Zbrodnia piętro niżej. Agentki bez licencji (okładka  miękka, wyd. 04.2022)

Super się czyta. Plusem książki jest nieszablonowość. Bardzo fajna i różniąca się od innych książek z cyklu kryminał.

Przebojowa opowieść pełna sarkazmu i czarnego humoru. Czar Jeżyc!

Całkiem sympatyczna.

Relacje sąsiedzkie to temat rzeka, który stanowił podwaliny do całej gamy filmów czy książek. Ukazywane często w krzywym zwierciadle, bywają trudne, śmieszne, a nieraz bardziej znaczące niż te rodzinne. Zbiór różnych osób, charakterów i upodobań nie stanowi prostego połączenia i bywa, że wywołuje konflikty czy niesnaski. Jednak tak czy inaczej z sąsiadami jakoś trzeba współpracować, żyć wspólnie pod podobnym adresem i akceptować ich takimi, jacy są. Mówi się, że to właśnie osoby mieszkające w pobliżu znają więcej naszych sekretów niż inni ludzie, bowiem są, mimowolnie, świadkami naszej codzienności. Ale czy na pewno wiemy o sąsiadach wszystko i nie są w stanie niczym nas zaskoczyć? Gośka jest niespełnioną pisarką. Co prawda publikuje w sieci- prowadzi swojego bloga Gochalandia, jednak bez spektakularnych sukcesów. Co trochę podcina jej skrzydła, bowiem jest to dla niej nie tylko hobby, jednak nie potrafi o siebie zawalczyć. Na co dzień pracuje w gastronomii i choć nie pała sympatią do tej pracy to doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że musi w jakiś sposób zarobić na swoje utrzymanie. Mieszka z Jankiem, swoim chłopakiem, choć lepszym dla niego określeniem byłby współlokator. Nie łączy ich wielka miłość i namiętność, raczej zwykła, szara codzienność, przyzwyczajenie i wygodnictwo. To ostatnie to przede wszystkim zasługa Jacha, bowiem dzięki Gośce ma wszystko podstawione pod nos i żadne obowiązki domowe nie zaprzątają mu głowy. Dziewczyna nie ma swojej rodziny, nie posiada też oddanego grona przyjaciółek, którym mogłaby się zwierzyć ze swoich trosk i wątpliwości. Dzień mija jej za dniem, rzeczywistość nie ulega większym zmianom i wydawać by się mogło, że tak już zostanie. Przypadkowa, niewyjaśniona zbrodnia wstrząsa nią ale też daje nadzieję na spełnienie dziennikarskich marzeń. Pierwsze w jej życiu śledztwo może przynieść wiele ciekawych doświadczeń. Tylko czy Gośka na pewno jest gotowa na to, co odkryje? Sięgając po tę książkę miałam o niej pewne wyobrażenia. Spodziewałam się lekkiego kryminału z dozą powieści obyczajowej, natomiast to, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Trudno zaszufladkować tę powieść, niemniej jednak jest ona dość wstrząsająca. Zmowa milczenia jaka panuje w kamienicy oraz specyfika jej mieszkańców są naprawdę wykreowane genialnie, w sposób od którego włos jeży się na głowie. Obraz mieszkańców jaki maluje Autorka, przybliżając nam ich codzienność, to niesamowity nakład pracy, bowiem stworzyła ona całą społeczność, niebanalną, z charakterem i mnóstwem tajemnic, o które trudno byłoby ich posądzić na pierwszy rzut oka. Narracja teraźniejsza przeplata się ze wspomnieniami sprzed wielu lat, nakreślając nam życiorysy starszych mieszkańców, ukazując ich grzeszki oraz sytuacje, które sprawiły, że są takimi, a nie innymi ludźmi. Jednak najbardziej ze wszystkiego uderza w nas prawda, gdy ją poznajemy i wcale nie mówię tu o rozwikłaniu zbrodni, a o wszystkich brudnych sekretach osób mieszkających w tej specyficznej kamienicy na Jeżycach. Pomoc przychodzi z nieoczekiwanych stron, podobnie jak zawód, który jest udziałem osób, w które trudno było zwątpić na początku. Autorka zgrabnie porusza także całą paletę form trwania w toksycznych relacjach, ukazuje różne portrety kobiet, które na pozór bardzo się od siebie różnią, łączy je jednak tkwienie w niezdrowych i działających na ich szkodę związkach. Tego typu związki mogą być naprawdę odmienne, bazować na szerokiej gamie nieodpowiednich zachowań, ale wspólnym mianownikiem jest powolne aczkolwiek skuteczne wyniszczanie jednej strony. Ta powieść to nie tylko świetnie napisana historia, która mimowolnie wciąga nas w wykreowany świat i pokazuje poznańskie Jeżyce od specyficznej strony. To także ciekawa, wielowątkowa i zmuszająca do przemyśleń opowieść o sile podobno słabszej płci i o tym, że w życiu zawsze należy walczyć. O siebie. Gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę nietuzinkową pozycję, nie powinniście się zawieść.

