Zaklinaczka burz (okładka  twarda, wyd. 03.2023)

Niesamowita książka, niesamowita historia przeznaczona dla najmłodszych czytelników. Polecam z całego serca!

Zaklinaczka burz Sophie Anderson to baśniowa propozycja dla dzieci i młodzieży, która nada magii życiu podczas czytania. Opowieść o jedności, przyjaźni i odwadze jest jak senna opowieść babci, mamy, szeptana do uszka na dobranoc. Czarująca, wzruszająca i zdecydowanie ponadczasowa! Dlaczego? Co stoi za magią Zaklinaczki Burz? „Tych, których kochamy, stale nosimy w sercu.” Makolągwa wraz z ojcem Słowikiem zostaje zesłana na Bagniska Żałoby. Nie wolno im korzystać ze śpiewaczej magii, a każde nadużycie jest karane. Mamy człowieczopodobne istoty i alkonosty: ptakopodobne. Makolągwa ma dwóch przyjaciół, którzy wspierają ją na każdym kroku, bo na Bagniskach nie żyje się łatwo. Słowik zostaje pojmany i oskarżony za kradzież drogocennego klejnotu. Dziewczynka zrobi wszystko, aby go odzyskać. Wyrusza w niebezpieczną podróż, aby ocalić ojca i jednocześnie zawalczyć o wolność swojej wyspy. Dlaczego zakazano śpiewaczej magii? Jaką moc skrywa w sobie Makolągwa? Kim są alkonosty i dlaczego muszą żyć na Bagniskach Żałoby? „A jednak dzięki tym paru latom zamieszkania na bagnisku zrozumiałam, że żal nie zawsze musi oznaczać smutek. Gdy w ponure wieczory zapalają się robaczki świętojańskie, a ryby zwane bassami niebieskimi bekają żałośnie, kiedy Słowik obwieszcza swą żałobę, grając na blaszanej gitarze – w mej duszy zapala się coś na podobieństwo bagiennego gazu, buzuje płomieniem. Tata mówi, że to nostalgia – tęsknota za minionym szczęściem.” Jako osoba dorosła zupełnie inaczej patrzę na opowieści, które kiedyś mogła mi sennym głosem opowiadać babcia, aby śniły się same piękne sny. Właśnie taka jest Zaklinaczka Burz. Jak historia szeptana przez dorosłych do uszka dziecka, które ma najwspanialsze marzenia, nadzieję, ideę i wielkie plany na przyszłość. Tę książkę możecie czytać swoim dzieciom, te potem swoim wnukom, a te potem oni swoim wnukom… Bo jedność, przyjaźń i odwaga zawsze są potrzebnymi elementami historii. Nie zabraknie tu folkloru, klimatu, legend, mitów, ale przede wszystkim emocji. Baśniowy, senny klimat nie pozwalał na początku na wartką akcję, ale chociaż każdy z nas czytelników mógł stać się Makolągwą. Przepiękne opisy oczarowują czytelnika, choć dla wielu tu będzie minus, gdy będą oczekiwać błyskotliwych zwrotów akcji. Powolne tempo tej powieści pozwala nam zwrócić uwagę na wartości, wczuć się w to, co przeżywają główni bohaterowie. Narracja prowadzona jest dwutorowo, każdy rozdział ma przepiękne zdobienia, które są inne dla wspomnień, a inne dla czasu teraźniejszego. To dbanie o szczegóły jest niesamowitym ukłonem w stronę czytelnika. Sophie Anderson nie tylko oczarowuje słowem. „Mama opowiadała mi kiedyś, że śpiewacza magia to jedna z metod realizowania myśli, uczuć i pragnień nie zawsze najlepsza z możliwych. Dodawała, że kiedy moja magia się zbudzi, zawsze powinnam mieć na względzie inne drogi do osiągania założonego celu.” Zaklinaczka burz to opowieść z przekazem, a każdy z tej historii wyciągnie to, co najlepsze dla niego. Realizm magiczny i symbolika nadają tej historii wielowątkowości. Z pozoru może nam się wydawać, że to opowieść o poszukiwaniach taty, domu, magii i odkrywaniu samej siebie. Jednak im mocniej wsłuchamy się w tej ptasi śpiew, im bardziej zauroczy nas Zaklinaczka burz, tym szybciej dostrzeżemy walkę o wolność, odwagę i męstwo, nadzieję o lepsze jutro, przyjaźń na dobre i złe, wiarę w siebie, magię dnia codziennego… Baśniowa opowieść, która przemyca wartości, jest wstępem do rozmowy. Może być czytana na dobranoc, omawiana podczas rodzinnego wieczoru pod kocykiem, bo każdy chciałby mieć w sobie tyle siły, magii, wiary i nadziei ile Makolągwa. Ta historia nada magii Twojemu wieczorowi. „Nigdy dotąd nie czułam z nikim takiego pokrewieństwa, a nasze marzenia promieniowały jaśniej dlatego, że się splątały.”

