Żywopłoty (okładka  twarda)

"Żywopłoty” to nieduży zbiór opowiadań o zwyczajnych sprawach, takich które mogą przydarzyć się każdemu z nas, o życiu tak naprawdę. Czytając momentami można stracić świadomość tego, że to wciąż historia jednej osoby. Każde kolejne opowiadanie mimo iż z pozoru wydaja się wyrwane z kontekstu to następna dekada jego życia, inne spostrzeżenia, wnioski i przemyślenia. Pozwalają nam lepiej go poznać i zrozumieć. Mimo że z pozoru nic ich nie łączy to trudno nie dojść do wniosku że jesteśmy sumą naszych wszystkich historii, które nas kształtują. Całość została napisana prostym, ale i urzekającym językiem. Polubiłam tych bohaterów i ich historię. Zdecydowanie warto.

Do przeczytania na raz, piękne opowiadania, refleksyjne z zaskakującą puentą. Szczerze polecam.

Cykl wydawnictwa WAB - Archipelagi jest bliski memu sercu, i każda książka którą czytałam do tej pory z tej serii, poruszała mnie i silnie emocjonowała. Choć jedne mniej inne bardziej to każda książka  pozostawiała nostalgię,dużą dawkę refleksji i przyspieszone bicie serca..  I tym razem nie mogło być inaczej... O czym? Żywopłoty to zbiór krótkich ale bardzo treściowych opowiadań, których głównymi bohaterami i narratorami są mężczyźni. Podzielone na kolejne dekady życia tworzą taki całościowy przekrój ludzkiego życia i choć to nie jest jedna historia tego samego mężczyzny to opowiadania są tak skonstruowane że mogły by nią być.. i to jest genialny zabieg ! Każde kolejne "rozdziały "/ opowiadania to takie mikro światy , małe codzienności w których bohater chce zrozumieć otaczającą go rzeczywistość i siebie jakoś w niej odnaleźć, ulokować się, dopasować .. Choć opowiadania wydają się być wyrwane z kontekstu, trochę chaotyczne  to na końcu układają się w całość i dają konkretny obraz ludzkiej egzystencji i  przemijalności...Każde kolejne dekady bohaterów są coraz bogatsze, spostrzeżenia treściwsze, bagaż życiowy coraz większy i  i mocniej są nacechowane emocjami  , a ostatnie opowiadane "Lata 70." mnie rozwaliło na łopatki...najlepsze! Tu ludzki żywot nie jest ukazany jakoś wzniośle, nie ma wielkich haseł i pustych sloganów jakimi karmi nas świat byśmy mogli "poczuć życie". Nasi bohaterowie pokazują czym one jest w ogólnym rozrachunku.... Bo tak na prawdę życie to te małe, mirko wydarzenia które dzieją się każdego dnia. Wszystkie te ukradkowe spojrzenia, proste gesty, pierwszy pocałunek, (nie)przypadkowe spotkania, odwzajemniony uśmiech, szczera rozmowa, błahe marzenia, chaotyczne myśli, niewyszukane słowa, kruche relacje, kawa z mamą i film z tatą, ten pies z kulawą nogą i denerwujący sąsiad i zwykłe prozaiczne wybory, szara codzienność za oknem, ...to wszystko nas tworzy, nas definiuje, nadaje sens i liczy się na ostatniej prostej... Książka niełatwa, bardzo metaforyczna, niezwykle refleksyjna, trudna, ma w sobie jakiś ciężar ale potrzebna i ważna. Nie da o sobie za szybko zapomnieć....Bardzo polecam. Aż nie chce się wierzyć że jest to debiut bo pod względem"pisarskim" to jest bardzo dobra książka. Czuć naprawdę dobry warsztat, lekkość pióra a przede wszystkim czuć dojrzałość i świadomość autorki o czym pisze i co chce przekazać! a to przecież dopiero początek literackiej drogi..Zdecydowanie po tej lekturze chce się więcej i czekam na kolejną książkę P. Karpińskiej

Jest to zupełnie zwyczajna historia o życiu ukazana męskim okiem, tyle tylko, że ta zwyczajność w żaden sposób nie porusza na tyle mocno, by powidoki poszczególnych opowieści tliły się jeszcze przez jakiś czas pod powiekami. Może poza historią o mężczyźnie z rusztowania. Uff, jak ja się cieszę, że ocieplanie bloku mamy już za sobą :D W podskórnej tkance życia przypadkowej jednostki pulsuje przemijanie, które nieuchronnie zbliża się do jednego celu. Tam, gdzie zmierza droga każdego z nas. Podobała mi się ta gra, ale nie będę do niej wracać. Natomiast pióro autorki warte jest sprawdzenia w kolejnych odsłonach.

Wydawnictwo Archipelagi wydaje ciekawe, godne uwagi książki. Po raz kolejny jestem miło zaskoczona pozycją z tego wydawnictwa. Żywopłoty to piękne opowiadania, które poznaje się z zainteresowaniem, odbija się w nich ludzkie życie, związane z nim uczucia i emocje. Książka robi bardzo miłe wrażenie, jak na debiut dobrze napisana i dojrzała. Bohaterowie Żywopłotów są tak ukazani i skonstruowani, że z łatwością można się z nimi utożsamić, to ludzie tacy sami jak my, ze swoimi problemami, radościami i smutkami. Ciekawie przedstawiony kolaż ludzkich losów i różnych emocji. Odpowiednia lektura do poduszki.

Delikatne, subtelne i mądre opowiadania, które czyta się powoli i z wielką przyjemnością.