O tym, jak wyglądają relacje z sąsiadami wie każdy, kto mieszka w bloku, czy też - mieszkając w domu - ma takowego w pobliżu. Wiele przy tym zależy od rodzaju budynku w którym mieszkamy, a choć to nieprawdopodobne, inaczej wyglądają relacje sąsiedzkie w bloku z wielkiej płyty, w ekskluzywnym osiedlu, a jeszcze inaczej – w starej kamienicy. Wszystko też zależy od stażu zamieszkiwania, jedno jednak daje się zauważyć. Mianowicie wraz z upływem lat ludzie obojętnieją na sąsiadów, przestają spędzać razem czas, a nawet zauważać się w windzie. W rezultacie nawet pożyczenie przysłowiowej szklanki cukru staje się problemem, wszyscy bowiem jesteśmy dla siebie anonimowi i nierzadko sąsiad sąsiadowi nie otworzy nawet drzwi. Gośka, pomoc kuchenna w małej gastronomii, coraz bardziej nienawidząca swojej pracy i skrycie marząca o zostaniu dziennikarką śledczą ze zdumieniem śledzi powiązania pomiędzy lokatorami kamienicy, do której niedawno się wprowadziła. Stuletnia budowla przy ulicy Słowackiego w Jeżycach, z osobliwą Starszą Panią zbierającą czynsz i plejadą różnych indywiduów w charakterze lokatorów, to doskonałe studium przypadku i ludzkich charakterów. Tyle tylko, że Gośka nawet nie ma szans dobrze ich poznać, choć marzy o wspólnych spotkaniach z innymi lokatorami. Całe szczęście, że na piętrze, na którym mieszka wraz z Jankiem, swoim chłopakiem jest Dorota, z którą można przynajmniej poplotkować. Choć zarówno ona, jak i Janek, właściwie nie znają lokatorów. Pomijając fakt oddawania niezrozumiałych hołdów Starszej Pani, wszyscy mijając się na klatce są ujmująco grzeczni, ale nie są skorzy do nawiązywania bliższych kontaktów. To sprawia, że kiedy sąsiadka Gośki, znana fotografka i rysowniczka, Maria Poznańska, zostaje zamordowana w brutalny sposób w swoim mieszkaniu, dziewczyna nawet nie potrafi wytypować potencjalnych morderców. Bo o tym, że był to ktoś Marii znany, jest przekonana. Czy zatem możliwe, żeby zrobił to ktoś z sąsiadów? A może sam partner Marii, emerytowany wuefista? Przekonamy się o tym dzięki wciągającej powieści pt. „Zbrodnia piętro niżej”, autorstwa Anny Kapczyńskiej. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Replika książka o kryminalnym zabarwieniu, wciągnie nie tylko miłośników gatunku, ale wszystkich lubiących barwne historie, mocno jednak urealnione. A już na pewno książkę pokochają kobiety, które doświadczają takich trudów w związku, z jakimi boryka się Gośka – partner, który w swoim konserwatyzmie (i lenistwie) zrzuca prowadzenie domu na kobietę, żądając pełnej dyspozycyjności oraz kompleksowej obsługi, począwszy na gotowaniu posiłków po sprzątanie. Morderstwo sąsiadki otwiera przed Gośką szansę, by wreszcie mogła poprowadzić swoje śledztwo. Prowadzenie bloga zdecydowanie nie zaspokaja jej ambicji, o pracy w barze nawet nie mówiąc, zatem Gośka rozpoczyna swoje kamieniczne dochodzenie, z determinacją poszukując tropów i będąc gotową na wielkie poświęcenia, również te cielesne. Czytelnik ma przy tym mnóstwo zabawy, choć w tej kryminalnej z pozoru historii kryje się głęboka prawda o człowieku, kontaktach międzyludzkich, nieudanych związkach i … starych kamienicach. Jeśli dodamy do tego plastyczne opisy i doskonale skonstruowanych bohaterów, otrzymujemy frapującą lekturę, zaś kończąc przygodę z książką, już wyglądamy kolejnej z cyklu „Agentki bez licencji”.