Dzisiaj premierę ma ta cudowna, przesycona magią powieść. Proszę, miejcie ją na uwadze, jeżeli szukacie baśniowej krainy, wartościowego przekazu, pięknej i kojącej historii! Również zwracam się do fanów słowiańskości - sięgajcie po książki Sophie Anderson! Tam znajdziecie dawne zwyczaje, mity i baśnie, istoty z dawnych wierzeń... Anderson garściami czerpie przede wszystkim z folkloru rosyjskiego i swobodnie wykorzystuje te elementy w swoich powieściach. W "Zaklinaczce burz" mamy chociażby alkonosty, Gamajun czy opowieści o Słowiku Zbójcy, które autorka przetworzyła na potrzeby swojej historii bez absolutnej szkody dla pierwowzorów. Epizodycznie pojawi się też postać, którą znamy już z poprzednich książek Anderson 😉 Wiecie, ta, co przeprowadza dusze do gwiazd 😉 Morowia to jedna z trzech wysp, które niezależnie dryfują po oceanach świata. Pierwotnie zamieszkiwały ją jedynie alkonosty, istoty o ptasich cechach. Ich śpiew zachwyca i hipnotyzuje, mówi się, że śpiewają magię. Po pojawieniu się istot człowieczych oba gatunki stworzyły sobie optymalne warunki do koegzystencji. Jednak po olbrzymiej tragedii jaką była katastrofa statku Radość, sielanka zostaje zburzona. Alkonosty zostają wypędzone, ponieważ ludzie upatrują w ich śpiewie przyczyn zatonięcia Radości. Makolągwa, młoda alkonostka, która jeszcze nie odkryła magii w sobie, za wszelką cenę dąży do pojednania obu gatunków. Czy jej się uda? Tutaj Anderson wkracza z dobrze znanym motywem, który tak u niej cenię. Dziewczynka u progu dorastania przechodzi przemianę, zaczyna rozumieć, jak funkcjonuje świat wokół. Pojawia się wiele emocji, także takich jak gniew, frustracja, poczucie niemocy, rozczarowania, utrata zaufania... Wszystko, co za sobą niesie młodość. Jak Makolągwa poradzi sobie ze zmianami, które zachodzą w niej samej? To piękna historia, chwyta za serce. Książka nada się dla osób od około 10 roku życia wzwyż. Nie ma górnej granicy, bo tak uniwersalne powieści dotyczą po prostu człowieczeństwa. Z pewnością odnajdziecie tu olbrzymią tęsknotę za pokojem, jednością i stabilizacją. Językowo książka wypada świetnie, ukłony także dla tłumacza, który genialnie odmalował świat wskazany przez Sophie Anderson. Wydawnictwo Świetlik poczyniło ogromne starania, aby oddać w ręce czytelnika dopracowaną w każdym detalu książkę. Cieszy świetna redakcja, przecudowna szata graficzna... W taką magię też trzeba umieć ✨️

