznie.

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę, bo naprawdę spodziewałam się czegoś gorszego. Pomimo kilku wad tej powieści przypadła mi ona do gustu i myślę, że sięgnę po kolejne części. Spodobały mi się losy głównych bohaterów i jestem ciekawa jak rozwiążą się wszystkie zagadki. Coraz bardziej zaczynam się przyzwyczajać do stylu autorki i zaczynam go nawet lubić. Jak w każdej książce występują postacie, które darzę sympatią bardziej lub trochę mniej, ale żadna z nich jakoś specjalnie się nie wyróżnia i trochę się obawiam, że na długo nie zostanie w mojej pamięci.

"Maskarada" to już drugi tom serii o błękitnokrwistych wampirach oczywiście napisany przez Melissę De La Cruz.

Tym razem Schuyler wyjeżdża do Wenecji w poszukiwaniu swojego dziadka. Po wielu rudach w końcu jej się to udaje. Jednak czy dowie się czegoś o srebrnokrwistych

Mimi zaczyna być zazdrosna o swojego brata, Jack'a. Czuje, że zakochał się w Schuyler Van Alen. Czy chora zazdrość sprawi, że Mimi posunie się do czegoś co będzie miało straszne konsekwencje

W szkole pojawia się nowy chłopak. Kingsley również jest błękitnokrwistym, jednak uważa, że zasady są po to żeby je łamać Dlatego nie przestrzega wampirzych praw. Jednak mimo to ma całe grono wielbicielek


Ta część zdecydowanie różni się od poprzedniej. Akcja jest bardziej dynamiczna, dowiadujemy się coraz więcej, a sposób patrzenia głownej bohaterki na dane wydarzenia sprawia, że stawiamy się na jej miejscu.

Ponadto częściej zaglądamy do przeszłości wampirów Wiemy coraz więcej o historii Van Alenów, croatanach ( srebrnokrwisty

Ten tom jest zdecydowanie bardziej dopracowany i podobał mi się znacznie bardziej niż pierwsza część. Autorka wprowadza do fabuły nowych bohaterów, zdradza kolejne tajemnice i dokłada nowe zagadki. Akcja jest płynna, bez większych przestojów, ale też nie pędzi na złamanie karku. Klimat ponury, pełen niepewności a w tle czuje się intrygi, manipulacje i grę w prawdę i kłamstwa. Nie wiadomo komu można ufać, kto jest przyjacielem a kto wrogiem. Język cały czas jest prosty i przystępny a styl lekki, młodzieżowy. Całość pochłania się w zawrotnym tempie. Warto też wspomnieć o bardzo ładnym wydaniu. Okładka ma skrzydełka a strony są ładnie zdobione. W środku znajdziemy również wycinki z gazet i materiały prasowe a na końcu książki drzewo genealogiczne rodziny van Alen, które ułatwia połapanie się w zależnościach i interakcjach między postaciami.Ogólne wrażenie mam pozytywne i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu. Polecam i pozdrawiam!

Szczerze powiedziawszy, nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Z jednej strony opowieść zachęca do dalszego czytania wartką akcją i oryginalnym pomysłem. Niestety, po pierwszym wrażeniu epickiego utworu przychodzi zdrowy rozsądek- autorka beznadziejnie operuje nazwami marek, ciuchów i luksusowych miejsc. Do tego Cruz po prostu nie umie pisać- o niej nie da się powiedzieć, że ma lekkie pióro czy samym stylem zachęca do czytania.
Jak dla mnie, jej pisanina jest ciężka i przez to książkę trudno jest przetrawić- przeplatane losy różnych bohaterów, w ogóle nie przedstawianych i nie opisywanych tylko potęgują to wrażenie.
Ale trzeba przyznać, że utwor jest stworzony na kreatywnym pomyśle i często akcja mnie zaskakuje. Tak więc, pomimo tego wszystkiego nie kogę powiedzieć, że jest beznadziejna. Ogólnie dałabym raczej pozytywną niż negatywną ocenę- takie 3+ :)

Nigdy nie czytałam książek o wampirach. Uważałam je za bzdurę i takie tam wymysły. Zaintrygował mnie program w TV w którym mówili coś o filmie Zmierzch. Posłuchałam na wet z uwaga i postanowiłam kupić książkę i spróbować ją przeczytać. Oczywiście 4 tomy wciągnęłam jak świeże bułeczki. Następną książką jaka kupiłam byli oczywiście BŁękitnokrwiści. I co? Przeczytałam I i II część. Tydzień temu zamówiłam 3 następne i nie mogę się doczekać kiedy je odbiorę w salonie empiku!!!!!! Polecam gorąco!

Choć o nastoletnich wampirach, ich miłościach, przepowiedniach i potrzebie zbawienia świata pisze się ostatnio o wiele za dużo, a temat jest wyeksploatowany do granic możliwości, seria o Błękitnokrwistych stanowi pozytywny promyczek na rynku. To jedyny taki cykl, który jeszcze czytam, wszystkie inne omijam szerokim łukiem. Tom pierwszy był świetny, tom drugi... genialny! Oby tak dalej :)

Świetna , zdecydowanie lepsza niż pierwsza , słodkie było to z Oliverem , ale i tak przy Jacku nie ma szans . A ten to ma jakieś rozdwojenie jaźni - przy Shuyler zakochany , póki nie przyleci Mimi i tłumi sygnał . Bliss to zawsze taka znękana sierota . Dwie rzeczy mnie zdumiały - Dylan na koniec i druga córka Allegry

Pierwsza część była w miarę fajna, ale nie zachwycająca, ale postanowiłam kupić druga, żeby wiedzieć co będzie. Ta cześć jest świetna! Niesamowite zakończenie i już się nie mogę doczekać następnej części! Interesuje mnie równie mocno wątek srebrnokrwistych, jak i miłosnych rozterek Shuyler;)

1 część mi się podobała,ale nie jest lepsza od Zmierzchu.Co prawda ma fajną okładkę i zdobione strony.
Moim zdaniem nie ma się czym zachwycać,ale 2 część kupie bo już kupiłam 1,więc chcę zobaczyć jak się dalej rozwinie może dalej będzie lepiej.....;)

Nie byłam zachwycona 1. częścią, ale sięgnęłam po drugą i muszę przyznać, że o niebo lepsza od pierwszej cz. Ta książka jest niesamowita. SZCZERZE I Z CZYSTYM SUMIENIEM POLECAM JĄ WSZYSTKIM wielbicielom książek fantasty.