Baśnie Śnieżnego Lasu (okładka  twarda, wyd. 10.2021)

Prezent pod choinkę dla 10latki, już sama okładka książki i tytuł zachęca do czytania. Nawet jest baśń o Babie Jadze, która pomaga i ratuje.

Ładna okładka, ilustracje czarno-białe, żółty papier. Mało baśniowości w tej baśni, mało klimatyczna.

Bardzo ciepła książka o szukaniu swojego miejsca na świecie

I to jest to

OK

Kocham baśnie. Co do tego nie mam wątpliwości. Od małego, najpierw kazałam czytać baśnie rodzicom, a potem już czytałam je sama. Potem chciałam pisać o nich pracę licencjacką, ale trochę nie wyszło. Jednak miłość do baśni i ich pochodzenia została. Dlatego w dalszym ciągu sięgam po książki, które są na baśniach oparte. Jak zobaczyłam w zapowiedziach u wydawnictwa Kobiece ich najnowszą premierę to przebierałam nogami, tak bardzo chciałam ją przeczytać. „Baśnie śnieżnego lasu” są historią opartą na folklorze rosyjskim. Czy może być coś lepszego i to przed zimą? Moim zdaniem nie. Janka jako mała dziewczynka została znaleziona w lesie. W tej chwili opiekuje się nią Mamoczka. Dziewczyna rośnie jak na drożdżach. Jest już większa niż normalnego wzrostu człowiek. Do tego jest niesamowicie silna. Z tego powodu ludzie nazywają ją Janka Niedźwiedzica. Pewnego dnia nogi Janki stały się niedźwiedzie. Dziewczyna nie wie co się stało i postanawia to odkryć. Wyrusza do Śnieżnego Lasu po odpowiedzi. Tam poznaje wiele zwierząt, które zostają jej przyjaciółmi i razem z nimi wyrusza w drogę. Jestem zachwycona tą książką. Ta historia porywa i wciąga. Coś pięknego. A klimat rosyjskich baśni jest tu bardzo widoczny i czuć go od pierwszych stron. To świetna historia dla całej rodziny. Powiedziałabym więcej, to świetna historia na czytanie jej razem z dzieckiem w zimowy, mroźny wieczór. Uwielbiam całym sercem. To historia o wielkiej przyjaźni, o wzajemnym wsparciu i poznawaniu siebie. Moim zdaniem to bardzo mądra historia. Młodsi czytelnicy mogą się z niej wiele nauczyć, a przy tym dobrze bawić. Ta książki przenosi czytelnika to pięknej krainy, gdzie dzieją się niesamowite rzeczy, a bohaterowie przeżywają zachwycające przygody. Można oderwać się od codziennych trosk i zatopić się w historii Śnieżnego Lasu. Co do okładki to jest przepiękna. Bardzo oddaje klimat książki. Kto by nie chciał dostać takiej książki na prezent. Pod choinkę na pewno będzie strzałem w dziesiątkę, nie tylko dla młodszego czytelnika. Myślę, że dorosły, który lubi baśnie też będzie zadowolony z takiego prezentu.

Z prozą Sophie Anderson miałam przyjemność obcować w marcu zeszłego roku. Jej powieść „Dom na kurzych łapach” wzruszyła mnie, zachwyciła i otuliła swoistą magią. Podobnie jest z powieścią „Baśnie Śnieżnego Lasu”! Wyjątkowo zaskakująca, utkana z emocji, nowatorska, a jednocześnie zachowująca baśniowy charakter. Jestem zachwycona! Pozornie spokojna i jednostajna narracja nie przygotowała mnie na tak dużą ilość zaskakujących momentów! A uwierzcie mi - działo się! Główna bohaterka, Janka, okazała się uroczą młoda damą, która wytrwale szuka swoich korzeni: jej gorące pragnienie odkrycia swojego pochodzenia wzbudziło we mnie wielki podziw! Zaczarowali mnie opisy mroźnych dni oraz bezkresnych, tonących w śniegu lasów. Ta bajkowa sceneria okazała się strzałem w dziesiątkę! Autorka czerpie pełnymi garściami z rosyjskich opowieści i legend - czuć tu tę wyjątkową, nieco wzniosłą atmosferę, głębokie pragnienie odnalezienia rodziny i nierozerwalną więź z naturą. Ta ostatnia była w typ wypadku szczególnie istotna! Kochani, polecam! „Baśnie śnieżnego lasu” to cudowna, prawdziwie baśniowa opowieść o niezwykłej bohaterce i jej odważnej misji. Zimowy klimat udzieli się Wam już po kilku stronach; zapragniecie tylko pochłaniać kolejne strony, siedząc w wygody fotelu, z kubkiem herbaty pod ręką!