"Zaklinaczka burz" jest dla tych, co cenią w książkach nastrój magiczny i niespieszny. Którzy w baśniowych i łagodnych opisach odnajdują radość. Dla których spokojne i delikatne budowanie opowieści ma znaczenie większe niż akcja, dynamika i przebojowa narracja (co nie znaczy, że energii i rozmachu tu nie ma). To opowieść, w którą zanurzą się ci, którzy pozwalają myślom dryfować w nieznane, a serca mają otwarte i ciepłe. Oto historia subtelna, a zarazem brutalna. Czuła, a także bezwzględna. W której miłość i dobro są silniejsze niż magia. A magii w "Zaklinaczce burz" nie brakuje. Okaże się jednak, że nie jest potrzebna do szczęścia, ani nie jest tak silna jak miłość i odwaga. Przekona się o tym główna bohaterka, Makolągwa, która jest alkonostem i żyje na wyspie Morowia. Alkonosty to istoty podobne do ludzi, jednak mniejsze i lżejsze, a zamiast włosów mają pióra. W pewnym momencie życia zyskują również zdolność magicznego śpiewu. W Morowii żyją też ludzie. Jednak od pewnego czasu między nimi a alkonostami nie układa się najlepiej. Wyspa jest podzielona, a władzę nad nią sprawuje Kapitan Ilji, który o wszelkie nieszczęścia obwinia właśnie alkonosty. Dojdzie nawet do schwytania ojca Makolągwy. Dziewczyna nastomiast zrobi wszystko, aby uwolnić ojca i przywrócić pokój w Morowii. "Zaklinaczka burz" to opowieść wielowymiarowa, w której wątki fantastyczne łączą się z uniwersalnymi prawdami. Są tu więc gigantyczne sumy, które próbują pożreć Makolągwę i jej przyjaciół, są też istoty ptakopodobne, które śpiewem przywołują burze, rozpalają ogień lub usypiają ludzką czujność. Są twierdze, domy na drzewach i wybuchowe mikstury. Jednak wszystko to blednie w porównaniu z ogromną tęsknotą Makolągwy za ukochaną matką, z jej miłością do ojca, którego smutek codziennie ciągnie w dół. Z jednej strony żal i nostalgia za beztroską i czasami pokoju na wyspie przytłaczają dziewczynę, a z drugiej dają jej siłę do działania. Ta książka to pean na cześć rodzinnych więzi, życia we wspólnocie, jedności i miłości, która jest najpotężniejszym z uczuć. Dlatego, jeśli te wartości są Ci bliskie, to z pewnością pokochasz każdą stronę tej książki!

„Zaklinaczka burz” to książka z gatunku literatury dziecięcej autorstwa Sophie Anderson. Ludzie i alkonosty, czyli ptakopodobni, mieszkają na pływającej wyspie Morowia. Po wydarzeniu, w którym zginęły obie królowe wyspy, ludzie wygnali alkonosty na bagna ze strachu przed ich magicznym śpiewem. Naszą główną bohaterką jest Makolągwa, która jest właśnie przedstawicielką alkonostów. Pragnie zjednoczyć wszystkich mieszkańców wyspy. Do tej pory jednak nie objawiły się jej magiczne zdolności, które mogłyby w tym celu pomóc. Pewnego dnia jej ojciec zostaje schwytany za kradzież cennego przedmiotu, a Makolągwa wyrusza w niebezpieczną podróż, aby go ocalić. Myślę, że spokojnie Sophie Anderson można określić jako jedną z moich ulubionych autorek książek dziecięcych. To moja trzecia pozycja tej autorki i każdą z nich jestem szczerze oczarowana. W „Zaklinaczce burz” mamy opowieść o dziewczynce z piórami, która swoją nadzieją, odwagą i dobrocią pragnie zjednoczyć mieszkańców wyspy. Jest to, oczywiście, opowieść o miłości i przyjaźni, ale też o tym, że prawdziwa siła bierze się z działania razem, a nie z magii. Ogromnie doceniam tę książkę za to, że w delikatny sposób mówi o stracie i zachowaniu w pamięci osób, których już z nami nie ma. Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić jest bardzo długi wstęp, w którym opisane jest jak działa ten świat. Mi nie przeszkadzał jakoś bardzo, ale dzieciaki pewnie wolą dowiadywać się takich informacji, przy okazji toczącej się akcji, a taki długi początek może nużyć. Podsumowując, jest to naprawdę piękna i wartościowa lektura. Ma w sobie sporą dawkę magii, która trafiła w moje serce. Uwielbiam też nawiązania w postaci Jagi i domu na kurzych łapach, które autorka umieściła do tej pory we wszystkich swoich książkach, które miałam okazję czytać. Niedługo nadrobię ostatnią książkę Sophie Anderson, której jeszcze nie czytałam i nie mogę się doczekać! https://www.instagram.com/p/CqFvFrGtkpy/

"Zaklinaczka burz" Sophie Anderson to ujmująca baśń, która zachwyca swoim pięknym językiem, kreatywnymi opisami i ciekawymi postaciami. Moje serce rozkwita w obliczu wszelkiego rodzaju czarów, a literatura dla dzieci wypełnia moje duchowe progi radością. Ta niezwykła powieść stanowi idealne połączenie obu tych mistycznych światów. To opowieść o przepięknej Morowii - wyspie, gdzie ludzie i alkonosty, magiczne istoty przypominające ptaki, dzielą to samo terytorium. Niestety, tragedia, jaką było zatonięcie statku Radość, przyniosła ze sobą podziały i napięcia. Alkonosty zostały wygnane na mroczne Bagna, magię zakazano, a wszelkich podejrzanych o jej praktykowanie łapano i więziono w Twierdzy lub w Kamieniołomach. Wśród nich znalazł się Słowik, ojciec głównej bohaterki, urokliwej Makolągwy, która postanawia uwolnić swojego ojca i wyrusza na trudną i niebezpieczną wyprawę, mając nadzieję nie tylko ocalić go, lecz także całą Morowię. Czy jej siła i determinacja wystarczą, aby osiągnąć te szlachetne cele? "Zaklinaczka burz" wprawia mnie w stan zachwytu ze względu na jej bogatą treść i głębokie przesłanie. To opowieść pełna piękna, ukazująca znaczenie rodzinnych więzi, przyjaźni - zarówno utraconej, jak i odzyskanej, a także odwagi, odnalezienia samego siebie oraz walki z niesprawiedliwością i strachem przed odmiennością. To również wspaniała historia o walce o wolność, niezłomnej nadziei i o magicznych mocach, które płyną z tej przepięknej książki. Język, którym posługuje się Anderson, jest poetycki i magiczny. Opisy krajobrazów, postaci i wydarzeń są pełne detali i wzbudzają w czytelniku wyobraźnię. Autorka tworzy świat pełen magii i tajemnic, w którym każdy krok jest nieprzewidywalny. Jestem przekonana, że "Zaklinaczka burz" stanie się prawdziwym skarbem dla miłośników literatury dziecięcej - zarówno dla najmłodszych, jak i dla rodziców, którzy szukają pięknych opowieści na dobranoc dla swoich pociech.

