Siostra nocy. Trzy czarownice. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 02.2022)

Rzutem na taśmę udało mi się dokończyć jeszcze jedną książkę w lutym, więc przychodzę dziś do was z recenzją "Siostra nocy" z ostatnią z trylogii "Trzy czarownice" od M. Woolf. Chciałabym zacząć od tego, że mam problem z tytułem tej książki i serii. Dlaczego? Seria była reklamowana jako trylogia o trzech siostrach czarownicach, które miały występować w rolach głównych. Kolejne tytuły odnosiły się do każdej z nich. Tak naprawdę jednak główną bohaterką trzech części jest Vianne, najmłodsza z sióstr. Jak jeszcze Maelle w "swojej" i tej książce miała znaczącą rolę do odegrania, tak tytułowa siostra nocy, Aimee, pozostaje poza końcówką tak naprawdę nawet na trzecim planie. Strasznie mnie to rozczarowało, szczególnie że najbardziej z sióstr lubiłam ją. Vianne niestety wraca do swojego irytującego poziomu z pierwszej części. Na początku znowu rozpacza za Ezrą, co jest nawet zrozumiałe, ale potem szybko zostaje wrzucona w ten sam schemat, co wcześniej - po raz drugi kocha mężczyznę, który ma poślubić inną. To jednak jeszcze nie byłby taki problem, ale w środkowej fazie książki urządza takie sceny zazdrości, że trudno mi się to czytało. Jak po drugim tomie myślałam, że może jeszcze się do niej przekonam, tak teraz zdecydowanie mogę powiedzieć, że jej nie polubiłam. Na szczęście bohaterowie drugoplanowi ratują dzień. Strasznie polubiłam Caleba i Aimee oraz ich relację, więc naprawdę żałuję, że nie dostali więcej czasu. Maelle też wypada dobrze, choć jej związek był już bardziej przewidywalny. Aarvand jest strasznie ciekawą i skomplikowaną postacią; naprawdę nie mam pojęcia, co on widział w Vi. Zdecydowanie poczytałabym o jego przygodach podczas podróży w czasie, oby nie z perspektywy Vianne. Skoro o podróżach w czasie, to chciałabym poruszyć ich temat. Pojawiają się nagle w połowie książki i na sporą część fabuły przenosimy się w czasy legend arturiańskich. W końcu dało się jakoś w tych legendach odnaleźć, ale nadal trochę późno autorka zaczęła nam coś wyjaśniać. Od tego momentu fabuła też zaczyna się robić zagmatwana i skomplikowana, więc wystarczy chwila nieuwagi, żeby się zagubić. Na mój gust zostało to trochę przekombinowane, szczególnie niepotrzebne dodawanie jeszcze wątku kolejnych wcieleń. Przez to też wojna z demonami schodzi tak naprawdę na odległy plan i ostateczne rozstrzygnięcie ich problemu może być rozczarowujące. Zmierzając do zakończenia - jest równie nagłe, co mocno średnie. Jak jeszcze wątki związane z rozdzieleniem światów mają po części choć zaskakujące zakończenie, to wygranie z demonami opiera się dosłownie na "a bo Vianne w końcu wykorzysta magię". Stało się więc to, czego się bałam. Kiedy magia nie ma ściśle określonych reguł w świecie, bardzo łatwo uczynić z niej ratunkowe wyjście z każdej sytuacji. Myślę, że gdyby nie skupiono się aż tak na wątku arturiańskim, to zostałoby więcej miejsca i można by było rozegrać jakoś lepiej. Chciałabym jeszcze wspomnieć, że w tej części jak i poprzedniej mamy AŻ cztery ilustracje. W tym tomie przedstawiają Adena, Caleba, Aarvanda oraz wspólną ilustrację Vianne i Aarvanda. Ilustracje panów wypadają zdecydowanie lepiej od tych pań, choć nadal kreska jest taka sama. W książce pojawia się też wątek LBGT+, ale gdyby ktoś mrugnął podczas czytania, to mógłby go przegapić. Mamy bowiem zasugerowaną romantyczną relację Asha i Tarona. Szkoda, że zostali potraktowani tak marginalnie, a ich relacja zarysowana w dosłownie może dwóch akapitach na całą książkę. Wygląda to dosłownie jak wrzucone na siłę, tylko po to, żeby nikt autorce w razie czego zarzucić nie mógł, że wszystkie pary były hetero, co obecnie nie jest "modne". Podsumowując, choć do książki i serii mam sporo uwag, to jednak końcowo oceniam ją bardzo dobrze. Nie podzielam jednak zachwytów o jej idealności i wspaniałości. Możliwe, że młodszej mnie by się spodobała bardziej, ale przeczytałam już w życiu za dużo jej podobnych. Końcowo książka dostaje ode mnie 8/10.

Vianne uciekła do domu ,bo dłużej nie mogła tam pozostać. Uciekała bo nie chciała wyjawić swoich uczuć wobec Aarvarda ,który wyznał jej ,że ją pragnie. Nie chciała spędzać z nim czasu ,żeby te uczucia się nie zmocniły ,bo wiedziała ,że nie ma sensu robić sobie nadziei jeśli mają roździelić dwa światy,a to by znaczyło ,że się już nie spotkają. Gdy mają pomysł jak uratować świat ludzi ,nie wychodzi im to jak mieli w planach ,więc muszą podjąć ryzykowną misję cofnięcia się w czasie ,aby zdobyć artefakt ,który pozwoli roździelić oba światy. Czy nie zmienią biegu wydarzeń przez cofnięcie się w czasie ? Czy Vianne w końcu wyzna co czuje? Czy światy muszą zostać rozłączone ,aby pozostał pokój między czarownicami,ludźmi i demonami? Czy Regulus zostanie pokonany? Czy zdobędą potrzebny im artefakt? Czy wszystko potoczy się szczęśliwie? Jakie decyzje podejmą? Jakie jest przeznaczenie trzech sióstr? Przyznam ,że w jednym momencie łzy się pojawiły ,fabuła mnie trochę zaskoczyła ,ale na plus. Jeśli ktoś ma zamiar przeczytać sagę o trzech czarownicach ,to naprawdę polecam. Ig: laura_book._

Nigdy nie piszę komentarzy po przeczytaniu jakiejś książki, ale ta seria zmusiłą mnie do skomentowania każdej części! Świetne postacie, cudowny świat i te zwroty akcji! Uwielbiam <3

Niesamowity koniec trylogii. Co stanie się po opuszczeniu przez siostry Dworu Regulusa? Czy zostanie pokonany i czy Vienne zwiaze się z księciem Coralis?

Uwielbiam cała serie. Saga o czarownicach skradła moje serce. Fsjna akcja, wątek arturiański, silne kobiety. Zbyt słodkie zakończenie, ale i tak super

Książka super, lecz samo zakończenie trochę rozczarowało mnie. Oczekiwałam bardziej rozbudowanej fabuły i akcji w związku z wielką rozgrywką.

Ksiazka jedna z tych które czyta się na raz. Ciekawa akcja i świetne postaci. Zakończenie nie zaskakuje chociaż takie powinno być.

Ostatnim tom pieknej magicznej histori. Mi sie bardzo podobalo zakonczenie tej histori jak I cala trylogia. Bardzo polecam

Po pierwszym tomie chce się drugi , trzeci i szkoda że ostatni bo wciąga ta historia niesamowicie .

Cudowne zakończenie serii. Pełna wzruszeń, akcji, zmiennych... Będzie mi brakować tych bohaterów.