Relacje z sąsiadami bywają różne, zwłaszcza gdy tworzymy niemałą, wydawać by się mogło anonimową społeczność w blokowisku czy kamienicy. Gdzie wszyscy mijając się na klatce schodowej, są dla siebie ujmująco mili i uprzejmi. Ale tak naprawdę nic o sobie nie wiedzą, z obojętnością i nieufnością podchodzą do nawiązywania bliższych relacji. Wolą trzymać się na uboczu. Wychodzą z założenia, że co się dzieje za zamkniętymi drzwiami mieszkań, niech tam pozostanie! *** „Zbrodnia piętro niżej" to pierwszy tom serii „Agentki bez licencji” Pani Anny Kapczyńskiej. Przenieśmy się do Jeżyc na ulicę Słowackiego. Do starej, mrocznej kamienicy, do jednej z mieszkanek - Gośki. Blogerki, kucharki z dziennikarskimi zapędami, która ma do rozwiązania zagadkę... zagadkę śmierci sąsiadki. Znanej fotografki i rysowniczki, Marii Poznańskiej. Morderstwo otwiera przed Gośką szansę, do przetestowania śledczych i dziennikarskich umiejętności. Nie podejrzewa jednak, że sprawa morderstwa to dopiero początek. Podczas śledztwa przyjdzie jej odkryć wiele tajemnic, sekretów jakie skrywa kamienica i jej mieszkańcy. *** Czytelnik z łatwością i z entuzjazmem zanurzy się w tej historii , poczuje całkiem realny dreszczyk niepokoju, zapach starego domostwa i ciężar tajemnic jaki ciąży na jego mieszkańcach. Plastyczne opisy, nietuzinkowe dialogi, galeria idealnie skonstruowanych bohaterów. Dynamiczne zwroty akcji, diabelnie zaskakujące i satysfakcjonujące rozwiązanie zagadki. Głęboko skrywane tajemnice przeszłości, cały ciąg niefortunnych zdarzeń, kłamstwa i wieloletnie zagrzebywanie rzeczywistości sprawiają, że wsiąkamy w świat bohaterów, stając się tym samym naocznym świadkiem i jednym z mieszkańców kamienicy na Słowackiego w Jeżycach. Autorka daje nam możliwość towarzyszenia bohaterce w jej prywatnym śledztwie. Przybliża sylwetki lokatorów i ich sekrety, haniebne czyny których się dopuścili wiele lat temu. Każdy z nich ma coś do ukrycia i nie dopuścić, by mroczne tajemnice ujrzały światło dzienne. Autorka prowadzi intrygę pewną ręką, tworzy domysły, podrzuca mylne tropy, skutecznie odwracając uwagę czytelnika. W tej kryminalnej z pozoru historii, kryje się głęboka prawda o człowieku, o kontaktach międzyludzkich, nieudanych związkach, ludzkich słabościach i strachu, który może doprowadzić nawet do zabójstwa. Autorka serwuje nam literacką rozrywkę na wysokim poziomie, którą powinni docenić wielbiciele opowieści o zbrodniach z przymrużeniem oka. Jestem ciekawa dalszych losów Gochy. Mam nadzieję, że autorka nie każe nam długo czekać!