Na "Baśnie śnieżnego lasu" Sophie Anderson zwróciłam początkowo uwagę przez przepiękną okładkę. Misterne zdobienia, tajemnicza wklejka i twarda oprawa sprawiły, że nie mogłam oderwać od niej wzroku. Czy wnętrze zachwyciło mnie równie mocno? Janka od początku czuje, że nie należy w pełni do ludzi wśród których żyje. Porzucona w dzieciństwie i wychowywana przez niedźwiedzia z czasem zostaje przygarnięta przez kobietę z wioski. Odstaje jednak od innych w związku ze swoim wzrostem i nadludzką siłą. Kiedy pewnego dnia wyrastają jej niedźwiedzie nogi postanawia wyruszyć do lasu i odkryć tajemnicę swojego pochodzenia, a także znaleźć miejsce, do którego będzie pasowała. Tylko czy to jest możliwe? Od pierwszej strony spodobał mi się baśniowy sposób, w jaki została opisana cała historia. Autorka używa w niej wiele pięknych zwrotów, ale jednocześnie jest przystępna nawet dla młodszego czytelnika. Myślę, że w każdym wieku można z niej wyciągnąć coś dla siebie. Przekazuje naprawdę piękną prawdę o ludzkim sercu i skłania do przemyśleń nad tym, co naprawdę nas definiuje. Jak to w baśniach bywa, historia jest snuta powolnym tempem, który pozwala nam poznać lepiej całą historię. Nie brakuje w niej jednak momentów, kiedy nie mogłam się oderwać od akcji. Doceniam też baśnie, które umieszczone są na końcu niektórych rozdziałów. Z czasem obserwujemy, jak wyłania się z nich całość i wszystkie nabierają głębszego sensu, a jednocześnie były ciekawym przerywnikiem. Mam tylko jeden zarzut do książki, a mianowicie brak realizmu w niektórych scenach. I nie chodzi mi tu o występowanie fantastycznych istot, ale o sytuację, kiedy bohaterka zostaje zaatakowana przez wilki. Jest opisane, jak gryzą ją one boleśnie w wiele miejsc, a kilka stron później biegnie ona, nie czując bólu. Nie wracamy też później do tych wydarzeń. Liczyłam, że autorka mimo wszystko pokaże, że taki atak miał na Jankę większy wpływ. "Baśnie śnieżnego lasu" uważam za naprawdę cudowną książkę. Dużo w niej baśniowego stylu, ważnych przemyśleń i rodzinnej siły, tej pochodzącej od bliskich z krwi i takich, których zapoznajemy w trakcie życia. Zachęcam was do sięgnięcia po nią, niezależnie od wieku i gwarantuję cudowną rozrywkę.

Jeśli poszukujecie baśniowej, opierającej się na rosyjskim folklorze, opowieści o poszukiwaniu własnego ja, swojej rodziny, przyjaciół, pełnej pozytywnych wartości dla młodszych i starszych to "Baśnie Snieżnego Lasu" będą idealną lekturą, okraszoną cudownie mroźnym i zimowym klimatem. Janka została znaleziona w lesie przy Niedźwiedziej Jaskini, gdy była małą dziewczynką. Nikt nie wiedział skąd się tam wzięła, ani jak udało jej się przeżyć przy ogromnym niedźwiedziu. Będąc nastolatką bardzo różniła się od swoich rówieśników. Była zdecydowanie większa i silniejsza, przez co odstawała od mieszkańców wioski. Mieszkała z kochającą Mamoczką, posiadała serdecznego przyjaciela, jednak uwielbiała uciekać w baśniowe opowieści pewnego włóczykija, który często odwiedzał jej domek. Opowiadał jej mnóstwo baśni, dzieki którym Janka starała się poznać swoją historię. Historię sieroty znalezionej w lesie. Coraz częściej rozmyślała nad swoją prawdziwą rodziną, nad powodem jej porzucenia i nad lasem, który zawsze stanowił dla niej tajemnicę, ale który zawsze ją do siebie przyciągał. Pewnego dnia na skutek pewnych okoliczności, Janka budzi się w nocy z... niedźwiedzimi łapami zamiast stóp. Przerażona postanawia uciec w las, mając nadzieję, że odnajdzie tam odpowiedzi na pytania, wciąż kłębiące się w jej głowie. Ja przepadłam, ponieważ znalazłam opowieść mądrą, klimatyczną, ciekawą i pełną baśni. Fabuła świetnie łączy się z opowiadanymi przez włóczykija baśniami, dzięki czemu historia staje się wielowymiarowa. Janka jest cudowną główną bohaterką, pełną ciepła w sercu, ale i wątpliwości co do własnej wartości. Jej wewnętrzna przemiana jest imponująca, a wnioski, które wyciąga ze swojej przygody mogą być dobrą lekcją dla każdego młodego czytelnika. Polecam ogromnie, bo choć jestem już dorosła, to z przyjemnością przeczytałam "Baśnie Śnieżnego Lasu".