"Zaklinaczka burz" Sophie Anderson to ujmująca baśń, która zachwyca swoim pięknym językiem, kreatywnymi opisami i ciekawymi postaciami. Moje serce rozkwita w obliczu wszelkiego rodzaju czarów, a literatura dla dzieci wypełnia moje duchowe progi radością. Ta niezwykła powieść stanowi idealne połączenie obu tych mistycznych światów. To opowieść o przepięknej Morowii - wyspie, gdzie ludzie i alkonosty, magiczne istoty przypominające ptaki, dzielą to samo terytorium. Niestety, tragedia, jaką było zatonięcie statku Radość, przyniosła ze sobą podziały i napięcia. Alkonosty zostały wygnane na mroczne Bagna, magię zakazano, a wszelkich podejrzanych o jej praktykowanie łapano i więziono w Twierdzy lub w Kamieniołomach. Wśród nich znalazł się Słowik, ojciec głównej bohaterki, urokliwej Makolągwy, która postanawia uwolnić swojego ojca i wyrusza na trudną i niebezpieczną wyprawę, mając nadzieję nie tylko ocalić go, lecz także całą Morowię. Czy jej siła i determinacja wystarczą, aby osiągnąć te szlachetne cele? "Zaklinaczka burz" wprawia mnie w stan zachwytu ze względu na jej bogatą treść i głębokie przesłanie. To opowieść pełna piękna, ukazująca znaczenie rodzinnych więzi, przyjaźni - zarówno utraconej, jak i odzyskanej, a także odwagi, odnalezienia samego siebie oraz walki z niesprawiedliwością i strachem przed odmiennością. To również wspaniała historia o walce o wolność, niezłomnej nadziei i o magicznych mocach, które płyną z tej przepięknej książki. Język, którym posługuje się Anderson, jest poetycki i magiczny. Opisy krajobrazów, postaci i wydarzeń są pełne detali i wzbudzają w czytelniku wyobraźnię. Autorka tworzy świat pełen magii i tajemnic, w którym każdy krok jest nieprzewidywalny. Jestem przekonana, że "Zaklinaczka burz" stanie się prawdziwym skarbem dla miłośników literatury dziecięcej - zarówno dla najmłodszych, jak i dla rodziców, którzy szukają pięknych opowieści na dobranoc dla swoich pociech.

"Zaklinaczka burz" Spohie Anderson dedykowana jest generalnie dla dzieci, ale u nas w domu przeczytaliśmy ją wszyscy. Ja osobiście nie jestem fanką niesamowitych światów, książek pełnych magii, ale dla tej książki zrobiłam wyjątek, bo zachwalał ją mój syn i mąż, fani fantastyki, baśni, magii. Cieszę się, że dałam się namówić, bo książka pochłonęła mnie do reszty. Morowia to wyspa gdzieś na oceanie świata, którą wspólnie zamieszkują ludzie i alkonosy czyli istoty o ptasich cechach, którzy posiadają magiczne umiejętności. Niestety od pewnego czasu na wyspie nie dzieje się dobrze. Ciągłe spory pomiędzy nimi doprowadziły do tego, że została ona podzielona. Władzę w Morowii aktualnie sprawuje Kapitan Ilji, który o wszelkie nieszczęścia, w tym przede wszystkim katastrofę statku Radość, obwinia właśnie alkonosty. Ostatecznie zostają oni zesłani na bagna. Makolągwa to trzynastoletnia alkonoska, która wraz z ojcem Słowikiem od trzech lat zamieszkuje bagna. Niestety jej ukochana matka zatonęła na statku w Dniu Unii. Razem więc próbują na nowo ułożyć sobie życie. Kiedy jednak jej ojciec zostaje aresztowany za kradzież klejnotu i zamknięty w twierdzy, nastoletnia ptakopodobna postanawia uratować ojca i wraz z przyjaciółmi wyrusza mu na pomoc, mocno wierząc przy tym, że ta wyprawa zakończy się również pogodzeniem zwaśnionych gatunków. Czy jej się to uda, zwłaszcza że nie odkryła ona w sobie jeszcze magii? "Zaklinaczka burz" to opowieść o ogromnej sile przyjaźni, trosce o swoich najbliższych, a także niezłomności i niesamowitej odwadze, słowem baśń traktująca o tym, co w życiu jest naprawdę ważne. Uzmysławia ona Czytelnikowi, że warto wznosić się ponad podziały, żyć ze sobą w zgodzie, w jedności, bez nienawiści i zwalczania się nawzajem. Polecam gorąco tym małym, i tym dużym Czytelnikom. Książka z przesłaniem oczarowująca treścią.