Ta powieść z gatunku romans z wątkiem kryminalnym otwiera cykl zatytułowany: Agentki bez licencji. Autorka ujęła mnie nieco humorystycznym podejściem do zagadnień poruszonych w książce jak i bardzo przyjemnym i lekkim w odbiorze stylem. Po raz pierwszy zetknęłam się z piórem autorki, ale nie miałam problemów z czytaniem i odnalezieniem się w fabule, a dzieje się wiele. Stuletnia, poznańska kamienica mieści w sobie mieszkańców, którzy od kilkudziesięciu lat mieszkają tu, ale tak naprawdę, oprócz zdawkowego uśmiechu i szybkiego dzień dobry, nic o sobie nie wiedzą, lub udają, że nie słyszeli o niczym. Jednak za zamkniętymi drzwiami toczy się życie ludzi, którzy mają wiele na sumieniu. Gośka wprowadziła się niedawno do swojego chłopaka. Marzy by porzucić pracę w gastronomii a zając się dziennikarstwem śledczym. Nawet nie zdaje sobie sprawy, że niebawem będzie mogła przekonać się, czy nadaje się do tego zawodu. Kto i dlaczego został zamordowany piętro niżej? Czy bohaterka sprawdzi się w roli tropiącej zbrodnie? Co przyniesie jej dociekliwe podejście do sprawy? Czy odkryte szokujące sekretynie odstraszą jej i nie spowodują, że porzuci marzenia? Z tą pozycją nie sposób się nudzić, a niezwykle gęsty, tajemniczy klimat tworzy idealną atmosferę, która powinna towarzyszyć czytelnikowi podczas poznawania lektury. Historia zabójstwa fotografki tylko z pozoru wydawała się prosta, jednak im dłużej dziewczyna dociekała prawdy tym ohydniejsze czyny ujrzały światło dzienne. Początkowo mnogość imion postaci z książki mogą przerazić, lecz szybko poznajemy kto jest kim i od tej pory przez lekturę się płynie w ekspresowym tempie. Podobała mi się kreacja bohaterów. Każda osobowość znacznie różniła się od siebie, wyglądem czy charakterem, jednak przypisana im rola idealnie donicy pasowała. Te zabiegi spowodowały, że utożsamiałam się z Gośką, tak jak ona wnikliwie obserwowałam i analizowałam informacje, które wcale nie były oczywiste, a często bardzo mylące. Lubicie takie połączenie gatunków, a powieść wydaje się pasować do waszych preferencji, to zachęcam do sięgnięcia po tą lekturę. Nie obawiajcie się lejącej krwi, brutalności. Polecam!

Książka należy do rodzaju tych przy których swobodnie można się pośmiać. Jest tu całkiem sporo bohaterów, którzy mieszkają w starej kamienicy. Poznajemy ich życie prywatne od podszewki, które wcale nie jest takie idealne jakby na pierwszy rzut oka się wydawało. Mamy również przeskoki czasowe z dość sporą odległością. Wielokrotnie przewodnią myślą postaci jest tutaj miłość, której niektórym brakuje i zdrada z której lekko się tłumaczą. Poznamy też osobę, która ma pewien plan jak zdobyć mężczyznę swoich marzeń. Zostanie wylany kubeł zimnej wody, gdyż z upływem lat nie tylko wygląd tutaj się zmienia. Wszystko opowiada nam narrator, który w inteligentny sposób wstawia synonimy, używa mądrych i rozważnych słów. Wszystko zachowane jak w serialu ,,Przyjacióki " .W pewnym momencie przygody naszych bohaterów zaczną się zacieśniać. Nic nie będzie szło po ich myśli, jednych przepełni nienawiść, inni od razu składają przyrzeczenie zemsty. Nie przypuszczałam, że nawet w małym rozumku zakwitnie to uczucie. Jednak odbierając ludziom bezpieczeństwo potrafią kierować się surowymi emocjami. Tak naprawdę już przed sprawą morderstwa zaczynamy bardzo się niepokoić losami naszych bohaterów, gdyż uczucia jakie w nich galopują podchodzą pod planowanie zbrodni. Nie byłam pewna z której strony zostanie wyprowadzony atak. Na szczęście autorka tak kieruje fabułą, że co jakiś czas nastaje wyładowanie emocji, jakby nie zapomnieli, że książka ma nas nie tylko zaniepokoić ale i rozśmieszyć. Ciężko będzie rozwikłać sprawę osoby zamordowanej, gdyż nasze postacie nie zawsze postępują jak zdrowe na umyśle i lubią siać tajemną atmosferę wokół swojej osoby. I głównie przez to ich zachowanie trudno jest się od tej książki oderwać. Jest jeszcze jedna autorka, która pisze w podobny sposób, jednak z uwagi na wyszukany styl pisarski, tutaj znajdziemy więcej inteligencji. Taka pozycja z klasą, której już samo czytanie sprawia, że czujemy się mądrzejsi:-)

