Biała. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 10.2022)

Recenzja Biała Witajcie kochani i mamy wrzesień jak ten czas szybko zleciał😅 Zapraszam was na recenzję książki którą mam przyjemność przeczytać w serii #niegrzecznenowele , to ta akurat co prawda nowelką nie jest , ale mamy do przeczytania około 300 stron , bardzo ciekawej, interesującej, bardzo gorącej historii jak to u Moniki nie ma nudy , cały czas coś się dzieje. Białaczka oznaczała wyrok dla Ewy , ile pożyje tego nikt nie mógł wiedzieć, ale stało się inaczej  przez jednego szaleńca który wpuścił trujący specyfik do rozdzielni wodociągowej i to co było dla niej wyrokiem okazało się ratunkiem. Niestety ludzkość nie miała tyle szczęścia część nich wyglądała i rozkładała się jak zombiaki, następni przypominali wampirów, ponieważ ich jedynym pożywieniem była krew. Ocaleli tylko chorzy na białaczkę dlaczego? Nikt tego nie wiedział. Pieniądze przestały mieć jakąkolwiek wartość ponieważ wszystko można było sobie przygarnąć,sklepy, mieszkania stały otworem można było zamieszkać gdzie się miało ochotę. Ewa myślała, że została całkiem sama w Katowicach , ponieważ nie spotkała nikogo podobnego do niej , czyli żywego człowieka,same tylko rozkładające się zombiaki i  wampirzątka . "Odwróciłam się gwałtownie i napotkałam najładniejsze oczy męskie, umiejscowione na najbrzydszej twarzy, jakiej mogłam się spodziewać". Czy wyobrażacie sobie, że coś takiego mogłoby się wydarzyć?  Ja nie bardzo, chociaż patrząc na to ilu wariatów jest na świecie, to strach pomyśleć że któryś mógłby wpaść na taki szalony  pomysł 🫣  Książka wciąga praktycznie od pierwszych stron , jest tak nieszablonowa , że z zapartym tchem przewracamy strony , żeby zobaczyć co się wydarzy dalej , a dzieje się sporo. Ci którzy przeżyli, chcą ten stan utrzymać jak najdłużej , w takich skrajnych sytuacjach w człowieku budzi się chęć przetrwania ale także niepohamowane pożądanie, któremu się oddają nader często😈 no cóż nie wiedzą jak długo jeszcze pożyją więc mhm ekh 🫢 " – Czy ty jesteś seksoholikiem? – Zaśmiałam się, pozwalając przyciągnąć do siebie." - Ewciu – mruknął mi we włosy. – Przy tobie nie można nie być nałogowcem. Jesteś jak narkotyk. "Świat drgnął, a może to tylko ja? Nie powstrzymasz życia". Czy ludzkość ma szansę na przetrwanie? Autorka bardzo mnie zaskoczyła tą historią, historia naprawdę jest świetna i czekam z niecierpliwością na kontynuację losów naszych bohaterów . A was kochani zachęcam do przeczytania jej .

Zastanawialiście się kiedyś, co by się stało, gdyby ludzkość wyginęła z dnia na dzień, a wy bylibyście jednymi z niewielu ocalałych? Szczerze powiedziawszy byłam ogromnie ciekawa, jak autorka odnajdzie się w powieści z wizją zagłady świata. Książka jest połączeniem kilku gatunków literackich - literatury obyczajowej, postapo i erotyki, co dało całkiem interesujący efekt. Przeznaczona jest dla osób powyżej osiemnastego roku życia. Cóż mogę stwierdzić po przeczytaniu Białej? Żadna tematyka nie jest autorce straszna. Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem pomysłowości. Młody naukowiec za pośrednictwem osoby pracującej w wodociągach wpuszcza do wody trującą ciecz. Zadziałała ona błyskawicznie i zmieniła oblicze całego świata. Ludzie zaczęli masowo umierać. Część z nich stała się podobna do zombie, część zaczęła żywić się krwią. Tych, których wcześniej białaczka skazała na śmierć - teraz paradoksalnie cieszyli się dobrym zdrowiem. Akcja powieści rozgrywa się w Katowicach - mieście, które jako pierwsze dosięgły skutki trucizny. Ewa po dniu Zero zostaje sama i stara się jakoś odzaleźć w nowej rzeczywistości. Z czasem okazuje się, że nie tylko ona przeżyła, choć tych, którym się udało jest naprawdę niewielu. Podczas jednej z wędrówek po opustoszałych mieszkaniach trafia na umierającą kobietę, której obiecuje, że zajmie się jej synem. Przedstawiona historia pokazuje nam, jak ważna jest dla nas bliskość drugiego człowieka. Gdy wszystko wali się nam na głowę, szukamy tego, co zapewni nam bezpieczeństwo i będzie najważniejsze by przeżyć - pokarmu, miejsca do spania i bliskości innej żywej istoty. Życie nie lubi próżni i stara się wypełnić pustkę. Nasza zdolność do prokreacji zadziała nawet w obliczu katastrofy. Oj będzie się działo. Warto dać tej historii szansę. Im dalej, tym bardziej interesująco zaczyna się wszystko rozwijać. Jestem ogromnie ciekawa, co będzie się działo w drugim tomie. Polecam.

Kochani zrobiłam to.... Wyściubiłam swój czytelniczy nos odrobinę poza swoją strefę książkowego komfortu. Sięgnęłam po tematykę post apo. Nie wiem co mnie podkusilo bo nigdy w życiu nie interesowały mnie takie mroczne wręcz przytłaczające klimaty apokaliptyczne. Gdzie szerzy się zniszczenie, zaraza, śmierć, i pożoga. A jednak Monika Liga zaserwowała w swojej Białej istny Argagamedon🤣 Jak, i czy w ogole odnalazłam się w tych kompletnie dla mnie nowych klimatach? Czy ta moja przygoda będzie pierwszą a może równocześnie ostatnią? Mamy tu do czynienia a przynajmniej ja tak to odebrałam z połączeniem czegoś w rodzaju Igrzysk śmierci ( nieliczni przeżyli ), Resident evil ( kwestia tajemniczej rozprzestrzeniającej się zarazy), Niezgodnej ( podziału przetrwałych niedobitków na różne frakcje) czy motywu z filmu Jestem legendą( przemieszczania się samotnego po zniszczonych obszarach w poszukiwaniu ocalałych. Czy w czasach śmiertelnej zarazy jest szansa na miłość? Kim okaże się dla Ewki tajemniczy mężczyzna. Czy oboje będą dla siebie ratunkiem ? A może jeszcze większym niebezpieczeństwem ? Muszę powiedzieć jasno jedną rzecz jeśli filmy w klimacie katastroficznym zdarzało mi się oglądać i nawet kibicowałam bohaterom w przezwyciężeniu przeciwności losu z jakimi się zmagali to w życiu bym nie pomyslała że nadejdzie czas że sięgnę po taką książkę. Wewnętrznie mnie fabuła przytłaczała tak jak już wyżej wspomniałam. Czasem jednak warto wyjść poza strefę komfortu choćby po to żeby przekonać się czy dana tematyka jest badz nie jest dla mnie.