Kto z Was ceni literacką niezrównaną fantazję? Taką bez granic? Dziś będzie o tym. 🤍 Gdy znika radość, świat zmienia swoje oblicze. Za sprawą dzisiejszego tytułu- dosłownie. W Morowii dzieje się źle. Jedność została zastąpiona największym możliwym konfliktem, gdy tylko okręt na którym znajdowali się przywódcy rodu ludzkiego i askolotów poszedł na dno. Za sprawą bogatyrów z kapitanem Ilją na czele podział zostal sztywno nakreślony a świat pełen barwnych piór i śpiewu naznaczonego magią wypędzono na obrzeża znanego świata, na bagna. "Zaklinaczka Burz" to książka autorstwa Sophie Anderson, wydana nakładem @wydawnictwo.swietlik Nie jest pierwszą i głęboko wierzę, że nie będzie ostatnia! To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i to, co mogę zagwarantować przy tej okazji to kunszt prowadzenia narracji i obrazowość przedstawianego świata. Skupia na sobie wszystkie zmysły, czarując portal do literackiej przestrzeni którą zamieszkuje główna bohaterka, Makolągwa. Przenieś się do świata, który choć trudny do pojęcia zaznacza bliskość z tym, który otacza i nas. Niezgoda, poszukiwanie winnych, brak zaufania, niekończąca się waśń gdzie tylko sięga spojrzenie. A gdy w tej scenerii dzieje się coś jeszcze trudniejszego? Ojciec dziewczynki, Słowik, zostaje pojmany przez bogatyrów w żelaznych hełmach chroniących przed magią pieśni. Na nic zda się tutaj magia, szczególnie gdy Makolągwa nie doświadczyła jeszcze swojej. Czy zdobędzie sojuszników i ocali go przed strasznym zakończeniem życia? Czy zdecyduje się na to co najtrudniejsze? Piękna opowieść, pełna fantazji i ukrytej symboliki. Bogata w emocje historia przyjaźni , więzi i potrzeby przynależności. Niech ktoś mi powie, że będzie kontynuacja! Inaczej będę czytać ją w kółko! 🤩

Dziś chcę Was porwać do magicznego świata , a konkretnie na wyspę Morowia. Ma ona kształt serca i żyją na niej ludzie jak również alkonosty, które różnią się od nich tym, że zamiast włosów posiadają pióra oraz swoim śpiewem potrafią czarować . Oba gatunki żyją razem w zgodzie i harmonii, ale do czasu ! Gdy statek Radość znika pod wielką falą, a wraz z nim władcy obu gatunków, alkonosty zostają zesłane na teren bagienny. Makolągwa została rozdzielona ze swoją ukochaną przyjaciółką Hero. Wraz z ojcem zwanymi Słowikiem próbują radzić sobie w nowej rzeczywistości żyjąc wysoko w konarach drzew. Pewnego razu ojciec dziewczynki zostaje pojmany przez bogatyrów za kradzież klejnotu i zamknięty w Twierdzy. Trzynastoletnia Makolągwa, która nie odkryła jeszcze w sobie magi rusza wraz ze swoimi przyjaciómi w ryzykowną podróż by uwolnić ojca. Po drodze czeka ją mnóstwo niebezpieczeństw. Młoda dziewczyna ogromnie wierzy, że jest w stanie uratować ojca i sprawić, że na wyspie znowu zapanuje harmonia. "Zaklinaczka burz" to książka o odwadze, jedności oraz mocy przyjaźni. To niezwykła powieść pełna magii, zaklęć i przepowiedni. Makolągwa to wyjątkowa, silna oraz bardzo odważna dziewczynka. Dąży do pojednania ludzi z alkonostami. Jej wiara w drugiego człowieka może zdziałać cuda ! Na początku książki miałam mieszane uczucia co do fabuły. Obawiałam się, że książka kompletnie mnie nie zaciekawi. Było sporo opisów i mało się działo, ale gdy powieść sie rozkręciła to nie mogłam się od niej oderwać . Fabuła okazała sie bardzo wciągająca i zaskakująca co mnie niezwykle cieszy. Polecam gorąco i mam nadzieję, że "Zaklinaczka burz" oczaruje Was swoją treścią tak samo jak mnie 😊