„Ponoć życie pisze najlepsze scenariusze.” Gośka pracuje jako pomoc kuchenna, marzy, aby zostać dziennikarką śledczą. Jakiś czas temu przeprowadziła się do swojego chłopaka, który od zawsze mieszka w starej kamienicy, która stoi w popularnej, starej poznańskiej dzielnicy, Jeżyce. Mieszkańcy tego domu są bardzo różni, niektórzy mieszkają tu całe życie, łączy ich wiele, a dzieli jeszcze więcej, każdy z nich ma jakieś głęboko ukryte sekrety. Jedna z lokatorek – kontrowersyjna fotografka, zostaje zamordowana, Gośka nie zamierza przepuścić takiej okazji. Rozpoczyna swoje własne, prywatne śledztwo, ma nadzieję, że okaże się lepsza i skuteczniejsza od policji. Czyżby był to dla niej początek czegoś nowego? Niestety nie wszystko idzie po jej myśli, przeszkody się mnożą. Jak znaleźć winnego, skoro wszyscy kłamią i każdy ukrywa jakieś mroczne tajemnice? Komu można zaufać? Obok intrygującej zagadki kryminalnej, mamy ukazaną zwykłą codzienność mieszkańców kamienicy. Zamknięta społeczność, zmowa milczenia, niejedno się tu wydarzyło na przestrzeni lat. A pozornie cisza, spokój, życzliwość. Wraz z rozwojem wydarzeń morderstwo wydaje się jedną z wielu złych rzeczy jakie miały tu miejsce. Tak jakby ktoś w końcu otworzył puszkę Pandory, zaczyna się robić coraz bardziej nieprzyjemnie i niebezpiecznie. Miłość i jej różne oblicza, bolesna zdrada, nienawiść, zawiść. Pedofilia, przemoc domowa, odrzucenie, samotność. Na jaw wychodzą mroczne tajemnice, grzeszne występki, niedopowiedzenia nabierają wyraźnego obrazu. Dzieje, się oj dzieje! Wciągające, zaskakujące, klimatyczne połączenie obyczajowości, komedii i kryminału. Uśmiech często mi towarzyszył, nie ma mowy o nudzie. Za książkę dziękuje wydawnictwu Replika. Jeżeli lubicie powieści z zadziornym pazurem, serdecznie polecam. Tatiasza i jej książki :)

Zamiecione pod dywan. Jeżyce. Jedna z popularnych starych dzielnic Poznania. Choć faktycznie dość stara, zamieszkuje ja coraz większa liczba młodych ludzi. Dzielnica stała się modna, , pogodna i wygodna, a do tego pełna sztuki i nowych przedsięwzięć. Właśnie tu, od kilku miesięcy, mieszka Gocha wraz ze swoim chłopakiem, czy może raczej konkubentem. Dziewczyna marzy o dziennikarstwie śledczym i chyba będzie miała okazję by się wykazać, bo jedna z lokatorek kamienicy zostaje zamordowana. Prywatne śledztwo okraszone kobiecą intuicją zapowiada się pasjonująco. Przy ulicy Słowackiego życie dotąd było spokojne. A może to tylko pozory? Gdyby pootwierać wszystkie szafy, to pewnie sporo trupów by z nich wypadło. Cóż, tajemnice zwykle zamiata się pod dywan, więc czasem można się na nie przypadkiem natknąć. Co wtedy? Odświeżać je wraz z dywanem, czy zamieść głębiej? Sprawa morderstwa to tylko wierzchołek góry lodowej, bo kamienica kryje znacznie więcej sekretów, niż można by przypuszczać. Sylwetki poszczególnych bohaterów, przedstawionych na przestrzeni lat, to cały wachlarz brudnych tajemnic, niedopowiedzeń i sekretów. Małe grzeszki i większe występki to preludium dla żądnych sensacji przyszłych detektywów. Pozorna uprzejmość i uśmiechanie się do siebie to przecież wcale nie gwarancja spokoju i bezpieczeństwa. Oj, dzieje się, dzieje! Miłośnicy powieści obyczajowych z kryminalnym pazurem będą w pełni usatysfakcjonowani. Anna Kapczyńska ma giętki język i wciągający styl, więc na nudę nie będziecie narzekać. Klimatyczny nastrój starych kamienic i całe mnóstwo perypetii ich mieszkańców to prawdziwa uczta dla czytelników. Jest swojsko, ciekawie, z polotem i dużym poczuciem humoru. Czasem bywa nawet niebywale, ale jakoś łatwo w tę niebywałość tu uwierzyć. Polecam.